«Ο θάνατος της Αριστεράς (ως καττάληξη της μετάλλαξής της)»

Του Paul Graig Roberts

 [Πολύτιμο βοήθημα για το ξεκαθάρισμα των λέξεων από την δόλια παραχάραξή τους, την διάλυση της πνευματικής σύγχυσης που προκαλεί στη κοινή γνώμη το μεταλλασσόμενο λιμπρέτο και ενδυματολόγιο του οπερετικού πολιτικού προσωπικού, και την κατανόηση των αιτίων της βαθύτατης πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής κρίσης που σαρώνει τον Δυτικό Κόσμο είναι το σημερινό άρθρο ενός κεκτημένου βαθιάς παιδείας Αμερικανού στοχαστή. Από τις τέσσερεις μόνο σελίδες του, ο αναγνώστης αποκομίζει έγκυρη όσο και συνοπτική πληροφόρηση για την ιστορία της Αριστεράς, τα αίτια του θανάτου της (στις ΗΠΑ αλλά και σε χώρες της κρίσιμης πολιτιστικής επιρροής τους) και την μεταθανάτια χρησιμοποίησή της ως ένδυμα μεταμφίεσης πολιτικών σαλτιμπάγκων και προκάλυμμα σκοτεινών επιχειρήσεων εγκληματικών εγκεφάλων τύπου Σόρος].

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σε αρκετές περιπτώσεις είχα θέσει στις στήλες μου το ρητορικό ερώτημα: Τι έγινε η Αριστερά; Σήμερα θα απαντήσω στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Αριστερά, η οποία παραδοσιακά αγωνιζόταν για την εργατική τάξη (ψωμί και ειρήνη) δεν υπάρχει πια. Η υπόθεση για την οποία αγωνίζονται τώρα, αυτοί που παριστάνουν πως είναι η σημερινή «Αριστερά», είναι η πολιτική της ταυτότητας (τίτλου, ταμπέλας, σφραγίδας).

Η «Αριστερά» δεν αγωνίζεται πια για την εργατική τάξη, την οποία απορρίπτει με περιφρόνηση ως τους «αξιοθρήνητους του Τραμπ», δηλαδή άτομα που χαρακτηρίζει ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η αποστροφή προς τους ομοφυλόφιλους.

Οι ήττες της αυτοκρατορίας

Το 2016 θα μείνει στην ιστορία ως έτος καμπής της παγκοσμιοποίησης

Του Σωτήρη Δημόπουλου από την Ρήξη φ. 130 

Το 2016 θα μείνει στην ιστορία ως έτος καμπή των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών, αλλά και της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Κατά κάποιον τρόπο, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον περασμένο χρόνο κλείνουν και επισήμως τον κύκλο που άνοιξε το 1989-1991. Τότε, καθώς κατέρρεε το ανατολικό στρατόπεδο, αναδύθηκε ως απόλυτη νικήτρια η αγγλοσαξονική Δύση, τόσο ως οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη, όσο και ως καθολικά αποδεκτό πολιτισμικό-ιδεολογικό παράδειγμα. Σήμερα, ωστόσο, βρίσκονται υπό αίρεση όλα τα πλεονεκτήματα που διέθετε ο δυτικός πόλος, εξερχόμενος του ψυχρού πολέμου. Η οικονομία του βιώνει μια μόνιμη κρίση από την μεταφορά του κέντρου της παραγωγικής δραστηριότητας στην Ανατολή, η στρατιωτική υπεροπλία του δοκιμάζεται στα αιματηρά μέτωπα της Μέσης Ανατολής και οι ιδεολογικές του αρχές πολιορκούνται ασφυκτικά από ογκούμενα κινήματα αμφισβήτησης που σαρώνουν Αμερική και Ευρώπη. Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, το Μπρέξιτ, η νίκη του Άσαντ με την καθοριστική αρωγή της Ρωσίας στο Χαλέπι, καταγράφονται ως κορυφαίες ήττες για ένα πανίσχυρο κατεστημένο, το οποίο επί δεκαετίες προωθούσε, βήμα-βήμα, το σχέδιο της «αυτοκρατορίας», της παγκόσμιας ηγεμονίας και της επιβολής ενός μοναδικού οικονομικού και πολιτισμικού προτύπου. Τι πήγε, λοιπόν, λάθος σ’ αυτή την τόσο μεθοδική και κολοσσιαία σε μεγέθη και ισχύ προσπάθεια;

Τι σημασία έχει;

Ανάρτηση από: Jo Di

Kαταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από τους Τούρκους (video)

Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, μπορεί να δει κανείς την καταστροφή που προκλήθηκε στη σημαντική πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου από τους Τούρκους.

Αυτή η ταινία μικρού μήκους, η οποία ήταν πρωτοβουλία της Επιτροπής των Κατεχομένων Δήμων Κύπρος, απεικονίζει την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρος από την Τουρκία, που έχει ήδη λάβει χώρα στο βόρειο τμήμα της Κύπρος μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή το 1974.

Αντισταθείτε - Μιχάλης Κατσαρός (video)

Μιχάλης Κατσαρός - Αντισταθείτε (1983)

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Tο καίριο και διαφορετικό

Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​​πρόταση λέει: Nα διαχειριστούμε την ελληνικότητά μας όχι σαν κρατική υπηκοότητα, ιστορική εθνότητα, πατριωτικό ιδεολόγημα. Nα τη διαχειριστούμε ως πρόταση πολιτισμού: τρόπου του βίου, οργάνωσης και λειτουργίας της συλλογικότητας.

H πρόταση στην πράξη σημαίνει: Kαθένας που γεννιέται Eλληνας (με μητρική γλώσσα και ιστορική συνείδηση ελληνική) οπουδήποτε της γης, να αναγνωρίζεται αυτοδικαίως ενεργός πολίτης του συμβατικού ελλαδικού κρατιδίου (ακριβώς όπως κάθε Eβραίος το θρήσκευμα μπορεί να είναι πολίτης του κράτους του Iσραήλ). Kατά συνέπεια: Oπως άλλοτε εναλλάσσονταν στην ηγεσία του ελληνικού «Γένους» Eλληνες από τη Συρία (Iσαυροι) ή την Kαρχηδόνα (Hράκλειος) ή τον Πόντο «Kομνηνοί» και την απελευθερωτική επανάσταση των Eλλήνων την ξεκινούσε ο τραπεζούντιος έλληνας, πρίγκηψ και στρατηγός της Pωσίας, Aλέξανδρος Yψηλάντης στη Mολδοβλαχία, σχεδόν ταυτόχρονα με τον εκ Δημητσάνης Π.Π. Γερμανό στην Πάτρα, έτσι και τώρα να μπορεί η ηγεσία του Eλληνισμού να αναδείχνεται από το Πρίνστον ή το Σίντνεϊ, την Kριμαία ή τη Pοδεσία.

