Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020
Καθρέφτης του κράτους οι τελευταίες κρίσεις
Σε όλη τη διάρκειά της η κρίση του κορωνοϊού, η πανδημία που αυτός προκάλεσε και η κορύφωση της τουρκικής επιθετικότητας «καθρέφτισαν» το είδος του κράτους που διαθέτουμε. Ενός κράτους που λειτουργεί στο μίνιμουμ, που στερείται αξιόπιστων θεσμών και που πάντα έχει ανάγκη από αρκετή τύχη και από ήρωες οι οποίοι θα σώσουν – έστω την τελευταία στιγμή – ό,τι, με βάση τις πιθανότητες, δύσκολα θα μπορούσε να σωθεί.
Η πανδημία και η υβριδική επίθεση στον Έβρο με ελεγχόμενους και κατευθυνόμενους από την Άγκυρα μετανάστες ήλθαν την ίδια περίοδο – πρώτα η Covid-19 και ύστερα το μεταναστευτικό. Οι αρχές στον Έβρο έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους παρότι πολλοί – δυστυχώς και εντός Ελλάδος – επιχείρησαν να τις συκοφαντήσουν και να δυσχεράνουν το έργο τους παίζοντας, συνειδητά ή ασυνείδητα, το παιχνίδι της Τουρκίας.
Φωτιά μέσα στον αρχαιολογικό χώρο στις Μυκήνες
Το πιο γελοίο αστικό κράτος του ορατού Σύμπαντος είναι ανίκανο να προστατεύσει τους πιο ιστορικούς αρχαιολογικούς του χώρους γιατί αντί να δώσει λεφτά για πυρόσβεση τα δίνει στους ΜΜΕ ΑΡδ Θανάσηδες ώστε να μην μαθαίνετε πως σήμερα η πυρκαγιά πέρασε μέσα από τις αρχαίες Μυκήνες. Κι όταν λέμε μέσα απ τον αρχαιολογικό χώρο... εννοούμε ακριβώς μέσα.
Φωτό Ευρωκίνηση
Φωτό Ευρωκίνηση
Χαμένες γενιές
«…Και στη μικρή θ’ αφήσουμε το χωράφι στη θάλασσα». Τα παλιά χρόνια όλοι οι γονείς άφηναν κάτι στα παιδιά τους. Δηλαδή, ποια παλιά χρόνια; Ανέκαθεν. Από τότε που υπάρχει κληρονομικό δίκαιο. Και οι πιο φτωχοί φρόντιζαν ν’ αφήσουν κάτι στα παιδιά τους. Ενα μικρό χωράφι, μια μικρή αποταμίευση, ένα σπίτι, δυο ζευγάρια σεντόνια, ένα ρολόι, ένα κομπολόι, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, μια τέχνη. Ηταν μια υπόθεση ιδιοκτησίας αλλά και μνήμης. Συσσώρευσης αλλά και αλληλεγγύης. Ετσι πορεύτηκε ο κόσμος για αιώνες, έτσι διασώθηκε κι ο καπιταλισμός από μια ανθρωπιστική αποσύνθεση, πριν την ώρα του. Ακόμη και την εποχή της αιματηρής πρωταρχικής συσσώρευσης που αποσπούσε βίαια τα παιδιά από τους γονείς τους για να κάνει κυριολεξία την έννοια του προλετάριου, του ανθρώπου που δεν είχε τίποτε άλλο δικό του εκτός από τους απογόνους του, διασωζόταν μια ελάχιστη έγνοια για τα τρυφερά παιδιά που παραδίδονταν σαν κρέας για τα κλωστήρια, τα βυρσοδεψεία, τα ορυχεία ή τα καμίνια: μερικές συμβουλές, ένα manual επιβίωσης, μια φορεσιά για να τα προστατέψει από το κρύο και την ασφυκτική ζέστη.
Ούτε καν οι μεγάλοι πόλεμοι των δύο προηγούμενων αιώνων κατάφεραν να διακόψουν αυτή την αρχέγονη και ζωτική για την αναπαραγωγή κάθε κοινωνικού συστήματος αρχή της αλληλεγγύης των γενεών. Οι έφηβοι και οι νέοι άνδρες ρίχνονταν κατά εκατομμύρια σαν κρέας στην πολεμική μηχανή του κιμά, αλλά στη θέση τους εκατομμύρια νέες γυναίκες γίνονταν αποδέκτριες της γονικής μέριμνας, όχι πάντα εκφρασμένης με τρυφερότητα, συχνά εκδηλωμένης με ανδροκρατική βία και καταναγκασμό, αλλά πάντως με μια πρόθεση στοιχειώδους αλληλεγγύης γενεών.
Κυριακή 30 Αυγούστου 2020
Ελληνοτουρκική κρίση και 1821 – Εθνομηδενισμός και κατευνασμός
Της
Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Η κρίση στο Αιγαίο, που ήδη
εξελίσσεται σε απειλή ελληνοτουρκικής πολεμικής σύρραξης, δεν αποτελεί αστραπή
εν αιθρία. Πρόκειται, αντιθέτως, για τις συνέπειες ενός μακροχρόνιου τουρκικού
σχεδίου, με πολύ συγκεκριμένες, αν και παντελώς ανεδαφικές διεκδικήσεις.
Δυστυχώς, από ελληνικής πλευράς, η έλλειψη προγραμματισμένης αντιμετώπισης της
κλιμακούμενης τουρκικής απειλής κατέληξε σε προσβλητικό ενδοτισμό και προάγγελο
παραίτησης από κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Οι παραβιάσεις της εδαφικής μας ακεραιότητας, άρχισαν
με καθημερινές πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών, επάνω από τα ελληνικά νησιά. Η
δική μας αντίδραση, στις προκλητικές αυτές προσβολές της εθνικής μας
κυριαρχίας, ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη, αν εξαιρέσει κανείς τα καθησυχαστικά
ευχολόγια των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, για επίδειξη
"ψυχραιμίας", και για "κατευνασμό".
