Κυριακή 30 Ιουνίου 2013
Femen παντού, φεμινισμός πουθενά
Της Μονά Σολέ από τη Le Monde diplomatique
(τη μετάφραση έκανε το Καπυμπάρα)
«Οι μουσουλμάνοι φαίνεται να επιβεβαιώνουν ένα αίσθημα ανδρικής ισχύος καλύπτοντας τις γυναίκες τους και οι Δυτικοί αποκαλύπτοντάς τις» έγραψε η μαροκινή δοκιμιογράφος Φατέμα Μερνίσσι στο βιβλίο της «Το χαρέμι και η Δύση» (εκδόσεις Albin Michel, 2001). Ο ενθουσιασμός των γαλλικών ΜΜΕ για φιγούρες σαν των Femen ή της Αλίαα Ελ-Μάχντι, της αιγύπτιας φοιτήτριας που το 2011 είχε ποζάρει γυμνή στο μπλογκ της (1), δικαιώνει εκ νέου την παρατήρηση αυτή. Στις 5 Μαρτίου μπορούσε να δει κανείς στο κανάλι France 2 ένα ντοκυμανταίρ αφιερωμένο στην ουκρανικής καταγωγής κολεκτίβα που εγκαταστάθηκε στη Γαλλία εδώ και λιγότερο από ένα χρόνο (2), και ένα άλλο με τίτλο «Αλίαα, η γυμνή επαναστάτρια» στο Κανάλι της Βουλής (LCP) για τις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Η απάντηση του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου στη μαζική προσβολή μνήμης νεκρών από τον Πάγκαλο
Του Πέτρου Αργυρίου
Πάγκαλε.
Κάθε φορά που το σύστημα χρειάζεται κάποιον να τραβήξει τα πυρά από πάνω του για να κάνει απερίσπαστα τις βρωμοδουλειές του, εμφανίζεσαι εσύ ως αναπόφευκτος αντιπερασπισμός.
Αμετανόητα κυνικός, με μια αναισθησία που σου δίνει τη δύναμη να τσαλαπατάς ευαισθησίες.
Με κάθε δυνατό τρόπο και όποτε χρειαζόταν, ξεφτίλισες τους ζώντες Έλληνες αφού πρώτα οι σύντροφοι σου τους εκμαύλισαν. Τώρα ξεφτιλίζεις και τους νωπά νεκρούς, τα θύματα του δικού σου συστήματος, τους αυτόχειρες της κρίσης αφού πρώτα οι σύντροφοι σου τους οδηγήσαν στην απόγνωση.
Μια από αυτούς τους αυτόχειρες ήταν η μητέρα μου. Είχα το θάρρος να της δώσω την υστεροφημία που αξίζει σε κάθε αθώα ελληνίδα μάνα. Είχες το θράσος όχι μόνο να μετατρέψεις την οδύνη των συγγενών και φίλων των χιλιάδων αυτοχείρων σε πολιτικό καλαμπούρι αλλά και να προτρέψεις και άλλους Έλληνες σε μαζική αυτοκτονία στην περίπτωση που δεν τους αποτρέψεις από το να διακόψουν την πολιτική αυτοκτονία στην οποία επιδίδονται εδώ και δεκαετίες.
Κυβέρνηση μνημονιακών ταλιμπάν
Του Γιώργου Δελαστίκ
Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Υπουργός Υγείας ο Άδωνις Γεωργιάδης! Δύο άτομα δηλαδή που γυαλίζει το μάτι τους – ο ένας ακραίος νεοφιλελεύθερος και ο άλλοςακροδεξιός- αναλαμβάνουν τη διάλυση ο πρώτος του δημόσιου τομέας και ο δεύτερος του δημόσιου συστήματος υγείας. Το μήνυμα που θέλησαν να στείλουν οι Σαμαράς και ο Βενιζέλος στον ελληνικό λαό για το πόσο εξτρεμιστικά μνημονιακή είναι η κυβέρνηση που συγκρότησαν, ελήφθη. Όλοι κατάλαβαν ότι έχουμε να κάνουμε με κυβέρνηση μνημονιακών ταλιμπάν. Άπαντες οι υπουργοί της μισητής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένοι να χώσουν τα χέρια τους ως τους αγκώνες στο αίμαεργαζομένων.
Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Υπουργός Υγείας ο Άδωνις Γεωργιάδης! Δύο άτομα δηλαδή που γυαλίζει το μάτι τους – ο ένας ακραίος νεοφιλελεύθερος και ο άλλοςακροδεξιός- αναλαμβάνουν τη διάλυση ο πρώτος του δημόσιου τομέας και ο δεύτερος του δημόσιου συστήματος υγείας. Το μήνυμα που θέλησαν να στείλουν οι Σαμαράς και ο Βενιζέλος στον ελληνικό λαό για το πόσο εξτρεμιστικά μνημονιακή είναι η κυβέρνηση που συγκρότησαν, ελήφθη. Όλοι κατάλαβαν ότι έχουμε να κάνουμε με κυβέρνηση μνημονιακών ταλιμπάν. Άπαντες οι υπουργοί της μισητής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένοι να χώσουν τα χέρια τους ως τους αγκώνες στο αίμαεργαζομένων.
Ανακοίνωσαν τους στόχους τους ή τους διοχετεύουν στα μέσα ενημέρωσης ως «διαρροές». Πρώτα πρώτα θα στραγγαλίσουν τη δικαστική προστασία των συμβασιούχων με στόχο να απολύσουν πολύ γρήγορα 6.000 συμβασιούχους. Στη συνέχεια σκοπεύουν να απολύσουν 1.000 υπαλλήλους από τα ΕΛΤΑ, που σήμερα έχουν 7.500 υπαλλήλους με συμβάσεις αορίστου χρόνου έναντι 11.500 που είχαν πριν από λίγα χρόνια. Αμέσως μετά θα διαλύσουν ουσιαστικά τις τρείς αμυντικές βιομηχανίες ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ που σήμερα που σήμερα απασχολούν 2.500 εργαζόμενους ώστε κάθε είδους οπλισμού να αγοράζεται από τους ξένους επικυρίαρχους. Οι κυβερνητικοί βρικόλακες του Σαμαρά και του Βενιζέλου όμως δεν αρκούνται στο αίμα των απολύσεων.
Έρχεται νέο σοκ: Μισθούς 350 ευρώ προετοιμάζει η Τρόικα - Τι είναι ο θεσμός των mini jobs
Ο Γιάννης Βρούτσης επανέλαβε το Σάββατο ότι δεν θα μειωθεί ο κατώτατος μισθός, ωστόσο, η Τρόικα αναμένεται να προωθήσει προσεχώς την εισαγωγή και στην Ελλάδα του θεσμού των mini jobs, όπως αποκαλείται η μικροεργασία, δηλαδή η εργασία με αμοιβή ως 350 ευρώ.
Σύμφωνα με την Real News, στόχος της τρόικας είναι να υιοθετηθεί ένα μοντέλο ελαστικής εργασίας, χαμηλής αμοιβής, μηδενικής απόδοσης φόρου και ανάλογης πληρωμής εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Μάλιστα οι απαιτήσεις των δανειστών αναμένεται να ενταθούν αυτή την εβδομάδα και στόχος είναι, όπως ισχυρίζονται, ο δείκτης της ανεργίας να μειωθεί άμεσα κατά 2%-4%.