Το φλουρί στο Τσακαλώτο

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr

Για την επέτειο των Ιμίων

Του Γιώργου Ρακκά

Σε μια οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η επέτειος φονικής εκδήλωσης του επεκτατισμού γειτονικής χώρας θα αποτελούσε μια στιγμή αυτογνωσίας και συνειδητοποίησης του αντιστασιακού πατριωτικού καθήκοντος. Όχι όμως στην Ελλάδα, που η παρακμή του πολιτικού βίου και των ηθών της, έχει μεταβάλει την επέτειο των Ιμίων σε μείζονα εκδήλωση του εμφυλιακού συνδρόμου!

Η ευθύνη εδώ ανήκει αποκλειστικά σε μερίδες της αριστεράς, που ήδη από εκείνες τις τραγικές ημέρες του 1996, θεώρησαν το συμβάν ως μια εξαιρετική ευκαιρία για να προωθήσουν το ψευδο-διεθνιστικό τους μήνυμα: Ότι ο χαμός του ελικοπτέρου και του πληρώματός του, εκείνη την νύχτα όπου η ελληνική κυβέρνηση οικειοθελώς αποδέχθηκε την σχετικοποίηση της εδαφικής της ακεραιότητας (ευχαριστώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες για την παρέμβαση που «τακτοποίησε» τον τουρκικό τσαμπουκά), δεν ήταν δολοφονία που διέπραξε το τουρκικό φασιστικό και ιμπεριαλιστικό καθεστώς, αλλά μια τραγωδία του ελληνικού μιλιταρισμού(!). Τα ίδια, βέβαια, θα επαναλάβουν στην περίπτωση των Τάσου και Ισαάκ Σολωμού, μερικούς μήνες αργότερα.

Όταν ο ΔΟΛ και ο Ψυχάρης έκανε ...αντίσταση στη Χούντα!

Της Τάνιας Ζωγράφου

Ητανε να μη βγάλει τα 'σώψυχά του ο Κούλης, ενώπιόν μας. Να αποκαλύψει, δηλαδή, αυτό που κρατούσε μέσα του, από σεμνότητα θέλεις, από σοβαρότητα, (λέμε τώρα, καμιά κουβέντα να περνάει η ώρα), από ο,τιδήποτε τέλος πάντων.

Το ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος σε ηλικία έξι μηνών, στη χούντα !!!  Και δεν αναφερόμαστε καθόλου στο ουρανομήκες χάχανο που την ακολούθησε.
Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι αυτή την πράξη αναγνώρισης της προσωπικής αντίστασης, της αντισυστημικότητας, της προσήλωσης στα ...ιδανικά, την ακολούθησαν αμέσως και άλλοι παράγοντες της δημόσιας ζωής. Με πρώτο τον ΔΟΛ. Τώρα δε μπορεί παρά να παρουσιάζει περγαμηνές αντίστασης στη χούντα -και αυτός- που από σεμνότητα θέλεις, από σοβαρότητα, (λέμε τώρα, καμιά κουβέντα να περνάει η ώρα), από ο,τιδήποτε τέλος πάντων, δεν τα είχε δημοσιοποιήσει μέχρι τώρα. Στο «ΒΗΜΑ», πριν από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε αρχειακό υλικό από την «Γενικήν Διεύθυνσιν Εθνικής Ασφαλείας του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως», (της χούντας και των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων), όπου αποδεικνύεται ότι οι παράγοντες της εφημερίδας και δη ο ίδιος ο Λαμπράκης παρακολουθείτο από ασφαλίτες. Μάλιστα οι ασφαλίτες υπεύθυνοι εντέλλονταν:  «Παρακαλούμεν εξακριβώσατε αθορύβως και αναφέρατε». Αθορύβως, διότι θορυβωδώς οι Έλληνες κομμουνιστές πήγαιναν στα στρατόπεδα εξορίας για... διακοπές.

Συμμαχία Πολιτών: Απογοητευτική η σιωπή της ΕΕ, ενθαρρύνει την τουρκική επιθετικότητα

O επικεφαλής της Συμμαχίας Πολιτών Γιώργος Λιλλήκας. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

“Απογοητευτική η σιωπή της Ε.Ε που ενθαρρύνει την τουρκική επιθετικότητα απέναντι σε κράτη μέλη της ΕΕ. Καλούμε την κυβέρνηση Αναστασιάδη να σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας υπερασπιζόμενη το διεθνές δίκαιο και όχι να αποστασιοποιείται κρατώντας ίσες αποστάσεις από την Ελλάδα και την Τουρκία”, αναφέρει η Συμμαχία Πολιτών. 

“Η επιθετικότητα και η επίδειξη στρατιωτικής ισχύς στο Αιγαίο από την Τουρκία, καταδεικνύει πόσο ορθή είναι η θέση μας ότι η λύση θα πρέπει να προβλέπει κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια χώρα η οποία δεν αντιλαμβάνεται τις αρχές του Κράτους δικαίου και η πρώτη μέθοδος επίλυσης των διαφορών που επιλέγει είναι η στρατιωτική.

Τα γεγονότα του 1963-64 και η παραχάραξη

Εκείνος που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.

Εκείνος που ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.

