Ποια είπαμε είναι τα πλεονεκτήματα της διαχείρισης της Εθνικής Οδού από τον ιδιωτικό τομέα;

Πού είναι η ιδιωτική αποτελεσματική διαχείριση της εθνικής οδού; Πού πήγαν ρε τα λεφτά της “επένδυσης” που βουτήξατε; Πού πάνε τα εκατομμύρια που μαζεύετε από τα διόδια;

Του Μάνου Δούκα

ας έλεγαν ότι η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των εθνικών οδών, θα φέρει εκσυγχρονισμό, υπηρεσίες πιο αποτελεσματικές κλπ. Γιατί -λένε- ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο αποδοτικός και υπεύθυνος από το “τεμπέλικο” και “αναποτελεσματικό” δημόσιο. Όλοι οι “πολύχρωμοι” πρασινομπλερόζ υπουργοί και πρωθυπουργοί. Όλα τα παπαγαλάκια της ΕΕ και του καπιταλισμού.

Αυτοί λοιπόν οι πολύχρωμοι υπουργοί έκαναν δώρο ολόκληρο το εθνικό δίκτυο, σε πέντε λαμόγια που τους βάφτισαν επενδυτές, για να τρώνε τσάμπα το λαϊκό πλούτο και να φορτώνουν τα κάθε είδους βάρη (οικονομικά και ταλαιπωρίας) στην πλάτη του λαού.

Τα έδωσαν όλα στα λαμόγια, τους εργολάβους φίλους τους. Τους δρόμους, τα διόδια και χοντρά δάνεια για να μη βάλουν το χέρι στην τσέπη οι “επενδυτές”. Τους υπέγραψαν χαριστικές συμβάσεις για τις τιμές των διοδίων, για αποζημιώσεις που δήθεν δικαιούνταν σε περιπτώσεις που θα πέσουν τα κέρδη τους, αν πληρωθούν λιγότερα διόδια για οποιοδήποτε λόγο.

Η Ελλάδα μπροστά στο 2020 - Αφηγήματα για απ' έξω σωτηρία...

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Το 2019 τελειώνει αφήνοντας πίσω του βαριές υποθήκες και ευδιάκριτες απειλές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοφός, σε τρόπο ώστε «να αντιλαμβάνεται τα προσερχόμενα», στην διατύπωση του Καβάφη, για να ψυχανεμιστεί τα όσα ο νέος χρόνος κληρονομεί από τον παλιό για την Ελλάδα και τα όσα θα απαιτήσουν ξεκάθαρες θέσεις και στάσεις στους μήνες που έρχονται.

Μια ματιά στην πραγματική εικόνα της Ανατολικής Μεσογείου αποτυπώνει το σημείο όπου έχουμε φτάσει. Το "Μπαρμπαρός" και ο στολίσκος που το συνοδεύει βρίσκονται, χειμώνα καιρό, λίγα μόλις μίλια από τις νότιες ακτές της Κύπρου, ανάμεσα στην Αγία Νάπα και στη Λάρνακα και μεθοδικά απλώνουν τα καλώδια (πέντε μίλια μήκος) των σεισμικών ερευνών τους ανενόχλητα, συμπεριφερόμενοι σαν πραγματικοί οικοδεσπότες. Το "Φατίχ" συνεχίζει ανενόχλητα την δουλειά του λίγο πιο βόρεια.

Η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη είναι κοινό μυστικό και συζητιέται πλέον η αναβάθμισή της στο πλαίσιο του πρόσφατου μνημονίου. Α ναι! Παρ’ ολίγο να το ξεχάσω. Το μνημόνιο ετούτο είναι παράνομο και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Για το "έννομα" δεν ξέρω, πραγματικά όμως αποτελέσματα οπωσδήποτε παράγει. Εξάλλου η Τουρκία είναι ο καλύτερος πελάτης της ευρωπαϊκής Airbus S.A.S. μετέχοντας στην συμπαραγωγή των Α-400. Πρόκειται για "στρατηγικά" μεταγωγικά και σίγουρα δεν προορίζονται για μεταφορές εντός Τουρκίας.

Γιατί η Αθήνα φοβάται να καθορίσει ΑΟΖ με την Κύπρο - Συμφωνία με Αίγυπτο-Ιταλία

Του Κώστα Βενιζέλου

Ο λεγόμενος διπλωματικός πυρετός βρίσκεται σε εξέλιξη, η Αθήνα εστιάζεται στις εξαγγελίες που έγιναν για καθορισμό ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία. Πόσο προχώρησαν οι συζητήσεις αυτές και ποιες οι προθέσεις των άλλων εμπλεκόμενων χωρών; Όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος καθώς οι εξαγγελίες λίγη σημασία έχουν. Το Κάιρο δεν αποκλείει το ενδεχόμενο καθορισμού ΑΟΖ με την Ελλάδα, αλλά δεν φαίνεται να βιάζεται. Οι συναντήσεις των εμπειρογνωμόνων, οι οποίες ήταν προγραμματισμένες φαίνεται να έχουν αναβληθεί για αργότερα.

Την ίδια ώρα, η Αίγυπτος ενώ δεν έχει καλές σχέσεις με την Άγκυρα και προφανώς θα ήθελε να προκαλέσει προβλήματα στον Ερντογάν, ωστόσο, φαίνεται να παραπέμπει την Ελλάδα να ξεκαθαρίσει πρώτα το τοπίο (τις… διαφορές της) με την Τουρκία και μετά να εισέλθουν Κάιρο και Αθήνα στις ουσιαστικές συζητήσεις.

Σημειώνεται συναφώς ότι τα προηγούμενα χρόνια ήταν η Αίγυπτος που ήθελε να καθοριστεί ΑΟΖ με την Ελλάδα και ήταν η τελευταία που κωλυσιεργούσε. Είναι σαφές πως σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων θα αρχίσουν οι συζητήσεις, το ζητούμενο είναι οι πολιτικές αποφάσεις. Όσον αφορά την Ιταλία, οι πληροφορίες φέρουν κλιμάκιο εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος να μεταβαίνει σήμερα στη Ρώμη για συζητήσεις με αντίστοιχα τεχνικά κλιμάκια του ιταλικού υπουργείο Εξωτερικών.