Η πλήρης απουσία απωθητικής πολιτικής, είχε προφανώς
ως δικαιολογία την υπόθεση ότι "οι Τούρκοι δεν είναι εχθροί μας", και
ακόμη ότι δεν πρέπει να παραβιάζεται το δόγμα του "ανήκουμε στην Δύση",
με ότι αυτό περιλαμβάνει. Έτσι, μπορεί ίσως να εξηγηθεί και η, επί χρόνια,
εγκληματική παράλειψη ορισμού ΑΟΖ, όπου αυτή ήταν απαραίτητη. Για να μη
στεναχωρήσουμε τους φίλους Τούρκους.
Θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο. Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!
«Μου είπαν: Είσαι μικρός. Αν κάνεις ένα ακόμα βήμα θα σε αφανίσουν.
Είπα: Αν δεν το κάνω θα είμαι ακόμα πιο μικρός (...)
(...) όσος μού έμεινε χρόνος ανήκει στον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση.
Τότε μόνο θα αναπαυθώ ζωντανός ή νεκρός,
όταν λεύτεροι πορευτούμε στον λεύτερο Πενταδάκτυλο.
Εγώ θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο.
Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!»
Βάσος Λυσσαρίδης
30 Αυγούστου 1974... η δολοφονική επίθεση εναντίον του Βάσου Λυσσαρίδη κι ο θάνατος του Δώρου...
Στην Κύπρο μας, το μετερίζι του Ελληνισμού και της Πατρίδας... όλα ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατί τὰ 'σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά...
Το προδοτικό πραξικόπημα, έργο της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών -με αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ-, πραγματοποιούσε τους στόχους των προστατών-συμμάχων μας κι οι ορδές του Αττίλα εισβάλλουν ανενόχλητες στην Κύπρο.
Η χούντα είχε καταρρεύσει κι οι λεγόμενοι «συνετοί και ρεαλιστές», όπως κι οι σημερινοί "μεταρρυθμιστές, εκσυγχρονιστές" της κοσμοπολίτικης "αριστεράς" και δεξιάς, γνήσιοι συνεχιστές τους, πρόθυμοι για υποταγή ζητούσαν το συμβιβασμό... να δοθεί «γη και ύδωρ», προβάλλοντας το γνωστό: "Δεν υπάρχει άλλη λύση".
Ο "εθνάρχης" της δεξιάς ήταν σαφής κι η φράση του, εκτελώντας τα συμβόλαια των συμμάχων μας, μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα -με μοναδική εξαίρεση την περίοδο της πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου με το "Αμυντικό Δόγμα"-... Κ. Καραμανλής... «Η Κύπρος κείται μακράν»!
Που οδηγεί το σύνδρομο του ικέτη – Το σενάριο μίνι πόλεμος υπό διεθνή εποπτεία
Το άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ
συνήλθε για δύο ημέρες, στις 27 και 28 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει σε κάθε
πρόσφατη σύνοδο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, η Αθήνα είχε στηρίξει πολλές
ελπίδες σ' αυτό, περιμένοντας κάποιο ουσιαστικό βήμα, κάποια συλλογική
αντίδραση στην επίθεση που δέχονται δύο κράτη μέλη της Ένωσης, η Κύπρος και η
Ελλάδα.
Το
αποτέλεσμα ήταν αυτό που, με βάση την εμπειρία αναρίθμητων ανάλογων περιπτώσεων
στο παρελθόν, όλοι περίμεναν. Έγινε μια κάποια συζήτηση, ομόφωνα οι εταίροι
εξέφρασαν την αλληλεγγύη και την συμπάθειά τους, ακούστηκαν κάποιες αόριστες
ιδέες για μέτρα –μετά βίας θα τα ονόμαζε κανείς κυρώσεις– και κατόπιν, στις
δηλώσεις που ακολούθησαν τονίστηκε η ανάγκη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας για τις διαφορές τους γενικώς και τα "διαφιλονικούμενα"
ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ειδικώς. Με λίγα λόγια τα συνηθισμένα.
Εκείνο
που, αν και τείνει να γίνει συνηθισμένο, δεν παύει να είναι ενοχλητικό είναι το
ότι, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου έκφρασε την απογοήτευσή του για το
αποτέλεσμα κι αυτής της συνόδου, ο κ. Δένδιας έσπευσε να δηλώσει την
ικανοποίησή του για το ίδιο αποτέλεσμα. Να θυμίσουμε ότι ο δεύτερος ήταν
εκείνος που δραματοποίησε –όπως ήταν λογικό μετά από εβδομάδες ερευνών στην εν
δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα με τη συνοδεία μεγάλου μέρους του τουρκικού
στόλου– τα αιτούμενα, μιλώντας για "απόλυτη αναγκαιότητα" του
πλαισίου κυρώσεων.
Σάββατο 29 Αυγούστου 2020
Τουλάχιστον δεν είμαστε σοσιαλιστές
Αν ο Ελευθέριος Βενιζέλος άκουγε Κυριάκο και Αλέξη στη Βουλή για τα εθνικά...
«Και υπάρχει το εξής ιστορικό και πολιτικό ερώτημα που
θα μας κρίνει τα επόμενα χρόνια. Γιατί η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη το Νοέμβριο του
’94, έτοιμη διπλωματικά, πολιτικά, οικονομικά, αμυντικά, ώστε να εξασκήσει το
δικαίωμά της για την εφαρμογή των 12 μιλίων στο Αιγαίο; Γιατί; Αυτό είναι ένα
μεγάλο ερώτημα» Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 4ο συνέδριο ΠΑΣΟΚ, Ιούνιος 1996.