                                                Τζορτζ  Όργουελ

 Του Στέφανου Κωνσταντινίδη 

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ του 1963-64 είναι σημαντικά, διότι ουσιαστικά επαναφέρουν το Κυπριακό στη διεθνή σκηνή εκεί που εθεωρείτο ότι είχε κλείσει οριστικά με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Τα τελευταία χρόνια κάποιοι μεταμοντέρνοι νεοφιλελεύθεροι ιστορικοί ανακάλυψαν -σε σχέση με αυτά τα γεγονότα που χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική πλευρά ως τουρκική ανταρσία για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας- την καταπίεση των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκύπριους. Όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα δείχνουν ότι επρόκειτο για μια καλά προετοιμασμένη ανταρσία που στόχευε στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην παροχή της δυνατότητας στην Άγκυρα να επέμβει στην Κύπρο. Ήδη πριν ακόμη την επίσημη ανεξαρτησία είχε συλληφθεί στις ακτές της Καρπασίας το τουρκικό πλοιάριο «Ντενίζ» (18 Οκτωβρίου 1959) που μετέφερε μεγάλες ποσότητες οπλισμού για την ΤΜΤ. Παρά τα όσα λέγονται για την ελληνική πλευρά, αυτή δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την ανταρσία και απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι οι ομάδες πολιτοφυλακής δεν διέθεταν παρά μόνο απηρχαιωμένο οπλισμό και σε πολλές περιπτώσεις κυνηγετικά όπλα! Ήταν φυσικό η νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου, που ως τέτοια άλλωστε αναγνωρίστηκε με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας 186/1964), να αμυνθεί στην προσπάθειά της να επιβάλει τη νομιμότητα. Είναι γεγονός ότι υπό τις περιστάσεις χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπόν αυτό εκτός από τις κανονικές δυνάμεις της Δημοκρατίας και διάφορα εθελοντικά ένοπλα σώματα πολιτών, πάντα όμως στο πλαίσιο της κρατικής νομιμότητας. Αυτό έγινε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρις ότου συγκροτηθεί η Εθνική Φρουρά για την άμυνα του τόπου. Σε αυτά τα εθελοντικά σώματα αναφέρονται κατά κανόνα οι νεοφιλελεύθεροι ιστορικοί για να υποστηρίξουν την άποψη της καταπίεσης των Τουρκοκυπρίων. Παραβλέπουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε άλλη επιλογή από του να αμυνθεί με όλα τα μέσα, διαφορετικά θα είχε επιβληθεί έκτοτε η διχοτόμηση. Άλλωστε, παρά την άμυναν αυτή δημιουργήθηκαν αυτόνομοι τουρκικοί θύλακοι με την καθοδήγηση Τούρκων στρατιωτικών. Ασφαλώς στις συγκρούσεις του 1963-64 υπήρξαν και αθώα θύματα, πολίτες και από τις δύο πλευρές. Δεν ξέρω κανέναν απελευθερωτικό αγώνα, καμιά επανάσταση, καμιά εμφύλια σύρραξη που να μην οδήγησε σε παρόμοια αποτελέσματα.

Οι Έλληνες εφοπλιστές και το… «ελληνικό δαιμόνιο».

Τι κερδίζουν και τι (δεν) πληρώνουν οι «κυρίαρχοι των θαλασσών»

Του Δάνη Παπαβασιλείου

Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες  ελληνικά νοικοκυριά ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας (1),  τα στοιχεία για τον πλούτο των Ελλήνων εφοπλιστών αποδεικνύουν το απύθμενο χάσμα που χωρίζει την κοινωνία. Απ τη μια πλευρά είναι το μεγάλο κομμάτι που φτωχαίνει, εξαθλιώνεται και περιθωριοποιείται, και απ΄ την άλλη, το κομμάτι των πολύ λίγων που πλουτίζουν προκλητικά. Και αυτό, όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την ενεργό συμβολή της κυβέρνησης, η οποία εκτός των άλλων διατηρεί το απαράδεκτο καθεστώς φοροαπαλλαγών και φορολογικής ασυλίας για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Όταν, μάλιστα, η ίδια δηλώνει πρόθυμη να συζητήσει με τους δανειστές τη μείωση του αφορολόγητου, μέτρο που θα είναι η χαριστική βολή για χιλιάδες οικογένειες που βρίσκονται σήμερα στα όρια της επιβίωσης. 

Το "επιχειρηματικό δαιμόνιο" των Ελλήνων εφοπλιστών...

...είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε όλοι περήφανοι

Ανάρτηση από: Jo Di 

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος απαντά στις ερωτήσες του Βασίλη Ξυδιά, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Σήμερα είναι Κυριακή», από τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1. Περίοδος 1989-90.

Το δόγμα Trump

Του Ιάκωβου Ιωάννου

Η πρώτη επίσημη ομιλία του αμερικανού προέδρου αποτέλεσε σοκ για τον πλανήτη – ειδικά για το ακραίο νεοφιλελεύθερο κατεστημένο, το οποίο διαπίστωσε έντρομο πως ο κόσμος που έχει δημιουργήσει τίθεται υπό αμφισβήτηση, από ένα δικό του επιτυχημένο μέλος.

«Το κατεστημένο προστατεύει τον εαυτό του, αλλά όχι τους Πολίτες της χώρας μας. Οι νίκες του δεν ήταν δικές σας νίκες, οι επιτυχίες του δεν ήταν δικές σας επιτυχίες – ενώ, όταν στην πρωτεύουσα μας γιόρταζε το κατεστημένο, υπήρχαν πολύ λίγες αιτίες για να γιορτάζουν οι οικογένειες που προσπαθούσαν αγωνιωδώς να επιβιώσουν σε ολόκληρη τη χώρα μας.

Για πάρα πολλούς από τους αμερικανούς συμπολίτες μας υπάρχει μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Οι μητέρες και τα παιδιά στις πόλεις μας είναι φυλακισμένοι, παγιδευμένοι καλύτερα στη φτώχεια – τα σκουριασμένα εργοστάσια έχουν εξαπλωθεί σαν τάφοι, όπως οι επιτύμβιες στήλες δηλαδή, σε ολόκληρη τη χώρα. 

Η μία μετά την άλλη βιομηχανίες έκλεισαν ή εγκατέλειψαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς την παραμικρή σκέψη – όσον αφορά τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων εργατών, οι οποίοι έμειναν πίσω. Ο πλούτος της μεσαίας τάξης μας υφαρπάχθηκε από τα σπίτια της και στη συνέχεια διαμοιράστηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη« (Trump σε ελεύθερη μετάφραση*). 

Στον πατερούλη της "μεταρρύθμισης" και μέντορα των Γιωργάκη-Αλέξη...

ΜΑΛΒΙΝΑ LIVE: Μετά τα Ίμια 

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Προς σύγκρουση με τη Γερμανία;

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πληθαίνουν οι ενδείξεις – ενδείξεις, όχι αποδείξεις – ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ εξελέγη για να προσωποποιήσει την αναμέτρηση με το Βερολίνο. Να ηγηθεί δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ ενός συνασπισμού ανάλογου με εκείνον, ο οποίος υπήρχε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιχειρώντας να αποτρέψει τη συγκρότηση του Τέταρτου Ράιχ, οικονομικού αυτή τη φορά, της Γερμανίας. Αυτό που υπήρχε και είναι ακόμη υποψία, ενδέχεται να αποδειχθεί πολιτική πραγματικότητα. Θα δούμε τι θα γίνει σύντομα.

