Μύθοι κι Αλήθειες για F-35 και ισοζύγιο εξοπλισμών Ελλάδας- Τουρκίας (ηχητικό)

Ο Πάρις Καρβουνόπουλος αναλύει στον 98.4  τι κρύβεται πίσω από τον επικοινωνιακό θρίαμβο για την έγκριση αγοράς των μαχητικών F-35

Του Γιώργου Σαχίνη

Ο στρατιωτικός- αμυντικός αναλυτής και συντάκτης του Militaire.gr Πάρις Καρβουνόπουλος, αναλύει στον 98.4 γιατί πίσω από τον επικοινωνιακό θρίαμβο για την έγκριση αγοράς των μαχητικών F-35, αεροσκαφών 5ης γενιάς , η ουσία είναι πως η Ελλάδα αντί για εξοπλιστικά συστήματα άμυνας και αποτροπής της Τουρκίας στο πεδίο, αγοράζει πάνακριβες πλατφόρμες που εξυπηρετούν μόνο ευρύτερους Νατοϊκούς σχεδιασμούς.

Όπως σημειώνει, συγκρίνοντας τις επιστολές έγκρισης για την πώληση των F-35 στην Ελλάδα και των F-16 στην Τουρκία προκύπτει αβίαστα το εξής:Στην περίπτωση της Ελλάδας το κόστος μπορεί να ανέλθει μέχρι 8,6 δις δολάρια για 40 αεροσκάφη. Δεν περιλαμβάνονται καθόλου όπλα. Επίσης πλην των 2 εφεδρικών κινητήρων δεν γίνεται καμιά μνεία για αριθμό εφεδρικών υλικών και για παρεχόμενα επίπεδα συντήρησης ώστε να υποστηρίξουν την ζητούμενη διαθεσιμότητα από πλευράς ΠΑ. Αντίθετα για την Τουρκία η επιστολή περιλαμβάνει και όπλα, μάλιστα σε συγκεκριμένους αριθμούς, ενώ καθορίζεται και συγκεκριμένος αριθμός εφεδρικών υλικών, σημαντικός, ώστε να στηριχθεί το απαιτούμενο  ποσοστό διαθεσιμότητας.Στο υπόλοιπο «πακέτο» που συζητάνε να μας δώσουν οι ΗΠΑ:

• Αεροσκάφη  C-130  που  μας χρειάζονται στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Αριθμό και διαμόρφωση δεν διευκρινίζουν οι Αμερικανοί.

•4  LCS παράκτια πλοία με τη γνωστή θλιβερή ιστορία στο Αμερικανικό πολεμικό Ναυτικό. Έμεναν «καραβοφάναρα», τα απέσυραν, άρον ,άρον οι Αμερικανοί και θέλουν να μας τα φορτώσουν. Θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε την άποψη του ΓΕΝ και βεβαίως να μάθουμε το κόστος επισκευής για κάθε πλοίο. Δεν θα γελάσει ο κάθε πικραμένος αλλά θα κλάψουν όλοι οι φορολογούμενοι!

Άντε τώρα να παίξετε...

Η ανεπιθύμητη ημέρα για την Παιδεία

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Η ανεπιθύμητη ημέρα για την Παιδεία:

Με την πρόσφατη –στις 26 του μηνός– υπουργική απόφαση καταργήθηκε ως αργία (παραθέτω: ) «η θρησκευτική γιορτή των Τριών Ιεραρχών».

Υπάρχει κάτι κρίσιμο εδώ, κι αυτό δεν είναι μια αργία ως κλείσιμο του σχολείου. Το κρίσιμο είναι, ως τι λογίζεται και πώς λειτουργεί κάποια συγκεκριμένη ημέρα. Τι πράττεται στη συγκεκριμένη μέρα. Στη συνέχεια λοιπόν παραθέτω δυο σημειώματά μου, γραμμένα το 2012 και το 2015 αντίστοιχα. Ήδη φαινόταν πού πήγαινε το πράγμα, πολωμένο ανάμεσα σε μια στενά θρησκευτική και σε μια στενά αντιθρησκευτική αντίληψη (όθεν το λεκτικό της πρόσφατης υπουργικής απόφασης). Φαινομενικά είναι αντιλήψεις αντίθετες, μα στην ουσία αμφότερες απεμπολούν το θεμελιώδες: το στοχαστικό και διαλογικό αντάμωμα για τον πολύτιμο μεγάλο ασθενή, το σχολειό. Και δη σε μέρες όπου πλέον οι φιλότιμοι εκπαιδευτικοί πολιορκούνται βασανιστικά από την αίσθηση ότι η κλινική του κατάσταση μυρίζει κατάληξη... 

Τα δύο σημειώματα που παραθέτω, έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο μου «Η ρήξη με το μηδέν: Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας» (εκδ. Αρμός).

1.

«Στις 26 Ιανουαρίου [2012], το Υπουργείο Παιδείας διευκρίνισε ότι η ημέρα των Τριών Ιεραρχών είναι αργία, αλλά με προαιρετικό εορτασμό. Τι σημαίνει αυτή η αντιδιαστολή εορτής και εορτασμού; Το θέμα δεν είναι αν οι εορτασμοί γίνονται με ουσιαστικό ή με ανούσιο τρόπο. Είναι κάτι άλλο, απείρως ουσιαστικότερο: μια ιδιότυπη διείσδυση μεταμοντέρνας λογικής στον δημόσιο χώρο. Η μεταμοντέρνα λογική θρυμματίζει το δημόσιο σε ιδιωτικές προτιμήσεις. Σπάζει τον δημόσιο χώρο, ο οποίος είναι το πολύτιμο πεδίο για την κάρπιση της δημοκρατίας. Ο δημόσιος χώρος προϋποθέτει την παραδοχή ότι υπάρχουν κοινά αγαθά, κοινές αξίες. Ο μεταμοντερνισμός (σε συγχορδία με τον νεοφιλελευθερισμό) δέχεται μόνο ατομικές τροχιές. Παράδειγμα πεζό: Οι θιασώτες του δημοσίου χώρου αναγνωρίζουν το νερό ως κοινό αγαθό, και φέρνουν σε αναμέτρηση τις διαφορετικές απόψεις τους για τον χειρισμό του. Οι μεταμοντέρνοι / νεοφιλελεύθεροι, όμως, δέχονται ότι το νερό είναι μόνο μια δυνατότητα, όπως κάθε εμπόρευμα. Η διευκρίνιση του Υπουργείου, λοιπόν, πιθανότατα ευχαρίστησε τους εκσυγχρονιστές τούς κοκκαλωμένους στον παλαιοημερολογητισμό της ιδιωτικοποίησης της θρησκείας. Αυτό που δεν μπορεί να δει αυτή η μικρόκαρδη ευχαρίστηση, είναι ότι η παιδεία κινδυνεύει να γίνει χώρος ατομικών επιλογών στο στυλ της ελεύθερης αγοράς. Μια εορτή για την παιδεία δεν υπαγορεύει τι θα πεις στην εορτή, ζητάει όμως να συμφωνήσεις ότι υπάρχουν πολύτιμες ιστορικές και νοηματικές ραχοκοκκαλιές, οι οποίες δομούν την παιδεία ως δημόσιο αγαθό. 