Προβλέπεται, λοιπόν, η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, κυρίως των νέων μέσω της εισαγωγής των mini jobs, δηλαδή της μικροεργασίας που εφαρμόζεται ευρέως στη Γερμανία, με το αιτιολογικό της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων.
Σύμφωνα με την Real News, στόχος της τρόικας είναι να υιοθετηθεί ένα μοντέλο ελαστικής εργασίας, χαμηλής αμοιβής, μηδενικής απόδοσης φόρου και ανάλογης πληρωμής εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Μάλιστα οι απαιτήσεις των δανειστών αναμένεται να ενταθούν αυτή την εβδομάδα και στόχος είναι, όπως ισχυρίζονται, ο δείκτης της ανεργίας να μειωθεί άμεσα κατά 2%-4%.
Προβλέπεται, λοιπόν, η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, κυρίως των νέων μέσω της εισαγωγής των mini jobs, δηλαδή της μικροεργασίας που εφαρμόζεται ευρέως στη Γερμανία, με το αιτιολογικό της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων.
Ένα λεπτό Αριστερά
Του πιτσιρίκου
Στην ομιλία του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς είπε -μεταξύ άλλων- πως στην ΕΡΤ το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία διόριζαν, αλλά κυρίως αριστερούς. Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτήν την φράση είναι πως το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν Αριστερά.
Το δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει από την φράση του Αντώνη Σαμαρά είναι πως, εν έτει 2013, πάμε πάλι για πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Επιστροφή στο ’50. Η Νέα Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά.
Βέβαια, με την Νέα Δημοκρατία του ακροδεξιού Σαμαρά συγκυβέρνησε και η ΔΗΜΑΡ. Και διόριζε κι αυτή. Αριστερούς.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ,λοιπόν, διόριζαν αριστερούς. Και όχι μόνο στην ΕΡΤ. Αλλά γιατί τους διόριζαν;
Μια ωραία απάντηση έχει δώσει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Την εποχή που ο κ. Ανδριανόπουλος ήταν υπουργός Πολιτισμού, ερωτήθηκε αν θα διώξει τους αριστερούς από το υπουργείο, και απάντησε πολύ εύστοχα και ρεαλιστικά πως, αν διώξει τους αριστερούς από το υπουργείο Πολιτισμού, θα μείνει μόνος του.
Η ύπουλη κατοχή και οι αόρατοι κατεχόμενοι…
Η φίλη στη δουλειά με συμβούλευε φοβισμένη.
"Στο λέω για το καλό σου, μη κάνεις του κεφαλιού σου, θα χάσεις τη δουλειά σου. Σε έχουν βάλει στο μάτι. Όλοι αυτή τη στιγμή κάνουμε τα στραβά μάτια, ότι μας ζητάνε, και θα κάνουμε κι άλλα. Τι να κάνουμε? Να χάσουμε τη δουλειά μας? Θα τη κρατήσουμε ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ. Να κάνεις το ίδιο. Να σωπαίνεις και να κάνεις ότι σου ζητάνε"
Η Ελλάδα της "ιστορίας επιτυχίας" έχει σκεπαστεί από φόβο. Φόβο στις ψυχές των ανθρώπων. Τι θα απογίνουν. Άνθρωποι που εκπαιδεύονται να νοιώσουν προνομιούχοι ακόμα κι αν καταφέρουν να τσακώσουν τρία κατοστάρικα για μισθό. Άνθρωποι που θα ευγνωμονούν τη τύχη τους αν δεν πεινάνε, αν δεν ζητιανεύουν, αν δεν κοιμούνται στα παγκάκια.
Γραπωμένοι από κάθε είδους δαγκάνες, το σπίτι που θα το χάσουν αν δεν είναι εντάξει τα χαράτσια, η εφορία, η οφειλή στη τράπεζα, η δουλειά που γίνεται σπάνια και θα τη χάνουν ακόμα κι αν κουνήσουν λίγο το δαχτυλάκι χωρίς να το επιτρέπει το αφεντικό...
"Στο λέω για το καλό σου, μη κάνεις του κεφαλιού σου, θα χάσεις τη δουλειά σου. Σε έχουν βάλει στο μάτι. Όλοι αυτή τη στιγμή κάνουμε τα στραβά μάτια, ότι μας ζητάνε, και θα κάνουμε κι άλλα. Τι να κάνουμε? Να χάσουμε τη δουλειά μας? Θα τη κρατήσουμε ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ. Να κάνεις το ίδιο. Να σωπαίνεις και να κάνεις ότι σου ζητάνε"
Η Ελλάδα της "ιστορίας επιτυχίας" έχει σκεπαστεί από φόβο. Φόβο στις ψυχές των ανθρώπων. Τι θα απογίνουν. Άνθρωποι που εκπαιδεύονται να νοιώσουν προνομιούχοι ακόμα κι αν καταφέρουν να τσακώσουν τρία κατοστάρικα για μισθό. Άνθρωποι που θα ευγνωμονούν τη τύχη τους αν δεν πεινάνε, αν δεν ζητιανεύουν, αν δεν κοιμούνται στα παγκάκια.
Γραπωμένοι από κάθε είδους δαγκάνες, το σπίτι που θα το χάσουν αν δεν είναι εντάξει τα χαράτσια, η εφορία, η οφειλή στη τράπεζα, η δουλειά που γίνεται σπάνια και θα τη χάνουν ακόμα κι αν κουνήσουν λίγο το δαχτυλάκι χωρίς να το επιτρέπει το αφεντικό...
Τι κάνουμε τώρα; (8) ― Η πραγματική επιλογή
Του Τάκη Φωτόπουλου
Όπως είδαμε στα προηγούμενα άρθρα της σειράς αυτής, καμιά χωρα, που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) ως υποτελής χώρα, δεν μπορεί να έχει οικονομική και εθνική κυριαρχία εάν δεν αποκτήσει την οικονομική αυτοδυναμία της στο πλαίσιο ενός νέου πραγματικού διεθνισμού που θα στηρίζεται στις αρχές της αυτονομίας, αλληλεγγύης και αμοιβαίας βοήθειας των λαών.
Φυσικά, η οικονομική αυτοδυναμία είναι μόνο η αναγκαία συνθήκη για την αυτονομία των λαϊκών στρωμάτων από τις ξένες ελίτ οι οποίες, σε αγαστή σύμπνοια με τις ντόπιες, τα καταδυναστεύουν στη ΝΔΤ. Δηλαδή, στη Τάξη που στηρίζεται, στο μεν οικονομικό επίπεδο, στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία αποτελεί νέο συστημικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει την σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς (το οποίο δεν έχει σχέση με τις αποπροσανατολιστικές ανοησίες της «Αριστεράς» για «δόγμα» νεοφιλελευθερισμού, ή τις συνωμοσίες κάποιων «κακών ελίτ» να προκαλέσουν «σοκ» κ.λπ.), στο δε πολιτικό επίπεδο, σε κάποια μορφή αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» που την διαχειρίζεται κατά κανόνα μια κοινοβουλευτική Χούντα.
Ζωή και κότα με τα χρυσά αυγά
Του Πέτρου Αργυρίου
Το Ζωή και Κότα είναι ένα κοτοπουλάδικο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και εδώ και καιρό στο κέντρο του αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Δεν είναι το Kentucky Fried Chicken, δεν προμηθεύει mcnuggets στα McDonalds.