Ο EastMed κρύβει παγίδες - Το Ισραήλ μας παρασύρει σε "ναρκοπέδιο"

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Όλοι οι Έλληνες θέλουμε να βρεθεί ένας τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκίας. Αλλά ο τρόπος πρέπει να είναι αποτελεσματικός, προϊόν ιθαγενούς και όχι εισαγόμενου σχεδιασμού και στρατηγικής, να μας οδηγεί σε καλύτερο, όχι χειρότερο αποτέλεσμα. Είναι ο EastMed τέτοιος τρόπος; Η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν πολύ επικίνδυνη κατάσταση στις σχέσεις τους με την Τουρκία. Πρέπει να κάνουν τα πάντα, να χρησιμοποιήσουν έξυπνα όλα τα "χαρτιά" τους αφενός για να προασπίσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, αφετέρου για να σταματήσει η διοχέτευση προσφύγων-μεταναστών από την Τουρκία, διαφορετικά θα διαλυθούν ως κράτη.

Πρέπει, όμως, να μην παίξουν τον ρόλο "χρήσιμου ηλίθιου", όπως τόσες φορές συνέβη στην ιστορία, με αποτέλεσμα μεγάλες καταστροφές, όπως η Μικρασιατική και η Κυπριακή. Δεν πρέπει να λύσουμε εμείς προβλήματα που πιθανώς έχουν τρίτες δυνάμεις με την Τουρκία, λόγω της "ανεξαρτησιακής" τάσης της ή της νεοοθωμανικής φιλοδοξίας της. Ούτε πρέπει να γίνουμε όργανα ευρύτερων στρατηγικών, που ούτε τις καταλαβαίνει, ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει η ελληνική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία.

Κανείς Έλληνας πολιτικός ή στρατιωτικός υπεύθυνος δεν πρέπει να ξεχνάει τα μαθήματα του 1974, ούτε την αξία των διαβεβαιώσεων που νόμιζε ότι είχε η Αθήνα (όπως και ο Μακάριος το 1963). Στο πλαίσιο αυτό προκαλεί εντύπωση η σπουδή της ελληνικής και της κυπριακής κυβέρνησης να υπογράψουν άρον-άρον τη συμφωνία με το Ισραήλ για τον αγωγό EastMed, για τους ακόλουθους λόγους:

Όπως πάντα κι αυτή τη χρονιά, τα ΜΜΕ μας ενημέρωναν πλήρως για τα σημαντικότερα γεγονότα!

Όπως πάντα κι αυτή τη χρονιά, τα ΜΜΕ μας ενημέρωναν πλήρως για τα σημαντικότερα γεγονότα!

Τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών…

Του Παντελή Σαββίδη

Λεπτομερής παρακολούθηση της ελληνοτουρκικής κρίσης οδηγεί σε απαισιόδοξα συμπεράσματα ως προς τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών του εθνικού κράτους όπως το γνωρίσαμε ως σήμερα.

Μια πλειάδα υποστηρικτών της αντίληψης «να τα διαπραγματευθούμε όλα προκειμένου να αποφύγουμε τη σύγκρουση», αντίληψη που διαθέτει πρωθιέρεια αλλά και διαχέεται τεχνηέντως και από κυβερνητικά κέντρα για να διαμορφώσει κοινωνική συνείδηση, έχουν κατακλύσει το δημόσιο βίο και τα κέντρα πολιτικής εξουσίας. Άλλωστε στην Ελλάδα η κυρίαρχη ιδεολογική αντίληψη είναι η κατάκτηση, κατοχή και νομή της εξουσίας ακόμη και στο ρόλο του μεταπράτη των επιδιώξεων ισχυρών δυνάμεων. Η χώρα δεν κατάφερε να διαμορφώσει τους πυλώνες που κρατούν συνεκτική και δυναμική μια κοινωνία: αστική τάξη, πολιτική ηγεσία, πνευματική πρωτοπορία. Σε όλα υστερεί. Και οι κοινωνίες με αυτές τις ελλείψεις διαμορφώνουν αυτό που οι αγγλοσάξωνες ονομάζουν fail states.

Τώρα, πλέον, είναι αργά.

Η χρονιά που πέρασε με το πενάκι του Γιάννη Δερμεντζόγλου: Μιντιακή δικτατορία..

Νετανιάχου είσαι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα!

Νετανιάχου είσαι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα – Όχι στον Αγωγό Φυσικού Αερίου East Med

Στις 2 Ιανουρίου στς 18:00μμ
Όλοι-ες έξω από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος με κατεύθυνση προς την Ισραηλινή Πρεσβεία.

Ο σφαγέας του παλαιστινιακού λαού Μπένζαμιν Νετανιάχου, επισκέπτεται την χώρα μας μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων για να ολοκληρώσει το έγκλημα της Ανατολικής Μεσογείου.

Το Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη «Γασσάν Καναφάνι» ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, απευθύνει έκκληση στο δημοκρατικό λαό της Αθήνας, σε κάθε αγωνιστή, στις μαζικές οργανώσεις της πόλης, στις πολιτικές οργανώσεις που στέκονται στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης για μαζικό ξεσηκωμό. Η πραγματοποίηση ενός μεγάλου συλλαλητηρίου καταδίκης αυτής της επίσκεψης είναι το ελάχιστο χρέος αλληλεγγύης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού αλλά και ένα ξεκάθαρο μήνυμα εκ’ μέρους του ελληνικού λαού που αρνείται να γίνει μέρος των σιωνιστικών σχεδίων και της υποτέλειας του από το Ισραήλ.

Χωρίς λόγια...

«Η αλήθεια θα σας απελευθερώσει»…Ρούντι Ντούτσκε και χριστιανική πίστη!

Rudi Dutschke, der Akteur und Sprecher von 1967-68, Alumni, hier am 23.11. 1979 als Redner auf der Veranstaltung der Alternativen Liste «Was 1980 wŠhlen» im Audimax der FU Berlin.

Του Γ.Ν.Κ.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ ή ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ;

Είθε μετά τα σχόλια, να αναζητηθεί η Αλήθεια στο Κοινωνείν. Στις εκκλησίες, που ΟΛΟΙ αρνήθηκαν να στηρίξουν το 2011 , φτιάχνοντας κόμματα.

Είθε, όπου δύο ή τρεις, εκεί όπου ο καθένας βρίσκεται να συγκροτεί εκκλησία. Τη μόνη μορφή οργάνωσης, όπου ο αληθής λαός ΑΝΑΖΗΤΕΊ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ενώ ζει και αποφασίζει σε κατάσταση ελευθερίας.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ
Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε,
καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.
(Κατά Ιωάννη, 8:31-32)
—
«Το αληθεύειν εστί κοινωνείν«, κατά τον Αριστοτέλη.
—
Και «Εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν δε ιδιωτεύσωμεν ψευδόμεθα» (Ηράκλειτος).
—
ΚΑΙ Ο ΡΟΥΝΤΙ ΝΤΟΥΤΣΚΕ; Για τον Ντούτσκε «Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» ΚΑΙ Η ΑΠΟΪΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ήταν «καθήκον και βασική προϋπόθεση για τη σοσιαλιστική θέση». Γι αυτό και ομολογούσε πως ο ίδιος δεν «έγινε σοσιαλιστής για να υπερασπίζεται το άδικο και το ψέμα» και ότι η καταστροφή της Δρέσδης από τους συμμάχους, λίγο πριν λήξη ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ή τα σταλινικά Γκουλάκ είναι το ίδιο κατακριτέα με τον βομβαρδισμό του Βιετνάμ από τους Αμερικανούς ή την σφαγή των Καλαβρύτων από τους Ναζί».( από κείμενο του Β.Στοιλόπουλου)

Οι Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί (Genetic Modified Organisms) είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ στη...

