Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011
"Μνημόνιο 2" για εκμηδένιση της χώρας
Του Λάμπρου Καλαρρύτη- "Επίκαιρα"
Στόχος του δεν είναι να βγάλει την ελληνική οικονομία από την κρίση, αλλά να την βυθίσει περισσότερο στην ύφεση.
Το «Μνημόνιο 2», το οποίο θα συνοδεύσει τη νέα δανειακή σύμβαση και αποτελεί προϋπόθεση για την ανταλλαγή ομολόγων (PSI), είναι ένα οικονομικό πρόγραμμα πρωτοφανούς σκληρότητας, το οποίο ξεπερνά σε ένταση και εύρος μέτρων το πρώτο Μνημόνιο.
Είναι τόσο επαχθές, που κυβερνητικές πηγές έκαναν λόγο για μεγάλο πολιτικό κόστος που αναπόφευκτα θα επωμιστούν όλα τα κόμματα της κυβέρνησης συνεργασίας, τα οποία θα το υπερψηφίσουν. Νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, που θα ωθήσουν κάτω από το όριο της φτώχειας περισσότερους εργαζομένους και χιλιάδες ακόμα ελληνικές οικογένειες, νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στα ακίνητα, που θα οδηγήσουν σε απώλεια ιδιοκτησίας κατόχους μεσαίας και μικρής ακίνητης περιουσίας λόγω αδυναμίας διατήρησής της, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, διεύρυνση της κατάργησης φοροαπαλλαγών, που θα σημάνει απώλεια επιπλέον ενός ή και δύο μισθών, κόψιμο επιδομάτων σε ευπαθείς ομάδες (ανάπηροι, πολύτεκνοι κ.λπ.), οι οποίες θα πεταχτούν σε ένα σύγχρονο κοινωνικό Καιάδα, νέα απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, που θα ολοκληρώσει το σκηνικό εργασιακής ζούγκλας, χιλιάδες νέα «λουκέτα» και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα λόγω της ύφεσης.
Στόχος του δεν είναι να βγάλει την ελληνική οικονομία από την κρίση, αλλά να την βυθίσει περισσότερο στην ύφεση.
* Λιγότερα χρήματα για τον κόσμο
* Λιγότερα δικαιώματα
* Λιγότερη εθνική κυριαρχία
* Λιγότερη ΔημοκρατίαΤο «Μνημόνιο 2», το οποίο θα συνοδεύσει τη νέα δανειακή σύμβαση και αποτελεί προϋπόθεση για την ανταλλαγή ομολόγων (PSI), είναι ένα οικονομικό πρόγραμμα πρωτοφανούς σκληρότητας, το οποίο ξεπερνά σε ένταση και εύρος μέτρων το πρώτο Μνημόνιο.
Είναι τόσο επαχθές, που κυβερνητικές πηγές έκαναν λόγο για μεγάλο πολιτικό κόστος που αναπόφευκτα θα επωμιστούν όλα τα κόμματα της κυβέρνησης συνεργασίας, τα οποία θα το υπερψηφίσουν. Νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, που θα ωθήσουν κάτω από το όριο της φτώχειας περισσότερους εργαζομένους και χιλιάδες ακόμα ελληνικές οικογένειες, νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στα ακίνητα, που θα οδηγήσουν σε απώλεια ιδιοκτησίας κατόχους μεσαίας και μικρής ακίνητης περιουσίας λόγω αδυναμίας διατήρησής της, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, διεύρυνση της κατάργησης φοροαπαλλαγών, που θα σημάνει απώλεια επιπλέον ενός ή και δύο μισθών, κόψιμο επιδομάτων σε ευπαθείς ομάδες (ανάπηροι, πολύτεκνοι κ.λπ.), οι οποίες θα πεταχτούν σε ένα σύγχρονο κοινωνικό Καιάδα, νέα απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, που θα ολοκληρώσει το σκηνικό εργασιακής ζούγκλας, χιλιάδες νέα «λουκέτα» και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα λόγω της ύφεσης.
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Οι Ούγγροι είπαν "Όχι" σε ΕΕ και ΔΝΤ.
Η ουγγρική Βουλή αψήφησε τελικά τις διαφωνίες της ΕΕ και του ΔΝΤ και ενέκρινε το νόμο που μεταρρυθμίζει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.
Παρά τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών και του ΔΝΤ ότι με αυτόν τον νόμο τίθεται υπό αμφισβήτηση η συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την παροχή δανείου στη χώρα, η πλειοψηφία της ουγγρικής Βουλής τάχθηκε υπέρ του νομοθετήματος και ουσιαστικά υπέρ του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος επιδιώκει να ενισχύσει τον έλεγχο στους κρατικούς θεσμούς.
Μάλιστα στους επικριτές του ουγγρικού εγχειρήματος προστέθηκε και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, στέλνοντας επιστολή στον Όρμπαν πριν από τα Χριστούγεννα.
Ανάρτηση από : http://www.madata.gr/
Παρά τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών και του ΔΝΤ ότι με αυτόν τον νόμο τίθεται υπό αμφισβήτηση η συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την παροχή δανείου στη χώρα, η πλειοψηφία της ουγγρικής Βουλής τάχθηκε υπέρ του νομοθετήματος και ουσιαστικά υπέρ του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος επιδιώκει να ενισχύσει τον έλεγχο στους κρατικούς θεσμούς.
Μάλιστα στους επικριτές του ουγγρικού εγχειρήματος προστέθηκε και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, στέλνοντας επιστολή στον Όρμπαν πριν από τα Χριστούγεννα.
Ανάρτηση από : http://www.madata.gr/
Φορολογικά δώρα εκατομμυρίων ευρώ στις Ελβετικές πολυεθνικές από Παπαδήμα-Βενιζέλο.
Ελληνοελβετικό σκάνδαλο... παροχών σε πολυεθνικές
Του Νώντα Χαλδούπη
Κολοσσοί όπως η Nestle θα φορολογούνται μόνο με 5% για τα μερίσματα από τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα! Μια διακρατική συμφωνία με σκανδαλωδώς ευνοϊκές ρυθμίσεις... παροχών σε πολυεθνικούς κολοσσούς της Ελβετίας, την ώρα που ακόμη και οι αναξιοπαθούντες στην Ελλάδα υποβάλλονται σε σκληρά «χαράτσια», κρύβεται στη σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας με τους Ελβετούς, την οποία διαπραγματεύτηκε σε αρχικό στάδιο ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ολοκλήρωσε, για να τη φέρει στη Βουλή με «οικουμενική» στήριξη, ο Ευ. Βενιζέλος. Η συμφωνία προκάλεσε κοινοβουλευτικές αντιδράσεις και πιθανόν να μην έπαιρνε θετική ψήφο, αν είχε κατατεθεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου και η έγκρισή της κρινόταν από την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ. Όμως, φαίνεται ότι η «οικουμενική ομπρέλα» Παπαδήμου θα επιτρέψει τελικά την ψήφισή της, ανοίγοντας τον δρόμο για τεράστιες παροχές σε οικονομικά συμφέροντα παγκόσμιας εμβέλειας, την ώρα που «στραγγαλίζονται» οι ειλικρινείς φορολογούμενοι στην Ελλάδα. Τι προβλέπει η διακρατική συμφωνία, με την οποία τροποποιείται -προς το καλύτερο για τις ελβετικές πολυεθνικές- η ισχύουσα από το 1983 προηγούμενη σύμβαση; Το εξηγεί με αρκετή σαφήνεια, χωρίς όμως να μπαίνει στον κόπο να υπολογίσει τα φορολογικά έσοδα που θα χάσει το Δημόσιο, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στην έκθεσή του: εν ολίγοις, ο συντελεστής με τον οποίο θα φορολογούνται τα μερίσματα που στέλνουν οι θυγατρικές των ελβετικών πολυεθνικών στις μητρικές τους εταιρείες «ψαλιδίζεται» στο 5%, από 21% για το 2011 και 25% για το 2012! |
Η νέα γενιά και οι... πρόθυμοι
Το 2011 τελειώνει όπως ακριβώς άρχισε: ύφεση, λιτότητα, ανεργία, ξεπούλημα, μέτρα κι άλλα μέτρα, ακόμη περισσότερα μέτρα. Παρ' όλα αυτά, όμως, παρά τις θυσίες, η ελληνική κοινωνία διαπιστώνει ότι δεν προχώρησε ούτε ένα βήμα προς μια διέξοδο. Αντιθέτως, είναι πια κοινή η διαπίστωση ότι η πολιτική που επιβάλλεται από τους «απ' έξω» και εφαρμόζεται από τους εγχώριους πολιτικούς εντεταλμένους τους οδηγεί βαθύτερα στο χάος.
Το διαφαινόμενο αποτέλεσμα όλων αυτών έχει εγκαταστήσει στην Ελλάδα φόβο και απόγνωση. Ακριβώς σε αυτά τα συναισθήματα «επενδύουν» οι εγχώριοι επιτελάρχες της καταστροφής προκειμένου να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Φαίνεται ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς εξακολουθούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου καινα θεωρούν πως, παρά την καταστροφή που προκάλεσαν, υπάρχει η πιθανότητα να σώσουν τα πολιτικά... τομάρια τους. Η εκτίμηση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς προέρχεται από ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Το μόνο στήριγμά τους, ό,τι τους κρατά προσδεδεμένους στην εξουσία, είναι πια τα καθημερινά διαπιστευτήρια που υποβάλλουν στους πραγματικούς κυβερνήτες, τους επίτροπους της τρόικας...
Όλοι αυτοί, πρόθυμοι υποτελείς, αποκτούν πια στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας το πραγματικό μέγεθος και σχήμα τους: μικρές και άβουλες μαριονέτες.
Όμως οι μαριονέτες δεν μπορούν για πολύ να εκβιάζουν και να φοβίζουν καμία κοινωνία, ειδικά μια απελπισμένη κοινωνία. Η απόγνωση και η απελπισία - κάτι που λησμονούν οι επιτελάρχες της καταστροφής - δεν προκαλεί μόνο φόβο. Κινητοποιεί δυνάμεις ανατροπής, οι οποίες είναι σε θέση να καθαρίσουν το σκηνικό από τους κάθε λογής δωσίλογους. Τους παρόντες και όσους φιλοδοξούν να τους διαδεχθούν για να συνεχίσουν το έργο τους.
Αυτοί οι τελευταίοι, οι οποίοι φαίνεται να ποντάρουν στην καταστροφή του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού προκειμένου να πάρουν τη θέση τους ως οι εκλεκτοί των τροϊκανών εποπτών, καλό θα είναι να έχουν κατά νου ότι, εκτός από τους παλαιότερους, και η νέα γενιά των Ελλήνων έχει μάθει πια τι σημαίνει η φράση «κυβέρνηση Τσολάκογλου»... Είναι συνώνυμη με μια κυβέρνηση «προθύμων».
Ανάρτηση από : http://topontiki.gr/article/27411
Το διαφαινόμενο αποτέλεσμα όλων αυτών έχει εγκαταστήσει στην Ελλάδα φόβο και απόγνωση. Ακριβώς σε αυτά τα συναισθήματα «επενδύουν» οι εγχώριοι επιτελάρχες της καταστροφής προκειμένου να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Φαίνεται ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς εξακολουθούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου καινα θεωρούν πως, παρά την καταστροφή που προκάλεσαν, υπάρχει η πιθανότητα να σώσουν τα πολιτικά... τομάρια τους. Η εκτίμηση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς προέρχεται από ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Το μόνο στήριγμά τους, ό,τι τους κρατά προσδεδεμένους στην εξουσία, είναι πια τα καθημερινά διαπιστευτήρια που υποβάλλουν στους πραγματικούς κυβερνήτες, τους επίτροπους της τρόικας...
Όλοι αυτοί, πρόθυμοι υποτελείς, αποκτούν πια στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας το πραγματικό μέγεθος και σχήμα τους: μικρές και άβουλες μαριονέτες.