Η
εξωτερική πολιτική και η πολιτική άμυνας μιας χώρας, με τα χαρακτηριστικά της
Ελλάδας, χώρα κυρίαρχη-κυριαρχούμενη, κρίνονται στη μέση και τη μακρά ιστορική
διάρκεια, σύμφωνα με την ορολογία του Φερνάντ Μπρωντέλ, τον οποίο μνημόνευσε
και ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Είναι δε συνάρτηση πολλών παραγόντων, πολιτικών,
γεωπολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, διανοητικών.
Τα
κενά και οι επιλογές των τελευταίων 25-30 χρόνων εκδηλώνονται στη συγκυρία
ανόδου του τουρκικού επεκτατισμού, σε συνθήκες επιδιωκόμενης μετάβασής του από
περιφερειακή σε ηγεμονική ιμπεριαλιστική δύναμη. Η υπερεπέκταση της
τουρκο-οθωμανικής επιρροής από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας μέχρι την Αφρική
και τον Ατλαντικό, ως οιονεί εκπρόσωπος του μουσουλμανικού κόσμου, αντανακλά
μια δυναμική τάση του τουρκικού κοινωνικού σχηματισμού που επιχειρεί την
υπέρβαση της εσωτερικής του κρίσης. Η κίνηση ανάμεσα στην υπερεπέκταση και την
οπισθοχώρηση, προκαλεί διαρκή νεύρωση στις τουρκικές κρατικές ελίτ, επιφέροντας
γεωπολιτικούς αναπροσανατολισμούς.
Η Ebru Timtik πέθανε έπειτα από 283 ημέρες απεργίας πείνας
Το Νομικό Γραφείο του Λαού ανακοίνωσε πως η αγωνίστρια δικηγόρος Ebru Timtik πέθανε έπειτα από 283 ημέρες απεργίας πείνας. Το κυβερνών τουρκικό Κόμμα του Ερντογάν (ΑΚΡ) προσπαθούσε όλο το διάστημα της απεργίας να εκδικηθεί τους απεργούς κρατούμενους με το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης.
Οι ”Δικηγόροι του Λαού”, Ebru Timtik και Aytaç Ünsal, φυλακίστηκαν πριν περίπου 3 χρόνια από το ολοκληρωτικό καθεστώς της Τουρκίας και πραγματοποιούσαν απεργία πείνας απαιτώντας δίκαιη δίκη. Οι δύο δικηγόροι οι οποιοι είχαν καταδικαστεί σε 159 χρόνια φυλάκισης, ανακοίνωσαν στις 5 Απριλίου 2020, ότι μετρατρέπουν την απεργία από «επ’ αόριστον» σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου.
Το τσιρλίντιγκ εισήχθηκε στα σχολειά μας!
Το τσιρλίντιγκ εισήχθηκε στα σχολειά μας! Θα γίνεται με μάσκα ή χωρίς μάσκα;
Ευτυχώς που γίνονται τα Αγγλικά από το νηπιαγωγείο για να συνεννοηθούμε!
Όταν η υπουργός σου έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ και έχει μετεκπαιδευθεί στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, όλα γίνονται!!!
Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020
Λαϊκισμός είναι ο λαϊκισμός του άλλου – Εγγενής ο λαϊκισμός στη μαζικοδημοκρατία
Ο λαϊκισμός είναι βασική έννοια, μέσω της οποίας
επιχειρείται να επεξηγηθούν οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις. Είναι γνωστή ως
έννοια, φορτισμένη κυρίως με αρνητικές συνδηλώσεις, πολυχρησιμοποιημένη κυρίως
από τις πολιτικές ελίτ, οι οποίες, αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση της χώρας, τη
χρησιμοποιούν κατά κόρον ενάντια στις προτάσεις και στις απόψεις των
αντιπολιτευόμενων πολιτικών ελίτ.
Η
αξιωματική αντιπολίτευση, όταν κερδίσει τις εκλογές και γίνει κυβέρνηση,
χρησιμοποιεί με τη σειρά της την έννοια του λαϊκισμού εναντίον των πολιτικών
της αντιπάλων, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο πλαίσιο του
πολιτικού ανταγωνισμού, μεταξύ αντιπάλων αρχηγεσιών, κάθε συνάρθρωση "λαϊκών"
αιτημάτων θα καταγγέλλεται από τους εκάστοτε κατέχοντες την κυβερνητική εξουσία
σαν "λαϊκίστικη". Ό,τι είναι για τον έναν "λαϊκό" για τον
άλλον είναι "λαϊκίστικο" και αντίστροφα. Πάντοτε ο λαϊκισμός είναι ο
λαϊκισμός του άλλου.
Η έννοια του λαϊκισμού είναι
συνυφασμένη, in senso lato, με την έννοια της
ισότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει η έννοια του λαϊκισμού χωρίς άμεση αναφορά
στην έννοια της ισότητας. Ισότητα που σαφέστατα δεν δύναται ποτέ να
πραγματωθεί, αλλά, ως έννοια, έχει τρομερή δύναμη στο ιδεολογικό και
συμβολικό επίπεδο. Λαϊκισμός είναι ο τρόπος, με τον οποίο γεφυρώνεται
προσωρινά η αντίφαση ανάμεσα στην αρχή της γενικής ισότητας και στην
(προσωρινή) εξουσία μιας ελίτ στις συνθήκες της μαζικοδημοκρατικής πολιτικής.
Ενώ
οι πολιτικές αρχηγεσίες θα ήθελαν να διατηρήσουν για τον εαυτό τους το
μονοπώλιο των αποφάσεων, υποχρεώνονται να αποδεχτούν ορισμένες διαδεδομένες
ιδέες, ή προκαταλήψεις που κολακεύουν τις μάζες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και
να αποδέχονται στην πράξη διάφορα αιτήματα που συνδέονται με τις παραπάνω
ιδέες και τα προβάλλουν διάφορες επαγγελματικές ή συντεχνιακές ομάδες.
