O πόλεμος των πολιτισμών και η Ελλάδα

Του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, πριν εικοσιπέντε χρόνια, μιλούσε ήδη για έναν «πόλεμο των πολιτισμών» που τείνει να διαιρέσει ακόμα και με ποταμούς αίματος τον σύγχρονο κόσμο, υποκαθιστώντας εν μέρει ή εν όλω τις ιδεολογικές ή τις πολιτικο-κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Το βιβλίο του Χάντιγκτον κυκλοφόρησε αμέσως μετά την ειρηνιστική αυταπάτη του Φουκουγιάμα για το «Τέλος της Ιστορίας» ως ο αντίποδάς του. Ο Φουκουγιάμα υμνούσε τον ενιαίο μονοπολικό κόσμο που αναδυόταν μετά την κατάρρευση του σοβιετικού στρατοπέδου  και την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ενώ ο αντι-πολυπολιτισμικός Χάντιγκτον διέβλεπε την τεράστια σημασία των πολιτισμικών συγκρούσεων, που απειλούν με ρηγματώσεις την παγκοσμιοποίηση.

Τότε λοιπόν σηκώθηκε μια τεράστια κατακραυγή εναντίον του, τόσο στις χώρες της Δύσης όσο και στην Ελλάδα.

Ο Χάντιγκτον, ο οποίος ήταν ένας συντηρητικός συστημικός Αμερικανός συγγραφέας, επικρίθηκε έντονα τόσο από τους γνωστούς διανοουμένους της πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης, κατ’ εξοχήν της μπλερικής και της γαλλικής «χαβιαροαριστεράς», όσο και  από την ελληνική διανόηση. Και αυτό διότι, για να δικαιολογήσει και την επίθεση της Δύσης εναντίον της Σερβίας, που βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη, έβαζε στο ίδιο τσουβάλι τον ισλαμικό πολιτισμικό χώρο με τον… ορθόδοξο. Η Ελλάδα η Σερβία  και η Ρωσία, για τον Χάντιγκτον δεν ανήκουν στην Ευρώπη, και συνιστούν έναν διαφορετικό πολιτισμό, τον ορθόδοξο, όπως και ο ισλαμικός. Κατά συνέπεια, η Δύση πρέπει να οργανωθεί αποκλείοντας τον ορθόδοξο χριστιανικό χώρο, όσο και τον μουσουλμανικό.

Ο θάνατος του εμποράκου*

Πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά! - Στοιχεία σοκ για τη δραματική κατάσταση στο χώρο του εμπορίου

Του Δάνη Παπαβασιλείου

Σοκ προκαλούν στην αγορά τα στοιχεία για τα «λουκέτα» που μπήκαν στις επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται όμως ότι αυτή η καταστροφική πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, οδηγώντας σε μια δραματική μείωση του αριθμού των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα τελευταία επτά χρόνια, πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν κάθε εργάσιμη ημέρα!

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής σημειώνεται ότι στο διάστημα 2008- 2015 έκλεισαν 244.712 επιχειρήσεις.(1)

Συγκεκριμένα ο συνολικός αριθμός των επιχειρήσεων το 2008 ήταν 858.685, ενώ στα τέλη του 2015 είχαν απομείνει 613.973.

Η «κατάληψη» των ελληνικών τραπεζών

Από τη «δημιουργική ασάφεια» στη «δημιουργική καταστροφή»

Του Γεράσιμου Ποταμιάνου από την Ρήξη φ. 125

Ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα για την αποδοχή των όρων του τρίτου Μνημονίου και την συντριπτική νίκη του ΟΧΙ, συζήτηση έχει ξεσπάσει σχετικά με τις ενέργειες της κυβέρνησης με Υποικ τον Γ. Βαρουφάκη τον Ιούνιο του 2015. Ομως το πραγματικά κρίσιμο διάστημα ήταν το τέλος Φεβρουαρίου 2015 όταν ο Γ. Βαρουφάκης, αποδέχθηκε την κοινοτική πρακτική της «δημιουργικής ασάφειας» που επέτρεψε την παράταση του δεύτερου Μνημονίου μέχρι τον Ιούνιο.

Η συζήτηση για τις πληροφορίες Γκαλμπρέιθ, αποπροσανατολίζει επομένως από το σημαντικότερο θέμα της χώρας, που είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων. Μέσω του «αφελληνισμού» των ελληνικών τραπεζών, μεθοδεύεται η εκχώρησή τους σε «γύπες» της αγοράς, όπως αποκαλούνται τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Είναι ζήτημα χρόνου να επιβληθούν αλλαγές προσώπων σε όλες τις τράπεζες, όπως προδιαγράφει το τρίτο Μνημόνιο. Η εξέλιξη αυτή θα ολοκληρωθεί μέχρι τον Οκτώβριο, καθώς δόθηκε τρίμηνη παράταση. Στην διαδικασία αναδιάρθρωσης των επιχειρηματικών δανείων, καθοριστικό ρόλο –μαζί με το ΤΧΣ– θα έχουν οι τράπεζες. Αυτές θα αξιολογήσουν τις προσφορές των hedge funds. θα αποφασίσουν την τιμή πώλήσης των δάνείων, την αναχρηματοδότηση των εταιρειών.

Πόκεμον

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Τυριά, ψαράκι και γιατροί…

Περί ανθρώπινου κεφαλαίου και μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό

Του Τάσου Βαρούνη

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε μια ενδιαφέρουσα μελέτη της Endeavor Greece (Διεθνής Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Στήριξης της Επιχειρηματικότητας) σχετικά με τη μετανάστευση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της κρίσης, το χρονικό διάστημα 2008-2016.
Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά: Η εκτιμώμενη φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου από τον Ιανουάριο 2008 μέχρι σήμερα είναι μεταξύ 350.000 (εκτίμηση Endeavor) και 427.000 (εκτίμηση ΤτΕ). Οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως Ανώτερης/Ανώτατης Εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής (κυρίως Γερμανία και Αγγλία) και 9,1 δισ. ευρώ σε φορολογικά έσοδα, εκ των οποίων 7,9 δισ. ευρώ σε φόρους εισοδήματος και εισφορές και 1,2 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ. Αθροιστικά, από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι Έλληνες του brain drain έχουν παραγάγει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ ΑΕΠ στις νέες «πατρίδες» τους. Μάλιστα, το ποσό που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ. Μεταξύ όλων των εξαγόμενων «προϊόντων» της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία με 12,9 δισ. ευρώ. Ακολουθούν τα προϊόντα πετρελαίου (7,2 δισ. ευρώ), τα προϊόντα αλουμινίου (1,3 δισ. ευρώ), τα φάρμακα (0,7 δισ. ευρώ), το ελαιόλαδο (0,5 δισ. ευρώ), τα ψάρια, οι ελιές, τα προϊόντα καπνού, τα πληροφοριακά συστήματα και τα τυροκομικά προϊόντα με 0,4 δισ. ευρώ, το βαμβάκι και τα ροδάκινα (0,3 δισ. ευρώ). Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότεροι εργαζόμενοι (49%) παρά άνεργοι (43%) επιθυμούν να φύγουν από τη χώρα.