Όμως οι μαριονέτες δεν μπορούν για πολύ να εκβιάζουν και να φοβίζουν καμία κοινωνία, ειδικά μια απελπισμένη κοινωνία. Η απόγνωση και η απελπισία - κάτι που λησμονούν οι επιτελάρχες της καταστροφής - δεν προκαλεί μόνο φόβο. Κινητοποιεί δυνάμεις ανατροπής, οι οποίες είναι σε θέση να καθαρίσουν το σκηνικό από τους κάθε λογής δωσίλογους. Τους παρόντες και όσους φιλοδοξούν να τους διαδεχθούν για να συνεχίσουν το έργο τους.
Αυτοί οι τελευταίοι, οι οποίοι φαίνεται να ποντάρουν στην καταστροφή του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού προκειμένου να πάρουν τη θέση τους ως οι εκλεκτοί των τροϊκανών εποπτών, καλό θα είναι να έχουν κατά νου ότι, εκτός από τους παλαιότερους, και η νέα γενιά των Ελλήνων έχει μάθει πια τι σημαίνει η φράση «κυβέρνηση Τσολάκογλου»... Είναι συνώνυμη με μια κυβέρνηση «προθύμων».
Ανάρτηση από : http://topontiki.gr/article/27411
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011
Όχι στις μάχες οπισθοφυλακών.
Η ανυπακοή δίχως πρόταση θα μας οδηγήσει στην απελπισία
της Σύνταξης
από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, μέλη και φίλοι της Κίνησης Πολιτών Άρδην από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τη Λάρισα και την Καρδίτσα πραγματοποίησαν μια άτυπη περιφερειακή συνάντηση στο Βόλο. Στα πλαίσια της συνάντησης αυτής, θέσαμε τους προβληματισμούς μας σχετικά με τα κινήματα «Δεν Πληρώνω» και τις κινήσεις ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ.
Η συζήτηση κινήθηκε πέραν του προφανούς, ότι η ανυπακοή του ελληνικού λαού σε μια πολιτική στραγγαλισμού, μέσα από δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα και δραστικές περικοπές, είναι ζήτημα επιβίωσης. Από εκεί και πέρα, όμως, τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Πρώτον, ότι μαζί με την ανυπακοή πρέπει να υπάρξει και αντιπρόταση μιας δίκαιης φορολογικής πολιτικής. Και τούτο για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος, για να μην καταντήσει η ανυπακοή εργαλείο στα χέρια των πλούσιων στρωμάτων, που φοροδιαφεύγουν συστηματικά. Η φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου είναι ο κύριος μοχλός αναπαραγωγής των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων στη χώρα μας και θα πρέπει να σταματήσει. Υπό αυτή την έννοια, τα κινήματα θα πρέπει να πιέσουν για τη θεμελίωση μιας φορολογικής πολιτικής βάσει τεκμηρίων –του μόνου αποτελεσματικού τρόπου δίκαιης φορολόγησης των μεγάλων εισοδημάτων που μπορεί να υπάρξει στη χώρα μας.
Χριστούγεννα των ρήξεων και της απελευθέρωσης
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Δρ. Θεολογίας,
καθηγητής στο Λύκειο Ζεφυρίου Δυτ. Αττικής
Πώς, άραγε, ο ίδιος ο Χριστός προσδιόρισε τη σάρκωσή του και την είσοδό του στην ανθρώπινη ιστορία; Το ευαγγέλιο του Λουκά μας πληροφορεί ότι ο Ιησούς ξεκίνησε τη δημόσια δράση του αναγγέλοντάς την ως αποστολή απελευθερωτική. Βρισκόταν στη συναγωγή της Ναζαρέτ και, όπως συνήθιζαν οι συναγμένοι Ιουδαίοι, διάβασε φωναχτά ένα απόσπασμα της Γραφής. Επρόκειτο για κείμενο του προφήτη Ησαΐα, το οποίο ο Λουκάς παραθέτει ως εξής:
"Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ' έστειλε ν' αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά· στους αιχμαλώτους να κηρύξω λευτεριά και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους· να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του" [1].
Ευθύς μόλις ανέγνωσε το χωρίο, ο Ιησούς το συνέδεσε απερίφραστα με τον εαυτό του: "Σήμερα", τους είπε, "βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε".
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011
Απέτυχε ο Παπαδήμος
Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που να μη δείχνει ότι οι Έλληνες απορρίπτουν την κυβέρνηση Παπαδήμου και θεωρούν βέβαιο πως θα αποτύχει να υλοποιήσει όσα υποτίθεται ότι υποσχέθηκε. Ούτε ένας στους πέντε ερωτώμενους δεν απαντά ότι της έχει εμπιστοσύνη! Συχνά δεν είναι ούτε ένας στους δέκα! Αυτό όμως είναι αναμενόμενο. Ουδέποτε ισχυρίστηκε κανένας ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου φτιάχτηκε για τα συμφέροντα του λαού και γι’ αυτό ποτέ ο λαός δεν τον είδε με θετικό μάτι.
του Γιώργου Δελαστίκ
Ένας σημαντικός στόχος της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου ήταν να κατευνάσει τις λαϊκές εκδηλώσεις οργής και σε αυτόν τον τομέα μέχρι στιγμής πέτυχε απολύτως. Ούτε μεγάλες διαδηλώσεις γίνονται ακόμα κατά της κυβέρνησης ούτε κυνηγάει κανείς τους υπουργούς και τους βουλευτές.
Παρά τη συντριπτική απόρριψή της στις δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει πετύχει μέχρι τώρα στους στόχους απέναντι στο λαό που είχαν θέσει αυτοί που τη δημιούργησαν και τη συγκρότησαν. Εκεί που όμως έχει αποτύχει παταγωδώς είναι σε σχέση με τις προσδοκίες που έτρεφε η αστική τάξη της χώρας, όταν την επέβαλε στα πολιτικά κόμματα. Η σκέψη ήταν ότι ο Παπαδήμος, άνθρωπος τυφλά αφοσιωμένος στους ευρωπαίους τραπεζίτες και σαρξ εκ της σαρκός τους, άνθρωπος των Γερμανών και του κυκλώματος Σημίτη, αλλά και των Αμερικανών ως πρώην υπάλληλος της Γκόλντμαν Σαξ, ήταν ο κατεξοχήν κατάλληλος πρωθυπουργός για την ελληνική αστική τάξη σε αυτές τις συνθήκες. Παράλληλα, η εκχώρηση της οικονομικής διοίκησης της χώρας μας σε δύο Γερμανούς, στον κατοχικό διοικητή Χορστ Ράιχενμπαχ και στον «ταμία της Μέρκελ», Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, θα δημιουργούσε στο Βερολίνο το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης που είναι αναγκαίο για να θέσει η Μέρκελ σε κίνηση τη νέα, κατοχική οικονομική πολιτική στην Ελλάδα – αυτό πίστευε το ελληνικό κατεστημένο. Ήλπιζαν οι έλληνες αστοί ότι αφού οι Γερμανοί έχουν τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας, θα άρχιζαν να ξεπληρώνουν σιγά σιγά τα κρατικά χρέη στις ελληνικές επιχειρήσεις και να θέσουν πάλι σε τροχιά εκτέλεσης τα μεγάλα έργα, με γερμανικό έλεγχο, εννοείται.
Η φτώχεια δεν γιατρεύεται με αστική φιλανθρωπία, αλλά μόνο με ανατροπή
Σαρώνει η φτώχεια και η εξαθλίωση σε όλη την Ελλάδα, φαινόμενο που γίνεται πιο αισθητό τις γιορτές. Απολυμένοι και μακροχρόνια άνεργοι ή νέοι που δεν βρήκαν δουλειά. Εργαζόμενοι σε πάρα πολλές επιχειρήσεις απλήρωτοι για μήνες, σε μερικές περιπτώσεις χωρίς ακόμα και το δώρο. Εργαζόμενοι με πετσοκομμένους μισθούς, αλλά και συνταξιούχοι που είδαν τον αγώνα μιας ζωής να λεηλατείται από το κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.
Δεν πρόκειται βέβαια για κτύπημα της μοίρας, αλλλά για συνειδητή πολιτική και ταξική επιλογή, κλοπής και αφαίμαξης των εργαζομένων - παραραγωγών του πλούτου.
Πολιτική που έχει τη σφραγίδα των κυβερνήσεων, EE, ΔΝΤ και του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ που συγκυβερνά. Και μέσα σε αυτή την κοινωνική αθλιότητα, έρχονται οι εκπρόσωποι του «επιχειρηματικού κόσμου» των των νταβατζήδων των ΜΜΕ, μαζί με την αχόρταγη Εκκλησία και τις καλοθρεμμένες ΜΚΟ, να παραδώσουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού. Αυτοί που απολύουν μαζικά, αυτοί που απαιτούν να κοπούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, αυτοί που ύμνησαν το δρεπάνι των δολοφονικών μνημονίων, όλοι αυτοί που κάθονται αναπαυτικά πάνω στον προκλητικά κλεμμένο πλούτο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευαισθησίες του λαού, για να βγάλουν οικονομικά αλλά και πολιτικά οφέλη από τη φιλανθρωπία.
Δεν πρόκειται βέβαια για κτύπημα της μοίρας, αλλλά για συνειδητή πολιτική και ταξική επιλογή, κλοπής και αφαίμαξης των εργαζομένων - παραραγωγών του πλούτου.
Πολιτική που έχει τη σφραγίδα των κυβερνήσεων, EE, ΔΝΤ και του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ που συγκυβερνά. Και μέσα σε αυτή την κοινωνική αθλιότητα, έρχονται οι εκπρόσωποι του «επιχειρηματικού κόσμου» των των νταβατζήδων των ΜΜΕ, μαζί με την αχόρταγη Εκκλησία και τις καλοθρεμμένες ΜΚΟ, να παραδώσουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού. Αυτοί που απολύουν μαζικά, αυτοί που απαιτούν να κοπούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, αυτοί που ύμνησαν το δρεπάνι των δολοφονικών μνημονίων, όλοι αυτοί που κάθονται αναπαυτικά πάνω στον προκλητικά κλεμμένο πλούτο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευαισθησίες του λαού, για να βγάλουν οικονομικά αλλά και πολιτικά οφέλη από τη φιλανθρωπία.
Το δόγμα του σοκ. Το βιβλίο της Naomi Klein.
The Shock Doctrine, ντοκιμαντέρ των Michael Winterbottom- Mat Whitecross,
βασισμένο στο βιβλίο της Naomi Klein
Νέα προσπάθεια ανάρτησης. Απουσιάζει το 2ο video, αλλά στο τέλος της σελίδας υπάρχει ολόκληρο.
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Χρόνια πολλά, καλλά Χριστούγεννα
Αυτές οι σκηνές που όλο και πληθαίνουν προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας.
Μην επιτρέψουμε να συνεχισθεί αυτό.
Ανάρτηση από : http://ymittiotis.gr/
Εμπλουτισμός : Takis
Καθιέρωση πολιτικού φόρου. Κίνημα αντιδιαφθοράς.
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*
Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου.
Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας. Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με το καλό να πληρώσουν. Μιλώ για τις πολλές υποδιαιρέσεις της Κάστας όπως τις αναλύω στο βιβλίο μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» αλλά και στο άρθρο μου στην «Εφημερίδα Επενδυτής» Ιανουάριος 2010 με τίτλο «το Χρέος να το Πληρώσει η Κάστα».
Ας μείνουμε αρχικά σε δύο σημαντικές κατηγορίες που οφείλουν να πληρώσουν. Όχι μόνο λόγο της οικονομικής ύλης που συσσωρεύθηκε αλλά και λόγο της ηθικής σημασίας της για την διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής, οικονομικής και ηθικής συνοχής στην χώρα. Δια μέσου αυτού του δρόμου θα υπάρξει συγκέντρωση όχι μόνο οικονομικού για τα Κρατικά μας ταμεία αλλά και ηθικού κεφαλαίου για την χώρα.