Είναι μια τρύπα πίσω από τη Ροτόντα.
Πως βρέθηκε λοιπόν ένα μικρό μαγαζί στο επίκεντρο του αντικαπιταλιστικού αγώνα; Για ποιο λόγο το όνομα του φιγουράρει μαζί με τη Βιομέ και άλλα όντως σημαντικά και βρίσκεται στη λίστα των «επιχειρήσεων» με απεχθείς εργοδοτικές πρακτικές πολύ πιο πάνω από τη Nike, από τη Shell, από τα Mcdonalds και πάνω από τόσες άλλες πολυεθνικές που ασκούν επαχθείς πρακτικές και συνδέονται άμεσα ή έμμεσα ακόμη και με παιδική εκμετάλλευση;
Γιατί τόσος θόρυβος για μια τρύπα;
Γιατί αυτό το μαγαζάκι που στήθηκε με κόπο από δύο αδέρφια που αποτελούν και το κύριο εργατικό δυναμικό του, έκανε το λάθος προσλάβει αρχικά έναν και έπειτα και δεύτερο και μετά τρίτο διανομέα, ουσιαστικά μια παρέα φοιτητών και έπειτα να παύσει τη συνεργασία μαζί τους.
Έχει όνομα: τη λένε Βαρβάρα Αργυρίου. Και ήταν η μητέρα μου
Του γιου της Πέτρου Αργυρίου
(Η μητέρα μου Βαρβάρα Αργυρίου, με την λατρεμένη της κορούλα, Καλοκαίρι 2012)
(Η μητέρα μου Βαρβάρα Αργυρίου, με την λατρεμένη της κορούλα, Καλοκαίρι 2012)
Δεν κρατάω πλέον λογαριασμό για τις αυτοκτονίες της κρίσης. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος ότι από χθες είναι +1. Και είμαι τόσο βέβαιος, γιατί αυτό το +1 που προστέθηκε στα μαθηματικά του θανάτου ήταν… η μητέρα μου.
Από τους γονείς μου αποσυνδέθηκα συναισθηματικά πολύ νωρίς γιατί εκείνοι υποστήριζαν το σύστημα και με προετοίμαζαν για αυτό όπως κάναν όλοι οι νοικοκυραίοι της εποχής.
Στα εφηβικά μου μάτια, η συναισθηματική μου απομάκρυνση από τους γονείς μου ήταν μια τιτάνια μάχη κατά του συστήματος που γνώριζα από τα μικρά μου πόσο στρεβλό και διεφθαρμένο ήταν χωρίς να χρειάζομαι κάποια δηλητηριώδη πολιτική κατήχηση για να με προγραμματίσει.
Φυσικά, όσο δίκιο και αν είχα, είχα άδικο. Γιατί οι γονείς μου, όπως εκατομμύρια άλλοι γονείς, ήταν απλοί και αφελείς άνθρωποι που παγιδεύτηκαν από την γαλαντόμο τοκογλυφία του συστήματος της εποχής τους.
Σάββατο 29 Ιουνίου 2013
Το κλειδί της εξόδου από την κρίση το κρατά η χριστιανική παράδοση
Του Δημήτρη Τίτσια
Πριν μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις θα ήθελα να πω πως είναι για μένα εξαιρετική τιμή να συμμετέχω στην παρουσίαση στην πόλη μας ενός βιβλίου του κ. Θεόδωρου Ζιάκα. Η ιδιότητα που κατά κάποιο τρόπο με νομιμοποιεί όπως λέμε στα νομικά να είμαι στην αποψινή τράπεζα δεν είναι αυτή του κατόχου κάποιας ιδιαίτερης γνώσης ή του ερευνητή άλλα αυτή του απλού αναγνώστη.
Πριν μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις θα ήθελα να πω πως είναι για μένα εξαιρετική τιμή να συμμετέχω στην παρουσίαση στην πόλη μας ενός βιβλίου του κ. Θεόδωρου Ζιάκα. Η ιδιότητα που κατά κάποιο τρόπο με νομιμοποιεί όπως λέμε στα νομικά να είμαι στην αποψινή τράπεζα δεν είναι αυτή του κατόχου κάποιας ιδιαίτερης γνώσης ή του ερευνητή άλλα αυτή του απλού αναγνώστη.
Μολονότι όπως και πολλοί από εσάς συναντώ τον Θεόδωρο Ζιάκα πρόσωπο με πρόσωπο το πρώτον σήμερα, για μένα η γνωριμία μου μαζί του έγινε κατ’ ουσία ένα σαββατιάτικο πρωινό του 2007. Όταν – κατά προσφιλή συνήθεια – ξεφύλλιζα βιβλία σε αθηναϊκό βιβλιοπωλείο αντίκρισα τον εξής προκλητικό για εμένα τίτλο «Αυτοείδωλον εγενόμην. Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας Ειδική Εισαγωγή». Η πρόκληση εντάθηκε όταν αντίκρισα στα περιεχόμενα τα εξής προκλητικά επίσης ερωτήματα «Γιατί έγιναν οι έλληνες χριστιανοί ; γιατί έγιναν Ρωμαίοι; Γιατί δεν έγιναν επαρκώς Ευρωπαίοι;
Έχοντας βιώσει από τη μικρή μου πείρα και στη δικαστική έδρα ότι συχνά η θέση του ερωτήματος απαιτεί μεγαλύτερη σοφία και γνώση ακόμη και από την όποια απάντηση δεν είχα κανένα δισταγμό να αγοράσω το βιβλίο. Η μυσταγωγία όμως που δοκίμασα διαβάζοντας τις απαντήσεις ήταν πέρα από κάθε προσδοκία.
Προαγωγοί και αγωγοί
Του πιτσιρίκου
Συνεχίζονται οι επιτυχίες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αφού, μετά την επιλογή του Γιάννη Αντετοκούμπο στο ντραφτ του NBA, επισημοποιήθηκε η επιλογή του αγωγού TAP και γίνεται πραγματικότητα το όνειρο πολλών γενιών Ελλήνων που πέθαναν με τον καημό να δουν τον αγωγό με το αέριο του Αζερμπαϊτζάν να περνάει από την Ελλάδα.
Οι κατασκευαστικές εργασίες για τον αγωγό TAP προβλέπεται να ξεκινήσουν την άνοιξη του 2014, ενώ θα ολοκληρωθούν μετά από τρία με τέσσερα χρόνια, οπότε γύρω στο 2018 θα έχουμε πολύ φυσικό αέριο και θα μας ζηλεύουν όλοι.
Η διαδρομή του TAP θα ξεκινά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα καταλήγει στην Ιταλία μέσω Ελλάδας και Αλβανίας, ενώ θα κάνει μια μικρή στροφή και θα περνάει από την Καλαμάτα, μετά από απαίτηση του Αντώνη Σαμαρά.
Ο αγωγός TAP είναι αποφασιστικής γεωστρατηγικής σημασίας για την χώρα μας -αλλά, κυρίως, για τις ΗΠΑ-, αφού, αν δεν ικανοποιεί τα αιτήματά μας η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα γυρνάμε τις στρόφιγγες του αγωγού και θα παραλύει όλη η Ιταλία.