Θα σταματήσει ποτέ η Τουρκία να προκαλεί την Ελλάδα;
Του Δαμιανού Βασιλειάδη
Στο ερώτημα αυτό η απάντηση είναι ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν θα σταματήσει ποτέ να προκαλεί με τις επεκτατικές και επιθετικές της ενέργειες την Ελλάδα, υποχρεώνοντάς την να υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα, προκειμένου ουσιαστικά να πετύχει τα σχέδιά της αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης. Απλά περί αυτού πρόκειται.
Οι λόγοι που εξηγούν μια τέτοια συλλογιστική είναι οι ακόλουθοι: Η μεγαλομανία του Ερντογάν να ανασυστήσει σε νέες βάσεις και κάτω από τις νέες συνθήκες την παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην οποία μπαίνει φραγμός μόνο η Ελλάδα με την συνθήκη αυτήν.
Ήδη ο Ερντογάν με την βοήθεια της Ρωσίας, όπως πριν του Λένιν, και έχοντας ανέκαθεν την συμπαράσταση της Γερμανίας και την ανοχή του Τραμπ, στην παρούσα φάση, κατάφερε να δημιουργήσει ένα σταθερό πλαίσιο υπέρ του στα σύνορα Τουρκίας –Συρίας. Οπότε δεν ισχύει αυτό που πολλοί αναλυτές αναληθώς διακηρύττουν ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη ή έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους γείτονές της. Κατάφερε ο Ερντογάν να έχει αντίπαλο -στην παρούσα φάση τουλάχιστον- πια μόνο την Ελλάδα στην υλοποίηση των μεγαλοϊδεατικών του σχεδίων, από τα οποία, όπως δείχνουν οι «αποχρώσες ενδείξεις» δεν πρόκειται να υποχωρήσει όσο είναι στην εξουσία και ταΐζει με φανατικό Ισλαμοφασισμό τον «λιμοκτονούντα» τουρκικό λαό και όσον κι αν υποχωρούμε στις δικές του ορέξεις.
Βόμβα η συνέντευξη Ιταλού Πρωθυπουργού – Στήσαμε παγίδα στην Ελλάδα και την κλέψαμε. Δώσαμε 250 δις από τα οποία 220 πήγαν απ΄ ευθείας στην Γερμανία (video)
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ξαναβάζουμε αυτήν τη δημοφιλή ανάρτηση για να τονίσουμε ότι το συγκεκριμένο βίντεο, παρόλο που είχε αναπαραχθεί από πολλούς στο Youtube, έχει γίνει προσπάθεια να το εξαφανίσουν. Ακριβώς αυτά ήταν τα λόγια που του "ξέφυγαν" του Ντ' Αλέμα....
Μια συνέντευξη (1-07-2015) που παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, προκάλεσε πανικό στους δανειστές μας.
Ο Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, μιλώντας στη RaiNews24, αποκάλυψε ΚΑΘΑΡΑ, πως τα 220 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ της ευρωπαϊκής βοήθειας προς την Ελλάδα, κατέληξαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρότερο ποσοστό τις ιταλικές τράπεζες.
Ψηφιακή τεχνολογία & Εργασιακές Σχέσεις στο Σχέδιο-Πισσαρίδη, Επιστολή-Τρίτη
Του Γιάννη Περάκη
Όταν Ένα Σχέδιο Καθίσταται Αναξιόπιστο
Μετά από την παράθεση των αντίθετων αλλά και τεκμηριωμένων απόψεων στο σχέδιο-Πισσαρίδη, στα μεγάλα ζητήματα των συντάξεων (Επιστολή-Πρώτη) και των βασικών πολιτικών επιλογών (από το 1962, ημερομηνία σύνδεσης στην τότε ΕΟΚ αλλά και στην ευρωζώνη) μέχρι τα μνημόνια (Επιστολή-Δεύτερη), σειρά έχουν οι απόψεις των «σοφών» για το μέλλον της εργασίας, τους εργαζόμενους αλλά και της κοινωνίας.
Α) Ψηφιακή τεχνολογία και Εργασιακές Σχέσεις, του Σχεδίου-Πισσαρίδη
Κοινωνικό κράτος(σελ.24...του σχεδίου-Πισσαρίδη): Σημαντικές οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο μέσο εισόδημα: Η οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας στην Ελλάδα έχει αφήσει βαθιές κοινωνικές πληγές. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας ανήλθε το 2019 σε €18,2 χιλ. σε τιμές του 2010, παραμένοντας κατά 20,0% χαμηλότερο σε σχέση με το 2007 (€22,7 χιλ.). Παράλληλα, η απόσταση σε σύγκριση με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια της κρίσης, από -11,0% και -22,7% σε σύγκριση με την ΕΕ (€25,5 χιλ.) και Ευρωζώνη (€29,4 χιλ.) το 2007, σε -35,1% (€28,0 χιλ.) και -41,9% (€31,3 χιλ.) αντίστοιχα το 2019. Πλέον, η Ελλάδα βρίσκεται στην 17η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (από 14η το 2007).
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020
«Η καύση απορριμμάτων, δώρο στα συμφέροντα»
Το νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), που κατατέθηκε για διαβούλευση, εμφανίζει την καύση ως «αναγκαία» μέθοδο διαχείρισης στη χώρα, ώστε να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. Ωστόσο η απόφαση για καύση απορριμμάτων-υπολειμμάτων δεν είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη επιλογή, αλλά μια πολιτική επιλογή που απλώς θα ωφελήσει κάποια ελάχιστα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και πρόσωπα, επισημαίνουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Μεσόγειος SOS, Greenpeace και WWF Ελλάς και καλούν το ΥΠΕΝ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να επανεξετάσουν και να απορρίψουν την επιλογή της καύσης η οποία τόσο πρόχειρα τέθηκε μέσα στο ΕΣΔΑ.