...Συρία του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ", αλλά και στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας του "ψυχοπαθή δικτάτορα Κίμ", τη Ρωσία του "δικτάτορα Πούτιν", την Κίνα...!

Χαμένη δεκαετία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο χρόνος είναι χρήμα, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Η φράση αποδίδεται στον Βενιαμίν Φραγκλίνο, αλλά δεν θα τσακωθούμε γι’ αυτό. Οποιος προγενέστερος ή μεταγενέστερος του Φραγκλίνου κι αν την είπε, διέπραξε τη μικρή απάτη ότι δεν πρόκειται για μια αμφίδρομη εξίσωση. Ναι, ο χρόνος έγινε χρήμα την εποχή του «ωρολογιακού καπιταλισμού», όταν οι ώρες εργασίας που απαιτούνταν για την παραγωγή ενός προϊόντος έγιναν ασφαλές μέτρο της αξίας του, πριν αυτό φτάσει στην αγορά κι αποκτήσει τις γνωστές μυστικιστικές ιδιότητές του. Αλλά από ένα σημείο και μετά το χρήμα -στη συνολική και αφηρημένη εκδοχή του ως μέτρο του πλούτου- αυτονομήθηκε πλήρως από τον χρόνο εργασίας ειδικά και από τον χρόνο γενικά. Μοιάζει να παράγεται απεριόριστα σε ένα οικονομικό σύμπαν άχρονο, άχωρο και άυλο. Τουλάχιστον γι’ αυτούς που το κατέχουν σε απεριόριστες ποσότητες.

Αντιθέτως, για τους ανθρώπους που κατέχουν όλο και μικρότερο μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου, ο χρόνος έχει πάψει προ πολλού να είναι χρήμα. Πιο πολύ φαίνεται να μετριέται σε απώλεια χρήματος. Eξ ου και η θυμοσοφία των μισθωτών που σαρκάζουν την ανέχειά τους με το ερώτημα: «γιατί στο τέλος κάθε μισθού μένει τόσο πολύς μήνας;»

Ε όχι και ναζί!

Συγκλονίζει ο Θάνος Μικρούτσικος στην τελευταία του συνέντευξη (video)

“Να σου αποκαλύψω και κάτι… Όταν τους παίζω τους 7 Νάνους, ο κόσμος έχει ψευδαισθήσεις. Νομίζει ότι με βλέπει. Νομίζει ότι βλέπει το πιάνο. Θέλω να τους πω μέσα από την εκπομπή σου, ότι δεν βλέπουν εμένα και το πιάνο, νομίζουν ότι το βλέπουν. Γιατί από την ώρα που αρχίζω, εγώ έχω πάρει το πιάνο και ίπταμαι. Απλώς έρχομαι μετά για το χειροκρότημα.”

Κούλιτζερ 2019 - Υποψηφιότητες...

Οπαδοί Ηρακλή: Βάλτε μέσα τον Σαββίδη να αγοράσει το παιχνίδι!

Τραγουδούσαν εν χορώ οι Ηρακλειδείς, που σήκωσαν και πανό: “Αφανισμός δεν είναι το Γ’ τοπικό, μα να γαυροποιείσαι και να χαίρεσαι γι’ αυτό”!   

Το στρατηγικό αδιέξοδο που οδηγεί σε εθνική κρίση

Του Ρούντι Ρινάλντι

Κάθε μέρα και βδομάδα που περνά, καθίσταται όλο και πιο φανερό πως υπάρχει σοβαρή απειλή από τον τουρκικό επεκτατισμό. Κλιμακώνεται η αγωνία αν θα συμβεί «ατύχημα» (τώρα το λένε και «στραβή»), αν θα γίνει ή όχι πόλεμος με την Τουρκία. Από καιρό έχουν καταρρεύσει οι μύθοι ότι ο Ερντογάν είναι εξασθενημένος, ότι απειλεί λεκτικά απλώς γιατί έχει μεγάλες εσωτερικές δυσκολίες, ότι είναι εντελώς απομονωμένος διεθνώς. Ακόμα όμως και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, το ζήτημα αυτό απουσίαζε εντελώς από τις ατζέντες των κομμάτων, τα οποία τσακώνονταν μόνο για το ποιος μπορεί να προσφέρει μια καλύτερη διαχειριστική πολιτική. Και μάλιστα, μέχρι εντελώς πρόσφατα, κυριαρχούσε η θεωρία ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «χώρα πρώτης γραμμής» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και επαναλαμβανόταν στερεοτυπικά –εν είδει προσευχής– ότι τα σύνορα της χώρας είναι και σύνορα της Ε.Ε. Τίποτα από αυτά δεν αποτέλεσε φράγμα ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας.

Η επερχόμενη μετανάστευση από την υποσαχάρια Αφρική

Του Κρίστοφερ Κάλντγουελ από την Ρήξη τ. 156

Το 2018, ο Στέφεν Σμιθ, αμερικανικής καταγωγής ανταποκριτής ειδήσεων από την Αφρική για τις παριζιάνικες εφημερίδες Λε Μοντ και Λιμπεριασιόν, και καθηγητής Αφρικανικών και Αφροαμερικανικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Ντιούκ, δημοσίευσε στα γαλλικά ένα βιβλίο υπό τον τίτλο Η έφοδος προς την Ευρώπη, ένα μικρό, ψύχραιμο και ανοιχτόμυαλο έργο για την αναμενόμενη μαζική μετανάστευση από την Αφρική προς την Ευρώπη. Πρόκειται για το πιο σημαντικό βιβλίο που έχει γραφεί για το ζήτημα, και γι’ αυτό και πολύ σύντομα πυροδότησε συζητήσεις στο Παρίσι.
Ο Σμιθ ξεκινάει αναφερόμενος σε μερικά δεδομένα: Στην Αφρική κάθε χρόνο προστίθενται πληθυσμοί με ρυθμούς που η ήπειρος δεν έχει ξαναγνωρίσει. Μόνο και μόνο ο πληθυσμός της Υποσαχάριας Αφρικής θα διπλασιαστεί στα 2.2 δισ. μέχρι τα μέσα του αιώνα, ενώ αυτός της Ευρώπης θα μειωθεί σ’ ένα ισχνό 0,5 δισ.