«Η ΕΕ είναι κατά βάση το όχημα για να υλοποιήσει τους σκοπούς της η Γερμανία», δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ σε συνέντευξη που έδωσε στους Τάιμς του Λονδίνου και τη γερμανική Μπιλντ. «Όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ ποντάρει ανοιχτά στη διάλυση της ΕΕ», έγραφε προχτές στο κύριο άρθρο της η Αυγή και συνέχιζε γράφοντας ότι ο Πρόεδρος της ευρωομάδας, ο Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, είχε σπεύσει μια μέρα νωρίτερα «η ΕΕ είναι πλέον μόνη της». Αναφερόμενη μάλιστα στα όσα είπε ο Τραμπ για τη Γερμανία, η Αυγή υπογράμμιζε: «Στη σημερινή φάση, καμία δήλωση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταξική. Από καιρό οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αισθάνονται να συνθλίβονται από την υπαγόρευση της λιτότητας από το Βερολίνο»! Το ενδιαφέρον κύριο άρθρο της Αυγής καταλήγει γράφοντας ότι το Βερολίνο θα έπρεπε «να εισακούσει όχι τους σοσιαλιστές, όχι την Αριστερά, όχι τους Πράσινους, αλλά τον βαθιά συντηρητικό υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν, που ζητεί μεταξύ άλλων την ομοσπονδοποίηση του χρέους στην Ευρώπη ως εργαλείο για τη διάσωση του ευρώ – και της ΕΕ». Δεν λέει όμως μόνο η Αυγή ότι η υπό συγκρότηση νέα κυβέρνηση τω ΗΠΑ δεν συμπαθεί καθόλου το ευρώ και θα ήθελε να το δει να καταποντίζεται.

Στο φως η έκθεση-σοκ του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν υποχωρεί στο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, το οποίο χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο, και θεωρεί ανεπαρκείς τις προτάσεις-δικαιολογίες των Ευρωπαίων και την άρνησή τους να ασχοληθούν σοβαρά με το μείζον αυτό ζήτημα.

Επίσης, το ΔΝΤ απαιτεί σημαντική αναδιάρθρωση των όρων των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους. Χωρίς αναδιάρθρωση το χρέος δεν είναι βιώσιμο, τονίζει το Ταμείο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν επιβεβαιώθηκαν από το Ταμείο, τα παραπάνω αναφέρονται στη νέα αναθεωρημένη έκθεση βιωσιμότητας, που παραδόθηκε την Τρίτη το βράδυ στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ. Η έκθεση θα συζητηθεί σε ειδική συνεδρία του Δ.Σ. στις 6 Φεβρουαρίου.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Πωλ Τόμσεν και οι συνεργάτες του επιθυμούν: Πρώτον, μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους με επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040,

Δεύτερον, επέκταση των ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων έως το 2070. Και τρίτον, τη μείωση των επιτοκίων όλων των δανείων του ESFSF και του ESM για 30 χρόνια, χαμηλότερα του 1,5%.

Μπορεί η εκλογή Τραμπ να αποτελέσει την αρχή του τέλους του οικονομικού υποδείγματος που κυριαρχεί τα τελευταία έτη;

Του Κώστα Μελά

1.

Δεν θα είμαστε μακριά από την αλήθεια υποστηρίζοντας ότι σε ολόκληρο τον Πλανήτη, την τελευταία περίοδο, μια ερώτηση κυριαρχεί: βρισκόμαστε προ των πυλών αλλαγής του οικονομικού υποδείγματος που κυριάρχησε τα τελευταία σαράντα χρόνια οδηγώντας σε αυτό που ονομάσθηκε (υπερ)παγκοσμιοποίηση με αιχμή του δόρατος τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την μετακίνηση μεγάλου μέρους της πραγματικής οικονομίας στην Ανατολή; Μια διαδικασία που προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στις επικρατούσες μέχρι τότε οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συμπεριφορές των πολιτών του συνόλου των χωρών του πλανήτη. Στην αναπτυγμένη Δύση, κυρίως στην Ευρώπη, οι εργασιακές σχέσεις, το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά υπέστησαν τρομακτικές επιθέσεις μεταφέροντας μεγάλο μέρος του παραγόμενου πλούτου στη μεριά των κερδών. Σημαντικές αλλαγές εμφανίστηκαν στο καθημερινό κοινωνικό ήθος ως ένα πλέγμα προτύπων, βασικές αρχές του οποίου ήταν οι καταναλωτικές –ηδονιστικές στάσεις ζωής, η λατρεία του εφήμερου, η ενδυνάμωση του ατομικού, και η καταρράκωση κάθε εμπιστοσύνης στο συλλογικό. Η πολιτισμική συμπεριφορά των πολιτών διέπεται από τη μεταμοντέρνα λογική της υπερκατανάλωσης, του σύγχρονου lifestyle, της αυτοπραγμάτωσης του εαυτού, του χρηματιστηριακού τρόπου αντιμετώπισης των κοινωνικών γεγονότων, λογική δηλαδή η οποία αντιμετωπίζει οτιδήποτε ως ευκαιρία απόδρασης από τα «βάρη» του παρελθόντος, με μοναδική επιδίωξη την βίωση μόνο του παρόντος.

Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια εγκατάλειψη αυτού του υποδείγματος που καθοδηγήθηκε πρωταρχικά από μια θεώρηση της οικονομίας (νεοφιλελεύθερη αντίληψη) ως της κυρίαρχης και καθοριστικής στιγμής όλων των υπολοίπων στιγμών που απαρτίζουν την κοινωνία; 

Για να δώσουμε μια πρώτη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, κατ’ αρχάς θα πρέπει να ενσκήψουμε στη μελέτη της πρόσφατης ιστορίας όχι τόσο του καπιταλιστικού συστήματος (που βεβαίως είναι σημαντική) αλλά πρωτίστως στην αλληλοδιαδοχή των οικονομικών θεωριών- υποδειγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν στην πορεία των τελευταίων εκατό πενήντα ετών να διαχειριστούν τις εξελίξεις του συστήματος και κυρίως τι είναι το καθοριστικό στη διαδοχή της μιας από την άλλη.  

Σοβαρότατη πρόκληση: Για τους «οκτώ» μόνο απόβαση δεν έκανε στα Ίμια σήμερα ο τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ

Πολύ σοβαρή τουρκική πρόκληση σημειώθηκε σήμερα στις 11,  ανήμερα της συμπλήρωσης 21 ετών από την κρίση στα Ίμια και μάλλον στον απόηχο της απόφασης για την μη έκδοση των οκτώ. Επέτειο όχι μόνον της κρίσης των Ιμίων αλλά και του θανάτου τριών αξιωματικών μας που σκοτώθηκαν όταν καταρρίφθηκε το ελικόπτερό τους.