Γιατί δεν θα επαναστατήσω: Η σκλαβιά ως “επιλογή”
Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος
Νόμιζα ότι ήμουνα φτωχός αλλά όχι, ήμουν απλά "μη προνομιούχος"
Για χρόνια στην ανεργία έμαθα τελικά ότι ήταν "ημιαπασχοληση"
Πίστευα στα δικαιώματα μου μέχρι που ανακάλυψα ότι ήταν "κεκτημένα"
Θύμωνα με τους πλούσιους αλλά κακώς γιατί ήταν μόνο "επενδυτές"
Με ενοχλούσαν οι απολύσεις αλλά δεν θα πρεπε αφού ήταν...
"μη εθελοντικές αποχωρήσεις"Διεθνείς κερδοσκόποι με βίαζαν αλλά αλλοίμονο αν δεν καθησύχαζα και τις "αγορές"
Πολιτικοί κατέστρεφαν τη ζωή μου αλλά έτσι είναι οι "μεταρρυθμιστές"
Τοκογλύφοι με εξαθλίωναν αλλά ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς "εταίρους δανειστές";
Δοτοί πρωθυπουργοί με κηδεμόνευαν μα ήταν "τεχνοκράτες" όχι χουντικοί
Γκεμπελική προπαγάνδα με αποβλάκωνε αλλά αυτά έχει η "έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση"
Αντίθετος στη μείωση μισθών μέχρι που μου εξήγησαν ότι πρόκειται για "αύξηση της ανταγωνιστικότητας"
Κι αν έπεφτε το επίπεδο της ζωής μου αυτά έχουν οι "διαρθρωτικές αλλαγές"
Δεν ήταν τελικά οι καταστροφές "αναγκαίες για όλους προσαρμογές";;;
Είναι αλήθεια ότι ζοριζόμουν
Με εξόργιζε η απαίτηση για υποταγή
Μέχρι που κατάλαβα ότι ήθελαν απλά να δείξω.... "λίγη υπευθυνότητα".
Άλλωστε τι είναι και η σκλαβιά, μια "επιλογή....πατριωτική"!
(Τελειώνοντας το παραπάνω κείμενο μου ήρθε τελείως συνειρμικά στο μυαλό το σοφο βιβλίο του Εριχ Φρομ "Ο φοβος μπροστα στην ελευθερια" που γραμμένο στη δεκαετία του 30 περιγράφει με όρους κοινωνικούς και ψυχολογικούς την παραίτηση του σύγχρονου ανθρώπου υπερ εθνοσωτήρων, δικτατορων και δοτών ηγετων, όταν πειστεί ή βιώσει την ελευθερία του ως δυσβάσταχτο βάρος και ευθύνη.
Για δες λοιπόν που εκτός από την οικονομική κρίση τελικά κι αλλα στοιχεία μας παραπεμπουν στην δεκαετία του 30.
Εύχομαι όχι με τη γνωστή κατάληξη!)
Ανάρτηση από : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011
Γράμμα στον Άγιο Βασίλη.
Κάθε χρόνο σου ζητώ, να μου φέρεις κάτι. Φέτος αλλάζουνε τα πράγματα. Δεν θέλω να μου φέρεις, κάτι. Θέλω να μου πάρεις.
Θέλω να πάρεις από κοντά μου, το γραμματοκιβώτιο με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τους φακέλους της εφορίας με την έκτακτη εισφορά, και τις άλλες ειδοποιήσεις της εφορίας. Θέλω να μου πάρεις το άγχος που έχω συνεχώς και την θλίψη που νιώθω καθημερινά. Ξέρεις εσύ.
Θέλω να μου πάρεις, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Τόμσεν, την Λαγκάρντ, τον Αλταφάζ και όσους άλλους βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο και στον ξύπνιο μου. Μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις όσους μαυρίζουν την ζωή τη δική μου και όλων όσων συζητώ, τον Λουκά, τον Γιώργο, τον Αντώνη και τον άλλον τον Γιώργο. Θέλω να πάρεις όλους τους ψεύτες και τους απατεώνες που θέλουν να με σώσουν χωρίς να με έχουν ρωτήσει και χωρίς εγώ να θέλω να σωθώ από αυτούς. Ξέρεις εσύ.
Θέλω να πάρεις από κοντά μου, το γραμματοκιβώτιο με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τους φακέλους της εφορίας με την έκτακτη εισφορά, και τις άλλες ειδοποιήσεις της εφορίας. Θέλω να μου πάρεις το άγχος που έχω συνεχώς και την θλίψη που νιώθω καθημερινά. Ξέρεις εσύ.
Θέλω να μου πάρεις, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Τόμσεν, την Λαγκάρντ, τον Αλταφάζ και όσους άλλους βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο και στον ξύπνιο μου. Μαζί με αυτούς θέλω να μου πάρεις όσους μαυρίζουν την ζωή τη δική μου και όλων όσων συζητώ, τον Λουκά, τον Γιώργο, τον Αντώνη και τον άλλον τον Γιώργο. Θέλω να πάρεις όλους τους ψεύτες και τους απατεώνες που θέλουν να με σώσουν χωρίς να με έχουν ρωτήσει και χωρίς εγώ να θέλω να σωθώ από αυτούς. Ξέρεις εσύ.
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011
Το κράτος, η κρίση και το έθνος
του Κωνσταντίνου Γεώρμα
Ρήξη τ. 77 (09/11)
Ρήξη τ. 77 (09/11)
Ο Χέγκελ, μας θυμίζει ο Παπαϊωάννου[1], επισημαίνει ότι οι ιδιώτες και η αγορά, δεν διαθέτουν καμία συνείδηση της ολότητας των κοινωνικών αναγκών… Απέναντι στη φυσική τάξη των αγροτών και την σκεπτόμενη τάξη των παραγωγών βιομηχανικών προϊόντων μόνον η κρατική γραφειοκρατία μπορεί να παρουσιαστεί σαν μία οικουμενική τάξη ικανή να ανυψωθεί πάνω από τον αντιφατικό και διασπασμένο οικονομικό κόσμο, να θεωρήσει την ολότητα των αναγκών από μια οικουμενική σκοπιά και να ζητήσει συνειδητά και συστηματικά να επιβάλλει και να συγκρατήσει την ενότητα του συνόλου.
Εάν η γραφειοκρατία αποτελεί την έκφραση του συλλογικού συμφέροντος όλες οι παθογένειες της ελληνικής περίπτωσης οφείλονται ακριβώς στο γεγονός ότι οι πολιτικές ελίτ καλλιεργούσαν ακριβώς το αντίθετο: η τοποθέτηση στο κράτος μέσα από κομματικές σχέσεις, η καλλιέργεια της διαφθοράς του δημόσιου λειτουργού μέσα από τη μίζα, του γιατρού μέσα από το φακελάκι, του πολεοδόμου μέσα από τη μίζα για την άδεια του αυθαιρέτου, του αστυνομικού μέσα από τη μίζα για να παραβλέπει τα δίκτυα πορνείας, διακίνησης ναρκωτικών και της νύχτας, δεν είναι παρά η προσπάθεια «ιδιωτικοποίησης», ή μήπως καλύτερα, «ιδιωτικής οικειοποίησης», της κομματικής οικειοποίησης, ενός θεσμού που θα έπρεπε να εκπροσωπεί το συλλογικό καλό.
Το ΠΑΣΟΚ και ο νεοελληνικός ατομισμός
Ένα προφητικό κείμενο του Θεόδωρου Ζιάκα που κυκλοφόρησε στο 18ο τεύχος του Άρδην…
του Θεόδωρου Ζιάκα
Άρδην τ. 18 (1999)
Άρδην τ. 18 (1999)
Το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε μια κρίσιμη «φάση μετάβασης». Είχε στη διάθεσή του κάποια δεδομένα μέσα και η διαχείρισή του οδήγησε σε ορισμένα αποτελέσματα. Ο απολογισμός της παρουσίας του στη ζωή της χώρας είναι χρήσιμος στο μέτρο που απαντά στα τρία αυτά ζητήματα: Ποιο ήταν το περιεχόμενο της «μετάβασης» που διαχειρίστηκε (μετάβαση από τι και σε τι), ποια ήταν τα μέσα που είχε στη διάθεσή του και τέλος πώς αξιολογούνται τα αποτελέσματα της διαχείρισής του.
Στο κείμενο που ακολουθεί θα αναφερθώ στα τρία αυτά ζητήματα και θα κλείσω με το φαινόμενο του γενικού εκπασοκισμού. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε, σ’ αυτό το διάστημα, να εκπασοκίσει ακόμα και τους φανατικότερους αντιπάλους του. Ο Κ. Καραμανλής (ο ανηψιός), για παράδειγμα είναι οφθαλμοφανώς «πασοκικότερος» του Σημίτη. Φαίνεται, λοιπόν, να υπάρχει μια κοινή «πασοκική ουσία», στην οποία μετέχουν οι πάντες. Θα κοιτάξω να δω πώς αποκρυσταλλώνεται κοινωνικά η «ουσία» αυτή.
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Μαν.Γλέζος: Μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα
«Δεδομένου ότι η Γερμανία δεν διαπραγματεύεται καν την καταβολή των χρωστούμενων οφειλών στην Ελλάδα, καλούμε σε μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων αρχής γενομένης από τις 23 Δεκεμβρίου», δηλώνει στο tvxs.gr ο Μανώλης Γλέζος, με την ιδιότητά του ως επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Ο κ. Γλέζος τονίζει ότι το Συμβούλιο έχει διαμηνύσει την πρόθεση για μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα εδώ και περισσότερο από 2 μήνες, ωστόσο, η γερμανική πλευρά δεν έχει ανταποκριθεί σε σχέση με τις υποχρεώσεις της που αφορούν στην καταβολή των οφειλών στο ελληνικό Δημόσιο αλλά και στα θύματα του πολέμου.
«Εμείς δεν είμαστε σαν εκείνους, δεν τους πιάνουμε από το λαιμό», αναφέρει χαρακτηριστικά, απαντώντας στην άποψη ότι η πρωτοβουλία του μποϊκοτάζ θα έπρεπε να έχει αναληφθεί νωρίτερα.Ρόμπα ο Χρυσοχοϊδης (Βίντεο)
Μόλις πριν λίγο κάναμε αναφορά για τους καινούργιους «σωτήρες» Πασόκους που μας προέκυψαν. Εξέχουσα θέση σ’ αυτούς έχει ο υπουργός Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοϊδης. Η ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» τον έκανε ρόμπα ξεκούμπωτη – που θα έλεγε και ο Β. Γιαννόπουλος»- σήμερα. Ανέσυρε απ’ το αρχείο της δηλώσεις του Χρυσοχοϊδη τότε που εκφραζόταν θετικά για το μνημόνιο και την κυβέρνηση Παπανδρέου, τις οποίες αντιπαραθέτει με τις τωρινές του στις οποίες ομολογεί την αποτυχία του μνημονίου και το καταστροφικό έργο της διακυβέρνησης του ΓΑΠ, που με τόσο ζήλο υπηρέτησε. Δείτε το βίντεο.
Ανάρτηση από : http://tsak-giorgis.blogspot.com
Θέλεις ηλεκτρικό; Μην πληρώσεις το χαράτσι!
Φλώρα Παπαδέδε*
Θέλεις να έχεις ηλεκτρικό ρεύμα; ΜΗΝ πληρώνεις το χαράτσι. Μοιάζει παράλογο κι εντελώς οξύμωρο; Ας δοκιμάσουμε να κλείσουμε για λίγο τα αυτιά μας στην παραπληροφόρηση και την τρομο-υστερία που εξαπολύουν η τρόικα, οι ελληνόγλωσσες κυβερνήσεις της και τα ΜΜΕ και να σκεφτούμε απλά με την κοινή λογική.
Το χαράτσι που επιβλήθηκε στους λογαριασμούς του ρεύματος (και της ΔΕΗ και των ιδιωτών παρόχων) κι επονομάζεται «έκτακτο ειδικό τέλος», δεν είναι ούτε έκτακτο, ούτε ειδικό, ούτε τέλος. Η κυβέρνηση ήδη εξήγγειλε ότι θα το διατηρήσει και μετά το 2015. Θα ενοποιήσει μάλιστα στο χαράτσι όλους τους φόρους που έχει επιβάλλει στην προσωπική ακίνητη περιουσία,
θα τους αναπροσαρμόσει (προς τα πάνω) και από το Γενάρη του 2012 θα ανοίξει ο νέος κύκλος εκβιασμών με το ρεύμα... Ένας εκβιασμός μόνιμος και συνεχής. Η λογική και η εμπειρία λέει ότι όποιος υπέκυψε σε εκβιαστές βγήκε πάντα χαμένος και κατάφερε μόνο να τους ανοίξει την όρεξη.