«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου»

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

(με φόντο το τσουνάμι να έρχεται)
 Ο τίτλος είναι του τραγουδιού που αποτέλεσε την ελληνική συμμετοχή στη Eurovision του 1974 (έτος της μεταπολίτευσης) σε μουσική Γιώργου Κατσαρού, στίχους Πυθαγόρα και με ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα.
Το θυμηθήκαμε αυτές τις μέρες που μας κάνουν πλάκα οι πολιτικοί αρχηγοί με τις μίνι γιορτές τους για τη «δημοκρατία» που τόσο τιμούν και υπηρετούν. Το θυμηθήκαμε, κυρίως, όταν ακούσαμε τα παρακάτω λόγια του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα σε συνέντευξή του στον Σκάι:
«Αριστερή πολιτική σήμερα είναι δουλειές, επενδύσεις, αύξηση ΑΕΠ και δίκαιη μοιρασιά του. Αυτό είναι αριστερή πολιτική. Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι διαφορετικό. Αν κάποιος έχει να μου φέρει πιο αριστερή πρόταση από αυτήν, να μου τη φέρει».

...go

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr

Τα σιλικονάτα βυζιά

Του Προκόπη Μπίχτα

Η τραγωδία της γελοιότητας που ζει ο ελληνικός λαός δεν έχει όρια. Οι ήρωες-φασουλήδες του μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης εν μέσω θέρους, ταξιδιών αναψυχής και αναμνήσεων από την εξάμηνη ζωή στην εξορία εξαμήνου βρέφους, σκέφτηκαν(!) – ή μήπως να σκεφτούμε ότι δέχθηκαν τηλεφώνημα εκ του εξωτερικού – να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα της χώρας. 

Ένα Σύνταγμα που το ξέσχισαν σαν παλιά, κιτρινισμένη εφημερίδα, το κατάντησαν κουρελόχαρτο, καταντώντας οι ίδιοι χλεύη των παλιάτσων, θα το αναθεωρήσουν(!). 

Ένα κωμικοτραγικό μνημονιακό σύνολο, μια φάρσα με πρωταγωνιστές ασπρισμένους κλόουν με παρδαλά ρούχα, φιόγκους, κουδούνια και πάνινα κουμπιά, που το μοναδικό ιστορικό επίτευγμά της είναι η αξιοποίηση του Καρανίκα, ανακοίνωσε ότι θα αναθεωρήσει το Σύνταγμα της χώρας! 

Σιωπηρή Άλωση: βιβλίο για Δημογραφικό-Μεταναστευτικό

Σιωπηρή Άλωση: ένα νέο βιβλίο για το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πραγματεία το νέο βιβλίο του Α. Λαυρέντζου* Σιωπηρή Άλωση, το οποίο για πρώτη φορά αναλύει συνδυαστικά τα δύο μείζονα ελληνικά ζητήματα: την επερχόμενη δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού και τις συνέπειες που θα έχει η μεταναστευτική πλημμυρίδα που στο εξής θα καταφθάνει στην Ευρώπη από την Ασία και από την Αφρική.

Έρχεται η γεωπολιτική

Του Ρούντι Ρινάλντι

Απότομα και τραγικά, τερματίζονται πολλές από τις αυταπάτες που διοχέτευαν οι διαφημιστές του νεοφιλελευθερισμού

Όλοι οι ιθύνοντες του κυρίαρχου κόσμου ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική πέρα από την ευλαβική τήρηση ενός αδιαμφισβήτητου οικονομικού μοντέλου, αλλά και του πολιτικού εποικοδομήματος που το συνοδεύει. Την ίδια στιγμή, όμως, σημειώνονται δύο μεγάλης κλίμακας αλλαγές:

α) Επιστρατεύεται ξανά η πολιτική και δημιουργούνται όροι για συσσωματώσεις που ξεφεύγουν από την κανονικότητα δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα στην καρδιά του δυτικού κόσμου (Τραμπ, αλλά και Σάντερς στις ΗΠΑ, Γκρίλο στην Ιταλία, Λεπέν στη Γαλλία και Brexit στην άλλη πλευρά της Μάγχης).

β) Οι αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου εκτοξεύονται, καθιστώντας  τη γεωπολιτική διάσταση κυριαρχικό παράγοντα σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου για ολόκληρο τον πλανήτη.

Χούντα μέσα στη χούντα

Eντυπωσιακή η ομοιότητα των στόχων με τις πολιτικές του Ερντογάν

Του Αλπ Άλτινορς*

Τη νύχτα της 15ης Ιουλίου εκδηλώθηκε φασιστικό στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία. Στόχοι της απόπειρας πραξικοπήματος ήταν η επιβολή στρατιωτικής χούντας που θα διέθετε απόλυτη εξουσία, η φυλάκιση του Ερντογάν, η κατάργηση του Kοινοβουλίου και των πολιτικών κομμάτων, η σύλληψη των βουλευτών, ο ορισμός στρατιωτικών προέδρων στη θέση των εκλεγμένων αυτοδιοικητικών αρχών, το βάθεμα του πολέμου ενάντια στους Κούρδους και η πλήρης κατάργηση του Συντάγματος και των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτή η απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε.

Προκαλεί εντύπωση ότι σε αυτήν την απόπειρα, παρ’ όλο που δεν συμμετείχε η ανώτατη ηγεσία, πήρε μέρος μεγάλος αριθμός στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων (μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί πάνω από 70 ανώτατοι στρατιωτικοί). Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, κι ένα τμήμα των στρατηγών που ήταν αναμεμειγμένοι στην Επιχείρηση «Βαριοπούλα» [ΣτΜ: ένα σχέδιο πραξικοπήματος των κεμαλιστών στρατιωτικών το 2003, που τελικά δεν υλοποιήθηκε]. Άρα, όσο κι αν κάποιοι από την αρχική ομάδα της «Βαριοπούλας» σταδιακά εγκατέλειψαν τέτοιου είδους σχέδια, η συμμετοχή των υπολοίπων καταδεικνύει ότι οι οπαδοί του Γκιουλέν [ΣτΜ: ισλαμιστής κληρικός που αρχικά ήταν σύμμαχος του Ερντογάν] δεν ήταν η μοναδική συνιστώσα της συμμαχίας του πραξικοπήματος. Φασίστες, κεμαλιστές, σοβινιστές και άλλα «ρεύματα» των εν ενεργεία και των απόστρατων στρατιωτικών πήραν μέρος σ’ αυτή τη συμμαχία, όσο κι αν ακόμα είναι νωρίς να μιλήσει κανείς για το βαθμό συμμετοχής κάθε κατηγορίας.