Τα 15 λεπτά της αξιοπρέπειάς (μας)

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στη Μαρία Καρυστιανού οφείλουµε ένα µεγάλο ευχαριστώ ως κοινωνία. Σε αυτήν τη µάνα των Τεµπών είµαστε υποχρεωµένοι να υποκλιθούµε και να γονατίσουµε, γιατί µάζεψε όλο τον πόνο της, αυτή την πέτρα της ψυχής της, και σµίλεψε τη χαµένη µας αξιοπρέπεια σαν άγαλµα. ∆εκαπέντε λεπτά κράτησε η κατάθεσή της στην εξεταστική επιτροπή για την τραγωδία. Με τα δεκαπέντε λεπτά τής αναµέτρησης µε τη συνείδηση στάθηκε απέναντι στα ψέµατα 335 ηµερών µε τα οποία κατασκευάζεται το µνηµείο της απάθειας και της κοινωνικής ανοχής.

Υπάρχουµε λοιπόν ως άνθρωποι. Μπορούμε να καταλάβουμε. Θέλουμε να είναι διαφορετικά τα πράγµατα. Το κατάλαβε όποιος άντεξε και άκουσε τα δεκαπέντε λεπτά της µητέρας της Μάρθης. Τι συµβαίνει λοιπόν και καταναλώνουμε όσα µας αδειάζουν και µας σκοτώνουν; Ακόµη και στην κυριολεξία. Γιατί µας αρκεί το κλάµα ή η οργή και δεν απαιτούµε την αλήθεια και µόνο την αλήθεια; Γιατί είναι πιο εύκολο να κλαις και να θυµώνεις από το να αλλάζεις τα πράγµατα. Γιατί µάθαµε να ακολουθούµε τον εύκολο δρόµο, αντί να ανοίγουµε εκείνον που θα µας βγάλει στο ξέφωτο της πραγµατικότητας που όµως απαιτείται αντιµετώπισή της.

Πόσες φορές αναφωνήσαµε «τι κρίµα που χάθηκαν τόσοι άνθρωποι», «πήγαν άδικα», «δεν πρέπει να ξαναγίνει κάτι τέτοιο». Κι έπειτα κλείσαµε τα µάτια κι ανοίξαµε την τηλεόραση. Η κ. Καρυστιανού µας κατέβασε από το τρένο της λήθης προτού συµβεί το µοιραίο. Προσπάθησε τουλάχιστον.

Ως µητέρα που έχασε το παιδί της είχε το δυσµενές και τραγικό προνόµιο να φέρει απέναντι στα ψήγµατα έστω ευπρέπειας ακόµη κι αυτούς που θα ήθελαν να την κατασπαράξουν. Μόλις βγήκε από την αίθουσα τα µέσα ενηµέρωσης και οι αυλικοί ανέλαβαν υπηρεσία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εµφάνισαν την τοποθέτησή της ως τα λόγια µιας πονεμένης µάνας.

Η τοποθέτηση της Μαρίας Καρυστιανού δεν είχε τίποτε διαστρεβλωτικά συναισθηµατικό. Ηταν µια ακριβής καταγραφή της πραγµατικότητας. Ακόµη και η επίκληση της απώλειας του παιδιού της ήταν για να ανοίξουµε τα αυτιά σε όσα λέει και όχι σε όσα δυσβάσταχτα νιώθει.

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνικής Ελίτ για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνίας

Σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου

1. Ο επαρχιακός θίασος της Υπερεθνικής Ελίτ που κυβερνά την Ελλάδα προχωρά τώρα ακάθεκτος, μετά την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της Κοινωνίας, κτυπώντας και τα τελευταία οχυρά κοινωνικών υπηρεσιών: την Υγεία και την Παιδεία.

2. Έτσι, μετά την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, του άλλου βασικού κοινωνικού αγαθού, τώρα προχωρά ακάθεκτη και στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Όμως, αγαθά που καλύπτουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες πρέπει να είναι υπεράνω της αγοράς –δηλαδή του πλειστηριασμού των σχετικών υπηρεσιών με βάση το πορτοφόλι– και να θεωρούνται απόλυτα αγαθά, στα οποία έχει δικαίωμα, χωρίς διακρίσεις, κάθε πολίτης μιας χώρας. Ειδάλλως δεν μιλάμε βέβαια για κοινωνία, αλλά απλά για τη ζούγκλα της αγοράς που παριστάνει την κοινωνία.

3. Η διαδικασία αυτή της ιδιωτικοποίησης ακόμη και της κάλυψης βασικών αναγκών, όπως η Υγεία και η Παιδεία, έχει φυσικά κρίσιμες συνέπειες όχι μόνο όσον αφορά την κάλυψη βασικών ανθρώπινων αναγκών σε μια Κοινωνία, με πλήρη παραμερισμό κάθε έννοιας Κοινωνικής Δικαιοσύνης αλλά, συνδυαζόμενη με το παράλληλο άνοιγμα των συνόρων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και στη βαθμιαία εξαφάνιση του Ελληνικού λαού που ήδη προχώρα με ακάθεκτους ρυθμούς. Όταν δηλαδή, βαθμιαία, όχι μόνο όσοι διαχειρίζονται την κάλυψη βασικών αναγκών για την αναπαραγωγή ενός λαού, όπως η Υγεία και η Παιδεία, αλλά ακόμη και όσοι απλά μπορούν να καλύπτουν καν αυτές τις βασικές ανάγκες θα ανήκουν τελικά στους περιορισμένους κοινωνικούς κύκλους (ή τάξεις) των «βολεμένων», τότε αυτό σημαίνει μακροπρόθεσμα το βιολογικό τέλος αυτού του λαού. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των αναγκών συνοδεύεται με την παράλληλη διαδικασία ανοίγματος των συνόρων, που μας επιβάλλεται μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Πίσω από τους Τρεις Ιεράρχες»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Είναι αποδεκτό πως τίποτα δεν δημιουργείται εν κενώ. Πίσω από κάποιο γεγονός υπάρχει ένα υπόβαθρο και πίσω απ’ αυτό μια αιτία.