θα τους αναπροσαρμόσει (προς τα πάνω) και από το Γενάρη του 2012 θα ανοίξει ο νέος κύκλος εκβιασμών με το ρεύμα... Ένας εκβιασμός μόνιμος και συνεχής. Η λογική και η εμπειρία λέει ότι όποιος υπέκυψε σε εκβιαστές βγήκε πάντα χαμένος και κατάφερε μόνο να τους ανοίξει την όρεξη.
Aυτό θέλουν οι Γερμανοί από εμάς, μισθούς πείνας και φτηνό ρεύμα...
Ο Σόιμπλε σε συνέντευξή του στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF), μίλησε και για την Ελλάδα λέγοντας ότι, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση με ασυνήθιστες δυσκολίες.
Ανέφερε ότι η Ε.Ε δουλεύει ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα αναπτυξιακές ευκαιρίες.
"Εάν η ελληνική οικονομία δεν γίνει ανταγωνιστική δεν ωφελούν τα προγράμματα βοήθειας", τόνισε ο κ. Σόιμπλε. Αναφέρθηκε ειδικότερα
στην ηλιακή ενέργεια, η οποία μπορεί να αντληθεί με μικρότερο κόστος στην Ελλάδα από ότι στη βόρεια Ευρώπη. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε λανθασμένο το επιχείρημα ότι οι αρνητικές εξελίξεις οφείλονται στην εμμονή της Ε.Ε. προς την Ελλάδα να για υπερβολικά μέτρα λιτότητας. «Αυτό είναι λάθος», επιμένει ο Σόιμπλε. «Εξ άλλου το λέει ο καθένας που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών ακόμη και στη προσωπική ζωή του, ότι η διαδικασία πτώχευσης τον τραβά προς τα κάτω. Η αιτία είναι άλλη. Η Ελλάδα έζησε πάνω από τις δυνατότητές της και ο δρόμος της λιτότητας είναι μονόδρομος. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι επίπονη διαδικασία, γι αυτό και λέω ότι μόνο τα μέτρα λιτότητας δεν βοηθούν την Ελλάδα. Η οικονομία της πρέπει να ορθοποδήσει, γι αυτό εργαζόμαστε εντατικά»
Deutsche Welle
Ανάρτηση από : http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/
Ανέφερε ότι η Ε.Ε δουλεύει ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα αναπτυξιακές ευκαιρίες.
"Εάν η ελληνική οικονομία δεν γίνει ανταγωνιστική δεν ωφελούν τα προγράμματα βοήθειας", τόνισε ο κ. Σόιμπλε. Αναφέρθηκε ειδικότερα
στην ηλιακή ενέργεια, η οποία μπορεί να αντληθεί με μικρότερο κόστος στην Ελλάδα από ότι στη βόρεια Ευρώπη. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε λανθασμένο το επιχείρημα ότι οι αρνητικές εξελίξεις οφείλονται στην εμμονή της Ε.Ε. προς την Ελλάδα να για υπερβολικά μέτρα λιτότητας. «Αυτό είναι λάθος», επιμένει ο Σόιμπλε. «Εξ άλλου το λέει ο καθένας που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών ακόμη και στη προσωπική ζωή του, ότι η διαδικασία πτώχευσης τον τραβά προς τα κάτω. Η αιτία είναι άλλη. Η Ελλάδα έζησε πάνω από τις δυνατότητές της και ο δρόμος της λιτότητας είναι μονόδρομος. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι επίπονη διαδικασία, γι αυτό και λέω ότι μόνο τα μέτρα λιτότητας δεν βοηθούν την Ελλάδα. Η οικονομία της πρέπει να ορθοποδήσει, γι αυτό εργαζόμαστε εντατικά»
Deutsche Welle
Ανάρτηση από : http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/
«Κοκκινοσκουφίτσες»!
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Θα το ονομάζαμε απλά ξετσιπωσιά. Ομως πίσω από αυτό το θρασύτατο περιτύλιγμα κρύβεται κάτι χειρότερο:
Ο ταξικός μισανθρωπισμός των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας.
Μιλάμε για εκείνα τα «πιόνια» στη «σκακιέρα» της αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος που δεν γνωρίζουν καμία αναστολή και καμία ντροπή.
Και που η ξεδιαντροπιά τους παίρνει... αστρονομικές διαστάσεις, ειδικά όταν για να υπηρετήσουν τους γενικότερους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης και για να εξασφαλίσουν με αυτόν τον τρόπο ως αντίτιμο την προσωπική τους συμμετοχή στο αστικό ντεκόρ της επόμενης μέρας, βάζουν τα «δυνατά» τους...
***
Εχουμε και λέμε, λοιπόν:*
Ο υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που ξημεροβραδιαζόταν στις τηλεοράσεις να διαφημίζει το μνημόνιο, που εκβίαζε τους συνταξιούχους ισχυριζόμενος ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για να πληρωθούν οι συντάξεις πείνας των γερόντων,ο υπουργός Υγείας του Παπανδρέου, που έκοβε τις συντάξεις ακόμη και των φιλοξενούμενων στα... ψυχιατρεία (!), ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Παπαδήμου που ετοιμάζεται να περικόψει πάνω από 2 δισ. ευρώ για τις δαπάνες στο χώρο της Υγείας,
βγήκε προχτές με ύφος... αυτοκριτικό (και πάντα περισπούδαστο) στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και αναφερόμενος στο «έργο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ παρατήρησε ότι ναι μεν «έκανε πολλά», για να προσθέσει ωστόσο ότι
«όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος δεν είχε επιτυχία»!
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
Προς κάθε ανώμαλο που βρίσκεται εντός της Βουλής
Βασιλική Μαύρου:Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν διεστραμμένο Δυτικο-ευρωπαίο ή ημεδαπό ούτε καν να πλησιάσει τα παιδιά μου!!! (Video )
«Μου θυμίζει μια ταινία που είδα πρόσφατα... Μετά τον πόλεμο στην Ιταλία παρελαύνουν οι στρατιώτες που πολέμησαν και οι Ιταλίδες μάνες με τα παιδάκια τους και τους χειροκροτούν. Κάποιοι τα χαϊδεύουν, τους πιάνουν τα ποδαράκια κλπ καταλαβαίνετε τώρα... Και μάλιστα οι Ιταλίδες μάνες τα σπρώχνουν κιόλας! Μια Αμερικανίδα μάνα βλέπει το σκηνικό και ρωτάει: "μα τι μάνες είναι αυτές; Να σπρώχνουν τα παιδιά τους;" και μια άλλη Ιταλίδα της απαντά: "ε, τι να κάνουν; Από το να τα δούνε νεκρά...."»
(τάδε έφη Καρατζαφύρερ)
Δεν θα απαντήσουμε εμείς στον χυδαίο αθλητή της κολοτούμπας και προπαγανδιστή της ηττοπάθειας και της εθνικής εκπόρνευσης, αλλά μία επώνυμη Ελληνίδα ΜΑΝΑ, η οποία αν δεν το κατάλαβε, του στέλνει μαζί με όλες τις άλλες Ελληνίδες ένα τελεσίγραφο.
Έφτασε ο καιρός, να πάνε στα τσακίδια ή στον Μπαρόζο και τον Ρομπάϊ (που μπορούν να ...εκτιμήσουν τα περί παιδοφιλίας παραδείγματα), αυτός και οι υπόλοιποι δωσίλογοι της τρικομματικής χούντας καθώς...
επίσης και κάθε άλλος αριστεροδέξιος εθνομαγαριστής εντός ή εκτός κοινοβουλίου.
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί...θα σε πουλήσουν
Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα..
Κάποτε θα 'ρθουν....
Στίχοι: Παπαδόπουλος Λευτέρης
Μουσική: Θεοδωράκης Μίκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
Ερμηνεύει : Γιάννης Κότσιρας
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Γ.Δημ
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/12/blog-post_723.html#more
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
Τα τρία τσογλάνια
Καρτερός Θανάσης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/12/2011
Αμετανόητοι, ανάλγητοι, ανόητοι, άπληστοι - ό,τι και να πείτε για τους εκπροσώπους των δανειστών, τη μισητή τρόικα, μέσα είστε. Και λίγο είναι. Και αν μιλάμε για τον τέλειο συνδυασμό ντροπής, ταπείνωσης και οργής, αυτά τα τρία τσογλάνια των αγορών που ήρθαν πάλι στην Ελλάδα να ελέγξουν αν εφαρμόζονται οι εντολές τους και να δώσουν νέες και τον προκαλούν και τον εκπροσωπούν. Αδιαφορώντας για το πού έχουν οδηγήσει την οικονομία, τη χώρα και τους εργαζόμενους με τα σοφά τους σχέδια και τις ακόμα σοφότερες διαταγές τους.
Τι θέλουν τώρα; Να ξύσουν το καζάνι και να αρπάξουν ό,τι έχει απομείνει στον πάτο του. Να κόψουν επικουρικές συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, να καταργήσουν τη συλλογική σύμβαση που έχουν υπογράψει η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις πέρυσι και που προβλέπει μια ασήμαντη αύξηση (1,6%) του κατώτερου μισθού από τον Ιούλιο του 2012, να περικόψουν όσο μπορούν τον δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο μισθό στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Και ταυτόχρονα να απαλλάξουν τους εργοδότες από ασφαλιστικές εισφορές, να κάνουν ακόμα πιο ευέλικτες τις εργασιακές σχέσεις, να πριμοδοτήσουν τις απολύσεις.
Τι θέλουν τώρα; Να ξύσουν το καζάνι και να αρπάξουν ό,τι έχει απομείνει στον πάτο του. Να κόψουν επικουρικές συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, να καταργήσουν τη συλλογική σύμβαση που έχουν υπογράψει η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις πέρυσι και που προβλέπει μια ασήμαντη αύξηση (1,6%) του κατώτερου μισθού από τον Ιούλιο του 2012, να περικόψουν όσο μπορούν τον δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο μισθό στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Και ταυτόχρονα να απαλλάξουν τους εργοδότες από ασφαλιστικές εισφορές, να κάνουν ακόμα πιο ευέλικτες τις εργασιακές σχέσεις, να πριμοδοτήσουν τις απολύσεις.
Στα πρόθυρα της λαϊκής εξέγερσης και η «αριστερά» …χτενίζεται!
Παπανικολάου Θύμιος
«Το να κρύβεις από τις μάζες την ανάγκη ενός απελπισμένου,
αιματηρού, εξοντωτικού πολέμου, που είναι άμεσο
καθήκον της μελλοντικής εξέγερσης,
σημαίνει να ξεγελάς και τον εαυτό σου και το λαό» (Λένιν: «Διδάγματα από την εξέγερση της Μόσχας») Οι δυνάμεις της πλανητικής ληστοσυμμορίας και πιο συγκεκριμένα της ευρω-χουντικής δικτατορίας με τα εγχώρια κομματικά τους ανδρείκελα έχουν κηρύξει, εδώ και πολύ καιρό, έναν από τους πιο άγριους και εξοντωτικούς πολέμους εναντίον του ελληνικού λαού και της χώρας… Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας μοχθηρής και κτηνώδους λεηλασίας του ελληνικού λαού, τέτοιας εν ψυχρώ εκτέλεσης της ελληνικής κοινωνίας και τέτοιας δικτατορικής αυθάδειας των ανδρεικέλων δωσίλογων…
Η απληστία της λεηλασίας, της αποτέφρωσης και της ισοπέδωσης των πάντων, μέρα με την ημέρα, γιγαντώνεται και παίρνει μορφές κανιβαλιστικής παράκρουσης. Γιγαντώνεται και πολλαπλασιάζεται, σε ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, και η λαϊκή ΟΡΓΗ. Αυτό που λείπει για να μετεξελιχτεί η λαϊκή ΟΡΓΗ σε γιγάντιο κύμα λαϊκής εξέγερσης είναι ο σπινθήρας, ο πολιτικός καταλύτης…
Αν υπήρχαν αυθεντικές αριστερές οργανώσεις (ο επαναστατικός πολιτικός παράγοντας) η ευρω-χούντα των μαφιών του χρήματος και τα κομματικά τους ανδρείκελα θα είχαν σαρωθεί και θα είχε ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την οικονομική και εθνική μας απελευθέρωση και για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας…
Η ολοκληρωτική απουσία αυτού του επαναστατικού «πολιτικού σπινθήρα» καθιστά τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα, τα ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ…
Τα καθυστερεί, αλλά δεν τα ΚΑΤΑΡΓΕΙ. Η λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ.