«Προσφυγικό»: Μύθοι και Αλήθειες

Του Αναστάσιου Λαυρέντζου

Το 2015 ήταν ένα έτος ορόσημο για τις μεταναστευτικές ροές, διότι τη χρονιά αυτή οι εισροές προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα δεκαπλασιάστηκαν σε σχέση με το παρελθόν. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, το 2015 έφτασαν στην Ελλάδα 911 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από διάφορες χώρες, εκ των οποίων οι 860 χιλιάδες αποβιβάστηκαν στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Σε ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινής γνώμης έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι η έξαρση αυτή είναι συνέπεια του προσφυγικού κύματος που δημιούργησε ο πόλεμος στη Συρία. Είναι όμως όντως έτσι;Όπως θα δείξουμε στη συνέχεια – εξετάζοντας στατιστικά στοιχεία τα οποία δημοσιεύτηκαν πρόσφατα – αυτό μόνο εν μέρει είναι ακριβές.

Συγγνώμη Αστοί

Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr

Θέλουν να μας αφανίσουν… νόμιμα!!

Του Κώστα Γιαννιώτη 

Πολύ σκόνη σηκώθηκε, τελευταία, για την ανάγκη αναθεώρησης του συντάγματος!

Ακόμα και στη χτεσινή φιέστα για τον εορτασμό της ‘’δημοκρατίας’’, στο προεδρικό μέγαρο, βρήκαν την ευκαιρία να μας υπενθυμίσουν την ανάγκη αυτή!

Απαλλαγμένοι από αυτά τα ιδιόμορφα γνωρίσματα του ανθρώπου που λέγονται συνείδηση και αξιοπρέπεια, περιφέρονταν στους κήπους του μεγάρου χασκογελώντας και τσιλιμπουρδίζοντας μεταξύ τους -ενώ στο τέλος διαγκωνίζονταν για το ποιος θα πάρει θέση μπροστά στο ‘’γυαλί’’ για να κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις- αναίσθητοι μπροστά στην τραγική πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική κοινωνία και αδιάφοροι μπροστά στο γεγονός ότι οι αφεντιές τους δεν είναι τίποτε παραπάνω από το απαραίτητο συμπλήρωμα στο ντεκόρ του κτηρίου της βουλής.

Το προλεταριάτο πρέπει να συνταχθεί σε έθνος Ή η «αριστερή» αλλοίωση του Μαρξισμο

Του Θύμιου Παπανικολάου

Γραμμένο το Μάιο του 2007

Οι σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες και οι αριστερίστικες σέχτες έχουν σήμερα μεταλλαχτεί σε χρήσιμα εργαλεία της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ο κόμβος των «αριστερών» και «αριστερίστικων» προκαταλήψεων είναι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός. Τις προκαταλήψεις αυτές τις έχει κάνει σημαία ο πολυπολιτισμικός κοσμοπολιτισμός, με σημαιοφόρους τους «εκσυγχρονιστές», τους νεοφιλελεύθερους και τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες.

Έτσι η νέα πλανητική αποικιοκρατία με λάβαρο τον αντιεθνικισμό και τον αντιρατσισμό παγιδεύει και ενσωματώνει στην πολιτική της μεγάλες μερίδες αριστερών αγωνιστών. 

Φυσικά εδώ ξεχνάμε ή θέλουμε να αγνοούμε ότι τόσο οι εθνικιστικές ιδεολογίες, όσο και οι αντιεθνικιστικές ήταν και είναι πάντα ιδεολογίες των κυρίαρχων αστικών τάξεων και μεταβάλλονται, όπως έχει δείξει η ιστορία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. 

Η αξιοπρέπεια ως «κίνημα»

Του Χρήστου Γιανναρά

A​​πό τα κόμματα (κατ’ ευφημισμόν «πολιτικά») που συγκροτούν σήμερα το ελλαδικό κοινοβούλιο, η ορθολογική σκέψη αποκλείει το ενδεχόμενο, έστω και το ελάχιστο, να υπάρχει κάποιο με την ικανότητα και την τόλμη να επανιδρύσει κράτος, συντεταγμένες λειτουργίες δημοσίου συμφέροντος, δομές και προϋποθέσεις κοινωνικών λειτουργημάτων.

Εκτός από τους περιθωριακούς και τους γραφικούς (τα κόμματα που τα έμπασε στη Βουλή η οργή ή η ευήθεια των ψηφοφόρων) όλοι οι υπόλοιποι σημερινοί βουλευτές έχουν στελεχώσει ή δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ή αμνηστεύσει έμπρακτα (με την κομματική τους ένταξη) τις κυβερνήσεις τις εξόφθαλμα υπαίτιες για τη σημερινή παντοδαπή καταστροφή της χώρας, τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος, την εσωτερική κοινωνική αποσύνθεση.

Είναι εξωφρενικά παράλογο να επανεμπιστευόμαστε οι πολίτες ατέρμονα συμπολίτες μας που υπήρξαν φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας – ή ηθικοί αυτουργοί που ενέκριναν με τη διατεταγμένη, λακέδων ψήφο τους στη Βουλή τα κυνικά κυβερνητικά εγκλήματα.

Επέτειος αποκατάσταση της Δημοκρτίας

Ανάρτηση από: Tasos Anastasiou

Αντίσταση… Άρδην

Των Γιώργου Καραμπελιά και Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 125

Το φιάσκο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παράλληλα με το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης, σηματοδοτεί και την οριστική εξάντληση μιας δημαγωγικής πολιτικής που κυριάρχησε τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια εντός του λεγόμενου αντιμνημονιακού κινήματος. Κυριάρχησαν επιδιώξεις για την πολιτική εκμετάλλευση της αντιστασιακής διάθεσης του ελληνικού λαού, με την ανακύκλωση βολικών αυταπατών περί εύκολης διεξόδου από την κρίση και επιστροφής στα επίπεδα ευημερίας της ύστερης μεταπολίτευσης.