Καλή χρονιά!

Ενώ όλοι οι οιωνοί δείχνουν μεγάλες δυσκολίες και περιπέτειες, από την αρχή ακόμα της νέας χρονιάς, η κοινωνία, η χώρα, αλλά και καθένας χωριστά, οφείλουμε να δούμε τον εαυτό μας με διαφορετικό τρόπο. Όχι όπως μέχρι τώρα. Η συναίσθηση του τι συμβαίνει και πού οδηγούμαστε, θα πρέπει να μας οδηγεί σε μια διαφορετικά ματιά για εμάς τους ίδιους, την κοινωνία στην οποία υπάρχουμε, τον τόπο και την ιστορία του.

Φαίνεται ότι αν δεν συντρέξει ένας μη προβλεπτός εξ αρχής παράγοντας, το μέλλον δεν μπορεί να είναι ανάλογο των προσδοκιών μας. Αλλά υπάρχουν στ’ αλήθεια προσδοκίες σήμερα; Αν δεν διαφαίνονται τέτοιες στην ψυχή και την καρδιά των ανθρώπων, γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Μπορούν να υπάρξουν χωρίς προσδοκίες άνθρωποι και κοινωνίες;

Συμβαίνει κάτι ακόμα σήμερα. Για μια μειοψηφία, η οποία όμως καλύπτει εντελώς διαφορετικούς χώρους (από τον επίσημο πολιτικό κόσμο και την οικονομική ολιγαρχία μέχρι τη διανόηση και τη δημοσιογραφία, αλλά και τον αντιεξουσιαστικό και ακροαριστερό χώρο), έννοιες όπως Ελλάδα, ελληνικότητα, εθνική και λαϊκή κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα ή πατρίδα, δεν σημαίνουν τίποτα ή αντιμετωπίζονται από υπεροπτικά έως και εχθρικά.

Τζίμης Πανούσης: Το βιβλίο

Ο μύθος του υπερτροφικού ελληνικού δημοσίου και η παραποίηση της πραγματικότητας

Η κρίση χρέους στην Ελλάδα επανέφερε με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο τη συζήτηση για το μέγεθος και τις δαπάνες του δημοσίου στη χώρας μας.
Οι μόνιμοι επικριτές του δημοσίου και λάτρεις του Μνημονίου ισχυρίζονται πως, για τη χρεωκοπία της Ελλάδας, φταίει ο «τεράστιος» δημόσιος τομέας. Μάλιστα, ορισμένοι παπα­γάλοι στα επιχειρηματικά συγκροτήματα που ελέγχουν τα ΜΜΕ, λένε ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης…
Ας εξετάσουμε την αλήθεια των ισχυρισμών τους.

Μέγεθος δημοσίου

Ας δούμε τα στοιχεία του ΔΝΤ για το «υπερμεγέθες» ελληνικό δημόσιο, σε όρους δαπανών γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ. Όλων των δαπανών. Ακόμα και αυτών της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους (τόκοι και χρεολύσια). Στις δαπάνες αυτές περιλαμβάνονται όλες οι πληρωμές της χώρας μας: Μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, δημόσια έργα, δαπάνες υγείας, παιδείας κλπ κλπ. Επίσης, όλες οι οικονομικές στηρίξεις σε ιδιώτες, τράπεζες, κοινωνικές ομάδες. Εμπεριέχονται ο τεράστιος δημόσιος τομέας, η αλόγιστη σπατάλη, η κακοδιαχείριση, οι προμήθειες κλπ κλπ, και γενικά όλη η παθογένεια του ελληνικού δημοσίου.
Πόσο είναι αυτό το «τεράστιο» μέγεθος;  Επιλέγουμε στοιχεία έτους 2010 (τελευταία διαθέσιμα).

Δεκέμβρης 1973: Το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Ανοίξαμε -ως συνήθως νωρίς, εκείνο το πρωί τη “Φωνή της Αλήθειας” και αντί για το συνηθισμένο κάτω η δικτατορία – ζήτω η δημοκρατία, ακούστηκε «κάτω η δικτατορία και η Αμερικανοκρατία – Ζήτω η Νέα Δημοκρατία – Έγινε το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ»

Ο Τζούλιαν Ασάντζ είναι θύμα βασανισμού

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από την Ρήξη φ. 156

Η πιθανότητα να μη χρειαστεί να υλοποιηθεί η απαίτηση των ΗΠΑ για έκδοση του Ασάντζ μπορεί να γίνει σχετικά σύντομα ωμή πραγματικότητα. Όχι γιατί θα μεταφερθεί για περίθαλψη στην Αυστραλία, αλλά λόγω θανάτου του στις βρετανικές φυλακές εξαιτίας των βασανιστηρίων και της άρνησης παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης…

Ο Σίγκμαρ Γκάμπριελ δεν είναι ένας τυχαίος Γερμανός πολιτικός, παρότι αποσύρθηκε πρόσφατα από την ενεργό πολιτική. Διατέλεσε πρόεδρος του SPD, αντικαγκελάριος, υπουργός Εξωτερικών και Οικονομίας. Μέχρι πρότινος ήταν βουλευτής, ενώ τώρα είναι πρόεδρος του φιλοατλαντικού και πολύ ισχυρού γερμανικού θινκ-τανκ «Atlantik-Brücke»(1). Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία η «θαρραλέα» δήλωσή του για τον έγκλειστο στις αγγλικές φυλακές υψηλής ασφαλείας Μπέλμαρς Τζούλιαν Ασάντζ, του Αυστραλού ιδρυτή και εκδότη του WikiLeaks, που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο έκδοσής του στις ΗΠΑ με την κατηγορία της κατασκοπίας.

Το υπερόπλο EastMed - Μανιάτης και ΔΕΠΑ έσωσαν την ενεργειακή παρτίδα

Του Αντώνη Φώσκολου

Τον Αύγουστο του 2010 ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου επισκέφθηκε την Ελλάδα για να συζητήσει με τον τότε Έλληνα ομόλογό του Γιώργο Παπανδρέου την ιδέα της κατασκευής ενός αγωγού που θα μετέφερε φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Αυτή η ιδέα δεν ευοδώθηκε, κυρίως λόγω της φοβίας της τότε ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία.