Τρεις αλήθειες για τον Κώστα Σακκά
Του Θανάση Καρτερού
Επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για την κράτησή του επί τρία σχεδόν χρόνια, χωρίς να έχει δικαστεί, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε απεργία πείνας, καλό είναι να θυμόμαστε τρεις αλήθειες για τον Κώστα Σακκά.
Πρώτον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.
Δεύτερον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.
Τρίτον, ο Κώστας Σακκάς είναι αθώος.
Αυτό πρέπει να το χωνέψουν και να το χωνέψουμε όλοι. Διότι μπορεί σε κάποια καφενεία, σε κάποια sites, στα ρετιρέ της ΝΔ ή στα υπόγεια της Κατεχάκη να πιστεύουν ό, τι θέλουν. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό, τι θέλει -δικαίωμά του. Αν και δεν μπορεί να δημοσιοποιεί την ετυμηγορία του, όπως έκανε η ΝΔ, το κόμμα του νόμου και της τάξης.
Αλλά ότι κι αν πιστεύει, κι αν προπαγανδίζει, κι αν λέει ο καθένας, όσο ισχυρός κι αν είναι αυτός ο καθένας, ο Κώστας Σακκάς παραμένει αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου σε τίμια δίκη. Αυτό ορίζει το Σύνταγμα, αυτό ορίζουν οι νόμοι, αυτό ορίζει το αποδεκτό σε όλο τον υποτίθεται πολιτισμένο και δημοκρατικό κόσμο τεκμήριο της αθωότητας, που ισχύει και στην Ελλάδα. Κι αυτό το τεκμήριο της αθωότητας επιβάλλει στο Κράτος, στη Δικαιοσύνη, στους αρμόδιους και στους αναρμόδιους ακόμα, να τον μεταχειρίζονται ως αθώο. Μέχρι να επιβεβαιωθούν ή να απορριφθούν οι κατηγορίες που τον βαρύνουν.
Οι θυρωροί των πολυεθνικών
Του Άρη Χατζηστεφάνου
Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα.
Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίαςσε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Φιλόλογε: Πολύ αργά για δάκρυα;
Του Τάσου Χατζηαναστασίου
φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου
Και ξαφνικά εμείς οι φιλόλογοι, η ελίτ του σχολείου, οι θεματοφύλακες της ελληνικής παιδείας, συνειδητοποιήσαμε ότι εν τέλει μπορεί και να μην είμαστε τόσο απαραίτητοι στο σχολείο της αποικίας Ελλάδα και ότι υπάρχουν κι άλλοι που μπορούν να διδάξουν τα πολυπληθή και πολυποίκιλα διδακτικά μας αντικείμενα. Κι έτσι καθόμαστε και απελπιζόμαστε τώρα εδώ και άλλο δεν σκεπτόμαστε, τον νουν μας τρώγει αυτή η τύχη.Αλλά δεν ακούσαμε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον; Ανεπαισθήτως μας απέκλεισαν από τας αναθέσεις;-Όχι βέβαια! Βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας. Συνειδητά και συστηματικά στρώσαμε τον δρόμο για να διαβούν και να θερίσουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα. Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ. Όταν επί δεκαετίες παραμείναμε προσηλωμένοι σ’ έναν τρόπο παρουσίασης των διδακτικών αντικειμένων χωρίς συσχέτιση με την πραγματικότητα (κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, οικονομική)˙ όταν ο παροιμιώδης συντηρητισμός μας δεν κρατούσε τις Θερμοπύλες της παράδοσης ως όφειλε, παρά ήταν απλώς ανέκαθεν κομφορμιστικός που προσαρμοζόταν προθύμως και δουλοπρεπώς στις εκάστοτε κυρίαρχες επιλογές˙ όταν η ελλιπής διδακτική και μεθοδολογική μας επάρκεια μάς μετέτρεψε από επαναπαυμένους φιλολόγους των πέντε σταθερών και αμετάβλητων για δεκαετίες αντικειμένων σε ασθμαίνοντες και πανικόβλητους δήθεν παντογνώστες – ακόμη κι εμείς οι πτυχιούχοι από το προοδευτικόν Άριστον και Τέλειον της Θεσσαλονίκης - που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν από λατινικό συντακτικό μέχρι Αναγνωστάκη και από Όμηρο μέχρι την Ιστορία του μεταπολεμικού κόσμου κι από κοντά ψυχολογίες, φιλοσοφίες και εσχάτως σύγχρονες γλωσσολογικές θεωρίες˙όταν επαναπαυθήκαμε στην δήθεν αδιαμφισβήτητη χρησιμότητά μας˙όταν απέναντι στη χρεοκοπία του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους και την προγονοπληξία, αντιδράσαμε συμπλεγματικά και ενοχικά, κι έτσι περάσαμε στο άλλο άκρο: απαξιώσαμε την ελληνική γλώσσα και παράδοση που φτάσαμε να πιστοποιούμε ως επαρκείς και συχνά με υψηλή βαθμολογία, στρατιές ολόκληρες αγραμμάτων – ακόμη και αναλφάβητων – και το χειρότερο, φτάσαμε να επιβραβεύουμε κακομαθημένα με φουσκωμένα μυαλά και αχαλίνωτο υπερεγώ. Πολύ λογικά λοιπόν σήμερα και εν όψει των απολύσεων να προσγειωνόμαστε ανωμάλως σε μία πραγματικότητα στην οποία αυτό που τελεί υπό διωγμόν δεν είναι ειδικά ο κλάδος ΠΕ2, αλλά πρωτίστως η ίδια η Παιδεία, και ειδικά η ανθρωπιστική, ως περιττή και πλεονάζουσα.
Κινεζοποιημένοι σκλάβοι στα γερμανικά σφαγεία
«Παρόλο που
δουλεύουν γι ασήμαντο μισθό και σε πολλούς είναι χρήσιμοι,
κανείς δεν ζει ως το τέλος τη ζωή του,
δεν τρώει το ψωμί του,
δεν πεθαίνει χορτάτος,
και δεν θάβεται με τιμές. Ολοι τελειώνουν πρόωρα
σκοτωμένοι, τσαλαπατημένοι και ρίχνονται ντροπιασμένοι σ’ ένα λάκκο».
Θυμηθήκαμε το απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων», που γράφτηκε πριν από 84 χρόνια, μεσούσης της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης του περασμένου αιώνα (1929), όταν τη Δευτέρα 24 Ιούνη διαβάσαμε σε μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα, τη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», για την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη.
Σύγχρονοι σκλάβοι
Η γερμανική εφημερίδα μιλά για πολλές εκατοντάδες ρουμάνους, πολωνούς και βούλγαρους εργάτες που μοιάζουν με «αδύναμο κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αποκόμισης κέρδους και ανευθυνότητας» και «ζουν απροκάλυπτα σαν σκλάβοι», όμως αυτά που αποκαλύφθηκαν στις αρχές της εβδομάδας από τα γερμανικά ΜΜΕ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Η αποκάλυψη των άθλιων συνθηκών εργασίας στα γερμανικά σφαγεία έγινε από τουλάχιστον δύο «έγκυρες» εφημερίδες πλατιάς κυκλοφορίας, την περασμένη Δευτέρα. Εκτός της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», το θέμα δημοσιεύτηκε και στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», η οποία έκανε λόγο για κινέζικες συνθήκες εργασίας.