Και, δυστυχώς, οι πολιτικές της δημαγωγίας δεν χαρακτήρισαν μόνον τις δύο κεντρικές κομματικές συνιστώσες του αντιμνημονιακού τόξου, αλλά όλες τις πολιτικές πρωτοβουλίες της τελευταίας πενταετίας – γι’ αυτό και η κρίση είναι βαθιά και αφορά όλους. Χαρακτηριστική είναι και σήμερα η εμμονή δυνάμεων, που μέχρι χθες συμμετείχαν στο καταστροφικό εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ, να συνεχίζουν να εμμένουν στην ίδια πολιτική, αποκρύπτοντας τις βαθύτερες ρίζες της καθολικής παρακμής που μαστίζει τη χώρα.

Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Λαϊκίζοντας ...

Εχουμε χάσει τον λογαριασμό πόσες βαρύγδουπες διαπιστώσεις, ανούσιες διακηρύξεις και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, έχουμε εισπράξει από τους αξιωματούχους της «δεύτερης αριστερής κυβέρνησης».

Προφανώς έχουν την αίσθηση ότι με το προπαγανδιστικό μπαράζ θα ανακόψουν την ραγδαία φθορά του κυβερνητικού κόμματος που η πολιτική του έχει φτωχοποιήσει την ελληνική κοινωνία και ξεπουλήσει την όποια κρατική περιουσία είχε απομείνει.

«Σημαία» έκαναν λοιπόν σήμερα οι φιλοκυβερνητικές ιστοσελίδες τα λεγόμενα του γενικού γραμματέα Καταπολέμησης της Διαφθοράς Γιώργου Βασιλειάδη στον ρ/σ «105,5 στο Κόκκινο».

Διαβάζουμε στο –ασύντακτο- κείμενο που υπάρχει στην ιστοσελίδα του ρ/σ: «Η εκτίμηση πως το παράνομα διακινούμενο χρήμα μέσω της UBS και άλλων παρομοίων λιστών με τη λίστα Μπόργιανς είναι, όπως υπολογίζεται πως ποσοστό μεγαλύτερο από το 1/3 του ΑΕΠ βρίσκεται στις ελβετικές τράπεζες, περίπου 60 - 70 δις , το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου έφυγε από τη χώρα αφορολόγητο, τόνισε ο γενικός γραμματέας Καταπολέμησης της Διαφθοράς Γιώργος Βασιλειάδης. Ο κ. Βασιλειάδης μίλησε για την έρευνα των εισαγγελέων και πως τα χρήματα έβγαιναν από τη χώρα, σημειώνοντας ότι το θέμα είναι "πως μπορούμε να διεκδικήσουμε αποζημιώσεις από τα τραπεζικά ιδρύματα που είχαν αναπτύξει μηχανισμούς με τους οποίους παραβίαζαν την κείμενη νομοθεσία και βοηθούσαν τη διακίνηση βρώμικου χρήματος. Αυτό το κομμάτι της τραπεζικής UBS μας ενδιαφέρει"».

Καπιταλισμός και οι δυνατότητα που δίνει...

Πραξικόπημα στην Τουρκία - Το γεωπολιτικό, το πολιτικό και το επιχειρησιακό πλαίσιο – Γιατί εκδηλώθηκε τώρα;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Την Παρασκευή, 15 Ιουλίου εκδηλώθηκε μια εξαιρετικά σοβαρή προσπάθεια επιβολής στρατιωτικής χούντας στην Τουρκία, το οποίο απέτυχε, κατά πάσα πιθανότητα, λόγω εμπλοκής ξένης υπηρεσίας πληροφοριών ή κάποιου υπηρεσιακού παράγοντα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), που ενημέρωσε την εθνική υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας (ΜΙΤ), ο διοικητής της οποίας όπως και όλος μηχανισμός της υπηρεσίας αλλά και των Ενόπλων Δυνάμεων, ήταν με τους πραξικοπηματίες.

Από τη στιγμή που ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν,έγινε παραλήπτης επίσημης ενημέρωσης για εκδήλωση πραξικοπήματος, το πρώτο πράγμα που φρόντισε να κάνει, ήταν να κάνει ενέργειες που θα δημιουργούσαν άλλοθι και θα του εξασφάλιζαν προσωπική απεμπλοκή από το πραξικόπημα. Στα πλαίσια των προσπαθειών αυτών έστειλε τον υποδιοικητή του να συναντηθεί με τον υπαρχηγό του ΓΕΕΘΑ και στη συνέχεια πήγε ο ίδιος στο Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων και συναντήθηκε με τον αρχηγό, στρατηγό Χουλουσί Ακάρ.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν οι προσπάθειες και του Τούρκου αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, για δημιουργία άλλοθι και απεμπλοκή από το πραξικόπημα. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η έκδοση επείγουσας διαταγής από το ΓΕΕΘΑ με υπογραφή Χουλουσί Ακάρ, προς όλα τα επιτελεία, με την οποία διατάσσει να σταματήσει κάθε κίνηση φάλαγγας και κάθε πτητική δραστηριότητα των ΤΕΔ σε όλη την τουρκική επικράτεια.

Μία κόπια όλα τα ναζιστικά απολειφάδια...

Ανάρτηση από: Νομικά Ανάλατα

Γιατί το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία δεν ήταν προβοκάτσια για την αρπαγή εξουσίας από τον Ερντογάν

Αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον γεωπολιτικό άρθρο ενός Ρώσου αναλυτή, ο οποίος υποστηρίζει την ανάγκη για μια Ευρασιατική Ένωση εθνικά κυρίαρχων χωρών ως αντίπαλο δέος στον μονοπολικό μεσαίωνα της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αφορμή για τη λεπτομερή ανάλυση είναι ο ευρέως διαδεδομένος μύθος περί στημένου από τον Ερντογάν πραξικοπήματος– ο οποίος ανθεί δυστυχώς ιδιαίτερα στον αριστερό και δεξιό πατριωτικό χώρο στην Ελλάδα, αλλά και σε πληθώρα «εναλλακτικών μέσων» στο εξωτερικό, που εν μία φωνή συμφωνούν με τον Γκιουλέν, ο οποίος τυχαίνει να έχει την ίδια «άποψη»!. Αυτός ο μύθος συνεχίζει να καλλιεργείται σήμερα, ακόμα και τώρα που έχουν βγει στο φως συγκλονιστικές ειδήσεις: από το ξήλωμα πολλών υψηλόβαθμων αξιωματικών του ΝΑΤΟ και την καραντίνα στη σημαντικότερη ίσως βάση των ΗΠΑ στην περιοχή, την ευθεία κατηγορία της Τουρκίας κατά των ΗΠΑ για υποκίνηση του πραξικοπήματος, την οργισμένη απάντηση ΗΠΑ με την απειλή πετάγματος της Τουρκίας έξω από το ΝΑΤΟ, ως την εκκαθάριση πολλών χιλιάδων Γκιουλενιστών από θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όπως ισχυρίζεται το Ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων, η Ρωσική αντικατασκοπεία φέρεται να είχε πληροφορήσει τις Τουρκικές υπηρεσίες λίγο πριν το επικείμενο πραξικόπημα.