Το 2011, το Economist διοργάνωσε δύο συνέδρια, ένα στην Αθήνα τον Μάιο και ένα στην Λευκωσία το Νοέμβριο με θέμα την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και την Κύπρο. Τόσο εγώ, όσο και ο καθηγητής Α. Ζελιλίδης αναπτύξαμε εκεί τις δυνατότητες αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Οι παρουσιάσεις μας για την Ελλάδα έτυχαν χλευασμού από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Δ. Δρούτσα.

Προσωπικά επανέφερα την ιδέα Νετανιάχου, αλλά το ακροατήριο την δέχτηκε με ψυχρότητα. Ένας υψηλά ιστάμενος μηχανικός της ΔΕΠΑ, ο Δρ. Κ. Καραγιαννάκος, όμως, αντέδρασε πολύ θετικά. Μετά το πέρας του συνεδρίου συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο και αυτός ο έξοχος μηχανικός μου λέει: «Αυτός ο αγωγός κύριε Φώσκολε νομίζω ότι μπορεί να κατασκευαστεί αρκεί να υπάρχουν οι απαιτούμενες ποσότητες φυσικού αερίου». Του απήντησα ότι «μέχρι να τελειώσει ο αγωγός, περίπου το 2024, θα βρεθούν οι ποσότητες. Το γιατί θα σας το εξηγήσω αργότερα όταν γυρίσω από τον Καναδά».

Άδωνις Γεωργιάδης: Δεν είπα ποτέ ότι θα μπουν οι μπουλντόζες στο "Ελληνικό" πριν το τέλος του 2019.

Barça, Μes Que Un Club!

Της Λαμπρινής Θωμά

Με το Μπαρτσελόνα- Ρεάλ προ των πυλών - αν δεν αναβληθεί, όπως ακούγεται - το πιο πολιτικοποιημένο παιγνίδι στην Ιστορία του Ποδοσφαίρου επανέρχεται στο Προσκήνιο. Ένας μικρός φόρος τιμής στην ομάδα που πάντα και για όλους μας θα είναι Πολύ Περισσότερα από ένας Σύλλογος.

2002. Βαρκελώνη. Ένας Kαταλανός συνάδελφος, γνωστός πολιτικός αναλυτής, είχε ανοίξει εστιατόριο, ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί, μικρό, απλό, δημοσιογραφικό και καλλιτεχνικό στέκι, όπου όλοι γίνονταν μια παρέα και οι δημοσιογραφικές συζητήσεις ενώνονταν με κρασί και καταλάνικους μεζέδες από τα χεράκια του (και μάλιστα σε καιρό που κάπνιζες μέσα στα μαγαζιά). Όμως δουλεύαν μόνο με κρατήσεις, και ήταν, μου λέγανε οι φίλοι, κλεισμένοι μέρες πριν. Δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις, ποτέ. Έτσι κάπως, πήρα τηλέφωνο για να ανακαλύψω ότι είχε άνετα τραπέζι, για όλη μας την παρέα, στις εννιά το βράδυ.

Αφήσαμε το χάνι μας και πήραμε το δρόμο για το μαγαζί γύρω στις 8:30. Οι δρόμοι άδειοι. Ψυχή! Εμείς και λίγοι, ελάχιστοι ξέμπαρκοι τουρίστες ακόμη. Ως και ένα αστυνομικό αυτοκίνητο, με δύο μέσα, παρκαρισμένο κοντά στην αγορά, τη Μποκερία, είχε όλα τα φώτα κλειστά – έλαμπε μόνο το λαμπάκι από το ραδιόφωνο. Φτάσαμε στο εστιατόριο και μας άφησαν να διαλέξουμε όποιο τραπέζι θέλαμε. Ο συνάδελφος ήλθε, μας χάρισε ένα βιαστικό χαμόγελο και έφυγε. Απ την Ελλάδα; Μπράβο, μπράβο, πολύ χαίρομαι, γειά σας! Ούτε καρέκλα δίπλα μας, ούτε κουβεντούλα, όπως έλεγε το ρεπορτάζ, ούτε τίποτε. Το γκαρσόνι ήρθε, πήρε παραγγελία λες και σε λίγο θα έπιανε ο τόπος φωτιά, και έφυγε. Τα φαγητά έρχονταν το ένα μετά το άλλο, βιαστικά. Κανείς δεν άδειαζε τασάκια, δε μάζευε άδεια πιάτα, δεν έπαιζε με τον γλυκύτατο πενταετή μου μπόμπιρα, που τις προηγούμενες μέρες έκλεβε καρδιές όπου εμφανιζόταν. Ανεξήγητο. Ώσπου ακούστηκε η πρώτη μαζική ιαχή, από την κουζίνα, από τους δρόμους, από τα γύρω κτίρια, και εξηγήθηκαν όλα: Η Μπάρσα υποδεχόταν στο γήπεδό της τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η Καταλωνία έδινε μια ακόμη μάχη ενάντια στο κατεστημένο του Ισπανικού Βασιλείου. Πήγαν και την είπαν και Ρεάλ, βλέπεις…

Όταν οι διανοητές γίνονται έρμαια των κομμάτων και των ηγεμόνων

Του Νικολάου Π. Παππά, πολιτικού επιστήμονος

Πρόσφατα βρέθηκα σε μια παρουσίαση βιβλίου για το έργο του κοινωνιολόγου Νίκου Πουλαντζά, ένα βιβλίο στο οποίο έχουν απομαγνητοφωνηθεί μαθήματα του μεγάλου Έλληνα στοχαστή στην τότε Πάντειο σχολή. Ακούγοντας τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη, ο οποίος είχε στην κατοχή του το σχετικό ηχητικό υλικό, και τον Σωτήρη Αμάραντο, ο οποίος έκανε την απομαγνητοφώνηση των παραδόσεων, καταλαβαίνει κανείς ότι τα κομματικά όργανα (ποιου κόμματος δεν χρειάζεται να πούμε) τα οποία εκμεταλλεύονται σήμερα το όνομά του έχουν αλλοιώσει την ουσία των λεγομένων του και έχουν κρατήσει τον Νίκο Πουλαντζά που τους… συμφέρει, χωρίς αναφορές στην κριτική του στον μαρξισμό και την ελληνική αριστερά.

Ο Πουλαντζάς δεν είναι η μόνη τέτοια περίπτωση. Πολλοί Έλληνες στοχαστές έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης από τα ελλαδικά κόμματα (και σίγουρα δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο) κατά καιρούς, με ένα άλλο παράδειγμα που μπορεί κανείς να σκεφτεί να είναι ο Ίων Δραγούμης, αυτή τη φορά από την άλλη πλευρά του ιδεολογικού φάσματος.