«Το να κρύβεις από τις μάζες την ανάγκη ενός απελπισμένου,
αιματηρού, εξοντωτικού πολέμου, που είναι άμεσο
καθήκον της μελλοντικής εξέγερσης,
σημαίνει να ξεγελάς και τον εαυτό σου και το λαό» (Λένιν: «Διδάγματα από την εξέγερση της Μόσχας») Οι δυνάμεις της πλανητικής ληστοσυμμορίας και πιο συγκεκριμένα της ευρω-χουντικής δικτατορίας με τα εγχώρια κομματικά τους ανδρείκελα έχουν κηρύξει, εδώ και πολύ καιρό, έναν από τους πιο άγριους και εξοντωτικούς πολέμους εναντίον του ελληνικού λαού και της χώρας… Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας μοχθηρής και κτηνώδους λεηλασίας του ελληνικού λαού, τέτοιας εν ψυχρώ εκτέλεσης της ελληνικής κοινωνίας και τέτοιας δικτατορικής αυθάδειας των ανδρεικέλων δωσίλογων…
Η απληστία της λεηλασίας, της αποτέφρωσης και της ισοπέδωσης των πάντων, μέρα με την ημέρα, γιγαντώνεται και παίρνει μορφές κανιβαλιστικής παράκρουσης. Γιγαντώνεται και πολλαπλασιάζεται, σε ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, και η λαϊκή ΟΡΓΗ. Αυτό που λείπει για να μετεξελιχτεί η λαϊκή ΟΡΓΗ σε γιγάντιο κύμα λαϊκής εξέγερσης είναι ο σπινθήρας, ο πολιτικός καταλύτης…
Αν υπήρχαν αυθεντικές αριστερές οργανώσεις (ο επαναστατικός πολιτικός παράγοντας) η ευρω-χούντα των μαφιών του χρήματος και τα κομματικά τους ανδρείκελα θα είχαν σαρωθεί και θα είχε ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την οικονομική και εθνική μας απελευθέρωση και για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας…
Η ολοκληρωτική απουσία αυτού του επαναστατικού «πολιτικού σπινθήρα» καθιστά τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα, τα ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ…
Τα καθυστερεί, αλλά δεν τα ΚΑΤΑΡΓΕΙ. Η λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ.
“Ελλάδα σου ευχόμαστε καλή... χρεοκοπία”
Χριστούγεννα έρχονται και οι Σκοπιανοί το έριξαν στις ευχές. Μόνο που αντί τις τυπικές και χιλιοειπωμένες φράσεις όπως “καλή χρονιά”, ή “καλές γιορτές”, οι οπαδοί της Βαρντάρ, στο παιχνίδι με την Μπρεγκάλνιτσα, ύψωσαν πανό για να ευχηθούν στην Ελλάδα... “καλή χρεοκοπία”!
Το πανό σχολιάστηκε εκτενώς από τις εφημερίδες της γειτονικής χώρας, με την Ουτρίνσκι Βέσνικ να κατηγορεί τους οπαδούς της μεγαλύτερης ομάδας της ΠΓΔΜ ότι με τις πράξεις τους πλήττουν τις σχέσεις καλής γειτνίασης μεταξύ των δύο κρατών: “Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες όλο και πιο βαρέων πολιτικών δηλώσεων, οι οποίες μεταφέρονται στα γήπεδα, καθώς κάποιοι ελπίζουν ότι εκεί δεν θα ληφθούν σοβαρά υπόψη, όμως θα έχουν την κατάλληλη απήχηση. Για το περιεχόμενο του μηνύματος δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμοί. Ωστόσο, είναι σαφές τι μπορεί να σημαίνουν τα μηνύματα αυτού του τύπου για τις σχέσεις καλής γειτονίας”.
Ανάρτηση από : http://www.enet.gr/
«Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου… »
Του Παναγιώτη Τσόγκα
Όταν ο Δημήτρης Μητροπάνος ερμήνευσε το «πλανόδιο τσίρκο», σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Άλκη Αλκαίου, ένας στίχος χαράχθηκε βαθιά στην μνήμη κάθε Έλληνα φιλάθλου, να θυμίζει τη δεκαετία του ’80, που η χώρα στέναζε στα γήπεδα. «Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου…», ανέφερε ο στίχος και στους πιο παλιούς θυμίζει όμορφες καταστάσεις που τείνουν να εκλείψουν από τα τωρινά ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Από το ξεκίνημα του φετινού Πρωταθλήματος, οι αντιδράσεις για τα πρωτοφανής αγριότητας μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στο λαό, μεταφέρθηκαν στις κερκίδες και εκτός από τις γνωστές «φιλοφρονήσεις» προς τους πολιτικούς μέσω συνθημάτων, εντοπίσαμε σε αρκετές περιπτώσεις την εμφάνιση πανό, με περιεχόμενο ετερόκλητο, αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση: κατά των πολιτικών στο σύνολό τους.
Άσχετα αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτόν τον τρόπο έκφρασης, είναι κάτι που συνέβη, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο και σε κάθε περίπτωση χρίζει περαιτέρω ανάλυσης. Μια διαπίστωση που επίσης θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη είναι ότι τα πανό αυτά αναρτήθηκαν κατά κύριο λόγο στις Θύρες των γηπέδων όπου κάθονται οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων, αλλά όχι μόνο σε αυτές. Σε κάποιες περιπτώσεις αναρτήθηκαν και σε Θύρες που δεν προορίζονται για οργανωμένους φιλάθλους.
Όταν ο Δημήτρης Μητροπάνος ερμήνευσε το «πλανόδιο τσίρκο», σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Άλκη Αλκαίου, ένας στίχος χαράχθηκε βαθιά στην μνήμη κάθε Έλληνα φιλάθλου, να θυμίζει τη δεκαετία του ’80, που η χώρα στέναζε στα γήπεδα. «Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου…», ανέφερε ο στίχος και στους πιο παλιούς θυμίζει όμορφες καταστάσεις που τείνουν να εκλείψουν από τα τωρινά ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Από το ξεκίνημα του φετινού Πρωταθλήματος, οι αντιδράσεις για τα πρωτοφανής αγριότητας μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στο λαό, μεταφέρθηκαν στις κερκίδες και εκτός από τις γνωστές «φιλοφρονήσεις» προς τους πολιτικούς μέσω συνθημάτων, εντοπίσαμε σε αρκετές περιπτώσεις την εμφάνιση πανό, με περιεχόμενο ετερόκλητο, αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση: κατά των πολιτικών στο σύνολό τους.
Άσχετα αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτόν τον τρόπο έκφρασης, είναι κάτι που συνέβη, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο και σε κάθε περίπτωση χρίζει περαιτέρω ανάλυσης. Μια διαπίστωση που επίσης θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη είναι ότι τα πανό αυτά αναρτήθηκαν κατά κύριο λόγο στις Θύρες των γηπέδων όπου κάθονται οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων, αλλά όχι μόνο σε αυτές. Σε κάποιες περιπτώσεις αναρτήθηκαν και σε Θύρες που δεν προορίζονται για οργανωμένους φιλάθλους.
''Παραμονή της χώρας στο ευρώ ή έξοδος και καθιέρωση νέου εθνικού νομίσματος ;
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ και ΣΤ. ΣΚΑΠΕΡΔΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ''ΦΑΚΕΛΟΙ'' του ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑ ΜΕ ΘΕΜΑ
''ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ 'Η ΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΝΕΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ; ''
ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2011
Είμαστε καταδικασμένοι να πεινάσουμε;
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης βομβαρδίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη με το στερεότυπο μιας Ελλάδας- μεταμοντέρνας Ψωροκώσταινας, που δεν παράγει τίποτα, είναι αναγκασμένη να τείνει διαρκώς το καπέλο του ζητιάνου στους δανειστές της για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, επομένως δεν της μένει καμιά επιλογή παρά να σφίγγει διαρκώς το ζωνάρι και να υπακούει αγόγγυστα στους όποιους όρους των Γερμανών. Το ίδιο στερεότυπο έρχεται να στηρίξει την ιδεολογική τρομοκρατία για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, που εμφανίζεται περίπου ως επιστροφή στη Λίθινη Εποχή, αφού μια Ελλάδα που δεν θα παράγει τίποτα και δεν θάχει να δανειστεί κι από κανένα, δεν θα μπορεί να εισάγει ούτε τρόφιμα, ούτε πετρέλαιο και θα πρέπει να επιβιώσει ως έθνος τροφοσυλλεκτών, που θα φοράνε προβιές και θα ζεσταίνονται γύρω από τη φωτιά.
Αφήνουμε στην άκρη τον προβληματισμό αν ακόμη κι αυτή η προοπτική είναι περισσότερο ζοφερή από την εγγυημένη βεβαιότητα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων να μετατραπούμε σε έθνος κανιβάλων, που θα τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου με έπαθλο την απλή επιβίωση. Για οικονομία της συζήτησης ας δεχτούμε ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» από τον καπιταλισμό και τη συμμετοχή στην ευρωζώνη (που καταστρέφει τον παραγωγικό, βιομηχανικό και αγροτικό ιστό) κι ας δούμε τι λέει η ψυχρή λογική των αριθμών.
Γεμίσαμε Αδαμίδηδες
Και εμείς οι ΑΕΚτζήδες πικραμένοι παντού......
Ανάρτηση από : http://zizanio21.blogspot.com/2011/12/blog-post_3285.html
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ - ΣΚΑΠΕΡΔΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ECONOMIST ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
"ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ"!
Πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Αθήνα στο ξενοδοχείο Ledra Marriott, συνέδριο του βρετανικού περιοδικού Economist με τίτλο "Debating on Europe and its currency: What's best for Greece after all?" (Διάλογος για την Ευρώπη και το νόμισμά της: Τι είναι καλύτερο για την Ελλάδα τελικά";).
Στο συνέδριο του νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης περιοδικού πήραν το λόγο οι John Peet (αρχισυντάκτης του Economist για την Ευρώπη), Daniel Kaufman, Thomas Mayer, Gary Reid, Henri Sterdyniak, Παναγιώτης Ιωακειμίδης, Νόρα Κατσέλη, Στέφανος Μάνος, Ντόρα Μπακογιάννη, Νότης Μηταράκης αλλά και οι Κώστας Λαπαβίτσας και Στέργιος Σκαπέρδας.
Η ISKRA, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να αναδημοσιεύσει τις περιλήψεις των παρεμβάσεων των Κώστα Λαπαβίτσα και Στέργιου Σκαπέρδα, οι οποίες ήταν και οι μόνες που ξέφυγαν από την νεοφιλελεύθερη "ευρωλαγνική πλειοψηφία" του συνεδρίου τεκμηριώνοντας με επιχειρήματα την θέση για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να μην μπούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε πως σε συνέδρια που διοργανώνουν εγχώριοι φορείς αντίστοιχου πολιτικού και ιδεολογικού προσανατολισμού με τον Economist, η άποψη της εξόδου από το ευρώ, έστω και ως ερώτημα, όχι απλά δεν παρατίθεται προς προβληματισμό, αλλά αντιθέτως εξοστρακίζεται από τα πάνελ ως "απαγορευμένη" (σσ εκτός και αν τίθεται ως δήθεν "απειλή")!