Ο συγγραφέας του άρθρου Άντρηου Κορύμπκο (Andrew Korybko) σωστά παρατηρεί ότι η απόφαση για το πραξικόπημα πρέπει να επιταχύνθηκε δραστικά μετά τη σαφή μεταστροφή του Ερντογάν σε σχέση τόσο με τη Ρωσία, αλλά ακόμα και τη Συρία, ανάλυση που έκανε το ΜΕΚΕΑ από την πρώτη στιγμή (βλ. ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ) και επιβεβαιώνεται απόλυτα από τη στάση του και μετά την απόπειρα, όπου τόνισε την ανάγκη να λυθούν όλα τα προβλήματα της Τουρκίας με τις γύρω χώρες, καθώς και από την επίσπευση της επίσκεψης Πούτιν στην Τουρκία, στις αρχές Αυγούστου. Ο Κορύμπκο επισημαίνει, τέλος, τον μεγάλο κίνδυνο που ελλοχεύει για την Τουρκία και την περιοχή από την αποσταθεροποίηση που πολύ πιθανόν θα επιχειρήσει η Υπερεθνική Ελίτ, αν δεν αποφασίσει να στραφεί σαφώς προς τη Ρωσία, αλλά και το Ιράν.

Μεγάλη αναταραχή…

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Την ώρα που 42 χρόνια μετά, από τις 20 Ιουλίου 1974, όταν έγινε η τουρκική Εισβολή σε Κυρίαρχο Κράτος, στην Κυπριακή Δημοκρατία, συνεχίζεται η ΚΑΤΟΧΗ του 37% του εδάφους της, στην γειτονική Τουρκία η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση Έκτακτης ανάγκης.

  -Στην Κύπρο: Σαράντα δύο χρόνια από την αποφράδα ημέρα της τουρκικής εισβολής στην

Κύπρο, η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει το 37%, κατά παράβαση όλων των ψηφισμάτων και των αποφάσεων του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου.

-Εμείς παραμένουμε σταθερά στρατευμένοι στην Κυπριακή Υπόθεση, ανυποχώρητοι στον αγώνα για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, για μια Κύπρο Ενιαία, Ελεύθερη και Δημοκρατική.

 -Στην Τουρκία: Ο νέο-σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, επεκτείνει τις εκκαθαρίσεις  συλλαμβάνοντας, απολύοντας ή θέτοντας σε διαθεσιμότητα ακόμα περισσότερα άτομα από τις δυνάμεις ασφαλείας, το δικαστικό σώμα, τη δημόσια διοίκηση και την εκπαίδευση, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που έγινε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Ο Ερντογάν δηλώνει ότι η κατάσταση ανάγκης είναι πλήρως εναρμονισμένη με το σύνταγμα της χώρας, ενώ –κατ΄ αυτόν- δεν παραβιάζει τη νομιμότητα  και τις βασικές ελευθερίες των πολιτών.

Νούμερα

Περί Δεξιώσεως, Επετείου και Δημοκρατίας Θεάτρου

Απάντηση στην Πρόσκληση του κυρίου Προέδρου

Του  Μιχαήλ Στυλιανού

Κύριε Πρόεδρε,

Ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας, μόνη εξήγηση της οποίας μπορώ να βρω στην συμμετοχή μου στον αγώνα κατά της δικτατορίας, κυρίως  με την διεύθυνση της ελληνικής εκπομπής της γαλλικής ραδιοφωνίας στο Παρίσι.

Πικρή, αγωνιώδης και επώδυνη ήταν η εμπειρία της εξορίας, αλλά την εφώτιζε η ελπίδα και προσδοκία της ανατροπής του βάναυσου καθεστώτος που δυνάστευε και κηλίδωνε την πατρίδα μας.
Οραματιζόμαστε τότε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ως αφετηρίαν εθνικής αναγέννησης, αναστήλωσης των θεσμών σε υψηλότερο βάθρο πολιτικής ηθικής, αξιοκρατικής διοίκησης, δικαστικής ακεραιότητας, ποιοτικής εκπαίδευσης, κοινωνικής και οικονομικής προόδου και πολιτιστικής ανόδου της χώρας σε επίπεδο διεθνούς σεβασμού. 

Επίκαιρος Αριστοφάνης !

Μόνο οι προλετάριοι έχουν πατρίδα

Η πραγματικότητα διέψευσε τον Κάρολο και τη Ρόζα

Του Διονύση Χαριτόπουλου

Από το 1924 η ιδέα για ένα παγκόσμιο κράτος προλετάριων αποδείχτηκε ανεφάρμοστη. Η Σοβιετική Ενωση αναδιπλώθηκε εντός των συνόρων της και η μαρξιστική πάλη περιορίστηκε εντός των ορίων των εθνικών κρατών. Η πραγματικότητα διέψευσε τον Μαρξ και τη Ρόζα, ότι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα. Οι εξελίξεις απέδειξαν πως οι προλετάριοι και πατρίδα έχουν και την υπερασπίζονται μέχρι θανάτου.

Αυτό που συνέβη είναι ότι, αντί να διεθνοποιηθεί το εργατικό κίνημα, διεθνοποιήθηκε το κεφάλαιο. Κι αφού πλέον «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», πατρίδα έχουν μόνο οι προλετάριοι. Αποτελεί τη μόνη καταφυγή τους. Εντός των σαφών και συγκεκριμένων ορίων της, μπορούν να υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά τα ταξικά τους συμφέροντα, αντί σε ένα άξενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, που εκτός από ανάλγητο είναι απρόσωπο και χαώδες.

Αλλά πατρίδα δεν σημαίνει μόνο οικονομικές διεκδικήσεις, παροχές και νούμερα. Είναι κάτι απείρως πιο βαθύ, ουσιαστικό και ανεξίτηλα υπαρξιακό για τον άνθρωπο. Τον νοηματοδοτεί και του δίνει υπόσταση, δεν είναι ένα τυχαίο άθυρμα των καιρών και των καταστάσεων. Αποτελεί ο ίδιος αναπόσπαστο μέλος μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας, που μιλάνε την ίδια γλώσσα, έχουν κοινή εθνική συνείδηση, κατοικούν στον ίδιο τόπο, έχουν κοινό πολιτισμό, κοινή ιστορία και κοινή καταγωγή.

Λίγο πριν το σφαγείο...