Η απαγορευμένη βιβλιοθήκη του Γκαρσία Λινέρα

Των María Clara Albizu και Martín Anzorena

Λίγο μετά την ολοκλήρωση του πραξικοπήματος στη Βολιβία, μια φήμη κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα: της φωτιάς της προσωπικής βιβλιοθήκης του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα.

Αντιπρόεδρος της Βολιβίας και ένας από τους διανοούμενους με τη μεγαλύτερη απήχηση στη Λατινική Αμερική έως τώρα στον 21ο αιώνα. Αν επαληθευτεί μια τέτοια απώλεια, που μέχρι τώρα δεν επιβεβαιώθηκε, αναμφισβήτητα θα αντιμετωπίζαμε άλλη μια πράξη βαρβαρότητας από τους φασίστες της 10ης Νοεμβρίου.

Στο "Η βιβλιοθήκη στις φλόγες", η δημοσιογράφος Susan Orlean αφηγείται: «Στη Σενεγάλη, η αγαπημένη έκφραση που δείχνει ότι κάποιος έχει πεθάνει είναι να πεις ότι η βιβλιοθήκη του έχει καεί». Το ξέσπασμα του πραξικοπήματος της ρατσιστικής βολιβιανής δεξιάς αναμφισβήτητα προσπαθεί να σκοτώσει τις ιδέες του Έβο Μοράλες και του Γκαρσία Λινέρα, για να σκοτώσει το πολιτικό του σχέδιο, τη βαρύτητά του γύρω από τις υποθέσεις της χώρας, τα σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια μεταρρυθμίσεων και τη βολιβιακή κοινωνική τάξη που για πρώτη φορά πήρε η ίδια τα ηνία.

Τι μού έφερες;

Γράφει ο Δρ Πολύβιος Ν. Πρόδρομος Καθηγητής Νεοελληνικών

Φορτισμένο συναισθηματικά με έναν επιτηδευμένο τρόπο το χριστουγεννιάτικο διαφημιστικό σποτάκι μεγάλης εταιρείας παιχνιδιών. Πατέρας ναυτικός, που βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του, μιλάει με τον γιο του στο τηλέφωνο. Ο μικρός δε λέει πόσο του λείπει, ειδικά αυτές τις μέρες, αλλά τον ρωτάει τι δώρο του έχει πάρει...  Και ο καλός πατέρας τού απαριθμεί πόσα πολλά παιχνίδια τού έχει αγοράσει… Εξαγορά συναισθημάτων.

Θυσία τα συναισθήματα και η ανθρώπινη παρουσία σε μιά οικονομιστική αντίληψη. Τονίζουμε την αγοραστική μας δεινότητα, για να κρύψουμε τις ατέλειές μας στην άσκηση των γονεικών μας καθηκόντων.

Πολύ συχνά, ειδικά στις μέρες των γιορτών, κυριευόμαστε από το καταναλωτικό «σύνδρομο». Δεν δίνουμε σημασία στις συναισθηματικές ανάγκες των μελών της οικογένειάς μας και έτσι η οικογενειακή ατμόσφαιρα των γιορτών χάνεται.

28 χρόνια από την κατάρρευση του παλινορθωμένου καπιταλισμού της «ΕΣΣΔ». Το «τέλος της ιστορίας» δεν ήρθε ακόμα

Του Γ.Γ.

Σήμερα κλείνουν 28 χρόνια από την ημέρα. που υπήρξε υποστολή της «κόκκινης σημαίας µε το σφυροδρέπανο» από τον κεντρικό πύργο του Κρεµλίνου, σφραγίζοντας την ολοκληρωτική επικράτηση που καπιταλισμού στην "ΕΣΣΔ".

Ηταν η μέρα που ο πρώην πρόεδρος της «Σοβιετικής Ενωσης» Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναγνώρισε επίσημα το τέλος του συστήματος που συνδέθηκε με τις μεγαλύτερες επαναστατικές παραδόσεις της εργατικής τάξης παγκόσμια.

Στις 26 Δεκέμβρη του 1991, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε από το Κρεμλίνο και ο Γκορμπατσόφ υπέβαλε την παραίτησή του, παραδίδοντας την εξουσία στον Μπορίς Γέλτσιν.

Ο Γέλτσιν ήταν επίσης πριν από μερικά χρόνια μέλος του πολιτικού γραφείου του «ΚΚΣΕ», όμως παραιτήθηκε για να πρωτοστατήσει στην αποκατάσταση ενός καπιταλισμού δυτικού τύπου στην «ΕΣΣΔ». Αυτό ήταν το κύκνειο άσμα της περιβόητης «Περεστρόικα», που είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν και κατέληξε στο τέλος της «Σοβιετικής Ενωσης».

Δεν ξεχνάμε τον Μεγάλο Τιμονιέρη!

Μάο Τσε Τουνγκ (26 Δεκέμβρη 1893 - 9 Σεπτέμβρη 1976) 

Η τακτική της «λελογισμένης σιωπής» οδήγησαν Ερντογάν στην Κρήτη

Σκίτσο Κυριάκου Παναγιώτου Γκούμα

Του Κώστα Βενιζέλου

Η Αθήνα, μοιάζει– με ποδοσφαιρικούς όρους- με την ομάδα που τρέχει να «σώσει» το παιχνίδι μετά που έμεινε πίσω στο σκορ. Παρακολουθούσε από απόσταση όσα προδιαγράφονταν καθώς δεν ήθελε… ανάμιξη όταν οι Τούρκοι έκαναν… κέντημα προκλητικών παραβιάσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Πρόκειται για μια τακτική, που παραπέμπει σε μια πολιτική ανορθογραφία, χωρίς σχεδιασμό, αξιολόγηση βάθους και όραμα. Είναι ως να μην έχουν μάθει ποτέ τους Τούρκους. Είναι η αθηναϊκή εκδοχή της «ρεάλ πολιτίκ» του μπλοκ Μητσοτάκη- Σημίτη, που επεκτείνεται σε διάφορους πολιτικούς χώρους.

Όσοι πολιτικοί βγήκαν στους δρόμους για το σκοπιανό, κατάπιαν τη γλώσσα τους όσο οι Τούρκοι αλώνιζαν και συνεχίζουν να πράττουν τούτο στην κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της «λελογισμένης σιωπής» έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, έσπασε με την παράνομη συμφωνία της κατοχικής δύναμης με το καθεστώς της Τρίπολης. Και η απάντηση σε αυτές τις προκλητικές κινήσεις από πλευράς της Αθήνας, είναι μια μεγάλη διπλωματική εκστρατεία. Στόχος προφανώς να δημιουργηθούν συμμαχίες και μοχλοί πίεσης προς την Τουρκία. Είναι ένα πεδίο στο οποίο μπορεί να έχει ρόλο και αποτέλεσμα η Αθήνα και είναι σαφές πως καταβάλλονται πολλές προσπάθειες. Αυτό τους πιστώνεται.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι: «Ξυπνήστεεε»

Με ένα τραγούδι – κραυγή αφύπνισης του Πάνου Τζαβέλλα αποχαιρετάμε το 2019 που ετοιμάζεται να φύγει.