δουλεύουν γι ασήμαντο μισθό και σε πολλούς είναι χρήσιμοι,
κανείς δεν ζει ως το τέλος τη ζωή του,
δεν τρώει το ψωμί του,
δεν πεθαίνει χορτάτος,
και δεν θάβεται με τιμές. Ολοι τελειώνουν πρόωρα
σκοτωμένοι, τσαλαπατημένοι και ρίχνονται ντροπιασμένοι σ’ ένα λάκκο».
Θυμηθήκαμε το απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων», που γράφτηκε πριν από 84 χρόνια, μεσούσης της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης του περασμένου αιώνα (1929), όταν τη Δευτέρα 24 Ιούνη διαβάσαμε σε μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα, τη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», για την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη.
Σύγχρονοι σκλάβοι
Η γερμανική εφημερίδα μιλά για πολλές εκατοντάδες ρουμάνους, πολωνούς και βούλγαρους εργάτες που μοιάζουν με «αδύναμο κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αποκόμισης κέρδους και ανευθυνότητας» και «ζουν απροκάλυπτα σαν σκλάβοι», όμως αυτά που αποκαλύφθηκαν στις αρχές της εβδομάδας από τα γερμανικά ΜΜΕ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Η αποκάλυψη των άθλιων συνθηκών εργασίας στα γερμανικά σφαγεία έγινε από τουλάχιστον δύο «έγκυρες» εφημερίδες πλατιάς κυκλοφορίας, την περασμένη Δευτέρα. Εκτός της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», το θέμα δημοσιεύτηκε και στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», η οποία έκανε λόγο για κινέζικες συνθήκες εργασίας.
Ηλίθιε, έρχεται η σειρά σου…
Του Νίκου Μητσιάλη
Ναι είναι πια καιρός να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και όποιοι μετά τις καθημερινές οικονομικές δολοφονίες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον περίγυρό τους, δίπλα τους, τότε ασφαλώς δεν είναι νοήμονα όντα και εξ αυτού δικαιώνουν τον τίτλο αυτού του σημειώματος…
Σε σένα απευθύνομαι που εξακολουθείς ακόμα και σήμερα να χαίρεσαι τώρα που ξεδιπλώνεται το σχέδιο για το πογκρόμ των απολύσεων και στον δημόσιο τομέα…
Λες και τώρα που απολύουν δημόσιους θα προσλαμβάνουν ιδιωτικούς…
Κούνια που σε κούναγε!
Λες και τώρα που κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, διώχνοντας και ξεπουλώντας ακόμα και το νεράκι, θα σου…ξαναδώσουν αυτά που σου έχουν κλέψει από το μισθό και σύνταξη…
Τα ίδια ακριβώς μου έλεγε και ο μικροαστείος της γειτονιάς μου ψιλικατζής, λάβρος και αυτός κατά του δημοσίου και των κηφήνων του…
Δεκάτη πρωινή λοιπόν μόλις είχε τελειώσει η… επιμορφωτική ζώνη του Μέγκα των Καμπουράκη – Οικονομέα!
Ναι είναι πια καιρός να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και όποιοι μετά τις καθημερινές οικονομικές δολοφονίες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον περίγυρό τους, δίπλα τους, τότε ασφαλώς δεν είναι νοήμονα όντα και εξ αυτού δικαιώνουν τον τίτλο αυτού του σημειώματος…
Σε σένα απευθύνομαι που εξακολουθείς ακόμα και σήμερα να χαίρεσαι τώρα που ξεδιπλώνεται το σχέδιο για το πογκρόμ των απολύσεων και στον δημόσιο τομέα…
Λες και τώρα που απολύουν δημόσιους θα προσλαμβάνουν ιδιωτικούς…
Κούνια που σε κούναγε!
Λες και τώρα που κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, διώχνοντας και ξεπουλώντας ακόμα και το νεράκι, θα σου…ξαναδώσουν αυτά που σου έχουν κλέψει από το μισθό και σύνταξη…
Τα ίδια ακριβώς μου έλεγε και ο μικροαστείος της γειτονιάς μου ψιλικατζής, λάβρος και αυτός κατά του δημοσίου και των κηφήνων του…
Δεκάτη πρωινή λοιπόν μόλις είχε τελειώσει η… επιμορφωτική ζώνη του Μέγκα των Καμπουράκη – Οικονομέα!
“Εύχομαι το αίμα μου να γίνει ποτάμι και να σας πνίξει”
ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑ ΝΙΚΟΥ ΤΖΙΑΝΗ
Του Λευτέρη Παπαστεργίου
Λένε πως ο δημοσιογράφος πρέπει να αφήνει το συναίσθημα στην άκρη. Να καταγράφει ψυχρά τα γεγονότα έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί μόνος του να βγάζει συμπεράσματα. Πολλές φορές όμως η ίδια η ζωή είναι αυτή που προκαλεί για ανατροπή κανόνων και δεδομένων.
Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013. Ώρα 8 το πρωί. Ένας 41χρονος άντρας δίνει τέλος στη ζωή του πέφτοντας από τον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας που έμενε με την γυναίκα του.Η συνοικία της Νεάπολης στη Λάρισα συγκλονίζεται, η είδηση διαδίδεται σε ολόκληρη την πόλη και όπως γίνεται συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις η παραφιλολογία παίρνει τα σκήπτρα από την πραγματικότητα.
Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Ένας τρίτος δρόμος. Μεταξύ «ρεαλισμού» και δραχμαυταπάτης, παρατεταμένος αγώνας για απελευθέρωση
Του Γιώργου Ρακκά
1. Η σκοπιά της κριτικής
Το 1938, ο Μάο Τσε Τουνγκ συνέγραψε το περίφημο έργο του Παρατεταμένος Πόλεμος¹ όπου αποπειράθηκε να ορίσει τον κεντρικό, διμέτωπο ιδεολογικό αγώνα που πρέπει ν’ αναλάβει το κινεζικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει τον Ιάπωνα κατακτητή. Από τη μία, έλεγε, βρίσκονται οι οπαδοί της εθνικής υποδούλωσης που στέκονται στο οικονομικό προβάδισμα της εκδυτικισμένης και ραγδαία αναπτυσσόμενης Ιαπωνίας, για να διακηρύξουν το μάταιο οποιασδήποτε αντίστασης. Από την άλλη, οι οπαδοί της «γρήγορης επικράτησης», οι οποίοι υποστήριζαν ότι η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό Κίνα, με τις μακραίωνες αντιστασιακές παραδόσεις και το ανυπέρβλητο σθένος του κινέζικου λαού, θα νικήσει αναπόφευκτα και πολύ γρήγορα την κατά πολύ μικρότερη Ιαπωνία και γι’ αυτό πρόκριναν μια στρατηγική κατά μέτωπον αντιπαράθεσης.
Απέναντι σε αυτούς, ο Μάο Τσε Τουνγκ αντέταξε τη στρατηγική του «παρατεταμένου πολέμου». Διότι, ναι μεν, σε τελευταία ανάλυση, τα μεγέθη της Κίνας δεν επιτρέπουν στην Ιαπωνία να την υποδουλώσει ολοκληρωτικά, στο πλαίσιο ενός πολέμου-αστραπή, ενώ ταυτόχρονα η ιστορία και η ταυτότητά της ενισχύουν το αντιστασιακό φρόνημα του κινεζικού λαού, δημιουργώντας το καλύτερο δυνατό έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί ένας ρωμαλέος αντικατοχικός αγώνας.