Σκοτώθηκαν τότε οι υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης και Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός -η επίσημη εκδοχή ήταν ότι το ελικόπτερο έπεσε λόγω κακοκαιρίας, επειδή η Ελλάδα θέλησε να εκτονωθεί η κρίση, εντούτοις έκτοτε οι Τούρκοι θέτουν σταθερά ζήτημα γκρίζων ζωνών και με την σημερινή τους «βόλτα» δείχνουν ότι θεωρούν το Αιγαίο mare nostrum.

Σήμερα, κατά την επέτειο της κρίσης αλλά και των ελληνικών απωλειών, μία  τουρκική πυραυλάκατος στην οποία επέβαινε ο αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Χουλουσί Ακάρ μαζί με τους αρχηγούς του τουρκικού στρατού, ναυτικού και αεροπορίας, παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα και προσέγγισε τις βραχονησίδες Ίμια. Το τουρκικό πολεμικό πλοίο συνόδευαν δύο σκάφη ανορθοδόξου πολέμου των τουρκικών ειδικών δυνάμεων με άγνωστο αριθμό κομάντος.

7 χρόνια τα ίδια ψευτοδιλήμματα

Ανάρτηση από: Jo Di

Πόλεμος και Ειρήνη

Της Σύνταξης της εφημερίδας Ένωσης

Όλα τα κακά της μοίρας μας ξεκινούν από τη λαθεμένη αφήγηση, όχι του παρελθόντος, μα του παρόντος. Η τουρκολαγνία, οι συνομιλίες, ο ανθελληνισμός, ο αφελληνισμός, ο διπολισμός, η μαλακία που πάει σύννεφο ξεκινούν και τελειώνουν από την αντίληψη ότι όλα βαίνουν καλώς σε τούτη την ανατολή, κανένας στρατός δεν καταπατά εδάφη, κανένα συρματόπλεγμα δεν υφίσταται, καμιά νεκρή ζώνη, καμιά ειρηνευτική (τάχα) δύναμη, κανένας δεν εκμεταλλεύεται τα σπίτια μας, κανένας δεν καταστρέφει την πολιτισμική κληρονομιά και τις εκκλησίες μας. Όλα προς όφελος μιας πλαστής ειρήνης, όχι για τα καημένα τα παιδιά και τα εγγόνια, αλλά για τους αλλοπρόσαλλους και χαζοχαρούμενους ενήλικες, οι οποίοι αφενός προτάσσουν την ανάγκη για «ειρήνη», μα αφετέρου δεν ενοχλούνται από τον «πόλεμο». Ή δεν θεωρούν πως υπάρχει «πόλεμος». Άρα γιατί θέλουν να κάνουν ειρήνη;

Είμαστε κατηγορηματικοί !

Ραγιαδιστάν: η ομορφότερη αποικία χρέους στον κόσμο

Ανάρτηση από: Jo Di

Μέτρα επί μέτρων

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Αριστερά και ρεμπέτικο

«Φυλάγαμε τσίλιες οι τρεις μας, γωνία Αρριανού-Ολύμπου. Κρατούσαμε σφιχτά το περίστροφο, με το χέρι στη φαρδιά τσέπη του σακακιού που φούσκωνε, όπως στην τελευταία ταινία του Τζώρτζ Ραφτ. Στις οχτώ ακριβώς ακούστηκε μια ριπή από πολυβόλο και σε λίγο σκόρπιοι πυροβολισμοί. Στις οχτώ και πέντε έφτασε ο Γαλάνης να μας πει να διαλυθούμε. Εγώ κατέβαινα μαζί του μέχρι την Εγνατία. «Απλή δουλειά» είπε. «Μόλις μπήκαμε μέσα στον τεκέ τούς βρήκαμε όλους ξαπλωμένους στην κουρελού, ακίνητους, σα να μην άκουσαν που μπήκαμε. Τους φωνάξαμε να σηκωθούν. Δε σηκωθήκανε, ήτανε βαριά μαστουρωμένοι. Τους ρίξαμε με την ησυχία μας μια και καλή. Δε σάλεψε κανείς τους, ούτε κιχ, οχτώ άτομα. Θ’ ανασάνει τώρα η γειτονιά από την αλητεία του Κιορπέ». «Πάρε το περίστροφο» είπα «δεν έχω που να το ακουμπήσω απόψε». Πρόσεξα τη φωνή μου. Την πρόσεξε και ο Γαλάνης. «Σε καταλαβαίνω» είπε. «Δεν έχεις συνηθίσει ακόμα». «Είναι κι αυτό» είπα.» (Μανώλης Αναγνωστάκης, «Το Περιθώριο ’68-’69»).
Μαρτυρία του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη, από την έφοδο της ΟΠΛΑ σε τεκέ της Θεσσαλονίκης και την εκτέλεση των θαμώνων την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι απότοκο των ραγ­δαίων και βίαιων κυριαρχικών εξελίξεων, που έλαβαν χώρα στον ελλαδικό χώρο από τον 19ο αιώνα, με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους. Το γεγονός της απομάκρυνσης μεγάλων πληθυσμών από την ύπαιθρο και τις κοινότητες και η εγκατάστασή τους στις μεγάλες πόλεις, υπήρξε καθοριστικό για την γέννηση και την σχηματοποίηση ενός τραγουδιού, που τουλάχιστον στην αρχή της δημιουργίας του, ήταν έκφραση όλων αυτών που δεν μπορούσαν να αφομοιωθούν στις νέες κυριαρχικές συνθήκες. Υπήρξε έκφραση όλων αυτών που εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και την κοινότητα και ξεβράστηκαν στα λιμάνια και στις σκιές των απρόσωπων πόλεων, που όλο και μεγάλωναν. Η αμηχανία μπροστά στα νέα δεδομένα των ανθρώπων που το δημιούργησαν, ο τρόπος έκφρασης μιας συγκεκριμένης κοινότητας ανθρώπων, τα πάθη της, οι έρωτες της και ο τρόπος επικοινωνίας όσων είτε δεν μπορούσαν, είτε δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στην κανονικότητα της κοινωνίας. Στην πορεία και ειδικότερα με την εδραίωση της δισκογραφίας στα μέσα του 20ου αιώνα, το ρεμπέτικο τραγούδι στρογγυλοποιήθηκε, κόπηκε και ράφτηκε ώστε να χωρέσει σε δίσκους γραμμοφώνου, έγινε εμπορικό προϊόν και βαφτίστηκε, ανάλογα με τους καιρούς και την πολιτική εξουσία που κυριαρχούσε, περιθωριακό, χασικλίδικο, αυθεντικό, λαϊκό κλπ. Κυνηγήθηκε από πολλούς σε όλη την διαδρομή του, αλλά, από την μεταπολίτευση και μετά βαπτίστηκε ως γνήσια «λαϊκή έκφραση» και θεοποιήθηκε, από τον ίδιο πολιτικό χώρο που κάποτε το κυνήγησε λυσσασμένα, την αριστερά. Τέτοιες πρακτικές αφομοίωσης, αφού πρώτα παρέλθει το στάδιο των καταγγελιών και των διώξεων, είναι γνωστές στον εν λόγω πολιτικό χώρο.

«Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα»

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Τουλάχιστον δεν πλήττουμε. Οι ειδήσεις και τα γεγονότα εμφανίζονται με καταιγιστικό ρυθμό. Υποφέρουμε μεν, δεν πλήττουμε δε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ζούμε σε συνθήκες κατολισθήσεων, μεγάλων σεισμών, αλλαγών και αβεβαιότητας, χωρίς να φαίνεται εύκολα μια χαραμάδα ελπίδας.

Οι αλλαγές στις ΗΠΑ θα επηρεάσουν όλο τον κόσμο. Δεν είναι ακριβώς καουμπόικη ταινία, αλλά η γερμανική Ευρώπη σημαδεύεται από το εξάσφαιρο του νέου σερίφη. Καμμένος και Παππάς προσπαθούν να «πιάσουν επαφή» με τον Τραμπ και ο υπουργός Άμυνας δηλώνει αμέσως θαυμαστής του. Τι κι αν όλος ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας έγλειφε μέχρι πρότινος τον Ομπάμα και τη Χίλαρι; Λεπτομέρειες για τα αιλουροειδή που είτε προσποιούνται ότι κυβερνούν, είτε πλασάρονται σαν νέοι επίδοξοι κυβερνήτες.

Οι ΗΠΑ θα πατήσουν χάμω τη Γερμανία, όπως και στο παρελθόν

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Η Αριστερά δεν αναρωτιέται πια για την τύχη «του κόσμου που δεν υπάρχει», των φτωχών και κατατρεγμένων, των πληβείων.

Kι αν το κάνει, όποτε το θυμηθεί, είναι μια ακόμα κουβέντα μέσα σε πολλές, πίνοντας τσάϊ, μιλώντας για ποδόσφαιρο, τον ΕΝΦΙΑ, τον καιρό.

Αλλά επειδή αυτός ο κόσμος είναι εδώ, εντελώς υπαρκτός, ξεσηκωμένος ή σιωπηλός, η Αριστερά, είτε τον αγνοεί είτε δεν τον αγνοεί αλλά δεν ξέρει τι να του πει, αυτή η Αριστερά πάει κατά διαβόλου. Τον αγνοεί αυτή την αγνοεί κι αυτός.

Συχνά η Αριστερά τον πολεμάει κιόλας αυτόν τον κόσμο (θυμηθείτε τους Αγανακτισμένους), θα την πολεμήσει κι αυτός, δεν θα είναι δυο ξένοι στην ίδια πόλη, θα είναι δυο αντίπαλοι.

Καστοριάδης – Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία;

Στις αρχές του φθινοπώρου, 4-6 Σεπτεμβρίου 1997, διοργανώθηκε στην Πράγα, υπό την αιγίδα της Τσεχικής Δημοκρατίας και με την προσωπική συμμετοχή του Bάτσλαβ Xάβελ, μία μεγάλη διεθνής συνάντηση – το “Forum 2000” – στην οποία συμμετείχαν προσωπικότητες από όλο τον κόσμο: διανοητές, διανοούμενοι, νομπελίστες, πολιτικοί, πρώην πολιτικοί, εκπρόσωποι θρησκευτικών δογμάτων. Στόχος της συνάντησης ήταν να συμβάλλουν οι παρόντες με τις απόψεις τους στην αναζήτηση, εν όψει του 2000, ενός καλύτερου κόσμου· ενός κόσμου, για να ακριβολογούμε, χωρίς τη φρίκη που μας επιφύλαξε ο απερχόμενος 20ός αιώνας.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης συμμετείχε στο “Forum 2000” και εκφώνησε εκεί ένα κείμενο με τίτλο “Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία”. Αυτή ήταν η τελευταία δημόσια παρέμβασή του. Λίγο μετά την επιστροφή του από την Πράγα στο Παρίσι άρχισε η περιπέτεια της υγείας του που, παρά το σθένος με το οποίο την αντιμετώπισε, είχε τελικά ολέθρια έκβαση: το θάνατό του, πριν από πέντε ημέρες, στις 26 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 75 ετών.

Οργουελιανή Παιδεία

Το «δικαίωμα» στο σώμα και την ταυτότητα για να καταργηθούν το Σώμα και η Ταυτότητα

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 130 

Με υπογραφή του υπουργού Παιδείας Κων. Γαβρόγλου, κοινοποιήθηκε στα γυμνάσια της χώρας απόφαση για υλοποίηση θεματικής εβδομάδας, με τίτλο Σώμα και Ταυτότητα, ως μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος που εντάσσει διαφορετικά θέματα, στο πλαίσιο της σύνδεσης της Εκπαίδευσης με την Αειφόρο Ανάπτυξη.

Η φετινή θεματική ενότητα εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: α) διατροφή και ποιότητα ζωής β) πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και …γ) έμφυλες ταυτότητες. Η πρόληψη των εξαρτήσεων αποτελεί ένα καθιερωμένο θέμα συζήτησης στα σχολεία, καθώς συμβάλλει στη ενδυνάμωση και την ωριμότητα των παιδιών μέσω της αναζήτησης μιας ζωής με νόημα και ποιότητα. Η υγιεινή διατροφή, θα έλεγε κανείς, έχει νόημα σε μια χώρα που μέχρι την κρίση είχε υψηλά ποσοστά νεανικής παχυσαρκίας, αλλά αναμένουμε ανυπόμονα την παρουσίαση του θέματος, από τη στιγμή που μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση συμβάλει στον υποσιτισμό παιδιών σε σχολεία και στη φτωχοποίηση της ποιοτικής διατροφής μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού της χώρας, λόγω μείωσης του οικογενειακού εισοδήματος.