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
Το τέλος του παιχνιδιού;
του Γιώργου Καραμπελιά, από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
Όταν, πριν τριάντα χρόνια, η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ (μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση) το 1981, όσοι είχαμε συναίσθηση και των οικονομικών και των γεωστρατηγικών δεδομένων, υποστηρίζαμε πως οι μόνοι λόγοι που δικαιολογούσαν μια τέτοια κίνηση ήταν λόγοι γεωπολιτικού χαρακτήρα.
Α. Η αυξανόμενη, μετά το 1974, επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας.
Β. Το ασταθές περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. Η Βουλγαρία στην ουσία, ομόσπονδο κρατίδιο της ΕΣΣΔ, η Αλβανία, σύμμαχος της Κίνας, η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, «αδέσμευτος» σύμμαχος των ΗΠΑ, η Ρουμανία άσπονδος σύμμαχος της ΕΣΣΔ, η Ελλάδα και η Τουρκία μέλη του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα στα μαχαίρια μεταξύ τους. Και, πιο πέρα, το μεσανατολικό χάος. Κυριολεκτική «μακεδονική σαλάτα».
Αντίθετα, υπογραμμίζαμε ήδη από τότε ότι στο οικονομικό πεδίο αυτή η ένταξη θα είχε μάλλον αρνητικές συνέπειες, διότι μας έφερνε σε ανταγωνισμό, χωρίς καμία προστασία, με οικονομίες πολύ ισχυρότερες από εμάς.
Α. Η αυξανόμενη, μετά το 1974, επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας.
Β. Το ασταθές περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. Η Βουλγαρία στην ουσία, ομόσπονδο κρατίδιο της ΕΣΣΔ, η Αλβανία, σύμμαχος της Κίνας, η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, «αδέσμευτος» σύμμαχος των ΗΠΑ, η Ρουμανία άσπονδος σύμμαχος της ΕΣΣΔ, η Ελλάδα και η Τουρκία μέλη του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα στα μαχαίρια μεταξύ τους. Και, πιο πέρα, το μεσανατολικό χάος. Κυριολεκτική «μακεδονική σαλάτα».
Αντίθετα, υπογραμμίζαμε ήδη από τότε ότι στο οικονομικό πεδίο αυτή η ένταξη θα είχε μάλλον αρνητικές συνέπειες, διότι μας έφερνε σε ανταγωνισμό, χωρίς καμία προστασία, με οικονομίες πολύ ισχυρότερες από εμάς.
Χωρίς τέλος το δράμα του Έλληνα. Ακρίβεια, ανεργία, πληθωρισμός!
Δράμα χωρίς τέλος για τον ελληνικό λαό, ο οποίος βιώνει μια καθημερινότητα που γίνεται ολοένα και πιο εφιαλτική. Και, απλώς, οι ανακοινώσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής έρχονται να πιστοποιήσουν ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα.
Τι μας είπε η Ελληνική Στατιστική Αρχή; Πέραν του ότι τον Σεπτέμβριο το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε στο 17,5%, πέραν του ότι χωρίς δουλειά έχουν μείνει 857.656 συμπολίτες μας, το πλέον δραματικό στοιχείο έγκειται στο ότι μέσα σε ένα χρόνο έχουν χάσει την δουλειά τους σχεδόν...
Τι μας είπε η Ελληνική Στατιστική Αρχή; Πέραν του ότι τον Σεπτέμβριο το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε στο 17,5%, πέραν του ότι χωρίς δουλειά έχουν μείνει 857.656 συμπολίτες μας, το πλέον δραματικό στοιχείο έγκειται στο ότι μέσα σε ένα χρόνο έχουν χάσει την δουλειά τους σχεδόν...
230.000 εργαζόμενοι.
Δηλαδή, κάθε μήνα προστίθενται 20.000 άνθρωποι στη μαύρη λίστα της ανεργίας! Οι δε απασχολούμενοι έχουν μειωθεί κατά 315.386 άτομα και διαμορφώθηκε σε 4.051.109 άτομα. Πλέον, ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός είναι μακράν λιγότερος, αφού φτάνει τα ε 4.440.050 άτομα. Συγκεκριμένα, τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία αυξήθηκαν κατά 120.120 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2010 (αύξηση 2,8%) και κατά 36.547 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2011 (αύξηση 0,8%).
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Χώρος αναζήτησης και διαλόγου Βύρωνα...
Άλλη μια εκδήλωση - συζήτηση του Χώρου Αναζήτησης και Διαλόγου Βύρωνα πραγματοποιήθηκε στις 7/12/11 με μεγάλη επιτυχία. Παρευρέθηκαν πολλοί Βυρωνιώτες που γέμισαν την αίθουσα της Λαμπηδόνας στο πάρκο της Αγίας Τριάδας.
Το επίκαιρο θέμα: Υπάρχει διέξοδος από τη κρίση προς όφελος του λαού και της χώρας; Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ήταν μονόδρομος; με εισηγητές τους...
Λεωνίδα Βατικιώτη και τον Νίκο Φίλη και συντονιστή της συζήτησης τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο τράβηξε το ενδιαφέρον των πολλών προβληματισμένων συμπολιτών μας.Η διαφορετική προσέγγιση του θέματος ήταν άλλωστε και το ζητούμενο για τον Χώρο Διαλόγου. Μέσα στην αφωνία ή στην κομματική και παραταξιακή γλώσσα της πόλης μας, ήταν η 13η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από Χώρο και η υπόσχεση είναι ότι θα ακολουθήσουν και άλλες με ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011
Φυσικά και ο Καρατζαφέρης στηρίζει την κοινοβουλευτική ΧΟΥΝΤΑ
Στηρίζει, λέει, ο Καρατζαφιόζης την κυβέρνηση για να μην έρθουν οι κομμουνιστές...
Ανάρτηση από : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/
Ανάρτηση από : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011
Η επέλαση των βαρβάρων του Παπαδήμιου
Το νέο οικουμενικό θαύμα μοιάζει ήδη ξεκουρδισμένο! Οι «δημοκρατικούληδες» και χουντικοί υπουργοί τσακώνονται για το ποιος θα εφαρμόσει πρώτος τις νομοθετικές ρυθμίσεις - δωράκια για συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και κυρίως για το ποιος θα πετύχει να καρπωθεί την εύνοια γι'αυτό. Αχυράνθρωπος ή όχι, ο Λ. Παπαδήμος πάντως δείχνει τα δόνπα του και τις εξαρτήσεις του, καθώς την Πέμπτη ανακοίνωσε την πλήρη άρση του καμποτάζ στις κρουαζιέρες, υπακούοντας στη χρόνια επιθυμία των ξένων -κυρίως- εταιρειών της βιομηχανίας τουρισμού. «Πρώτο μεγάλο δείγμα ευθύνης», αναφώνησε μετά την απόφαση -με μια άγρια χαρά- στο πρωτοσέλιδο μεγάλη εφημερίδα εφοπλιστικών συμφερόντων. «Για την πατρίδα και όλους αυτούς που δεκάρα για σένα δεν δίνουν, για γυναίκες, παιδιά, κουτσούς και τυφλούς που κατάμουτρα στο δρόμο σε κοιτούν και σε φτύνουν», τράγουδούσαν οι Τρύπες από τη δεκαετία του '80 και όμως, οι στίχοι μοιάζουν ιδιαίτερα επίκαιροι μετά τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης δήμιου των λαϊκών συμφερόντων να περικόψει τα επιδόματα και τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από οροθετικούς, μεταμοσχευμένους, πάσχοντες από αυτισμό ή μεσογειακή αναιμία!
Η κυβέρνηση βαπτίζει το τσεκούρωμα των κοινωνικών παροχών ως «περιοριορισμό της σπατάλης»! Ακόμα και Τα Νέα, που αποτελούν άτυπη εφημερίδα της κυβερνήσεως, σοκαρίστηκαν από το πόσο αδίστακτη και φονική είναι αυτή η κυβέρνηση και σε πρωτοσέλιδο άρθρο τους έγραψαν χαρακτηριστικά: «ζητείται ανθρωπιά». Ωστόσο, απ' ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά στο αντεργατικό τσουνάμι που προετοιμάζει η κυβέρνηση της «χούντας» του επιχειρηματικού υπερκράτους.
Η κυβέρνηση βαπτίζει το τσεκούρωμα των κοινωνικών παροχών ως «περιοριορισμό της σπατάλης»! Ακόμα και Τα Νέα, που αποτελούν άτυπη εφημερίδα της κυβερνήσεως, σοκαρίστηκαν από το πόσο αδίστακτη και φονική είναι αυτή η κυβέρνηση και σε πρωτοσέλιδο άρθρο τους έγραψαν χαρακτηριστικά: «ζητείται ανθρωπιά». Ωστόσο, απ' ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά στο αντεργατικό τσουνάμι που προετοιμάζει η κυβέρνηση της «χούντας» του επιχειρηματικού υπερκράτους.
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011
" 1940-2011 φιλικά, Αλέξανδρος " : ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ !
" 1940-2011 φιλικά, Αλέξανδρος " : ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ !
Προβλήθηκε στο 4 Λύκειο Βύρωνα κατά τη διάρκεια της γιορτής της 28ης Οκτωβρίου
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011
Παραλείψεις και σιωπές του αριστερού λόγου
Του Ρούντι Ρινάλντι
Η Ελλάδα ως Βέλγιο ή ως Λουξεμβούργο…
Παραλείψεις και σιωπές του αριστερού λόγου
Παρακολουθώντας ομιλίες γραμματέων και προέδρων, κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, βουλευτών και εκπροσώπων Τύπου, διαβάζοντας ανακοινώσεις και αποφάσεις καθοδηγητικών οργάνων, κύρια άρθρα αριστερών εντύπων κ.λπ. κυρίως όμως από την εν γένει πολιτική συμπεριφορά κομμάτων - συσπειρώσεων δυνάμεων της Αριστεράς, αποκομίζεται η εντύπωση πως η Ελλάδα είναι μια χώρα περίπου σαν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.
Η διαπίστωση αυτή, που σε πρώτη ματιά μοιάζει υπερβολική, είναι αληθής.
Για τον αριστερό λόγο του συρμού, υπάρχει πρόβλημα με το Μνημόνιο, με τα μέτρα που επιβάλλονται στους εργαζόμενους, με μερικές μη κανονικές διαδικασίες στη Βουλή, με την καταπάτηση κάποιων δικαιωμάτων και μόνιμη επωδός-διέξοδος, κάτι σαν λύση, είναι η αναμονή νέων εκλογών, όπου όλες οι αριστερές δυνάμεις ελπίζουν να αυξήσουν την εκλογική τους επιρροή και αυτό με τη σειρά του να βοηθήσει για κάτι καλύτερο.
Αντίστοιχα, οι αριστερές δυνάμεις σε Βέλγιο και Λουξεμβούργο, μπορούν να καταγγέλλουν τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η αστική τάξη και οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε., να καλούν τους εργαζόμενους σε ορισμένους αγώνες και να ετοιμάζονται για την αντιμετώπιση εκλογικών διαδικασιών. Ορισμένες από αυτές θα θέτουν και το ζήτημα του συντονισμού των αγώνων στην Ευρώπη.