Απέναντι σε αυτούς, ο Μάο Τσε Τουνγκ αντέταξε τη στρατηγική του «παρατεταμένου πολέμου». Διότι, ναι μεν, σε τελευταία ανάλυση, τα μεγέθη της Κίνας δεν επιτρέπουν στην Ιαπωνία να την υποδουλώσει ολοκληρωτικά, στο πλαίσιο ενός πολέμου-αστραπή, ενώ ταυτόχρονα η ιστορία και η ταυτότητά της ενισχύουν το αντιστασιακό φρόνημα του κινεζικού λαού, δημιουργώντας το καλύτερο δυνατό έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί ένας ρωμαλέος αντικατοχικός αγώνας.
Καταργείται η πενθήμερη εργασία με τη "βούλα" του υπουργείου Εργασίας
Στον "αέρα" βρίσκονται οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα με τη βούλα του υπουργείου Εργασίας, καθώς καταργείται η πενθήμερη εργασία με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων σε όσους επαγγελματικούς χώρους δεν υπάρχει κλαδική σύμβαση και έχει λήξει η μετενέργεια
Η αρχή, όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία, γίνεται στα επισιτιστικά επαγγέλματα για 100.000 νεοπροσλαμβανόμενους με ατομικές συμβάσεις.
Σύμφωνα με οδηγίες (εγκύκλιο) της Διεύθυνσης Αμοιβής και Εργασίας του υπουργείου Εργασίας προς τους επισιτιστικούς καταστηματάρχες (η σύμβαση των οποίων έληξε στις 14-8-2012) οι νεοπροσλαμβανόμενοι "στην ατομική σύμβαση μπορεί να συμφωνηθεί να εργάζονται με εξαήμερη εργασία".
Ο Πωλ Λαφάργκ, η τεμπελιά και η εργασιακή προπαγάνδα του καπιταλισμού
Του Θανάση Μπαντέ
Και τι δεν ειπώθηκε για την εργασία. Για την προσφορά της εργασίας στην κοινωνία, αλλά και στον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά. Για την αναγκαιότητα της εργασίας που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Για τον άνθρωπο που δάμασε τη φύση χάρη στην εργασία και μόνο. Για το πόσο οξύνει το πνεύμα και ενεργοποιεί όλες τις ανθρώπινες δεξιότητες. Για το πόσο οργανώνει τη ζωή του ανθρώπου, αφού χωρίς εργασία όλα βουλιάζουν στο χαοτικό πέρασμα του ανεκμετάλλευτου χρόνου, που αδρανοποιεί τον άνθρωπο και τον υποβιβάζει σε ζώο. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος χωρίς δουλειά, σχεδόν εξ’ ορισμού, ρέπει προς την ακολασία και κάθε είδους αυτοκαταστροφική κι αντικοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο εργαζόμενος, κάτω από την ασφαλή στέγη της εργασίας, ξοδεύει το χρόνο του δημιουργικά, αποφεύγοντας όλους αυτούς τους σκοπέλους. Υπό αυτή την έννοια η εργασία αποκτά ακόμη ευεργετικότερες διαστάσεις. Προστατεύει τον άνθρωπο από όλες τις κακοτοπιές της τεμπελιάς και του δίνει ταυτότητα, δηλαδή νόημα ύπαρξης. Το ότι αμέσως μετά το όνομα ακολουθεί η επαγγελματική κατάρτιση σχεδόν σε όλες τις συστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το επάγγελμα δεν είναι απλώς ιδιότητα ή δραστηριότητα ή πεδίο προσφοράς ή ενασχόληση ή οτιδήποτε τέτοιο. Είναι η βάση της κοινωνικής αποδοχής, η προσωποποίηση της καταξίωσης. Είναι ο ίδιος ο εαυτός που κατατίθεται ολοκληρωμένα, που προσπαθεί με δυο λόγια να αυτοπροσδιοριστεί και που αδυνατεί να βρει οτιδήποτε πληρέστερο πέραν της επαγγελματικής ταυτότητας.
Φευγάτε ρε μη μας ξεφτιλιζετε άλλο!.
Τα λόγια της Μαλβίνας Κάραλη και η σάτιρα της είναι ακόμη επίκαιρα στις μέρες μας, γεγονός που καθιστά την Μαλβίνα ώς την Πρώτη Αγανακτισμένη Ελληνίδα
Α. Αλαβάνος: "Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί κι εμείς βλέπουμε θέατρο σκιών"
Συνέντευξη του επικεφαλής της κίνησης "Σχέδιο Β'" στο περιοδικό "Επίκαιρα και
στον δημοσιογράφο Βαγγέλη Παπαδημητρίου.
- Πολλοί θεωρούν πως υπήρχαν άλλοι λόγοι που ώθησαν τη ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Εσείς τι πιστεύετε; Γιατί ο Φώτης Κουβέλης έλαβε μια τέτοια απόφαση;
- Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην τελευταία του Έκθεση για την Ελλάδα, λέει τέσσερα σοβαρά πράγματα.
Πρώτον, έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση που είχε ποτέ αναπτυγμένη χώρα σε καιρό ειρήνης. Δεύτερον, η πορεία της Ελλάδας επιδεινώθηκε γιατί το πρόγραμμα της τρόικα ήταν διαμορφωμένο με βάση την αποτροπή της διάσπασης της Ευρωζώνης και όχι τη σωτηρία της Ελλάδας.
Τρίτον, η έλλειψη εθνικού νομίσματος αποστέρησε την Ελλάδα από το εργαλείο συναλλαγματικής και νομισματικής πολιτικής, αναγκαίο για την έξοδο από την κρίση.
Τέταρτον, την επόμενη δεκαετία δεν πρόκειται, ακόμα και με τη δική του πρόβλεψη της μικρής ανάκαμψης, να έχουμε ανάσχεση της ανεργίας. Αντί, λοιπόν, να αναζητήσουμε τον άλλο δρόμο, ασχολούμαστε με το μπιλιάρδο του πολιτικού συστήματος. «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί» κι εμείς βλέπουμε θέατρο σκιών. Τα έχουμε ξαναζήσει αυτά, με άλλες φιγούρες. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος, Παπατάδε... Πού είναι όλοι αυτοί τώρα; Η Ελλάδα όμως βουλιάζει.
- Πολλοί θεωρούν πως υπήρχαν άλλοι λόγοι που ώθησαν τη ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Εσείς τι πιστεύετε; Γιατί ο Φώτης Κουβέλης έλαβε μια τέτοια απόφαση;
- Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην τελευταία του Έκθεση για την Ελλάδα, λέει τέσσερα σοβαρά πράγματα.
Πρώτον, έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση που είχε ποτέ αναπτυγμένη χώρα σε καιρό ειρήνης. Δεύτερον, η πορεία της Ελλάδας επιδεινώθηκε γιατί το πρόγραμμα της τρόικα ήταν διαμορφωμένο με βάση την αποτροπή της διάσπασης της Ευρωζώνης και όχι τη σωτηρία της Ελλάδας.
Τρίτον, η έλλειψη εθνικού νομίσματος αποστέρησε την Ελλάδα από το εργαλείο συναλλαγματικής και νομισματικής πολιτικής, αναγκαίο για την έξοδο από την κρίση.