Στην ανατροφή των παιδιών το βασικότερο υπόβαθρο είναι το οικογενειακό περιβάλλον με βασικό πυλώνα την μητέρα. Όσο και αν «εκσυγχρονίζεται» ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μάνας παραμένει καίριος συνεπικουρούμενος από την πατρική ισότιμη φροντίδα. Η μάνα είναι αυτή που εμψυχώνει, προστατεύει, εμπνέει, περιθάλπει, υποδεικνύει, κοινωνικοποιεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει αναγνωρισθεί ο ρόλος της, με εξαιρετικά αφιερώματα, στην ποίηση και την λογοτεχνία. Για δε  τις επιστήμες της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας είναι «παραβίαση ανοιχτών θυρών» το να μιλήσει κάποιος για την σχέση μητέρας – παιδιού.

Αυτή η σχέση αποτυπώνεται ευδιάκριτα ανάμεσα στους Τρεις Ιεράρχες και τις μητέρες τους, την Εμμέλεια, την Νόννα και την Ανθούσα.

Ας τις γνωρίσουμε συνοπτικά, δανειζόμενοι τα στοιχεία από ομιλία της πρεσβυτέρας Δήμητρας Μανώλη, από τα γειτονικά μας Τρίκαλα.

Εμμέλεια

Μητέρα Μ. Βασιλείου, από την Καισάρεια. Πλούσια, ευκατάστατη, με σπουδαία κοινωνική θέση και μόρφωση. Κόρη μάρτυρος, μάνα του πόνου, «βλαστός αγιοτάτης ρίζας» μας λέει ο γιος της Βασίλειος.

Δέκα παιδιά θα δουν το φως από τα σπλάχνα της. Ο σύζυγος Βασίλειος φροντίζει για την εγκυκλοπαιδική μόρφωση των παιδιών και η Εμμέλεια για τη μόρφωση της ψυχής.

Αφετηρία του πόνου της είναι ο θάνατος των γονιών της. Ένα από τα δέκα παιδιά της, πεθαίνει πολύ μικρό. Κι ο σταυρός της σιγά- σιγά βαραίνει γιατί μετά τη γέννηση του δέκατου παιδιού τους, Πέτρου, χάνει τον αγαπημένο της σύζυγο. Αρραβωνιάζει στη συνέχεια την κόρη της Μακρίνα και ο γαμπρός πεθαίνει . Μα, πριν κλείσει η μια πληγή ανοίγει η άλλη. Πνίγεται στο ποτάμι ο γιος της Ναυκράτιος, 27 ετών. Ο Βασίλειος είναι φιλάσθενος και όλα τα χρόνια φροντίζει εκτός της ψυχικής και την σωματική του υγεία.

Η αθάνατη ψυχή της και η ψυχή των παιδιών της, είναι το μέλημά της. Αναδεικνύει εφτά αγίους στην οικογένειά της: πέντε παιδιά της, τον άνδρα της και τον εαυτό της.

Οι χορτασμένοι...

Η θειά του Καραγκιόζη και η παρένθετη μητρότητα

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Εκτός από τις παιχνιδομηχανές, υπάρχουν και οι παιδομηχανές. Είναι οι επί πληρωμή παρένθετες μητέρες. Ή μάλλον τα επί πληρωμή σκεύη αναπαραγωγής (και όχι ηδονής).

Αρκετές φωνές, που δεν προέρχονται από το συντηρητικό στρατόπεδο, υποστηρίζουν ότι ο  νόμος περί παρένθετης μητρότητας είναι βαθιά ταξικός, αντιδραστικός και εκμεταλλευτικός όπου και όπως και αν εφαρμόζεται. Το ζήτημα δεν είναι η επέκτασή του ή μη στα ομόφυλα ζευγάρια  αλλά η κατάργησή του για όλες και για όλους… όμως το ποτάμι της εμπορευματοποίησης δεν γυρίζει πίσω. Και ασφαλώς άλλο τεκνοθεσία και άλλο παρένθετη μητρότητα (ή παρένθετη κύηση, όπως έχει επισημανθεί).

Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, είχε πει ένας φωστήρας της Νέας Δημοκρατίας. Και στην Ελλάδα, η παρένθετη μητρότητα είναι από το 2002 νόμιμη. Απαιτείται δικαστική άδεια ενώ οι όροι για την εφαρμογή της είναι συγκεκριμένοι και αυστηροί. Μια ελεύθερη συναλλαγή ελεύθερων ανθρώπων σε μια ελεύθερη αγορά ενστίκτων και συναισθημάτων. Πουθενά στον σχετικό νόμο δεν αναφέρεται η λέξη “αμοιβή”, υπάρχει μόνο η λέξη “αποζημίωση”.
Η παρένθετη μητέρα νοικιάζει το σώμα της. Η μίσθωση είναι βραχεία, λήγει με το πρώτο κλάμα του μωρού που έρχεται στον κόσμο. Από κει και πέρα, μην την είδατε την παιδομηχανή, μην την απαντήσατε. Aυτού του είδους η εμβρυομεταφορά είναι μια “πράξη αλτρουισμού”, λέει κάποιος ειδικός. Αλτρουισμού με το αζημίωτο, καθώς κανείς δεν ξέρει πόση αποζημίωση καταβάλλεται κάτω από το τραπέζι. Και όσο ο οικονομικός ορίζοντας σκοτεινιάζει, όσο η γυναικεία ανεργία καλπάζει, όσο ο πόλεμος ρημάζει χώρες και λαούς, τόσο θα πολλαπλασιάζονται αυτές οι όχι και τόσο αφιλοκερδείς πράξεις αλτρουισμού.

Οι ΗΠΑ εγκρίνουν την πώληση F-35 στην Ελλάδα και F-16 στην Τουρκία

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έστειλε την επίσημη ειδοποίηση στο Κογκρέσο για την ταυτόχρονη έγκριση της πώλησης νέων μαχητικών αεροσκαφών F-35 και F-16 σε Ελλάδα και Τουρκία, αντίστοιχα.