Δραστικά μέτρα
Οπως αναφέρουν, η «Πρόληψη» και η «Προετοιμασία προς Επαναχρησιμοποίηση» είναι φραστικά παρούσες στο ΕΣΔΑ, αλλά δεν φαίνεται να επηρεάζουν πρακτικά τη διαχρονική μείωση των αποβλήτων. Παρότι η ευρωπαϊκή οδηγία 2018/851 κάνει σαφές πως τα κράτη-μέλη πρέπει να λάβουν δραστικά μέτρα για την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων προβλέποντας τη θέσπιση δεικτών και τη στενή παρακολούθηση αυτών, το νέο ΕΣΔΑ λαμβάνει ως δεδομένη τη σταθερή ή αυξητική παραγωγή αποβλήτων ώς το 2030, κάτι που έρχεται σε καταφανή αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
«Βουλγάρα θα βγάλεις αίμα από…» – Αναμνήσεις από τη δράση της Κατίνας Μανιτάρα-Ζωργίου, μαχήτριας-αξιωματικού του ΔΣΕ
Το Δημοτικό σχολείο, λόγω της τριπλής φασιστικής ιταλο-γερμανο-βουλγαρικής κατοχής, το έβγαλε σε δύο δόσεις.
Τα πρώτα της ακούσματα ήταν από τις ιστορίες του πατέρα της… Ο πόλεμος, η πείνα, η φτώχεια, η εκμετάλλευση στα 8 της χρόνια. Οι πρώτες επικίνδυνες αποστολές μηνυμάτων κάτω από τη μύτη των Ιταλών καραμπινιέρων, ήταν στην ηλικία των 10 ετών…
Στα 11, Αετόπουλο στη Φωκίδα. Στα 14, μάρτυρας στο βασανισμό του πατέρα της από τους παρακρατικούς. Στα 16, στη μάχη του Μακρύβαλτου της Άνω Χώρας (28/2/1948), ένα θραύσμα από ρουκέτα αεροπλάνου σφηνώνεται στο κεφάλι, πίσω από το δεξί της φρύδι, που τη συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Στα 17 ονομάζεται ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ, απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών.
Στη μάχη της Καρδίτσας (12/12/1948), αποκτάει το δεύτερο τραύμα της στο πόδι, από θραύσμα βλήματος όλμου…
Το 2010 παρασημοφορήθηκε στη Ρωσία από τον Γενικό Γραμματέα του Ρωσικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος – Κόμματος Ρώσων Κομμουνιστών, Βίκτορ Τιούλκιν, για το συνολικό της έργο.
Η Κατίνα Μανιτάρα-Ζωργίου συνεχίζει και σήμερα να δίνει μαχητικά το «παρών» στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Κυριάκος Μητσοτάκης - Επέκταση αιγιαλίτιδας ζώνης τότε και τώρα
Όταν ήταν στην αντιπολίτευση, η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο ήταν πολύ κακή κίνηση. Φέτος χειροκροτάνε.
Κουτσούμπας: Ο λαός να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα και να μην δεχθεί καμία υποχώρηση στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας
"Οι συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με την Ιταλία και Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, ανοίγουν τους δρόμους της αβύσσου, όντας ενταγμένες στις επικίνδυνες επιδιώξεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σε ολόκληρη την περιοχή. Μέρος αυτών των επιδιώξεων είναι και η συνεκμετάλλευση των θαλάσσιων ζωνών της ΝΑ Μεσογείου, του Αιγαίου και η επιβολή της διχοτομικής λύσης στο Κυπριακό" ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην Ολομέλεια της Βουλής για την επικύρωση των συμφωνιών για τις ΑΟΖ επισημαίνοντας ότι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις θέλουν τον λαό θεατή να παρακολουθεί ανήσυχος και μπερδεμένος τα παιχνίδια που παίζονται στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα.
"Οι ισχυρισμοί σας ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο ακυρώνει το απαράδεκτο τουρκολιβυκό σύμφωνο, δεν ευσταθούν. Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας αφορούν μια ευρύτερη θαλάσσια περιοχή, συμπεριλαμβανόμενης και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στην οποία έχουν χαραχτεί οικόπεδα στα οποία ετοιμάζεται για έρευνες και εκμετάλλευση η Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου" τόνισε ο κ. Κουτσούμπας.
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020
Πώς "νίκησαν" τον κορωνοϊό οι ιθαγενείς του Μεξικό
Με όπλο την πολιτισμική τους παράδοση και τα έθιμά τους, οι Ζαποτέκοι,
ιθαγενείς του Μεξικό, δίνουν τη μάχη τους απέναντι στην πανδημία. Η συνταγή
τους είναι απλή και δοκιμασμένη: συνεργασία, αυτάρκεια και απομόνωση. Και
φαίνεται να είναι πετυχημένη, αφού η χώρα μετρά συνολικά πάνω από μισό
εκατομμύριο κρούσματα, όμως τα χωριά των ιθαγενών παραμένουν σε μεγάλο βαθμό
προστατευμένα από τις ζώνες εξάπλωσης του ιού.
Στις μικρές τους κοινωνίες στην
Οαχάκα, οι Ζαποτέκοι έχουν μάθει εδώ και αιώνες να λειτουργούν με πνεύμα
συνεργασίας και αλληλεγγύης, δεδομένου ότι έτσι κι αλλιώς είναι “ξεχασμένοι”
από την κεντρική κυβέρνηση. Κάθε μέλος της κοινότητας εργάζεται από νεαρή
ηλικία, συμμετέχοντας σε ομάδες που αναλαμβάνουν διάφορες εργασίες που αφορούν
στις υποδομές της κοινότητας.