Τέταρτον, την επόμενη δεκαετία δεν πρόκειται, ακόμα και με τη δική του πρόβλεψη της μικρής ανάκαμψης, να έχουμε ανάσχεση της ανεργίας. Αντί, λοιπόν, να αναζητήσουμε τον άλλο δρόμο, ασχολούμαστε με το μπιλιάρδο του πολιτικού συστήματος. «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί» κι εμείς βλέπουμε θέατρο σκιών. Τα έχουμε ξαναζήσει αυτά, με άλλες φιγούρες. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος, Παπατάδε... Πού είναι όλοι αυτοί τώρα; Η Ελλάδα όμως βουλιάζει.
Coscoland
«Με τη δύναμη του Θεού θα τα καταφέρουμε», «Μίλησα ακόμη και με τον Θεό, δεν
μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο», «ο Θεός της Ελλάδας θα μας βοηθήσει» και άλλα
«θεϊκά» εκφράζονται συχνά – πυκνά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας, αλλά
και από συνεργάτες του.
Αυτή η διαρκής επίκληση του Θεού, σε μία χώρα με λογικούς πολίτες θα είχε σπείρει ήδη τον πανικό και δε θα είχε μείνει τίποτε όρθιο. Όταν μία κυβέρνηση επικαλείται τον Θεό, σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει. Το success story είναι δέηση. Και η πραγματικότητα μία κόλαση που τη ζούμε αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Για την κυβέρνηση δύο πιθανότητες υπάρχουν. Ή ο Θεός που επικαλείται αγαπάει περισσότερο τους Κινέζους και ιδιαίτερα την Cosco ή αποκαλεί Θεό τον πρόεδρο της Cosco, κάπτεν Γουέι Τζιαφού. Τείνω προς τη δεύτερη πιθανότητα, ειδικά μετά τις διαβεβαιώσεις του «Θεού κάπτεν Γουέι Τζιαφού» ότι «Η ευημερία θα επιστρέψει στην Ελλάδα» και ότι «η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα ανακάμψει».
Αυτή η διαρκής επίκληση του Θεού, σε μία χώρα με λογικούς πολίτες θα είχε σπείρει ήδη τον πανικό και δε θα είχε μείνει τίποτε όρθιο. Όταν μία κυβέρνηση επικαλείται τον Θεό, σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει. Το success story είναι δέηση. Και η πραγματικότητα μία κόλαση που τη ζούμε αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Για την κυβέρνηση δύο πιθανότητες υπάρχουν. Ή ο Θεός που επικαλείται αγαπάει περισσότερο τους Κινέζους και ιδιαίτερα την Cosco ή αποκαλεί Θεό τον πρόεδρο της Cosco, κάπτεν Γουέι Τζιαφού. Τείνω προς τη δεύτερη πιθανότητα, ειδικά μετά τις διαβεβαιώσεις του «Θεού κάπτεν Γουέι Τζιαφού» ότι «Η ευημερία θα επιστρέψει στην Ελλάδα» και ότι «η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα ανακάμψει».
Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013
Συζήτηση “Η Ελλάδα σε σταυροδρόμι”
Video streaming by Ustream
Ζωντανά η εκδήλωση που οργανωνει η Κίνηση Πολιτών Άρδην με θέμα: “Η Ελλάδα σε σταυροδρόμι. Για μια εναλλακτική διέξοδο στον εκφασισμό και στην πολιτική παρακμή“. Μιλούν οι: Γιώργος Καραμπελιάς, Κίνηση Πολιτών Άρδην, Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος, Ρούντι Ρινάλντι, μέλος γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ και Γιάννης Τριάντης, δημοσιογράφος. Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο χώρο πολιτικής και πολιτισμού του ‘Αρδην, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
(Ο ήχος αρχίζει στο 4:15 την ώρα που ξεκινά η εκδήλωση)
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής: Μιλάμε για ξεφτίλα ! Στο ΣτΕ υπέρ Eldorado...
Προσφυγή στο ΣτΕ από «Ελληνικός Χρυσός» και Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής
για την διακοπή των κατασκευαστικών εργασιών
Χεράκι – χεράκι με την “Ελληνικός Χρυσός” το Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση, ως αντισυνταγματικής (!), της απόφασης της πολεοδομίας για την απαγόρευση των εργασιών εγκατάστασης υποστηρικτικών υποδομών μεταλλουργίας στις Σκουριές.
Στην αίτηση τους τόσο η “Ελληνικός Χρυσός” όσο και ο απίθανος πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται πως για τις συγκεκριμένες εργασίες η εταιρία δεν διαθέτει άδεια και υποστηρίζουν πως… δεν χρειάζεται άδεια! Δεν χρειάζεται άδεια για να καταστρέψεις ένα δάσος.
για την διακοπή των κατασκευαστικών εργασιών
Χεράκι – χεράκι με την “Ελληνικός Χρυσός” το Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση, ως αντισυνταγματικής (!), της απόφασης της πολεοδομίας για την απαγόρευση των εργασιών εγκατάστασης υποστηρικτικών υποδομών μεταλλουργίας στις Σκουριές.
Στην αίτηση τους τόσο η “Ελληνικός Χρυσός” όσο και ο απίθανος πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται πως για τις συγκεκριμένες εργασίες η εταιρία δεν διαθέτει άδεια και υποστηρίζουν πως… δεν χρειάζεται άδεια! Δεν χρειάζεται άδεια για να καταστρέψεις ένα δάσος.
Μιλάμε για τρέλες και λες, άντε καλά η “Ελληνικός Χρυσός”, το Εργατικό Κέντρο Χαλκιδικής όμως τι σκατά ρόλο παίζει;
Το μεγάλο έλλειμμα: θέσεις της κ.ε του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και Τουρκικό πρόβλημα της περιοχής
Του Παύλου Τουμανίδη
Μέλος κ.ε. ΔΗΚΚΙ-Σοσιαλιστική Αριστερά
οργάνωση μελών ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αργυρούπολης
Η συζήτηση για τα εθνικά μας ζητήματα δεν μπορεί να έχει τυπικό,ή τεχνικό χαρακτήρα.Εμπλέκεται αυτονόητα με την προτεραιότητα ανάσχεσης του Τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο και στην Κύπρο.Με την ουσία δηλαδή του ειδικού τύπου ιμπεριαλιστικής επιβουλής κατά της πατρίδας μας.Η τελευταία, ενώ δείχνει να κλιμακώνεται σε βάση οικονομικής αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων και πλουτοπαραγωγικών πόρων,μέσω μνημονίων και δανειακών, με ρήτρα αίρεσης της εθνικής κυριαρχίας, θα κριθεί στρατηγικά στην εμπέδωση νέου περαιτέρω υποτελούς ρόλου της χώρας στην κατανομή ισχύος της περιοχής , όπως σχεδιάζεται ήδη από την εποχή έλευσης του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν και της συμφωνίας του Ελσίνκι του 1999. Συστατικό στοιχείο αποτελεί το διαχρονικό ΝΑΤΟϊκό δόγμα ασφαλείας του Τουρκικού καθεστώτος. Μοχλό εσωτερικής πειθάρχισης αποτέλεσαν η παράδοση Οτζαλάν,οι ολυμπιακοί του 2004, σαν προσφορά εξαγοράς και βαθειάς αλλαγής του ιστορικού ανθρωπολογικού τύπου του λαού μας.Το πακέτο:Τουρκική ένταξη στην ΕΕ-επαναβεβαίωση του στρατηγικού άξονα Τουρκίας-Ισραήλ-καθυπόταξη του στοιχείου Ανεξαρτησίας στην Μέση Ανατολή-αποκλεισμός της Ρωσίας από τις εξελίξεις περί τα ενεργειακά και όχι μόνο, θα προβληθεί ως ελάφρυνση των επιπτώσεων των μνημονίων, ως ''ειρηνική '' διευθέτηση των νέων ευκαιριών ευημερίας.Ως ''μέρισμα ειρήνης'' όπως θάλεγε κι ο Γιωργάκης.