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Αυτό που δυστυχώς εισπράττω από τις μεθοδεύσεις και την κινητικότητα των διαφόρων εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας μας που διατείνονται κατά της ΕΕ αυτό το διάστημα, είναι η δυσκολία προσαρμογής τους στην νέα Οργουελική πραγματικότητα που βρισκόμαστε σαν λαός και σαν πατρίδα.
Κινούνται σε ένα πλαίσιο ηγεσιών θεωρώντας ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα λειτουργούν αενάως, ως μια κατεστημένη και αναπότρεπτη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν είναι ίδιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. 

Αλήθεια φαντάζονται ότι δια του κοινοβουλίου θα κάνουν την ανατροπή ή απλά θέλουν να διασφαλίσουν μια θέση ξεκούραστης επαναστατικής ρητορείας;

Δεν γνωρίζουν ότι ούτως η άλλως το κοινοβούλιο είναι αυτήν την ώρα ο καλύτερος τρόπος να νομιμοποιηθούν από ένα παράνομο καθεστώς;

Αυτή την ώρα η πατρίδα μας βρίσκεται στην είσοδο του σφαγείου και εμείς αναλωνόμαστε σε διαδικασίες κοινοβουλευτικού κρετινισμού.

Ας ρίξουμε μια συνοπτική μάτια με bullets (Ελληνιστί), πως φτάσαμε ως εδώ. 

Ο Αλέξης Τσίπρας στον ΣΚΑΪ και τον Αλέξανδρο Παπαχελά. Νο 4

Του Λευτέρη Ριζά

             Στην συνέντευξη του αυτή ο κ. Αλ. Τσίπρας, άθελα του βεβαίως, αποκαλύπτει ολόκληρο το «θεωρητικό» και ιδεολογικο-πολιτικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης του και του κόμματος του. Συμπυκνωμένα και γι αυτό επιμένουμε να την εξετάσουμε λίγο πιο επισταμένα. 

       Η τακτική του κ. Τσίπρα είναι να αμφισβητεί ό,τι και να του λέει ο δημοσιογράφος – ακόμα και αριθμούς – επικαλούμενος γενικές εκτιμήσεις του και υποθέσεις. 

       Όταν π.χ. του λέει πώς «Έχω την εντύπωση ότι βιαστήκατε πάντως», πώς αν αφήσει τους «άλλους» να βγάλουν την αξιολόγηση και έτσι θα είχαν παραλάβει μια χώρα σε καλύτερη κατάσταση, χωρίς να χαθεί ο χρόνος της διαπραγμάτευσης, ο κ. Τσίπρας απλώς «πατάει γκάζι» για να ξεφύγει. Αυτό σημαίνει η απάντηση του: «Όχι, δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά το έχω σκεφθεί πολλές φορές. Και ενδεχομένως σε ό,τι αφορά την προσωπική μου πορεία, και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, να έχετε δίκιο. Δεν είμαι βέβαιος όμως ότι θα ήταν αυτή η πορεία για τον τόπο. Η κυβέρνηση του κυρίου Σαμαρά, σας θυμίζω, είχε σταματήσει, άλλο αν δεν το διατυμπάνιζε, δεν το έλεγε δεξιά και αριστερά, αλλά είχε σταματήσει κάθε επαφή με τους εταίρους έξι μήνες πριν. Δεν υπήρχε καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση». Δεν αμφισβητεί ότι για τον ίδιο, την προσωπική του πορεία και τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως έτσι να ήταν καλύτερο, αλλά αμφισβητεί ότι θα ήταν καλύτερο για τον τόπο!! Μα εάν ήταν για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ καλύτερο, αυτό θα συνέβαινε γιατί, όπως παραδέχεται, θα είχε παραλάβει μια χώρα σε καλύτερη κατάσταση!!! «θα είχατε παραλάβει μια χώρα πολύ καλύτερη», ήταν η ερώτηση/ άποψη. Από πού βγαίνει ότι αν αυτό είχε συμβεί – που δεν τολμάει να αμφισβητήσει ο κ. Τσίπρας – ότι δεν θα ήταν αυτή η πορεία για τον τόπο;; Ίσως θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο προσωπικά και τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και θα είχαν παραλάβει μια χώρα πολύ καλύτερη αλλά δεν θα ήταν για τον τόπο;; Δηλαδή άλλο η κατάσταση της χώρας και άλλο του τόπου;; Και όλα αυτά τα έχει σκεφθεί πολλές φορές!! Αλήθεια τι σημαίνει ή τι καταλαβαίνει με το ρήμα «σκέπτομαι» ο κ. Τσίπρας; 

«Καλώς ήλθατε στην κόλαση»...

Η στατιστική της άθλιας κατάστασης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα

Την εργασιακή και μισθολογική κόλαση στην οποία έχει πεταχτεί η ελληνική εργατική τάξη με αφορμή την κρίση τεκμηριώνουν και τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας τα οποία εμπεριέχονται σε «ενημερωτικό σημείωμα» προς την «Διεθνή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων», η «διαρροή» του οποίου αποτελεί μια προπαγανδιστικού τύπου «απάντηση» της κυβέρνησης στις αξιώσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Πέρα, όμως, από τους κυβερνητικούς επικοινωνιακούς στόχους – αφού, στην πραγματικότητα, ο νέος γύρος επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα που απέμειναν ετοιμάζεται ανεξάρτητα από τους φορείς εκτέλεσής του και βέβαια με συμμετοχή και της κυβέρνησης – τα στοιχεία είναι ενδεικτικά της εξαθλίωσης στην οποία έχει περιέλθει η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.

Στο ενημερωτικό σημείωμα, όπως αναφέρουν πληροφορίες του ΑΠΕ, υπογραμμίζεται ότι, «με σκοπό την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και τη διευκόλυνση της επανένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας, ο ονομαστικός κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% και εισήχθη, το 2012, ακόμα χαμηλότερος μισθός (13% κάτω από το ελάχιστο) για τους νέους κάτω των 25 ετών. Επιπλέον, εισήχθη, το 2013, ένας νέος μηχανισμός καθορισμού του μισθού, που προβλέπει τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση αντί των κοινωνικών εταίρων.

«Λευτεριά στον Κούλη» και άλλα ευτράπελα

Του Γεράσιμου Χολέβα

Απ’ όλα έχει ο «πολιτικός διάλογος» τις τελευταίες μέρες… Μοιάζει με μια κακόγουστη και κακοπαιγμένη παράσταση, που οι πρωταγωνιστές της διακρίνονται για ένα κοινό στοιχείο: Χιλιόμετρα απόστασης από την πραγματικότητα.