Από τις μικρές αγγαρείες ως τις πιο δύσκολες δουλειές, ολόκληρες οικογένειες μαζί με τους φίλους τους συνεργάζονται για τις φέρουν εις πέρας όσο καλύτερα μπορούν, χωρίς να έρχονται σε επαφή με την ευρύτερη κοινωνία του Μεξικό. Κάθε οικογένεια βοηθάει την άλλη, προσφέροντας φαγητό, νερό, καθώς και… μάσκες, στο πλαίσιο μιας αδιάκοπης κοινοκτημοσύνης. Μπορεί να μην είναι πλούσιοι και η πρόσβαση στα καταστήματα να μην είναι εφικτή, αλλά στα χωριά των Ζαποτέκων εξασφαλίζεται ότι δεν πεινάει κανείς.
Η πανδημία και η αναζωπύρωση του Ψευδοριζοσπαστισμού
Του Γιώργου Ρακκά
Στο κίνημα των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, το Άρδην δεν βρισκόταν ούτε στην κάτω, ούτε στην πάνω πλατεία. Βρισκόταν στην γωνία. Η σημειολογία της θέσης του ήταν πολύ ξεκάθαρη: Ένα ‘ανάδελφο’ ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα, όπου την ώρα που οι πλείστες όσες αντιμνημονιακές συσσωματώσεις, πατριωτικές και εθνομηδενιστικές, μιλούσαν για την ‘αγωνιστική άνοιξη’ της ελληνικής κοινωνίας, εκείνο μιλούσε και αγωνιζόταν ενάντια στην παρακμή.
Πραγματικά, ήταν, σαν να έπαιρνε κανείς φόρα και να συγκρούεται με ένα τοίχο: Μπορεί η διάκριση της πάνω με την κάτω πλατεία να είχε να κάνει με το εθνικό ζήτημα (η ελληνική σημαία κατέληξε ποινικοποιημένη στην κάτω πλατεία, καθώς τον έλεγχο της σύντομα είχε περάσει στα χέρια της εθνομηδενιστικής αριστεράς και των αντιεξουσιαστών), ωστόσο αμφότεροι οι πόλοι της πλατείας Συντάγματος μοιράζονταν κάτι κοινό: Αμφισβητούσαν την πραγματικότητα της χρεοκοπίας, την εξάντληση του ελληνικού παρασιτικού μοντέλου, και θεωρούσαν ότι η κρίση ήταν κατασκευασμένη από τους δανειστές/δυνάστες προκειμένου να απομυζήσουν τον πλούτο της ελληνικής κοινωνίας. Με λίγα λόγια, και πέρα από τον εθνομηδενισμό, το στοιχείο που ενοποιούσε την πάνω με την κάτω πλατεία ήταν το… «παλαιόν πασόκ το ορθόδοξο» που λέει και στο Facebook: Η κυριαρχία του πολύ χαρακτηριστικού τύπου νεοέλληνα που έψαχνε εν έτει 2010 και μέσα στις δίνες της ελληνικής χρεοκοπίας τον δικό του «Τσοβόλα» ώστε «να τα δώσει όλα».
Η ανάδυση του Τσίπρα και του Καμμένου στην εξουσία το 2015, ήταν το πολύ φυσικό επακόλουθο αυτής της πολιτισμικής κυριαρχίας του νεοέλληνα στις πλατείες του 2010. Η δε πορεία που διέγραψε αυτό το εγχείρημα διακυβέρνησης μας λέει πολλά για τους πολιτικούς ορίζοντες του ίδιου του νεοέλληνα: Από τις γελοιότητες του τύπου ‘γκόμπακ ΜαντάΜέρκελ’ που ξεστόμιζε ο Τσίπρας με αγγλικά επιπέδου καμακιού στα ελληνικά νησιά του 1980, και τις δηλώσεις ότι θα παίζει νταούλι και θα χορεύουν, έφτασε να είναι το… κουταβάκι της ίδιας της Μέρκελ, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές του ξένου παράγοντα.
Τρίτη 25 Αυγούστου 2020
Στα χνάρια του Κοτζιά ο Δένδιας – Χωρικά ύδατα 12 μιλίων: Από κανόνας εξαίρεση
Χθες στη Βουλή, ο Δένδιας προανήγγειλε την επέκταση των ελληνικών χωρικών
υδάτων στο Ιόνιο από τα έξι στα 12 (ναυτικά) μίλια. Η ιδέα δεν είναι νέα.
Φεύγοντας από το υπουργείο Εξωτερικών (Οκτώβριος 2018), ο Κοτζιάς είχε
αναφερθεί στην απόφασή του να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τους Οθωνιούς
(βορείως της Κέρκυρας), μέχρι τα Αντικύθηρα.
Ο Κοτζιάς είχε δώσει
στίγμα των προθέσεών του κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην ΕΡΤ τον
Δεκέμβριο 2017. Μέχρι να φύγει, όμως, από το υπουργείο Εξωτερικών δεν είχε
κάνει το σχετικό βήμα. Ούτε το έκανε ο διάδοχός του Κατρούγκαλος, ούτε και ο
Δένδιας. Τη διαχρονική αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων τις τελευταίες
δεκαετίες στο ζήτημα αυτό πληρώνουμε ακριβά σήμερα.
Σύμφωνα με το Δίκαιο της
Θάλασσας, κάθε παράκτιο κράτος έχει δικαίωμα να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά
του ύδατα μέχρι 12 μίλια. Εάν η Ελλάδα ασκούσε το δικαίωμά της, θα ακύρωνε σε
μεγάλο βαθμό τις τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις. Τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο
θα περιορίζονταν δραστικά, άρα ένα πολύ μεγάλο τμήμα του θα γινόταν ελληνική
θάλασσα.