Αγροτικές κινητοποιήσεις

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Νικάμε αδέλφια!...

Του Κώστα Μαντατοφόρου

     Αυτές τις μέρες ζούμε το απόλυτο ξεβράκωμα της κυβέρνησης-παραδουλεύτρας του φον-σακάτη.
     Το προτελευταίο "αφήγημα" του πρωθυπουργού έλαβε τέλος.
     ( Αλήθεια τί "αφήγημα";  Γιατί αφήγημα;  Εμείς ζητήσαμε πρωθυπουργό και κυβέρνηση και όχι παραμυθάδες να μας αφηγούνται "αφηγήματα" )

     Ήταν αυτό που μας "αφηγήθηκε" τον περασμένο Μάϊο και Ιούνιο για να μας
πείσει πως τα μέτρα που ψηφίζονταν τότε, 
     ..θα ήταν αυτά που θα μας οδηγούσαν τσιφ στην ελάφρυνση(;) διαγραφή(;) επιμήκυνση(;), κάτι τέλος πάντων τού χρέους.
     Τώρα μέσα στον ορυμαγδό τού τί θα δώσουμε ακόμη για να μας δώσουν την  "αξιολόγηση" (γ@μώ την γλώσσα σας ανθέλληνες που μας έχετε κάνει να μιλάμε με εισαγωγικά), και του τί θα μας ζητήσουν ακόμη παραπάνω,
     ..έχουν ξεχαστεί και ελαφρύνσεις, και αφηγήματα και χρέη, και η παραμύθα πάπαλα.

Λες !

Ανάρτηση από: Γκόρτσος

«Είστε όλοι Ρεφορμιστές».

Της Βαρβάρας Κυριλλίδου

«Σήμερα όλοι είναι ρεφορμιστές. Όλοι. Παρά την εξόφθαλμη αποτυχία του ρεφορμιστικού δρόμου». Η φωνή του Μάριο Τρόντι διαπερνά, ήπια και σταθερή, δίχως ίχνος δισταγμού, την κατάμεστη αίθουσα δυναμιτίζοντας την ατμόσφαιρα στο ακροατήριο. Ψίθυροι, σαστίσματα, επευφημίες άλλα και αποδοκιμασίες αντικαθιστούν την σιωπή για μερικά δευτερόλεπτα. Ο ίδιος παραμένει στωικός και συνεχίζει με οξυδέρκεια τα λεγόμενά του. Στις πρώτες σειρές, απέναντί του σχεδόν, ανάμεσα σε άλλα «ιερά τέρατα», κάθεται ο Αντόνιο Νέγκρι. Δεν ήταν η πρώτη  λεκτική «βόμβα» του Τρόντι, αλλά ίσως η πιο επιδραστική κατά την διάρκεια της ομιλίας του, η οποία σήμανε και την έναρξη του 1ου Συνεδρίου στη Ρώμη για τον Κομμουνισμό του 21ου αι. με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Υποκατώτατοι μισθοί...

Αντισυνταγματικός ο νόμος για το αφορολόγητο μόνο με πλαστικό χρήμα;

Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη

Αναρωτιέται κανείς, «μα δεν υπάρχει πολιτικός και νομικός κόσμος να δει το προφανές»; Από πότε το νόμιμο μετρητό χρήμα δεν αναγνωρίζεται ως χρήμα; Από πότε οι ΙΔΙΕΣ νόμιμες αποδείξεις έχουν διαφορετική φορολογική μεταχείριση;! Και από πότε τιμωρείται έμπρακτα η χρήση του νόμιμου μετρητού και των νόμιμων αποδείξεων με τη φορολογική επιβάρυνση αυτών που τα χρησιμοποιούν;

Η απόφαση της κυβέρνησης, που δημοσιεύτηκε προχτές στο ΦΕΚ και περιγράφει το πώς χτίζεται το αφορολόγητο είναι νομικά στον αέρα. Παραβιάζει σαφώς την αρχή της αναλογικότητας σε πρώτη εκτίμηση. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι το κράτος δίνει το δικαίωμα σε όλους τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα τραπεζογραμμάτια, δηλαδή τα μετρητά, για όλες τις συναλλαγές. Επομένως, τα αναγνωρίζει ως μέσο νόμιμης συναλλαγής.

Το ίδιο κράτος επιβάλλει την έκδοση αποδείξεων για παροχή αγαθών και υπηρεσιών και τις αποδέχεται σαν φορολογική Αρχή ισότιμα. Δηλαδή, η απόδειξη για τη μπουγάτσα που αγοράστηκε με μετρητά είναι η ίδια απόδειξη αν η μπουγάτσα αγοράστηκε με κάρτα. Η μία αυτή απόδειξη έχει την ίδια αποδεικτική αξία αγοράς έναντι οποιασδήποτε φορολογικής Αρχής.

Αντί για παρένθεση ... τα εισαγωγικά ...

Στις 27 Γενάρη 1945 οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Άουσβιτς

Της Αργυρώς Κραββαρίτη

Το μεσημέρι της 27ης  Ιανουαρίου 1945 oι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού (60η Στρατιά του 1ου Ουκρανικού Μετώπου) επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν απελευθερώνουν τους 7.000 περίπου εναπομείναντες κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η  Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή στις 27 Ιανουαρίου 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία

Το Άουσβιτς όπως το θυμούνται απελευθερωτές και κρατούμενοι

Στις 27-1-1945 ο σοβιετικός στρατός υπό την αρχηγία του στρατηγού Κόνιεφ έβαλε τέλος στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γ’ Ράιχ. Ιδού όμως, πως θυμούνται το γεγονός οι απελευθερωτές, αλλά και οι κρατούμενοι.