Πολιτικός κρατούμενος 6 μηνών

Δεν μπορούμε παρά να …συγχαρούμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το χθεσινό …ξέσπασμα του, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, για τον εκλογικό νόμο: «Εγώ ήμουνα πολιτικός κρατούμενος 6 μηνών από τη χούντα», δήλωσε. Στη συνέχεια πρόσθεσε τρεις, τέσσερις φορές: «Γιατί γελάτε, κύριοι;». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σημείωσε, επίσης, πως έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην εξορία, εννοώντας την παραμονή της οικογένειας Μητσοτάκη στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, μετά τον κατ’ οίκον περιορισμό, στην Ελλάδα.  

Δύο εικόνες, τρεις κόσμοι, μια σκληρή πραγματικότητα

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Οι δύο εικόνες: Ίδια μέρα, 21 Ιουλίου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας υποδέχεται τον Aμερικανό υπουργό Oικονομικών και του δηλώνει πως η χώρα θα παραμείνει «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, παρά τις δυσκολίες. «Είμαι δικός σας, θα κάνω ό,τι πρέπει, βάλτε και εσείς ένα χεράκι». Το ίδιο βράδυ, στη Βουλή, «θριαμβεύει» η δημοκρατία και η απλή αναλογική. Ο κουτσογεωργισμός, δηλαδή ο τυφλός πολιτικός αμοραλισμός, αδυνατεί να πετύχει ό,τι με ευκολία έκανε το δίδυμο Παπανδρέου-Κουτσόγιωργας. Το νέο δίδυμο, Τσίπρας-Κουρουμπλής υπολείπεται σε όλα. Το πρωί υποτέλεια και «υπευθυνότητα», το βράδυ τζογάρισμα και δήθεν πανηγυρισμοί για την νίκη της δημοκρατίας από την μια παράταξη, και για την δεινή ήττα της κυβέρνησης από την άλλη παράταξη. Το ΚΚΕ, ψηφίζει «παρών», ο Λεβέντης υπέρ, η Χ.Α. λέει «καληνύχτα σας» και απέχει. Μερικές φορές η Βουλή δεν είναι σαν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ο «ηγέτης» τους πετυχημένους μικροεκβιασμούς του. Πάμε για τα επόμενα επεισόδια.

Παραγγελιά (1980)

Το αύριο, μια μαύρη χώρα: δάκρυα, φόβος και βαλίτσες στην Πόλη

Του Αλέξανδρου Μασσαβέτα

Στην αρχή νομίσαμε πως ήταν στρατιωτική άσκηση. Τόσο εγώ όσο και ο Τούρκος συνταξιδιώτης μου κοιτάζαμε με περιέργεια τις οθόνες των υπολογιστών μας, όπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρήλαυναν έντρομα τα ερωτήματα φίλων και γνωστών. «Μα τι συμβαίνει;». «Τρέξτε όλοι στα σπίτια σας». «Μην βγαίνετε στον δρόμο, κάτι γίνεται». Τανκς και στρατιώτες έκλεισαν, βλέπαμε, τη Γέφυρα του Βοσπόρου. «Να δεις, θα είχαν πληροφορίες για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα», είπα στον φίλο μου. Πάντα πίστευα πως οι γέφυρες του Βοσπόρου θα αποτελούσαν το ιδανικότερο σημείο γι’ αυτό.

Σαν κεραυνός εν αιθρία

Βρισκόμαστε στη Μασσαλία και, όταν άρχισαν να φθάνουν τα πρώτα νέα μιας αναταραχής, ασχολούμασταν ακόμη με την τραγωδία λίγα χιλιόμετρα παρακεί, στη Νίκαια. Η ιδέα ενός πραξικοπήματος μας φαινόταν πια εκτός χρόνου –αν δεν συνέβη το 2007, όταν ο στρατός είχε ακόμη την δύναμή του ακέραια και παρενέβαινε με διάβημα στις πολιτικές εξελίξεις, τότε που οι σκληροπυρηνικοί κεμαλιστές έπαιρναν τους δρόμους φωνάζοντας «ο στρατός στο καθήκον!», θα γινόταν σήμερα; Η όλη ιδέα μας φαινόταν εξωφρενική –ανάμνηση μιας παλιάς Τουρκίας που την ξεπέρασαν οι περιστάσεις.

Πολιτικός κρατούμενος- Λέξη γραμμένη με αίμα!!!

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Είπε ο κ. Μητσοτάκης εχθές στη Βουλή: «Εγώ έξι μηνών ήμουν πολιτικός κρατούμενος και έχασα έξι χρόνια από τη ζωή μου στην εξορία.»
Η δήλωση αυτή του κ.Μητσοτάκη αποτελεί ΥΒΡΙ προς τους εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατουμένους, που εδώ και δεκαετίες, φυλάκιζε, βασάνιζε, σκότωνε η παράταξη, της οποίας τώρα αυτός ηγείται, στην ιστορική της διαδρομή.

Αντί να γελάμε με αυτές τις αθλιότητες, ας ανοίξουμε καλύτερα την κουβέντα για τους δεκάδες τωρινούς πολιτικούς κρατούμενους, που έχουν χάσει για πάντα τη ζωή τους, καταδικασμένοι ως «ποινικοί», αλλά ζώντας, ακόμα και ως φυλακισμένοι, σε ένα καθεστώς εξαίρεσης, ως πολιτικοί αντίπαλοι του κράτους.

Γιατί έτσι μας αρέσει

Της Κατερίνας Γκαράνη

Ποιον κοροϊδεύεις, ρε Έλληνα; Ποιος μπορεί ακόμη να πιστέψει ότι έχεις εξαντλήσει τα όρια ανοχής και αντοχής όταν δεν έχεις ίχνος ντροπής πάνω σου και απλώνεις το χέρι να σου δώσουν αλληλεγγύη στις αίθουσες που τα κοράκια σού παίρνουν το σπίτι, στην ουρά με την καραβάνα για μια μερίδα αλληλέγγυο φαΐ, στην ουρά του νοσοκομείου εκλιπαρώντας να κάνεις την εξέταση που θα αναβληθεί για 6 μήνες, στην ουρά της εφορίας να βάζεις τα κλάματα μπροστά στον γκεσταπίτη υπάλληλο λες και δεν ξέρεις ότι σε γράφει στα άγραφα όπως πάντα, να κρατάς το χαρτάκι αναμονής στην ΔΕΗ για να παρακαλέσεις να μην σου κόψουν τα κοπρόσκυλα το ρεύμα, στα κοινωνικά ιατρεία με το παιδί στην αγκαλιά να περιμένεις για ένα τζάμπα εμβόλιο; Και το καλύτερο: Όταν κατεβαίνεις σε πορείες αντί να ρίχνεις ξύλο, κλαίγεσαι που σε βαράει το καθεστώς! Αναρτάς και φωτογραφίες-ντοκουμέντα από το πολύ ξύλο που έφαγες! Μάλλον κατεβαίνεις στο δρόμο μόνο για να τις φας και όχι για να απαιτήσεις.  