Με ένα τραγούδι – κραυγή αφύπνισης αποχαιρετά η στήλη το 2019 που ετοιμάζεται να φύγει. Ένα τραγούδι του ασυμβίβαστου τροβαδούρου, ανυπόταχτου αντάρτη του ΕΛΑΣ και μαχητή του ΔΣΕ, που τραυματίστηκε βαριά αφήνοντας για πάντα στο βουνό το ένα του πόδι, του Πάνου Τζαβέλλα.

«Τι είναι τα τραγούδια μου; Ό,τι με συγκινεί, με συναρπάζει και με συγκλονίζει. Είμαι λαϊκός καλλιτέχνης και γράφω τα τραγούδια μου περισσότερο με την καρδιά και λιγότερο με το μυαλό. Μπορεί να εντυπωσιάζουν οι μουσικοί όγκοι και τα πολυώροφα κατασκευάσματα – δίκην τσιμεντένιων πολυκατοικιών – της δυτικής μουσικής, όμως δε συγκινούν τον απλό άνθρωπο. Κάτι τους λείπει, τους ξεφεύγει… Ίσως το αίσθημα, η καρδιά. Προτιμώ τα άδολα αγριολούλουδα των βουνών και των κάμπων που μοσχοβολούν απ’ τα «τέλεια» παρτέρια των αρχοντόσπιτων» γράφει ο ίδιος στο «Ανταρτο-rock» του…

''Καλά Χριστούγεννα '' νοικοκυραίοι (κι από μεθαύριο πάλι στα ίδια)..

Πρωθυπουργός τουρίστας

22% του χρόνου είναι διακοπές για τον Κούλη στο πρώτο πεντάμηνο της πρωθυπουργίας του Από τους πέντε μήνες συνολικής διάρκειας της πρωθυπουργίας του Κ. Μητσοτάκη, τον έναν περίπου μήνα εξ αυτών βρίσκεται σε διακοπές.

Τι βλέπει ένας Τούρκος παρατηρητής στην Ελλάδα

Του Πέτρου Πιζάνια

Αν κανείς προσπαθήσει να δει το ελληνικό κράτος, την πολιτική και οικονομική ελίτ σαν να ήταν Τούρκος υψηλός αναλυτής και να εξετάσει από τις πολιτικές πρακτικές το κράτος ως κέντρο ισχύος της Ελλάδας, θα παρατηρούσε, πιστεύω, ευχάριστα για αυτόν πράγματα!

Πρώτα θα έβλεπε το ελληνικό κράτος άκρως κομματικοποιημένο. Ένα κράτος επί δεκαετίες ανίκανο ή αδιάφορο να περιορίσει, τα στοιχειώδη, όπως την παραοικονομία και το λαθρεμπόριο. Όμως, την ίδια στιγμή, φορτώνει με φόρους τους κοινωνικά αδύνατους, χαρίζοντας ταυτόχρονα δισεκατομμύρια στις τράπεζες και στην συνέχεια τις πουλάει σε ξένους, μάλιστα στους πλέον τυχοδιώκτες.

Επίσης βλέπει ένα κράτος, του οποίου η αστυνομία τραμπαλίζεται μεταξύ αδράνειας και αγριότητας, ανάλογα με το κόμμα που κυβερνά. Επίσης, μια προβληματική δικαστική εξουσία και μία πολιτική ελίτ, η οποία, εδώ και δεκαετίες, μετατρέπει τα εθνικά στρατηγικά ζητήματα σε κομματικούς καυγάδες, χωρίς να διαμορφώνει εθνική στρατηγική.

Βλέπει ένα κράτος στο οποίο δύο, τουλάχιστον, υπουργοί εθνικής Άμυνας έκλεβαν επί οκτώ χρόνια τις ένοπλες δυνάμεις, με τον πρωθυπουργό τους, τον κύριο Σημίτη, να δηλώνει άγνοια με απροσποίητη κουτοπονηριά. Όλα αυτά, αφού είχε ήδη "γκριζάρει" αρκετές νησίδες της εθνικής επικράτειας. Μάλιστα, άρχισε και εκστρατεία υπέρ του ενδοτισμού, έναντι της Τουρκίας! Τέλος, ένα κράτος που άφησε τις ένοπλες δυνάμεις εγκαταλελειμμένες επί χρόνια στην επίκληση του πατριωτισμού και στην μεγαλαυχία.

Προτεσταντισμός και Καπιταλισμός: τι είπε στ’ αλήθεια ο Weber

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Μια από τις πρώτες διαφωνίες στην κοινωνιολογία, που άρχισε με τον Marx και συνεχίστηκε με τον Max Weber, αφορούσε το πρόβλημα της προέλευσης του καπιταλισμού. Μετά τον Weber, η διαμάχη έλαβε έναν νέο χαρακτήρα και στράφηκε στην αναζήτηση του ρόλου που διαδραμάτισαν οι θρησκευτικές παραδόσεις για τον πρώιμο καπιταλισμό. Μάλιστα, η προβληματική του ξεπέρασε το μονόπλευρο ντετερμινισμό του Marx διευρύνοντας σημαντικά τους ορίζοντες και την κατανόησή μας όσον αφορά τη σχέση των θρησκειών με τους οικονομικούς παράγοντες. Το έργο του Max Weber Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού (Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus, 1904-1905), που δημοσιεύθηκε αρχικά με τη μορφή δύο άρθρων στο Archuv fur Sozialwissenschaft und Sozialpolitik, αποτελώντας την πρώτη μελέτη στο έργο του Gesammte Aufsatze zur Religionsoziogologie, ξεπέρασε γρήγορα το στενό κύκλο των ειδικών και απέκτησε δημοσιότητα σπάνια για επιστημονικό κείμενο. Αρκεί να θυμηθούμε πως πριν από μερικά χρόνια, γνωστή εφημερίδα προσέφερε το συγκεκριμένο βιβλίο στο πλαίσιο της εκδοτικής της προσφοράς «Βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο», από κοινού με έργα όπως η Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση του Freud και το Κομουνιστικό μανιφέστο του Marx.