Κάπως έτσι συνεχίζεται η πολιτική ζωή, η διαιώνιση ενός πολιτικού συστήματος, η ύπαρξη ορισμένων πολιτικών σχηματισμών, ενώ βουλιάζουν κοινωνίες στην κρίση, αλλάζουν καθεστώτα, αλλάζει ολόκληρη η Ευρώπη…
Τι παραλείπεται στην ελληνική περίπτωση;
Δεν θα επεκταθούμε σε μια κριτική της πολιτικής συμπεριφοράς της ευρωπαϊκής Αριστεράς, για την οποία πολλά μπορούν να ειπωθούν. Στα δικά μας, όμως, πρέπει να τονιστούν μεγάλες ηχηρές σιωπές και παραλείψεις:
α) Η χώρα, συνολικά, έχει εισέλθει σε μια καθεστωτική φάση που όσο περνά ο καιρός βαθαίνουν, ποιοτικά, ορισμένα χαρακτηριστικά της. Στη χώρα μας από την ψήφιση του Μνημονίου, πριν από δύο περίπου χρόνια, υπάρχει ένα νέο καθεστώς και τούτες τις μέρες με το πραξικόπημα Μέρκελ-Σαρκοζί που επέβαλαν τον τραπεζίτη Παπαδήμο ως πρωθυπουργό, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση, βαθαίνει τα χαρακτηριστικά της υποδούλωσης της χώρας. Σε σχέση με αυτά -που ο λαός τα αντιλαμβάνεται αμέσως- η Αριστερά (σχεδόν ολόκληρη με μικρές εξαιρέσεις) δεν τα αποδέχεται και περίπου τα κατακρίνει. Δεν αποδέχεται ότι υπάρχει συνολικό πρόβλημα πολιτικού συστήματος (ορισμένοι ακόμα μιλάνε για δικομματισμό) γιατί φοβάται μήπως συμπεριληφθεί και η ίδια σε αυτό. Δεν αποδέχεται ότι υπάρχει ένα ειδικό καθεστώς (που πρέπει να ανατραπεί) αλλά η συνέχεια μιας συνηθισμένης κατάστασης. Δεν θέλει να ακούσει τίποτα για «χούντα», για «κατοχή» κ.λπ. γιατί τα θεωρεί υπερβολικά και ανυπόστατα. Έτσι, όμως, έρχεται σε ρήξη και με τις πλατείες και με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις παρελάσεις, έρχεται σε αντίθεση με έναν επεκτεινόμενο λαϊκό ριζοσπαστισμό.
Η Αριστερά δεν θέλει να καταλάβει αυτό που διαισθητικά καταλαβαίνει όλος ο λαός: το καθεστώς που εμπεδώνεται και παίρνει ανοιχτά τα χαρακτηριστικά μιας αρμοστείας και υποδουλώνει τη χώρα στους δανειστές, καταργεί κάθε επίφαση δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, υπαγορεύει νόμους και δίκαιο από ξένα κέντρα και μετατρέπει όλο το πολιτικό κόσμο σε υπογράφουσες «γλάστρες», δεν θα μετακινηθεί, δεν θα παραδώσει, δεν θα «εκδημοκρατιστεί». Όσο μεταβατικό και να είναι μας οδηγεί σε μια μετάβαση προς μια ολοκληρωτική δικτατορία και εκτροπή. Αυτό που θα τη διαδεχθεί ομαλά θα είναι ένα πλήρως υποταγμένο, ουσιαστικά κατοχικό και δωσίλογο προσωπικό, δηλαδή η φυσιολογική μετεξέλιξη αυτού που τώρα οικοδομείται με διατάγματα, πραξικοπήματα, δυνάμεις κρούσης των τροικανών και γκαουλάιτερ.
Αυτά δεν ανατρέπονται με εκλογές. Χρειάζεται, κατ’ αρχάς, μια πολύπλευρη ενίσχυση της λαϊκής διαθεσιμότητας. Χρειάζεται ο ξεσηκωμός του λαού, χρειάζεται η στοχοθέτηση μιας μεταπολίτευσης του λαού που θα ανοίξει το δρόμο στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδο και σωτηρία της χώρας. Στα λόγια η Αριστερά μπορεί να ψελλίζει κάτι για ξεσηκωμό, δεν κάνει όμως τα αναγκαία βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν κάνει όμως και το άλλο: Δεν ανοίγει τολμηρά και θαρραλέα τις διαδικασίες για να συγκροτηθεί ένα ρωμαλέο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο του λαού, που στις παρούσες συνθήκες «συγκυβέρνησης» θα μπορούσε να ήταν και πρώτη πολιτική δύναμη μέσα στο λαό και σε όποιες πολιτικές αναμετρήσεις όποτε και αν γίνονταν. Και αυτήν την ευκαιρία δεν τη λογαριάζουν, γιατί κάθε σχηματισμός υπολογίζει στα «δικά» του ποσοστά και μόνο.
β) Παραλείπεται συνολικά το ζήτημα της ανεξαρτησίας, της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας και μάλιστα σε μια συγκυρία ευρύτατων αλλαγών σε όλα τα μέτωπα. Το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο και οι ανακατατάξεις που συντελούνται, τα νέα «τόξα» που δημιουργούνται, λησμονούνται και ο λόγος αφορά μόνο τις εξελίξεις στην Ευρώπη και δη στην Ευρωζώνη. Όμως και αυτές ακόμα (που είναι σοβαρότατες και κρισιμότατες) δεν παρατηρούνται στο πλαίσιο των γενικότερων ανακατατάξεων και το τι σενάρια θα τροφοδοτήσουν ή ήδη τροφοδοτούν στην νοτιο-ανατολική Μεσόγειο ή τα Βαλκάνια, ούτε το πώς το αμερικανικό τόξο θα συμπεριφερθεί ειδικά στο Νότο της Ευρώπης μετά τις δύο αλλαγές κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Ιταλία. Η κρίση της Ευρωζώνης και του ευρώ, σύμπτωμα και αυτό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και το βάθεμά τους έχουν οδηγήσει σε αναδιατάξεις όλων των μεγάλων δυνάμεων και όσα μέλλοντα να γίνουν δείχνουν μια όξυνση και ένταση όλων των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Οι εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, τα νέα δόγματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ζήτημα της ονομασίας της Φίρομ, αλλά και οι σχεδιασμοί για τη Θράκη και η αθρόα είσοδος νέων κυμάτων μεταναστών (περίπου 550 κάθε μέρα, σύμφωνα με το περιοδικό Επίκαιρα), όλα αυτά θα εμφανιστούν με ιδιαίτερη ένταση και θα λειτουργήσουν στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας.
Είναι τυχαίες αυτές οι «παραλείψεις»; Πώς μπορεί να εξηγηθούν;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι η συστημική λογική, το μη ξεπέρασμα των ορίων του συστημισμού, η προσκόλληση στις προδιαγραφές αυτού του υπαρκτού πολιτικού συστήματος και οι πολλαπλές εξαρτήσεις που απορρέουν από την καθωσπρέπει συμμετοχή σε αυτό. Δεύτερος λόγος είναι η μη εμπιστοσύνη στο λαό, στις δυνάμεις του και τους αγώνες του. Από δω και η αντίληψη πως η Αριστερά είναι κάτι υπεράνω του λαού, ο οποίος δεν καταλαβαίνει την ορθή γραμμή, δεν ξέρει, δεν αντιλαμβάνεται, ρέπει προς το αυθόρμητο και ανεξέλεγκτο και αυτό μπορεί να την θέσει σε δοκιμασία. Τρίτος λόγος, είναι η αντίληψη πως η χώρα δεν είναι πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά εξαρτημένη, άρα είτε συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία έστω από υποδεέστερη θέση (ΚΚΕ), είτε δεν μπορεί να γίνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς αλλαγή των συσχετισμών εντός της Ευρώπης (ΣΥΝ).
Η αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος, όπως το γνωρίσαμε μέχρι τώρα, οφείλεται εν μέρει στο ότι χρεοκοπούν τα πελατειακά αναχρονιστικά χαρακτηριστικά του (στοιχεία που και οι σημιτικοί εκσυγχρονιστές ήθελαν να ξεπεράσουν), εν μέρει στο ότι το πολιτικό σύστημα έφερε τη σφραγίδα κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Κυρίως όμως αποσαθρώνεται γιατί το κοινωνικό συμβόλαιο που το στήριζε δεν υπάρχει πλέον και οι διάφορες πλευρές που το συγκροτούσαν διαλύονται και γκρεμίζονται από τις επιβαλλόμενες μνημονιακές πολιτικές. Αυτή η κατάρρευση του κοινωνικού συμβολαίου (που μέρος του ήταν το ανώτερο πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό της Αριστεράς), οδηγεί σε τεκτονικές αλλαγές του πολιτικού στοιχείου, τέτοιες που η επίσημη Αριστερά αδυνατεί να διαβάσει, παράλληλα δε, φέρνει στο φως νέες μορφές έκφρασης και συγκρότησης όπως έδειξαν οι πλατείες, οι κινήσεις όπως η Σπίθα του Μ. Θεοδωράκη, οι διαδηλώσεις την 28η Οκτωβρίου και άλλες που θα δούμε στο προσεχές μέλλον.
Κούβα της Μεσογείου;
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος παρτενέρ της νέας «κυβέρνησης» κ. Καρατζαφέρης, δήλωσε πως αν ενωθεί η Αριστερά στην Ελλάδα, θα μετατραπεί η χώρα μας σε Κούβα της Μεσογείου. Λαλίστατος, όπως πάντα, είπε συγκεκριμένα: «Στην τρόικα είπα πως με την πολιτική της θα φέρει την Αριστερά στην εξουσία. Θα γίνουμε η Κούβα της Μεσογείου. Τους είπα ότι δεν χρειάζονται οι δικές μας υπογραφές, αλλά της Παπαρήγα και του Τσίπρα, γιατί αυτούς θα φέρουν στην εξουσία μέσα σε λίγους μήνες. Πρέπει να είναι πιο συγκρατημένοι».
Υπερβολικός; Πιθανόν. Αλλά η δυναμική που θα υπήρχε -αν ήταν άλλη η συμπεριφορά της Αριστεράς- με δεδομένο της πλήρους ευθυγράμμισης του αστικού μνημονιακού τόξου, θα ήταν μεγάλη. Ένα ευρύ παλλαϊκό μέτωπο, ένα μέτωπο εθνικής και λαϊκής αναγέννησης που θα εκφράζει λαϊκά κοινωνικά και πατριωτικά αισθήματα και συμφέροντα θα μπορούσε, πράγματι, να προσδώσει στην πολιτική ζωή της χώρας μια «λατινοαμερικανική» γεύση. Όχι ως Κούβα, αλλά περισσότερο ως τις άλλες χώρες της ηπείρου, στις οποίες δημιουργήθηκαν μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μπλοκ που πρωταγωνιστούν στις χώρες τους και τις οδήγησαν σε μια τροχιά ρήξεων με τον ιμπεριαλισμό.
Μια τέτοια εξέλιξη, δεν πρόκειται να προκύψει, όσο αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως Βέλγιο ή Λουξεμβούργο ή διαφορετικά ειπωμένο, όσο η Αριστερά παραμένει στο έδαφος των κραυγαλέων παραλείψεών της σε συνθήκες που το μαζικό λαϊκό κίνημα, συχνά-πυκνά, για δύο χρόνια θέτει ακριβώς τέτοια ζητήματα. Μετά μας φταίει το «αυθόρμητο»…
Αναρτήση από : http://aristerovima.gr/
Η Ελλάδα ως Βέλγιο ή ως Λουξεμβούργο…
Παραλείψεις και σιωπές του αριστερού λόγου
Παρακολουθώντας ομιλίες γραμματέων και προέδρων, κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, βουλευτών και εκπροσώπων Τύπου, διαβάζοντας ανακοινώσεις και αποφάσεις καθοδηγητικών οργάνων, κύρια άρθρα αριστερών εντύπων κ.λπ. κυρίως όμως από την εν γένει πολιτική συμπεριφορά κομμάτων - συσπειρώσεων δυνάμεων της Αριστεράς, αποκομίζεται η εντύπωση πως η Ελλάδα είναι μια χώρα περίπου σαν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.
Η διαπίστωση αυτή, που σε πρώτη ματιά μοιάζει υπερβολική, είναι αληθής.
Για τον αριστερό λόγο του συρμού, υπάρχει πρόβλημα με το Μνημόνιο, με τα μέτρα που επιβάλλονται στους εργαζόμενους, με μερικές μη κανονικές διαδικασίες στη Βουλή, με την καταπάτηση κάποιων δικαιωμάτων και μόνιμη επωδός-διέξοδος, κάτι σαν λύση, είναι η αναμονή νέων εκλογών, όπου όλες οι αριστερές δυνάμεις ελπίζουν να αυξήσουν την εκλογική τους επιρροή και αυτό με τη σειρά του να βοηθήσει για κάτι καλύτερο.