Μεταξύ άλλων, θα λυνόταν πρακτικά και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας σ’ αυτή την περιοχή, αφού θα έμεναν σχετικά μικρές περιοχές (κυρίως στο βόρειο Αιγαίο και λιγότερο στα βόρεια της Κρήτης) προς οριοθέτηση. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Τούρκοι έσπευσαν να αποτρέψουν την Αθήνα από το να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της, χαρακτηρίζοντας αιτία πολέμου (casus belli) την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Μπογιόπουλος για Κεραμέως: Να κρατήσουν τους μέσους όρους για το Χάρβαρντ...
Δηκτική ανάρτηση του Νίκου
Μπογιόπουλου για τις εξαγγελίες Κεραμέως και τον... μέσο όρο των 17 μαθητών ανά
τμήμα
Με μια σύντομη, δηκτική ανάρτηση ο Νίκος Μπογιόπουλος σχολιάζει τις
εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας για το άνοιγμα των σχολείων, κάνοντας ειδική
αναφορά στο επιχείρημα της υπουργού Νίκης Κεραμέως για τον... μέσο όρο των 17
μαθητών ανά τάξη.
Η ανάρτηση του δημοσιογράφου:
Η κυρία Κεραμέως ανακάλυψε τον “μέσο όρο” (!) για να μετρήσει ότι τα παιδιά
στην τάξη δεν θα είναι 26, όπως λέει ο νόμος της, ο δικός της νόμος, αλλά...17.
Τσουβάλιασε δηλαδή τις ακριτικές περιοχές με τα αστικά κέντρα, και κάνει
πολιτική η κυρία υπουργός, βγάζοντας στην διατίμηση της επικοινωνιακής
μπαρούφας την ασφάλεια παιδιών, γονιών και δασκάλων σε συνθήκες πανδημίας.
Για να κατανοήσουμε τις διεθνείς σχέσεις (1/2)
Του Τιερί Μεϊσάν
Όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις, πολλά πράγματα είναι προφανή και δεν χρειάζεται να ειπωθούν. Ωστόσο, είναι καλύτερο όταν εξηγούνται. Σε αυτό το πρώτο μέρος, ο συγγραφέας θα ασχοληθεί με το αίσθημα ανωτερότητας που έχουμε όλοι και τις ασυνείδητες προκαταλήψεις μας για την κακία των συνομιλητών μας. Στο επόμενο επεισόδιο, θα ασχοληθεί με τις ιδιαιτερότητες της Μέσης Ανατολής.
Κατά τη διάρκεια πολλών ανταλλαγών μέσω e-mail, κατέστη προφανές ότι πολλά πράγματα που θεωρώ δεδομένα δεν θεωρούνται δεδομένα από όλους τους αναγνώστες μου. Θα ήθελα λοιπόν να επανέλθω σε ορισμένες ιδέες, μερικές από τις οποίες θα σας φαίνονται μόνο γενικότητες, αλλά και σε άλλες που θα σας εκπλήξουν.
Είμαστε όλοι άνθρωποι, αλλά διαφορετικοί
Είναι δυνατόν να ταξιδέψουμε σε μια μακρινή χώρα και να συχνάσουμε μόνο σε ξενοδοχεία και ηλιόλουστες παραλίες. Είναι καλό για το μαύρισμα, αλλά από ανθρώπινη άποψη, είναι μια χαμένη ευκαιρία. Αυτή η χώρα κατοικείται από ανθρώπους σαν εμάς, ίσως διαφορετικούς στην εμφάνιση, ίσως όχι, με τους οποίους θα μπορούσαμε να είχαμε συναλλαγές. Σίγουρα θα είχαμε ξεκινήσει φιλικούς δεσμούς με ορισμένους.
Γενικά, ο ταξιδιώτης θα φροντίζει πάντα να έχει περισσότερους πόρους από εκείνους των κατοίκων της χώρας που επισκέπτεται, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Ίσως, σε αυτήν την άνετη κατάσταση, να αναζητήσει το άγνωστο και θα πλησιάσει μερικούς ανθρώπους. Αλλά ποιος θα μιλήσει ελεύθερα και θα εμπιστευτεί την ευτυχία και τις ανησυχίες τους σε έναν πλούσιο ταξιδιώτη;
Αντιεπιστημονικότητα και Φιλελευθερισμός: Οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος
Με πρόσφατο παράδειγμα το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», αυξάνεται, όλο και περισσότερο, η μερίδα του κόσμου που λειτουργεί βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας.
Παρόλο που όλοι οι φιλελεύθεροι, και τα έντυπά τους, εξαπολύουν επιθέσεις προς τους «ψεκασμένους αρνητές» φαίνεται να ξεχνάνε, ή να μην γνωρίζουν, ότι και τα δυο αυτά, και ο υποκειμενισμός και η αντιεπιστημονικότητα, είναι γνήσια τέκνα της πολιτικής θεωρίας του Φιλελευθερισμού.
Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν.. και ας τους το εξηγήσουμε… Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο κυκλοφορεί εδώ και χρόνια παντού, στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και σε εκπαιδευτικές ιστοσελίδες και έχει αποσπάσει ένα τεράστιο αριθμό «likes» και θετικών σχολίων.
Δυο άνθρωποι παρατηρούν, ο καθένας από διαφορετική θέση, έναν αριθμό γραμμένο στον πάτωμα και διαφωνούν μεταξύ τους για τον αν ο αριθμός είναι το 6 ή το 9. Η λεζάντα από κάτω γράφει «το ότι έχεις εσύ δίκιο δε σημαίνει ότι εγώ έχω άδικο!».