Το πρώτο καθοριστικό βήμα για την πώληση των μαχητικών F-35 στην Ελλάδα αλλά και των F-16 στην Τουρκία έγινε το βράδυ της Παρασκευής (26/01) από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με την αμερικανική κυβέρνηση να προχωρά στην επόμενη φάση, στέλνοντας την επίσημη ειδοποίηση στο Κογκρέσο για την ταυτόχρονη έγκριση της πώλησης νέων μαχητικών αεροσκαφών σε Ελλάδα και Τουρκία.

Είχε προηγηθεί η επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ από την τουρκική βουλή, η επιστολή Μπάιντεν στο Κογκρέσο που πίεζε για την αποδοχή του αιτήματος της Άγκυρας, και η υπογραφή του πρωτοκόλλου ένταξης της Σουηδίας από τον πρόεδρο Ερντογάν.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενημέρωσε το Κογκρέσο για την έγκριση της πώλησης των F-16 στην Τουρκία, ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων και την πώληση προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Ελλάδα, ύψους 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αργά την Παρασκευή.

Η πώληση στην Τουρκία περιλαμβάνει 40 νέα αεροσκάφη F-16 και εξοπλισμό για τον εκσυγχρονισμό 79 αεροσκαφών του υπάρχοντος στόλου της. Η πώληση στην Ελλάδα περιλαμβάνει 40 μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II Joint Strike Fighters και συναφή εξοπλισμό.

Η επίσημη επιστολή στο Κογκρέσο για την πώληση των F-35 στην Ελλάδα:

“Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφάσισε να εγκρίνει μια πιθανή στρατιωτική πώληση στην κυβέρνηση της Ελλάδας, F-35 Joint Strike Fighter συμβατικής απογείωσης και προσγείωσης (CTOL) και σχετικού εξοπλισμού για εκτιμώμενο κόστος 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Υπηρεσία Συνεργασίας για την Αμυντική Ασφάλεια παρέδωσε την απαιτούμενη πιστοποίηση ειδοποιώντας το Κογκρέσο για αυτήν την πιθανή πώληση σήμερα

Με προβιά...προοδευτισμού

Οι καταχρεωμένοι; 

Σύμφωνα με την κυβέρνηση και το πτωχευτικό της ...δίκαιο, έχουν «δικαίωμα» να μείνουν στο σπίτι τους ως νοικάρηδες (στην καλύτερη περίπτωση), όπως δικαίωμα έχουν τα funds και οι τράπεζες να τους εκβιάζουν και να τους ξεσπιτώνουν για να πάρουν τρίδιπλα όσα δάνεισαν με ληστρικούς όρους. Αλλά δεν έχουν δικαίωμα να παλεύουν για κατάργηση των πλειστηριασμών, και διώκονται ως κοινοί εγκληματίες. 

Οι μαθητές και οι φοιτητές; 

Εχουν «δικαίωμα» να πληρώνουν για να μορφώνονται, να βάζουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά δεν έχουν δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, με τους ταξικούς φραγμούς να υψώνονται σε κάθε βήμα. Κι αν τυχόν αγωνιστούν έχει εισαγγελέα, αστυνομία και «κρέμασμα» στον αστικό Τύπο προς παραδειγματισμό. 

Οι εργαζόμενοι - όπως μάθαμε με το νομοσχέδιο Γεωργιάδη και τα άλλα πιο πριν - έχουν «δικαίωμα» να δουλεύουν δύο δουλειές και απλήρωτες υπερωρίες «για να μαζεύουν τις ελιές», αλλά δεν έχουν δικαίωμα να οργανώνονται, να απεργούν, να διεκδικούν αυξήσεις σε μισθούς και ΣΣΕ. Γι' αυτό βγαίνουν παράνομοι αν τολμήσουν. 

Πρόβατα

«Γονέας 1» και «Γονέας 2»

Η φύση, όταν παραβιάζονται οι νόμοι της λειτουργίας της, τιμωρεί σκληρά…

Του Θάνου Βασιλόπουλου *

Στις 14/12/23 ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο το λεγόμενο πιστοποιητικό γονεϊκής σχέσης. Με πρόσχημα την προστασία του παιδιού, μεταξύ άλλων απαλείφει οποιαδήποτε αναφορά στις έννοιες μητρότητα, πατρότητα και τις αντικαθιστά με τον όρο γονέας 1 και γονέας 2, αλλά και στην απαίτηση αναγνώρισης γονικής σχέσης του παιδιού με περισσότερους από δύο γονείς. Επίσης ανοίγει τον δρόμο για την μετατροπή της έννοιας της παρένθετης μητρότητας από αλτρουιστική σε εμπορική πράξη, με χρηματικό αντάλλαγμα, μετατρέποντας έτσι το σώμα της γυναίκας και τη γέννηση του παιδιού σε κερδοσκοπική επιχείρηση και εμπόρευμα. Επιχειρείται πέραν αυτών να συνδυαστεί μέσω νομικίστικων αυθαιρεσιών, ως ενιαίο δικαίωμα, ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ανθρώπων και η δυνατότητα τεκνοθεσίας. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά και ξεχωριστά πράγματα. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ανθρώπων είναι προφανώς δικαίωμα και πρέπει να νομοθετηθεί. Η τεκνοθεσία πρέπει να γίνεται στη βάση αυστηρών, κυρίως ιατρικών αλλά και κοινωνικών κριτηρίων και προϋποθέσεων. Δύο είναι αυτά τα κριτήρια.

Πρώτο: Η  ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ του  ΠΑΙΔΙΟΥ.

Δεύτερο: Η ΜΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ των ΝΟΜΩΝ της ΦΥΣΗΣ για την αναπαραγωγή του ανθρώπου. Η Φύση έχει καθορίσει τους φυσικούς νόμους και παράγοντες που διέπουν την αναπαραγωγή και διαιώνιση του ανθρώπινου όντος. Έχει δημιουργήσει το θηλυκό και το αρσενικό ον με τα ιδιαίτερα σωματικά, γεννητικά και ορμονολογικά χαρακτηριστικά  το καθένα. Είναι τα λεγόμενα χαρακτηριστικά του φύλου, της γυναίκας και του άνδρα. Για την αναπαραγωγή και διαιώνιση του ανθρώπου, είναι απαραίτητη η σεξουαλική συνεύρεση της γυναίκας και του άνδρα.

Αυτή είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Μεσογαίας στην Ιεραρχία

Εισηγητής της έκτακτης Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν σήμερα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος σχετικά με το ζήτημα του “γάμου μεταξύ ομοφύλων”.