Αντίστοιχα, οι αριστερές δυνάμεις σε Βέλγιο και Λουξεμβούργο, μπορούν να καταγγέλλουν τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η αστική τάξη και οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε., να καλούν τους εργαζόμενους σε ορισμένους αγώνες και να ετοιμάζονται για την αντιμετώπιση εκλογικών διαδικασιών. Ορισμένες από αυτές θα θέτουν και το ζήτημα του συντονισμού των αγώνων στην Ευρώπη.
Κάπως έτσι συνεχίζεται η πολιτική ζωή, η διαιώνιση ενός πολιτικού συστήματος, η ύπαρξη ορισμένων πολιτικών σχηματισμών, ενώ βουλιάζουν κοινωνίες στην κρίση, αλλάζουν καθεστώτα, αλλάζει ολόκληρη η Ευρώπη…
Τι παραλείπεται στην ελληνική περίπτωση;
Δεν θα επεκταθούμε σε μια κριτική της πολιτικής συμπεριφοράς της ευρωπαϊκής Αριστεράς, για την οποία πολλά μπορούν να ειπωθούν. Στα δικά μας, όμως, πρέπει να τονιστούν μεγάλες ηχηρές σιωπές και παραλείψεις:
α) Η χώρα, συνολικά, έχει εισέλθει σε μια καθεστωτική φάση που όσο περνά ο καιρός βαθαίνουν, ποιοτικά, ορισμένα χαρακτηριστικά της. Στη χώρα μας από την ψήφιση του Μνημονίου, πριν από δύο περίπου χρόνια, υπάρχει ένα νέο καθεστώς και τούτες τις μέρες με το πραξικόπημα Μέρκελ-Σαρκοζί που επέβαλαν τον τραπεζίτη Παπαδήμο ως πρωθυπουργό, χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση, βαθαίνει τα χαρακτηριστικά της υποδούλωσης της χώρας. Σε σχέση με αυτά -που ο λαός τα αντιλαμβάνεται αμέσως- η Αριστερά (σχεδόν ολόκληρη με μικρές εξαιρέσεις) δεν τα αποδέχεται και περίπου τα κατακρίνει. Δεν αποδέχεται ότι υπάρχει συνολικό πρόβλημα πολιτικού συστήματος (ορισμένοι ακόμα μιλάνε για δικομματισμό) γιατί φοβάται μήπως συμπεριληφθεί και η ίδια σε αυτό. Δεν αποδέχεται ότι υπάρχει ένα ειδικό καθεστώς (που πρέπει να ανατραπεί) αλλά η συνέχεια μιας συνηθισμένης κατάστασης. Δεν θέλει να ακούσει τίποτα για «χούντα», για «κατοχή» κ.λπ. γιατί τα θεωρεί υπερβολικά και ανυπόστατα. Έτσι, όμως, έρχεται σε ρήξη και με τις πλατείες και με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις παρελάσεις, έρχεται σε αντίθεση με έναν επεκτεινόμενο λαϊκό ριζοσπαστισμό.
Η Αριστερά δεν θέλει να καταλάβει αυτό που διαισθητικά καταλαβαίνει όλος ο λαός: το καθεστώς που εμπεδώνεται και παίρνει ανοιχτά τα χαρακτηριστικά μιας αρμοστείας και υποδουλώνει τη χώρα στους δανειστές, καταργεί κάθε επίφαση δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, υπαγορεύει νόμους και δίκαιο από ξένα κέντρα και μετατρέπει όλο το πολιτικό κόσμο σε υπογράφουσες «γλάστρες», δεν θα μετακινηθεί, δεν θα παραδώσει, δεν θα «εκδημοκρατιστεί». Όσο μεταβατικό και να είναι μας οδηγεί σε μια μετάβαση προς μια ολοκληρωτική δικτατορία και εκτροπή. Αυτό που θα τη διαδεχθεί ομαλά θα είναι ένα πλήρως υποταγμένο, ουσιαστικά κατοχικό και δωσίλογο προσωπικό, δηλαδή η φυσιολογική μετεξέλιξη αυτού που τώρα οικοδομείται με διατάγματα, πραξικοπήματα, δυνάμεις κρούσης των τροικανών και γκαουλάιτερ.
Αυτά δεν ανατρέπονται με εκλογές. Χρειάζεται, κατ’ αρχάς, μια πολύπλευρη ενίσχυση της λαϊκής διαθεσιμότητας. Χρειάζεται ο ξεσηκωμός του λαού, χρειάζεται η στοχοθέτηση μιας μεταπολίτευσης του λαού που θα ανοίξει το δρόμο στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδο και σωτηρία της χώρας. Στα λόγια η Αριστερά μπορεί να ψελλίζει κάτι για ξεσηκωμό, δεν κάνει όμως τα αναγκαία βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν κάνει όμως και το άλλο: Δεν ανοίγει τολμηρά και θαρραλέα τις διαδικασίες για να συγκροτηθεί ένα ρωμαλέο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο του λαού, που στις παρούσες συνθήκες «συγκυβέρνησης» θα μπορούσε να ήταν και πρώτη πολιτική δύναμη μέσα στο λαό και σε όποιες πολιτικές αναμετρήσεις όποτε και αν γίνονταν. Και αυτήν την ευκαιρία δεν τη λογαριάζουν, γιατί κάθε σχηματισμός υπολογίζει στα «δικά» του ποσοστά και μόνο.
β) Παραλείπεται συνολικά το ζήτημα της ανεξαρτησίας, της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας και μάλιστα σε μια συγκυρία ευρύτατων αλλαγών σε όλα τα μέτωπα. Το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο και οι ανακατατάξεις που συντελούνται, τα νέα «τόξα» που δημιουργούνται, λησμονούνται και ο λόγος αφορά μόνο τις εξελίξεις στην Ευρώπη και δη στην Ευρωζώνη. Όμως και αυτές ακόμα (που είναι σοβαρότατες και κρισιμότατες) δεν παρατηρούνται στο πλαίσιο των γενικότερων ανακατατάξεων και το τι σενάρια θα τροφοδοτήσουν ή ήδη τροφοδοτούν στην νοτιο-ανατολική Μεσόγειο ή τα Βαλκάνια, ούτε το πώς το αμερικανικό τόξο θα συμπεριφερθεί ειδικά στο Νότο της Ευρώπης μετά τις δύο αλλαγές κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Ιταλία. Η κρίση της Ευρωζώνης και του ευρώ, σύμπτωμα και αυτό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και το βάθεμά τους έχουν οδηγήσει σε αναδιατάξεις όλων των μεγάλων δυνάμεων και όσα μέλλοντα να γίνουν δείχνουν μια όξυνση και ένταση όλων των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Οι εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, τα νέα δόγματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, η ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ζήτημα της ονομασίας της Φίρομ, αλλά και οι σχεδιασμοί για τη Θράκη και η αθρόα είσοδος νέων κυμάτων μεταναστών (περίπου 550 κάθε μέρα, σύμφωνα με το περιοδικό Επίκαιρα), όλα αυτά θα εμφανιστούν με ιδιαίτερη ένταση και θα λειτουργήσουν στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας.
Είναι τυχαίες αυτές οι «παραλείψεις»; Πώς μπορεί να εξηγηθούν;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι η συστημική λογική, το μη ξεπέρασμα των ορίων του συστημισμού, η προσκόλληση στις προδιαγραφές αυτού του υπαρκτού πολιτικού συστήματος και οι πολλαπλές εξαρτήσεις που απορρέουν από την καθωσπρέπει συμμετοχή σε αυτό. Δεύτερος λόγος είναι η μη εμπιστοσύνη στο λαό, στις δυνάμεις του και τους αγώνες του. Από δω και η αντίληψη πως η Αριστερά είναι κάτι υπεράνω του λαού, ο οποίος δεν καταλαβαίνει την ορθή γραμμή, δεν ξέρει, δεν αντιλαμβάνεται, ρέπει προς το αυθόρμητο και ανεξέλεγκτο και αυτό μπορεί να την θέσει σε δοκιμασία. Τρίτος λόγος, είναι η αντίληψη πως η χώρα δεν είναι πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά εξαρτημένη, άρα είτε συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία έστω από υποδεέστερη θέση (ΚΚΕ), είτε δεν μπορεί να γίνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς αλλαγή των συσχετισμών εντός της Ευρώπης (ΣΥΝ).
Η αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος, όπως το γνωρίσαμε μέχρι τώρα, οφείλεται εν μέρει στο ότι χρεοκοπούν τα πελατειακά αναχρονιστικά χαρακτηριστικά του (στοιχεία που και οι σημιτικοί εκσυγχρονιστές ήθελαν να ξεπεράσουν), εν μέρει στο ότι το πολιτικό σύστημα έφερε τη σφραγίδα κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Κυρίως όμως αποσαθρώνεται γιατί το κοινωνικό συμβόλαιο που το στήριζε δεν υπάρχει πλέον και οι διάφορες πλευρές που το συγκροτούσαν διαλύονται και γκρεμίζονται από τις επιβαλλόμενες μνημονιακές πολιτικές. Αυτή η κατάρρευση του κοινωνικού συμβολαίου (που μέρος του ήταν το ανώτερο πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό της Αριστεράς), οδηγεί σε τεκτονικές αλλαγές του πολιτικού στοιχείου, τέτοιες που η επίσημη Αριστερά αδυνατεί να διαβάσει, παράλληλα δε, φέρνει στο φως νέες μορφές έκφρασης και συγκρότησης όπως έδειξαν οι πλατείες, οι κινήσεις όπως η Σπίθα του Μ. Θεοδωράκη, οι διαδηλώσεις την 28η Οκτωβρίου και άλλες που θα δούμε στο προσεχές μέλλον.
Κούβα της Μεσογείου;
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος παρτενέρ της νέας «κυβέρνησης» κ. Καρατζαφέρης, δήλωσε πως αν ενωθεί η Αριστερά στην Ελλάδα, θα μετατραπεί η χώρα μας σε Κούβα της Μεσογείου. Λαλίστατος, όπως πάντα, είπε συγκεκριμένα: «Στην τρόικα είπα πως με την πολιτική της θα φέρει την Αριστερά στην εξουσία. Θα γίνουμε η Κούβα της Μεσογείου. Τους είπα ότι δεν χρειάζονται οι δικές μας υπογραφές, αλλά της Παπαρήγα και του Τσίπρα, γιατί αυτούς θα φέρουν στην εξουσία μέσα σε λίγους μήνες. Πρέπει να είναι πιο συγκρατημένοι».
Υπερβολικός; Πιθανόν. Αλλά η δυναμική που θα υπήρχε -αν ήταν άλλη η συμπεριφορά της Αριστεράς- με δεδομένο της πλήρους ευθυγράμμισης του αστικού μνημονιακού τόξου, θα ήταν μεγάλη. Ένα ευρύ παλλαϊκό μέτωπο, ένα μέτωπο εθνικής και λαϊκής αναγέννησης που θα εκφράζει λαϊκά κοινωνικά και πατριωτικά αισθήματα και συμφέροντα θα μπορούσε, πράγματι, να προσδώσει στην πολιτική ζωή της χώρας μια «λατινοαμερικανική» γεύση. Όχι ως Κούβα, αλλά περισσότερο ως τις άλλες χώρες της ηπείρου, στις οποίες δημιουργήθηκαν μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μπλοκ που πρωταγωνιστούν στις χώρες τους και τις οδήγησαν σε μια τροχιά ρήξεων με τον ιμπεριαλισμό.
Μια τέτοια εξέλιξη, δεν πρόκειται να προκύψει, όσο αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως Βέλγιο ή Λουξεμβούργο ή διαφορετικά ειπωμένο, όσο η Αριστερά παραμένει στο έδαφος των κραυγαλέων παραλείψεών της σε συνθήκες που το μαζικό λαϊκό κίνημα, συχνά-πυκνά, για δύο χρόνια θέτει ακριβώς τέτοια ζητήματα. Μετά μας φταίει το «αυθόρμητο»…
Αναρτήση από : http://aristerovima.gr/