Ηρώδης

Καλά Χριστούγεννα

Η Νέα Δημοκρατία σας εύχεται καλά Χριστούγεννα

Βολιβία: Oι Πόροι της Δικτατορίας

«Σε αντίθεση με το 2008, αυτή τη φορά τίποτε δεν αφέθηκε στην τύχη: οι ΗΠΑ έπαιξαν σκληρή μπάλα και το Σεπτέμβριο έστειλαν την Ιβάνκα Τραμπ στη βορειοαρχεντίνικη επαρχία του Χουχούι, με ένα αεροπλάνο γεμάτο όπλα, προμήθειες που θα έσπερναν ταραχές και λεφτά, πολλά λεφτά, για να προσληφθούν καθάρματα, υπό τις εντολές του Λούις 'Ματσό‘ Καμάτσο». Άρθρο του Aρχεντίνου μαρξιστή κοινωνιολόγου, Ατίλιο Μπορόν.

Η εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση στη Βολιβία, έχει πολλές πλευρές, την καθεμία όλο και πιο προβληματική. Έχουν όλες όμως κοινό παρονομαστή: τη συστηματική παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των δημισίων ελευθεριών, των προσωπικών [πολιτικών] δικαιωμάτων και εγγυήσεων. Προφανή αποτελέσματα κάθε δικτατορικού καθεστώτος, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση που έχει καταλάβει τη Βολιβία σήμερα είναι δικτατορία, επιβεβλημένη από ένα παλαιάς κοπής, που απέρριψε τα πιο κομψά εργαλεία του «μαλακού πραξικοπήματος». Εδώ, δεν πρωταγωνίστησαν διεφθαρμένοι δικαστές και νομοθέτες αλλά αστυνομικοί και στρατιωτικοί που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ επί δεκαετίες. Ήταν οι εκτελεστές του πραξικοπήματος που όχι μόνον έριξε την κυβέρνηση αλλά κατέστρεψε και την Δημοκρατία, που τόσο δύσκολα κερδήθηκε στη Βολιβία.

Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η επιχείρηση ήταν στα σκαριά πολύ καιρό, από την εποχή της απόπειρας απόσχισης και πραξικοπήματος του 2008.  Αυτά τα σχέδια δε μπήκαν ποτέ στο ράφι, και επικαιροποιήθηκαν πέρισυ, παραμονές των προεδρικών εκλογών, με την πολύτιμη βοήθεια των Μέσων Ενημέρωσης – σε συντριπτικό ποσοστό στα χέρια της αντιπολίτευσης- που λειτούργησαν ως η αιχμή του δόρατος, δημιουργώντας το «κλίμα γνώμης» που θα δικαιολογούσε την επίθεση στο [Προεδρικό] μέγαρο Κουεμάδο από τις φασιστικές ορδές.

10 ερωτήσεις – 10 απαντήσεις για τα αρχαία της Βενιζέλου

1. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ανακινείται πάλι το θέμα της απόσπασης των αρχαιοτήτων του Μετρό;

Follow the money, η πιο σύντομη και επαρκής απάντηση. Το Μετρό Θεσσαλονίκης έχει κάνει ρεκόρ καθυστερήσεων και υπερκοστολογήσεων –που καταλήγουν, βέβαια, στην τσέπη του εκάστοτε εργολάβου. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της ΔΕΘ, δεν ανακοίνωσε απλώς τη δική του «λύση» για το σταθμό Βενιζέλου, μίλησε για όλο το έργο του Μετρό. Η βασική γραμμή του Μετρό έχει 13 σταθμούς, δεν έχει μόνο το σταθμό Βενιζέλου! Κι όμως, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν κινείται τίποτα σε κανέναν σταθμό από τους 13… περιμένοντας την Βενιζέλου. Το κόλπο έχει ως εξής: ο εργολάβος θα έπρεπε το 2021 να παραδώσει σε λειτουργία τους υπόλοιπους 12 σταθμούς, αλλά δεν τους έχει έτοιμους. Επίσης, θέλει κι άλλα λεφτά. Ποιος είναι ο τρόπος να παραταθεί όλο το έργο και να πάρει ο ΑΚΤΩΡ κάμποσα εκατομμύρια ακόμη; Ξαφνικά ανακάλυψε η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να παραδώσει ένα «κολοβό» έργο, ότι οι 12 σταθμοί χωρίς τον σταθμό Βενιζέλου είναι «κολοβοί» (τι να το κάνεις ρε Σαλονικιέ να πας από την Πυλαία στο Σιδηροδρομικό Σταθμό, αν δεν λειτουργεί ο Σταθμός Βενιζέλου; ε;) και ότι… όλο το έργο πρέπει να τελειώσει το 2023, παίρνοντας παράταση 2 ολόκληρα χρόνια –και τις αντίστοιχες αμοιβές (και αποζημιώσεις που θα επιδικαστούν!) για τον εργολάβο. Δεν θα ναι άλλωστε η πρώτη φορά που πίσω από την «τύχη των αρχαιοτήτων» είναι άλλα αυτά που παίζονται…

Μελισσοκομία: Το €1,24 της Κίνας και το €1,47 της Ρουµανίας καλούνται να ανταγωνιστούν οι Έλληνες

Της Μαρίας Αντωνίου

Αντιμέτωποι με εισαγωγές κάτω του ελληνικού κόστους

Αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του κλάδου της μελισσοκομίας στην οικονομία της ΕΕ, αλλά και τη μεγάλη προσφορά των ίδιων των μελισσών στη γεωργία, οι Copa-Cogeca κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση που επικρατεί στην ευρωπαϊκή αγορά μελιού, παραθέτοντας ένα σχέδιο δράσης για τη στήριξη του πολύτιμου αυτού κλάδου. 

Το 2018, η συνολική ευρωπαϊκή παραγωγή ανήλθε στους 283.000 τόνους, καλύπτοντας περίπου το 60% των αναγκών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο 40% προέρχεται από εισαγωγές.

Η ευρωπαϊκή αγορά μελιού χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες χωρών, σε αυτές που εξάγουν την παραγωγή τους σε άλλα κράτη-μέλη (Ουγγαρία, Βουλγαρία και Ρουμανία), σε εκείνες που δεν εξάγουν την παραγωγή τους, αντίθετα επαναπροωθούν ποσότητες που εισάγουν από άλλα κράτη της ΕΕ (Γερμανία, Βέλγιο) και σε αυτές που εξάγουν τη δική τους παραγωγή αλλά επαναπροωθούν και ποσότητες άλλων χωρών (Ισπανία, Πορτογαλία και Πολωνία).

Η εικόνα αυτή δημιουργεί μία εξαιρετικά άστατη κατάσταση στην αγορά του προϊόντος, εξαιτίας κυρίως των επιπέδων κερδοσκοπίας.