Η εισήγηση με θέμα «Εκκλησία και ‘’θέσπιση γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου’’», ακούστηκε με ενδιαφέρον από τα Μέλη του Σώματος της Ιεραρχίας και με τις θέσεις του Σεβασμιωτάτου ταυτίστηκαν οι περισσότεροι Μητροπολίτες.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όλη την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου την οποία εξασφάλισε το πρακτορείο Ορθοδοξία (ope.gr)

Καίριο πλήγμα στην Πυρηνική Οικογένεια!

Του Θανάση Κ. 

Μετά την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου, καιρός να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:

Η νομοθετική εξίσωση της "συμβίωσης" ομόφυλων ζευγαριών με τον "γάμο" ΔΕΝ είναι "αναπόφευκτος εκσυγχρονισμός" των κοινωνιών. 

ΟΥΤΕ "αναπόφευκτος", ΟΥΤΕ "εκσυγχρονισμός"...

ΟΥΤΕ αφορά τις "κοινωνίες" εν γένει...

Άμεσα αφορά ελάχιστους! 

Αλλά την ίδια στιγμή επηρεάζει τις ζωές όλων των άλλων...

Από τα άτομα που έχουν "ομοφυλοφιλικές τάσεις", ένα μικρό ποσοστό καταλήγουν να ζουν ως αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι. 

Κι από τα άτομα που ζουν ως ομοφυλόφιλοι, ένα μικρό ποσοστό επιλέγει να συνάψει "σύμφωνο συμβίωσης" με άτομο του ίδιου φύλου. 

Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια, ένα ποσοστό μόνο διαλέγει να αναβαθμίσει τη "σχέση" σε "γάμο" στις χώρες όπου αυτό έχει θεσμοθετηθεί.

Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια που προχώρησαν σε "γάμο", μόνο ένα ποσοστό προχωρά σε τεκνοθεσία.

Η τεκνοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια, ακόμα κι αν νομιμοποιηθεί, θα είναι μια πολύ "ακριβή" υπόθεση...

Ελάχιστοι θα μπορέσουν να επωφεληθούν. Κι αυτοί θα είναι ιδιαίτερα πλούσιοι. 

Η μεσαία τάξη και τα κατώτερα στρώματα έχει πρόβλημα να αντιμετωπίσουν το κόστος της ανατροφής παιδιών. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους, που νεαρά ζευγάρια αποφεύγουν πλέον να κάνουν παιδιά. 

Αυτοί που καταφεύγουν στην τεκνοθεσία προέρχονται συνήθως από ανώτατα κοινωνικά στρώματα. 

H ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών

Μεγάλωσα πια

Της Λουκίας Μητσάκου

Μεγάλωσα πια. Δεν χάνω χρόνο δίνοντας εκατοντάδες δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους.

Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί.
Μεγάλωσα και δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε μου λες. Βαρέθηκα να μαντεύω. Θέλω να τα ακούσω και θέλω να τα δω.

Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που σκέφτονται στ’ αλήθεια αυτό που λένε. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους.

Η μοναξιά δε με φοβίζει, όπως με φόβιζε παλιότερα. Περνάω καλά με τον εαυτό μου και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως είμαι καλύτερα μόνη μου παρά με κακή παρέα.

Τους ανθρώπους πλέον δεν τους ξεχωρίζω από τα λόγια και τις υποσχέσεις- τους ξεχωρίζω από τα μάτια. Και εμπιστεύομαι επιτέλους την κρίση μου. Γιατί η πρώτη μου εντύπωση είναι συνήθως η σωστή. Πάντα ήταν. Τα μάτια δε λένε ψέματα. Αυτά εμπιστεύομαι.

Δε μου παίρνει πια ένα χρόνο ολόκληρο για να καταλάβω τι είναι και τι δεν είναι ένας άνθρωπος. Έμαθα να βλέπω, βλέπεις- όχι απλώς να κοιτάζω. Έμαθα να παρατηρώ και να μη χαραμίζω τον καιρό μου. Μου δόθηκε το δώρο του χρόνου.

Μεγάλωσα και ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που κουτσομπολεύει τους πάντες σε εμένα, πίσω από την πλάτη μου θα κουτσομπολεύει και εμένα. Ο άνθρωπος που ζηλεύει και θέλει το κακό του άλλου -ακόμα και αν μου δείχνει πως είναι φίλος μου- θα ζηλεύει και θα θέλει και το κακό το δικό μου. Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που μιλάει εκείνος για τους άλλους παρά από τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι για εκείνον. Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι.

Τα επαγγέλματα του μέλλοντος: Influencer, only fans, παρένθετες (Πώς το σύστημα καταδίκασε την επιστήμη σε ανυποληψία και την υγεία σε εμπόρευμα)

Του Πάνου Χριστοδούλου

Πριν από λίγα χρόνια δεν είχα ιδέα τι σημαίνει και τι είναι influencer. Όταν αργότερα έμαθα δεν μπορούσα να αντιληφθώ γιατί υπάρχει, πού χρησιμεύει ακριβώς. Αν και πιθανότατα δε χρησιμεύει ουσιαστικά πουθενά, το παραπάνω είναι κατά βάση μια απλοϊκή σκέψη, με βάση κάποια συγκεκριμένα κριτήρια. Ένα κριτήριο ότι η κοινωνία για να παραμένει υπό συνοχή και να εξελίσσεται χρειάζεται παραγωγικές δυνάμεις ενεργές και άρα χρειάζεται αφενός εργαζόμενους σε κάθε τομέα και αφετέρου επιστημονική πρόοδο και έρευνα. Όμως αυτό το κριτήριο δεν αφορά την κοινωνία στην οποία ζούμε.

Το βασικό κριτήριο στην κοινωνία του σήμερα, πολύ μακριά από τα αφηγήματα επιστημονικής φαντασίας, είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, και ειδικά σε πιο περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα ακόμα και αν αυτό δε συνοδεύεται από συγκροτημένη παραγωγή, αλλά από κατανάλωση και ανακύκλωση προϊόντων. Εξάλλου σε αυτό το πλαίσιο, η συγκροτημένη με σχέδιο κοινωνική παραγωγή και η έρευνα με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας είναι όχι μόνο περιττό κόστος, αλλά και ζημιά ως προς την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών.