Απλή (ανα)λογική

Του Νίκου Μπογιόπουλου

1) Οι εκλογές ως αναγκαία συνθήκη δεν συνιστούν ταυτόχρονα και την ικανή συνθήκη για την διασφάλιση της δημοκρατίας, πολλώ μάλλον το εκάστοτε σύστημα με το οποίο διεξάγονται οι εκλογές. Αν ήταν έτσι, ο Βίσμαρκ, ό,τι πιο αντιδραστικό γνώρισε η ευρωπαϊκή Ιστορία το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, θα ήταν… υπερδημοκράτης γιατί καθιέρωσε το γενικό εκλογικό δικαίωμα στη Γερμανία.

2) Πριν από μερικά χρόνια και αφού πλέον η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία είχε λύσει κάποια στόματα μέχρι του βαθμού του κυνισμού, ένας επιφανέστατος ολιγάρχης της μετασοβιετικής Ρωσίας, ο «πολύς» Μπερεζόφσκι, το είχε διατυπώσει ως εξής: «Η δημοκρατία της ολιγαρχίας είναι αυτή που επιτρέπει στο κεφάλαιο να μισθώνει την εξουσία. Η μορφή αυτού του μισθώματος λέγεται «εκλογές»» (!)…

Noor 1

Τουρκία: η Πύρρειος νίκη ενός Σουλτάνου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία με τις συνέπειές του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο ευρύτερο γεωπολιτικό πεδίο, έρχεται να ολοκληρώσει έναν ιστορικό κύκλο μετασχηματισμού του παλαιού κεμαλισμού σε νεοθωμανισμό και ταυτόχρονα να ανοίξει μια νέα περίοδο αντιπαραθέσεων.

Αφετηρία υπήρξε η εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με πρωθυπουργό τον Ετσεβίτ και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον ισλαμιστή «πατέρα» του Ερντογάν, Ερμπακάν). Στο εξής, αναπτύσσεται στην Τουρκία ένας διχασμός ανάμεσα στον παραδοσιακό προσανατολισμό του κεμαλικού κατεστημένου και του στρατού, προς τη Δύση και το κοσμικό καθεστώς και τη σταδιακή αναβίωση του ισλαμισμού ως πολιτικής ιδεολογίας και του νεοθωμανισμού που τον συνοδεύει.

Από τότε, πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και η τουρκική κοινωνία άρχισε να μετακινείται σταθερά προς την κατεύθυνση του ισλαμισμού και του νεοθωμανισμού, με αποκορύφωμα την άνοδο και τη σταθεροποίηση του Ερντογάν στην εξουσία, ενός διακηρυγμένα ισλαμιστή ηγέτη. Η αρχική ανάπτυξη του ισλαμισμού που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τον Τουργουτ Οζάλ, στη δεκαετία του 1980, υπήρξε συνέπεια της ανάπτυξης του κουρδικού κινήματος, της δημιουργίας του ΡΚΚ, και της θυελλώδους ανάπτυξης της αριστεράς στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Δηλαδή, η παραδοσιακή συνταγή του κεμαλισμού για ενσωμάτωση στον τουρκισμό όλων των μουσουλμάνων της Τουρκίας – αφού πρώτα είχαν εξοντωθεί οι χριστιανικοί πληθυσμοί-, προσκρούει αφενός στην ανάδειξη μιας ισχυρής εθνικής ταυτότητας, δηλαδή των Κούρδων και αφετέρου στην ενίσχυση των κοινωνικών συγκρούσεων.

Για το άσυλο στους Τούρκους αξιωματικούς

S.L.W. Norblin de la Gourdaine, Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται, ενώ ρίχνει χώμα στον νεκρό Πολυνείκη. 1825. Ελαιογραφία. Παρίσι, Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών.

Του Κώστα Σαμάντη 

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή γράφτηκε το 441 π.Χ. και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες των αρχαίων τραγωδιών. Σε αυτήν παρακολουθούμε την αντιπαράθεση ανάμεσα στον Κρέοντα και την Αντιγόνη αναφορικά με την ταφή ή όχι του πτώματος του Πολυνείκη. Ο Πολυνείκης, αδελφός της Αντιγόνης και γιός του Οιδίποδα, έχει διοργανώσει εκστρατεία κατά της πατρίδας του (ένα είδος πραξικοπήματος δηλαδή) συμμαχώντας με τους εχθρούς Αργείους σε μια προσπάθεια να σφετεριστεί την εξουσία. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Κρέοντας: «Αλλά για τον άνθρωπο που είχε ίδιο αίμα / – και λέω τον Πολυνείκη / ήταν εξόριστος και γύρισε / θέλοντας με φωτιά να κατακάψει απ’ άκρη σ’ άκρη / γη πατρική θεούς της χώρας / και τους συμπατριώτες του να σύρει στη σκλαβιά…»*

Η εκστρατεία του είναι το θέμα μιας άλλης τραγωδίας, του Αισχύλου αυτή τη φορά, της Επτά επί Θήβας. Στο Σοφοκλή η Αντιγόνη διεκδικεί την ταφή του αδελφού της ως δικαίωμα στους νόμους θεών και ανθρώπων ενάντια στην απόφαση του Κρέοντα να μην ταφεί το πτώμα του νεκρού ως τιμωρία για την έσχατη προδοσία που διέπραξε.

Η δικτατορία νικήθηκε, ζήτω η δικτατορία

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία κινείται εδώ και δυό μέρες μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Και δεν είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τι είναι τι. Κυρίως ο μύθος ότι νίκησε η Δημοκρατία υπό οποιαδήποτε μορφή κι αν εκφράζεται στη γείτονα χώρα.

Στην πραγματικότητα η υφιστάμενη αντιδημοκρατική μονοκρατορία νίκησε την επαπειλούμενη χούντα. Και στις δυο περιπτώσεις η Δημοκρατία ήταν και είναι ο μεγάλος χαμένος.

Χειροπιαστή απόδειξη είναι ότι οι λίγοι Τούρκοι πολίτες που υπερασπίζονται συνειδητά στους δρόμους και τις πλατείες τη Δημοκρατία εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια απέναντι στον αντιδημοκρατικό αυταρχισμό του Έρντοαν ήταν απόντες από την Παρασκευή τη νύχτα μέχρι και σήμερα. Δεν ήταν στους δρόμους να υπερασπιστούν ούτε, φυσικά, τους στρατιωτικούς, που με το διάγγελμά τους υπερασπίζονταν φραστικά το κοσμικό κεμαλικό κράτος απέναντι στην εκτροπή του προέδρου, ούτε τον Έρντοαν.

Mega λάθος

τόσα γεγονότα...