Βραζιλία και ΣΥΡΙΖΑ
«Θα επισκεφτούμε
δύο χώρες - μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες
του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που
αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα
νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξης και της
αξιοπρέπειας».
Ισχύς και απόφαση στη μαζικοδημοκρατική εποχή
«Ο στοχασµός του είναι ο έσχατος γόνος του ∆ιαφωτισµού, ή εκείνης της πλευράς του Διαφωτισµού που εµµένει στην κριτική των ιδεολογιών είτε αυτές καλύπτονται µε µηδενιστικά και ευδαιµονιστικά πέπλα είτε µε προοδευτικά και υπερβατικά»
Του Γιώργου Μερτίκα
Ο Παναγιώτης Κονδύλης είναι ένας επικίνδυνος στοχαστής. Η σκέψη του δεν έρχεται να καλλιεργήσει ηθικολογικές αυταπάτες που να δικαιώνουν την εκάστοτε κατάσταση πραγμάτων ή να παρηγορούν με κάποια μελλοντική κατίσχυση της αλήθειας. Με όρους συμβατικούς, ο στοχασμός του Κονδύλη είναι ο έσχατος γόνος του Διαφωτισμού, ή εν πάση περιπτώσει εκείνης της πλευράς του Διαφωτισμού που εμμένει στην κριτική των ιδεολογιών είτε αυτές καλύπτονται με μηδενιστικά και ευδαιμονιστικά πέπλα είτε με προοδευτικά και υπερβατικά.
Του Γιώργου Μερτίκα
Ο Παναγιώτης Κονδύλης είναι ένας επικίνδυνος στοχαστής. Η σκέψη του δεν έρχεται να καλλιεργήσει ηθικολογικές αυταπάτες που να δικαιώνουν την εκάστοτε κατάσταση πραγμάτων ή να παρηγορούν με κάποια μελλοντική κατίσχυση της αλήθειας. Με όρους συμβατικούς, ο στοχασμός του Κονδύλη είναι ο έσχατος γόνος του Διαφωτισμού, ή εν πάση περιπτώσει εκείνης της πλευράς του Διαφωτισμού που εμμένει στην κριτική των ιδεολογιών είτε αυτές καλύπτονται με μηδενιστικά και ευδαιμονιστικά πέπλα είτε με προοδευτικά και υπερβατικά.
Ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματός του είναι και το πιο προσωπικό σύγγραμμά του, το «Ισχύς και Απόφαση». Σε αυτό αναπτύσσει τα συστατικά στοιχεία της περιγραφικής θεωρίας της απόφασης. Απόφαση, σύμφωνα με τον Κονδύλη, είναι η πράξη ή η διαδικασία αποχωρισμού ή αποκοπής ενός μέρους από τα υλικά του κόσμου, από την οποία προκύπτει μια κοσμοεικόνα κατάλληλη να εγγυηθεί την ικανότητα προσανατολισμού την αναγκαία για την αυτοσυντήρηση. Η ταυτότητα του εκάστοτε υποκειμένου, δηλαδή «ο ακριβής προσδιορισμός της θέσης του στον κόσμο», επιτελείται μέσω μιας τέτοιας υπαρξιακής απόφασης. Αυτό γίνεται με την επιλογή όσων στοιχείων θεωρεί το υποκείμενο αξιόλογα ή αναξιόλογα, αδιάφορα ή ενδιαφέροντα στον αγώνα για την αυτοσυντήρησή του.
Η ισχύς μιας ταυτότητας εκδηλώνεται στο ιστορικό πεδίο της ενεργητικής κοινωνικής ζωής. Ισχύς είναι ο αγώνας που διεξάγει το γένος έναντι της φύσης, οι ανθρώπινες ομάδες απέναντι σε άλλες ανθρώπινες ομάδες και τα άτομα απέναντι σε άλλα άτομα.
Η ανάλυση της ισχύος και της απόφασης συνδέεται στενά με τη θέση που καταλαμβάνει το πνεύμα στην εξέλιξη του είδους. Ο άνθρωπος, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο ζωικό κόσμο, δεν περιορίζεται στην ικανοποίηση κάποιων αναγκών της αυτοσυντήρησης. Το πνεύμα προκαταλαμβάνει μελλοντικές ανάγκες και χρείες, και προκαλεί μια αλυσιδωτή δράση για ισχύ, υποτάσσοντας το ζωικό στοιχείο σ’ αυτόν τον αγώνα που διεξάγεται με όπλο τον πολιτισμό. Η περιγραφική θεωρία της απόφασης διαπιστώνει, λοιπόν, τη συγχώνευση νόησης και βούλησης. Η νόηση εκλογικεύει τη βούληση για αυτοσυντήρηση μέσω της διεύρυνσης της ισχύος.
Αχάμπαροι εναντίον λαμόγιων
Εθνικωλογικόν Εκδοτικόν Σημείωμα (ΕΝΩΣΙΣ Ιουνίου)
Πέρασαν ελάχιστοι μόνο μήνες από την άνοδο του Αναστασιάδη στην εξουσία και το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως ακόμη και οι συναγερμικοί έχουν καταλάβει ότι η νέα μας κυβέρνηση διαφέρει ελάχιστα από την προηγούμενη. Είναι κοινή διαπίστωση πως οι συναγερμικοί πολιτικοί, και ειδικά τα κυβερνητικά στελέχη, δεν εμπνέουν περισσότερη εμπιστοσύνη από τους αντίστοιχους του Χριστόφια. Αρκετοί συναγερμικοί κατάλαβαν, μάλιστα, πως οι δικοί τους θα μπορούσαν να είναι άνετα και ΑΚΕΛΙΚΟΙ, δηλαδή άρχισαν δειλά δειλά να κατανοούν αυτό που εμείς ονομάζουμε, χρόνια τώρα, ΔΗΣΑΚΕΛΙΣΜΟ. Κατάλαβαν, για παράδειγμα, πως ο Αναστασιάδης, παρά το μπλα μπλα του, είναι πειστικός μόνο όταν αμολάει κανένα κυπριακό ΤΖΙΑΙ, ακριβώς όπως και ο Χριστόφιας. Κατάλαβαν πως και οι δύο πολιτικοί είναι εξίσου χώρκατοι, εξίσου άξεστοι, εξίσου αχάπαροι, έστω και αν ο ένας θεωρούσε τον εαυτό του… διανοούμενο κομμουνιστή και ο άλλος θεωρεί τον εαυτό του… γαλαζοαίματο Ευρωπαίο. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός πως αμφότεροι δεν μπορούν να κρατούν ούτε τις προφάσεις και προδίδονται με τις πρώτες λέξεις που αρθρώνουν.