Με αυτό τον τρόπο προκύπτει μια έντονη απαξίωση των επιστημών στην Ελλάδα. Καταρχήν η ερευνητική διαδικασία στα πανεπιστήμια είναι κυρίως άνευ αμοιβής, άρα ή γίνεται με κόστος του υποψηφίου διδάκτορα, ή γίνεται ως παράλληλη με μια βασική εργασία δραστηριότητα, με ό,τι περιορισμούς αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και το χρονικό πλαίσιο της ερευνητικής διαδικασίας. Όσον αφορά την βασική επιστημονική εργασία, συνεχίζει να είναι χαμηλά αμειβόμενη στον ιδιωτικό τομέα (μηχανικοί, δικηγόροι, καθηγητές, κλπ) είτε στο δημόσιο τομέα (γιατροί, δάσκαλοι, καθηγητές). Μάλιστα οι γιατροί που πολλές φορές θεωρούνται υψηλά αμειβόμενος κλάδος, έχουν βασικό μισθό μετά την ειδικότητα (δηλαδή κοντά στα τριάντα πέντε) μικρότερο πολλών σωμάτων ασφαλείας (τα οποία έχουν τη δυνατότητα εργασίας από τα είκοσι δύο).

Κάνε και συ μία καρδούλα, μπορείς!

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Οι λέξεις και οι έννοιες όπως μας λένε οι ειδικοί φθείρονται, χάνουν με τον καιρό την σημασία τους. Στην Ελλάδα όμως, επειδή πάντα πρωτοπορεί, η σημασία των εννοιών αντιστρέφεται. Έτσι, όταν κάποιος λέει για κάποιο ζήτημα πως «εδώ χρειάζεται πολιτική βούληση», εννοεί πολύ απλά πως αυτό το ζήτημα πρέπει να το αναλάβουν αυτοί που έχουν την βούληση, δηλαδή οι πολιτικοί.

 Το μεγάλο πλήθος δεν διαθέτει βούληση γιατί απλά δεν την δικαιούται. Έχει βέβαια το δικαίωμα να εκλέγει αυτούς που θα διαχειριστούν τις τύχες της χώρας, όμως δεν έχει το δικαίωμα της «βούλησης». Ούτε καν της γνώμης, της άποψης για τον προϋπολογισμό του Κράτους, για την Παιδεία, την Υγεία, την Άμυνα, τις διεθνείς συμφωνίες, την Οικονομία, για όλα τα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα της χώρας. Όπως και στους στίχους του Φοίβου Δεληβοριά, το πλήθος παρακολουθεί «πίσω απ’ το τζάμι» να ξετυλίγεται η ζωή του, να του ξεφεύγει η ζωή, να γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, πιο γκρίζα, πιο σκοτεινή.

 Καθώς το πλήθος δεν διαθέτει βούληση, βρίσκεται ανυπεράσπιστο απέναντι στην κερδοσκοπία, την βία, το έγκλημα, τα ναρκωτικά, την αυθαιρεσία. Εδώ και και οκτώ χρόνια το πλήθος υποχωρεί, μαζεύεται στο περιθώριο, σιωπά και υπομένει. Οι τελευταίες γραμμές άμυνας του κατέρρευσαν τα χρόνια της πανδημίας. Μεταβλήθηκε σε ένα ασπόνδυλο σώμα, ένα σύνολο ατόμων που το ένα αντιπαλεύει το άλλο για ένα ευρώ κέρδος, μια θέση πάρκιγκ στο δρόμο, μια θέση στο λεωφορείο.

Μένουμε Ευρώπη

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. «Το παρά φύσιν δεν καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις»

Δελτίο τύπου

Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας.

Σχετικά με τη δια νόμου ανύψωση της συμβιώσεως των ομοφυλοφίλων εις γάμον η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας δηλώνει:

Είναι πασίγνωστο ότι η διαιώνιση της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην ύπαρξη δύο φύλων και στην ένωσή τους.

Κανείς πολιτισμός, θρησκεία ή σύστημα νόμων (Σόλων, Πλάτων κ.λπ.) δεν θεσμοθέτησε τη συμβιωση των ομοφυλοφίλων ως γάμο.

Το παρά φύσιν δεν καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις.

Αντίθετα, ένας τέτοιος νόμος προσβάλλει τη δημιουργία.

Δεν αποτελεί κοινωνική πρόοδο αλλά σύγκρουση με τη φυσική τάξη, κατήφορο.

Παλιό αλλά πολύ διδακτικό!

Κατά τη διάρκεια μίας ληστείας, ο ληστής φώναξε: "Μείνετε ακίνητοι. Τα λεφτά ανήκουν στο κράτος. Η ζωή ανήκει σε εσάς."

Όλοι κάθισαν ήρεμοι.

Αυτό λέγεται: "ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΕΠΤΙΚΟΥ", αλλάζοντας τον τρόπο που σκέφτεσαι.

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι, ο νέος ληστής είπε στο παλιό ληστή: "Ας μετρήσουμε τα λεφτά".

Ο παλιός ληστής του απάντησε: "Μην είσαι χαζός. Είναι πολλά λεφτά θα μας πάρει ώρα να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις, θα μας πούνε πόσα κλέψαμε."

Αυτό λέγεται: "ΕΜΠΕΙΡΙΑ"

Και σήμερα η εμπειρία είναι πιο σημαντική από τα διπλώματα.

Όταν έφυγαν οι ληστές, στη τράπεζα ο διευθυντής είπε στον προϊστάμενο να καλέσει την αστυνομία γρήγορα. Ο προϊστάμενος του απάντησε: "Περίμενε. Ας πάρουμε 10 εκ. από τη τράπεζα εμείς και ας τα προσθέσουμε στα άλλα 50 που έχουμε καταχραστεί από τη τράπεζα"

Αυτό λέγεται: "ΚΟΛΥΜΠΑ ΜΕ ΤΟ ΚΥΜΑ"

Να μετατρέπεις μια άσχημη κατάσταση προς όφελος σου.

Ο προϊστάμενος είπε: "θα ήταν ωραία να είχαμε μια ληστεία κάθε μήνα".

Αυτό λέγεται: "ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΑΡΕΜΑΡΑ".

Η προσωπική ευτυχία είναι πιο σημαντική από την δουλειά.