Δε θα έδινα ιδιαίτερη σημασία, ούτε θα έγραφα ένα ολόκληρο «κατεβατό», αν η εικόνα αυτή αποτύπωνε απλά μια διαμάχη ανάμεσα σε δυο εγωιστές «ξερόλες», και δε συμβόλιζε αυτό που τον τελευταίο καιρό συνηθίζουμε να λέμε «μετά- αλήθεια», στα πλαίσια της λεγομένης «μετά- νεωτερικότητας» και το οποίο είναι πυρηνικό στοιχείο του κόσμου που σιγά σιγά διαμορφώνεται γύρω μας. Η προώθηση δηλαδή της ατομικής υποκειμενικής «αλήθειας» βασισμένης στις «εμπειρίες» του ατόμου, και η υποχώρηση της, επιστημονικά και πειραματικά, αποδεδειγμένης και αντικειμενικής αλήθειας.
Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020
Ανατροπή του σκηνικού των τελευταίων πενήντα ετών στη Μέση Ανατολή
Του Κώστα Ράπτη
Στην Μέση Ανατολή σημειώνεται μία ανατροπή που θα σαρώσει όλες τις σταθερές των τελευταίων πενήντα ετών. Και αυτή δεν είναι η συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την οποία ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα με μεγάλη ικανοποίηση ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Σύμφωνα με τον βετεράνο Βρετανό ανταποκριτή στη Μέση Ανατολή και συγγραφέα Πάτρικ Κόμπερν, η σημασία της συμφωνίας αυτής υπερτονίζεται, προκειμένου οι πρωταγωνιστές της να αποσπάσουν τα επιδιωκόμενα οφέλη στην εσωτερική πολιτική τους σκηνή. Ωστόσο, η συνεργασία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με το Ισραήλ έχει ένα παρελθόν πού πηγαίνει πολύ πιο πίσω από την πρόσφατη επισημοποίηση της σχέσης τους, ενώ αντίθετα η αναβολή της προγραμματιζόμενης προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη στο εβραϊκό κράτος, η οποία προβλήθηκε ως το αντίτιμο, είχε αποφασιστεί πριν από την ανακοίνωση της συμφωνίας. Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια εξεύρεσης μιας “λύσης δύο κρατών” στο Μεσανατολικό, την οποία υποτίθεται διαταράσσουν οι πρωτοβουλίες του Νετανιάχου και οι μεσολαβήσεις του Tραμπ, αποτελούσε κενό γράμμα.
Η πραγματικά ανατρεπτική εξέλιξη, η οποία επιταχύνεται από την πανδημία του κορονοϊού, έχει να κάνει με την απομείωση του οικονομικού βάρους των πετρελαϊκών μοναρχιών. Η δε ειρωνεία της τύχης θέλει την πολιτική τους κινητικότητα να εντείνεται, όπως το δείχνει και το παράδειγμα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ακριβώς στο έδαφος αυτής της αποδυνάμωσης.
Κυριακή 23 Αυγούστου 2020
Σάββατο 22 Αυγούστου 2020
Νίκολας Χρηστάκης: Αντιμετωπίζουμε τον ιό, κατανοώντας τον πραγματικά
Ο Νίκολας Α. Χρηστάκης είναι Eλληνοαμερικανός καθηγητής, τον οποίο το περιοδικό Time κατέταξε το 2009 στον κατάλογο των 100 πλέον σημαντικών ανθρώπων στον κόσμο. Το 2010, το περιοδικό Foreign Policy τον συμπεριέλαβε στον κατάλογο των κορυφαίων στοχαστών σε παγκόσμια κλίμακα (η βιογραφία και το έργο του στο τέλος του άρθρου).
Στις 10 Αυγούστου, το περιοδικό Economist δημοσίευσε ένα βαρυσήμαντο άρθρο του για την πανδημία και την αντιμετώπιση της. Ο επιστημονικές συνεργάτης μας Θανάσης Παπαγεωργίου τού ζήτησε την αναδημοσίευση του άρθρου του στο Tvxs και ο κ. Χρηστάκης απάντησε θετικά. Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στη συνέχεια, οι απόψεις του είναι πρωτοποριακές και συμβαδίζουν με την συστηματική αρθρογραφία μας για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του:
«Υπάρχουν επτά είδη κορωνοϊών που μολύνουν τον άνθρωπο. Τέσσερα απ’ αυτά προκαλούν συνάχι, άλλο ένα προκαλεί μια θανατηφόρο νόσο που κυκλοφορεί σε λανθάνουσα μορφή στη Μέση Ανατολή από το 2012 και δύο ακόμη εξελίχθηκαν τελικά σε πλήρεις πανδημίες. Από τους δύο τελευταίους, ο πρώτος προκάλεσε το SARS, που έσβησε όμως γρήγορα. Ο δεύτερος προκαλεί τη νόσο COVID-19 και την παγκόσμια οικονομία να χωλαίνει. Γιατί όμως υπάρχουν αυτές οι διαφορές;
Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα ανταπόκρισης των συστημάτων Δημόσιας Υγείας ή κυβερνητικής ανεπάρκειας (αν και αυτά έκαναν ασφαλώς τα πράγματα χειρότερα). Έχει επίσης να κάνει με την υφιστάμενη επιδημιολογική συμπεριφορά τού ιού, την οποία μόλις σήμερα καταφέρνουμε να κατανοήσουμε, μετά από εμπειρία που αποκτήσαμε σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από μισό χρόνο. Εάν παρατηρήσουμε την COVID-19 μέσα από το πρίσμα τού SARS μπορεί να οδηγηθούμε σε λανθασμένη αντιμετώπισή της. Η κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων τού νέου κορωνοϊού είναι βασική προϋπόθεση για να καταλήξουμε σαν κοινωνία στην καλύτερη αντιμετώπισή του.