Τους αιχμαλώτους του Άουσβιτς απελευθέρωσαν τέσσερις μεραρχίες πεζικού του Κόκκινου Στρατού. Την εμπροσθοφυλακή της επίθεσης αποτελούσαν οι άντρες της 107ης και 100ης μεραρχίας. Στην τελευταία υπηρετούσε ο ταγματάρχης Ανατόλι Σαπίρο, του οποίου η ομάδα εφόδου βρέθηκε πρώτη μπροστά στην πύλη του στρατοπέδου. Ο ίδιος θυμάται:

Ει δε τζι' αν ου

Του Λάζαρου Μαύρου

ΕΞΑΝΙΣΤΑΝΤΑΙ λυσσωδώς… φρικιώντες και πάλιν αγγρισμένοι δημοσίως. Ούτε ν’ ακούσουν δεν μπορούν, όποιον τολμήσει να τους πει πως χειρότερη από τη «μη λύση» είν’ η «δική τους λύση». Φρίττουσιν οι ηγεσίες των ΔηΣυ & ΑΚΕΛ, μαζί με τον κ. Αναστασιάδη και τα καθημερινά τους όργανα «επικοινωνιακής» προπαγάνδας. Αλλ’ όμως είναι και μια ιστορία που όλοι - και οι ίδιοι - την ξέρουν:

ΑΦ’ ΟΤΟΥ πέθαν’ ο Μακάριος το 1977, αυτοί οι δύο εναλλάξ ανέβαζαν τους εκάστοτε προέδρους στην Εξουσία. Με ψήφους ΑΚΕΛ: (1) Σπύρος, (2) Βασιλείου, (3) Τάσσος και (4) Χριστόφιας. Με ψήφους ΔηΣυ: Δύο φορές (1) Κληρίδης και τώρα (2) Αναστασιάδης. Σκορ, τέσσερα - δύο! Διάρκειες: Είκοσι έξι χρόνια πρόεδροι ψήφω ΑΚΕΛ, δέκατέσσερα χρόνια του ΔηΣυ: Σαράντα χρόνια, 1977-2017, αυτοί, ΑΚΕΛ & ΔηΣυ κυβερνούσαν, συγκυβερνούσαν, πλειοψηφούσαν, νομοθετούσαν και κυβερνούν, με όποιον ψήφιζαν.

- ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ τους σαράντα χρόνους, διαρκώς, κατόρθωναν και κατορθώνουν την παράταση της ανυπόφορης κι απεχθούς «μη λύσης». Χωρίς να πετύχουν μια «λύση» καλύτερη από τη «μη λύση» Απολαμβάνοντας, συν τω χρόνω και προπάντων, την Εξουσία και τα λάφυρά της. Υπερήφανοι έκτοτε και νυν για τη… διαχρονική πολιτική και τη συνέπειά τους σε «αρχές»… «Αρχές»… απομύζησης τής εν καταστάσει «μη λύσης» Εξουσίας…

...σαν περιουσιολόγιο

Εφεδρικό χαράτσι ετοιμάζει η κυβέρνηση σε περίπτωση που πέσουν έξω τα έσοδα του προϋπολογισμού.

Παγκόσμιος Πόλεμος, Οικονομία και Κύκλοι Κοντράντιεφ

Της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Ο Νικολάι Κοντράντιεφ ήταν ένας Ρώσος οικονομολόγος ο οποίος εκτελέστηκε από τον Στάλιν το 1938 λόγω της εναντίωσής του στην κολεκτιβοποίηση της γης και για το ότι υποστήριξε ότι ο καπιταλισμός θα επιστρέφει πάντα και δεν θα πεθάνει.

Ο Κοντράντιεφ έγινε γνωστός για τους περίφημους κύκλους του διάρκειας 50-60 ετών και οι οποίοι αποτελούνται από την επέκταση, την κρίση και τη συστολή  βάσει των οποίων ο καπιταλισμός ανανεώνεται.

2 χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα (2010-2017)

Ανάρτηση από:  Jo Di

Ορατή η απόγνωση

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται και πάλι σε δύσκολη θέση και η αιτία είναι το μνημόνιο του Αυγούστου 2015. Οι προβλέψεις του είναι τόσο εξωπραγματικές που το ΔΝΤ έχει αρνηθεί να συμμετάσχει ως δανειστής, ζητώντας πολύ χαμηλότερα πλεονάσματα και άμεση ελάφρυνση του χρέους. Αν μάλιστα ο στόχος του πλεονάσματος για το 2018 παραμείνει στο 3,5%, θεωρεί ότι οπωσδήποτε θα χρειαστούν επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα. Μέσα στα πλαίσια της λανθασμένης πολιτικής της λιτότητας, το Ταμείο δείχνει επιτέλους κάποια στοιχεία τεχνοκρατικής λογικής.

Το βαθύτερο πρόβλημα είναι φυσικά ο παραλογισμός της συνεχιζόμενης ελληνικής συμμετοχής στην ΟΝΕ, με ότι αυτό σημαίνει για τον περιορισμό της κυριαρχίας στο οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Η κυβέρνηση ξέρει ότι οι στόχοι των πλεονασμάτων είναι ανεδαφικοί και επιθυμεί διακαώς μια αποτελεσματική ελάφρυνση του χρέους, αλλά οι δανειστές δεν συναινούν. Από την άλλη, αν πάρει νέα μέτρα για να επιτευχθεί το 3,5%, θα μετατραπεί τάχιστα σε πολιτικό πτώμα. Άρα βραχυπρόθεσμα τη συμφέρει η απόρριψη του ΔΝΤ, για να μπορεί να προσποιείται ότι όλα βαίνουν καλώς. Μετά βλέπουμε…

8 πράγματα που κέρδισε ο λαός από τα 2 χρόνια Συριζανελ

Σκίτσο του Κυρ

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Την πρώτη μέρα του τρίτου έτους της κυβέρνησης συριζανελ, ένας ψύχραιμος απολογισμός αποδεικνύει ότι ο ελληνικός λαός έχει κερδίσει πολλά απ’ αυτή τη διακυβέρνηση, που αν τα εκμεταλλευτεί μπορεί να οδηγηθεί σε μια πραγματική έξοδο από την κρίση και να δημιουργήσει ένα πραγματικά πολιτισμένο κράτος, αντί για το τριτοκοσμικό που έχει σήμερα.

Κατ’ αρχήν τελειώσαν οι μύθοι.

1. Το παραμύθι ότι υπάρχει εύκολος και ανώδυνος δρόμος για να δημιουργηθεί κράτος που να παράγει και να πουλάει, ενώ παράλληλα θα ξεχρεώνει τα δάνειά του, πέθανε στα χέρια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ- ΝΔ, ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ- ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Απέμειναν μόνο δύο ακόμα δρόμοι. Ο εξαιρετικά επώδυνος, της στάσης πληρωμών με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και χτίσιμο ενός δημοκρατικού κράτους εξ αρχής με ό,τι αυτός συνεπάγεται και ο επίσης επώδυνος δρόμος της ανοικοδόμησης προς ένα κράτος δικαίου μέσα στην Ε.Ε., με κανόνες ισονομίας και ισοπολιτείας, που δεν ισχύουν σήμερα στο ελληνικό κομματικό κράτος γκάνκστερ. Και οι δύο είναι στρωμένοι με ιδρώτα και αίμα. Αλλά, αυτοί είναι. Δεν έχει άλλους.