Εντολή ΗΠΑ-Ισραήλ: Πάμε Υεμένη και όπου βγει

Τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική πολιτική της χώρας θυμίζει, όλο και περισσότερο Ιονέσκο, Θέατρο του Παραλόγου.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η απόφαση Μητσοτάκη και Δένδια να στείλουν φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα:

• Κινδυνεύει να εμπλέξει την Ελλάδα σε όλο και πιθανότερο μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ αφενός και σειράς αντιπάλων κρατών και κινημάτων (Χαμάς, Χεζμπολάχ, Συρία, Υεμένη, σιϊτικές πολιτοφυλακές Ιράκ, Ιράν) με συνέπειες που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει σήμερα και χωρίς κανένα κέρδος για τη χώρα.
• Έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, τους νόμους του κράτους και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, που δεν επιτρέπουν ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον τρίτου κράτους χωρίς σχετική εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. 
• Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κηρύξει ουσιαστικά πόλεμο στην Υεμένη, χωρίς να έχει ζητήσει καν τη γνώμη των κομμάτων, να έχει προκαλέσει σύσκεψη του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών ή σχετική ψηφοφορία στη Βουλή.
• Η απόφαση είναι ηθικά κατάπτυστη στο μέτρο που συνιστά έμμεση πλην σαφή υποστήριξη στη συντελούμενη από το Ισραήλ γενοκτονία των Παλαιστινίων. Οι Χούθι επιτίθενται σε πλοία που πάνε ή που έρχονται από το Ισραήλ, ζητώντας ακριβώς να σταματήσει η σφαγή. Αντί να ζητάει η Ελλάδα τη διακοπή της γενοκτονίας, κάτι που θα επέτρεπε και την αποκατάσταση της ελεύθερης και ασφαλούς ναυσιπλοΐας, επιτίθεται σε αυτούς που προσπαθούν να τη σταματήσουν.
• Η αποστολή της φρεγάτας και η τυχόν εμπλοκή της σε εχθροπραξίες με τους Χούθι καθιστά τη χώρα και ιδιοκτησίες ελληνικών συμφερόντων ανά τον κόσμο δυνητικούς στόχους επίθεσης και αντιποίνων.

Καμιά νομιμοποίηση του πρακτορικού "δικαιοματισμού" στο όνομα του κινήματος!

Επί τροχάδην, μερικές σκέψεις για το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών κλπ.

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Πρώτον. Δεν είναι ένα ζήτημα που προέκυψε από τα κάτω, από την κοινωνία,  ως μαζικό κοινωνικό αίτημα. Αντίθετα, συστηματικά προωθείται από συστημικούς μηχανισμούς και φορείς, από τα πάνω και με όρους, συχνά, εξοργιστικής προπαγάνδας, η οποία κάνει ότι μπορεί για να επιβάλλει την "identity politics" ατζέντα της κόντρα στη βούληση ποσοστών της κοινωνίας που αγγίζουν το 70%, όπως έδειξε ακόμα και πρόσφατη έρευνα της GPO - του κυβερνητικού παρατρεχάμενου Θεοδωρικάκου. Και ας μην αναρωτηθεί κανείς καν για το ταξικό "πρόσημο" αυτού του πλειοψηφικού ρεύματος: ανάμεσα στο Αιγάλεω και το Κερατσίνι από τη μια και την Κηφισιά και τη Φιλοθέη από την άλλη, υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει σε ποιες περιοχές τα ποσοστά του "ναι" είναι υψηλοτέρα και σε ποιες χαμηλότερα;

Δεύτερον. Αν προς στιγμήν αφήσουμε εκτός συζήτησης το αν και κατά πόσο έχει "δικαίωμα" ή όχι ένα ομόφυλο ζευγάρι στο να ανατρέφει παιδιά (από τη στιγμή που η επιλογή του συνιστά άρνηση της φυσικής διαδικασίας γέννησης αυτών των παιδιών), τότε είναι φανερό ότι το δικαίωμα αυτό για τα ομοφυλόφιλα άτομα στην Ελλάδα είναι νομικά κατοχυρωμένο ήδη από το 1946, με την θέσπιση δικαιώματος υιοθεσίας σε κάθε μεμονωμένο άτομο, ακόμα και εκτός γάμου. Κανείς λοιπόν δε μπορεί να ισχυριστεί ότι η συζήτηση που γίνεται αφορά στην κάλυψη ενός πραγματικού νομικού κενού και στην κατοχύρωση ενός , τάχα, ανεκπλήρωτου ως σήμερα, ανθρώπινου δικαιώματος.

Τρίτον. Η δυνατότητα τεκνοθεσίας ενός ομόφυλου ζεύγους μέσω παρένθετης μητέρας είναι τουλάχιστον το ίδιο προβληματική όσο και για ένα ετερόφυλο. Στην ουσία μιλάμε για την απογείωση της λογικής της γυναίκας ως "συσκευής αναπαραγωγής". Και μην πει κανείς για το "δικαίωμα ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδί" γιατί εδώ το κυρίαρχο στοιχείο είναι το οικονομικό - ταξικό: το κόστος μιας εγκυμοσύνης μέσω παρένθετης μητέρας κυμαίνεται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ (>70k), έτσι ώστε μόνο οικογένειες από πολύ συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα να έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν αυτό το "δικαίωμα". Να "νοικιάσουν" δηλαδή μια γυναικεία μήτρα για να κυήσει και να γεννήσει το παιδί τους. Μιλάμε για την πλήρη στρέβλωση της έννοιας της μητρότητας. Αντί λοιπόν να συζητάμε (και το γυναικείο κίνημα να απαιτεί!) την κατάργηση ή έστω τη θέσπιση πολύ αυστηρών προϋποθέσεων εφαρμογής του θεσμού της παρένθετης μητέρας, συζητάμε για την επέκταση του ώστε να καλύπτει και ζευγάρια των οποίων η επιλογή εξ ορισμού αποκλείει την έννοια της απόκτησης παιδιών με τη μόνη διαδικασία που γνωρίζει η φύση. Κι αυτό ορισμένοι, το ονομάζουν... "προοδευτισμό"!!!

Contro vento Ένα βιβλίο για το ΑΜΕΕ Ιταλίας στα χρόνια της δικτατορίας (1967-1974)

Του Ρούντι Ρινάλντι

ρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Στέλιου Μανούσακα –από τις εκδόσεις Ψιμύθι– με τίτλο «Contro vento, μνήμες από τον αντιδικτατορικό αγώνα 1967-1974 Ιταλία», το οποίο αναφέρεται κυρίως στη δράση της σημαντικότερης ελληνικής αντιδικτατορικής οργάνωσης στην Ιταλία, του ΑΜΕΕ (Αγωνιστικό Μέτωπο Ελλήνων Εξωτερικού).

Στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες τείνει να παραχαραχθεί σε μεγάλο βαθμό η ιστορία του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, και βασικά να αποσιωπηθούν σημαντικές οργανώσεις, κινήσεις και κινήματα. Κυριαρχεί δε η άποψη ότι υπήρξαν δύο βασικές αριστερές παρατάξεις, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, ενώ κάποιες φορές γίνεται μια γενικόλογη αναφορά σε «αριστεριστές» ή εξωκοινοβουλευτικούς. Συνήθως μάλιστα τέτοιες αναφορές αφορούν τις μικρότερες καταστάσεις ή κινήσεις αυτού του χώρου, ή υπερπροβάλλονται τροτσκιστικές κινήσεις, που ποτέ δεν είχαν σημαντική εμβέλεια. Για τις οργανώσεις του μαρξιστικού λενινιστικού χώρου –όπως αυτές αυτοαποκαλούνταν– υπάρχει αποσιώπηση, ή το αστειάκι για το «μ-λ μπροστά ή πίσω». Με άλλα λόγια, δεν γίνεται καμία αναφορά στις πιο σοβαρές περιπτώσεις του ρεύματος αυτού, ή ακόμα στην εμβέλεια, τη σημασία, τις ιδιαιτερότητές του. Περίπου σαν να μην υπήρξε.

Βέβαια πρέπει να σημειωθεί ότι από τους βασικούς παράγοντες του μαζικότερου και σημαντικότερου μορφώματος του χώρου αυτού [ΟΜΛΕ, και ΚΚΕ (μ-λ) στη συνέχεια] δεν υπήρξε καμία σοβαρή υποστήριξη ή ανάληψη ευθύνης για το ρεύμα αυτό, ή κάποια σοβαρή εξήγηση ακόμα και για τη διάλυσή του στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πρόσφατα ορισμένοι (όχι πολλοί) νέοι ερευνητές έχουν αρχίσει να μελετούν ή να έρχονται σε επαφή και να καταγράφουν σε εργασίες και βιβλία ορισμένες πλευρές που αφορούν το συγκεκριμένο ρεύμα, το οποίο έδρασε από το 1964 μέχρι το 1981. Άρα με κάποιο τρόπο έρχεται στην επιφάνεια, έστω και έτσι, μια σημαντική πλευρά της ιστορίας αυτού του οργανωμένου ρεύματος στη χώρα μας, που συνήθως αποσιωπάται.

Το αφήγημα της "Δημοκρατίας"

Πάντως είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως το σύστημα συντηρεί το αφήγημα της "Δημοκρατίας" και ρίχνει στάχτη στα μάτια των δούλων. Κάθε μέρα διαβάζουμε ιστορίες του τύπου:

-"Το πήρε πάνω του ο πρωθυπουργός και αποφάσισε..."

-"Έντονη διαμάχη ξέσπασε μεταξύ των βουλευτών του τάδε με τους τάδε.."

- "Παρά τη δύσκολη κατάσταση, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαλαρώσει τα μέτρα..."

-"Έντονη υπήρξε η αντίδραση της αντιπολίτευσης...."

-"Επανάσταση από τους βουλευτές της τάδε που ψήφισαν "παρόν" στο νέο νομοσχέδιο...."

Φυσικά, όποιος έχει δραπετεύσει από το "σπήλαιο του Πλάτωνα" αντιλαμβάνεται ότι όλες αυτές οι παπαρiές έχουν αποκλειστικό στόχο να περάσουν το μήνυμα πως "η Δημοκρατία δουλεύει" και ότι οι μάχιμοι πολιτικοί μας δίνουν τρομερό αγώνα καθημερινά για να βελτιώσουν τη ζωή μας. Γνωρίζει ότι μιλάμε για άτομα που είναι κολλητοί μεταξύ τους, αλλάζουν κόμματα και ιδεολογίες σαν τα πουκάμισα και βγαίνουν για μεζέδες και τσίπουρα μετά τη δήθεν αντιμαχία τους στα κανάλια.

Η κρυφή αγάπη του νεοφιλελευθερισμού για το βρώμικο χρήμα

Του Κώστα Μελά

Η όψιμη μαζικοδημοκρατική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την καινοτομία που αφορά στην οικονομικώς λειτουργική ενσωμάτωση στον πυρήνα του μαζικοδημοκρατικού υστεροκαπιταλιστικού συστήματος, της “συστημικής διαφθοράς” και του οργανωμένου εγκλήματος. Ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’80 και την επικράτηση του ριγκανισμού και του θατσερισμού, με τη μονοδιάστατη “ενιαία σκέψη” και το νεοφιλελευθερισμό.

Μοχλοί προς αυτή την κατεύθυνση είναι τα χρηματιστήρια και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πρόκειται για αυτό που ονομάζεται “συμπερίληψη της διαφθοράς”. Το παραβατικό κανονικοποιείται και από ανωμαλία μετατρέπεται σε προϋπόθεση της ομαλής λειτουργίας του νεοκαπιταλιστικού μηχανισμού. Η διαφθορά τείνει να αυτοαναπαράγεται μαζί με ένα σύστημα κανόνων και αξιών. Αυτή είναι η σκοτεινή όψη του συστήματος, που παρότι διαφέρει από το νόμιμο ομόλογό του, απέχει πολύ από το να συνιστά ανομία.

Στις αναπτυγμένες χώρες, η ραγδαία αποβιομηχάνιση και η μεταφορά πλήθους παραγωγικών δραστηριοτήτων στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, επέτρεψε στην εικονική οικονομία των πληροφοριοποιημένων συναλλαγών να καταλάβει το προσκήνιο. Ο καπιταλισμός των χρηματιστηρίων και των υπηρεσιών είναι πλέον εγγενώς συνδεδεμένος με το οργανωμένο έγκλημα και κυρίως: 

Με τα συστήματα αναθέσεων και προμηθειών στις δημόσιες εργολαβίες και στα εξοπλιστικά προγράμματα. Κατ’ επέκταση έχουμε τις δωροληψίες και το ξέπλυμα χρήματος με βασικά πλυντήρια, ύστερα από τους υπεράκτιους μεσολαβητικούς σταθμούς, τους μεγάλους νόμιμους τραπεζικούς οργανισμούς, το real estate, την αγορά Τέχνης κτλ.

Δικαιώματα και «δικαιώματα»

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Εδώ και μέρες βομβαρδιζόμαστε για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» με αφορμή μια νομοθετική πρωτοβουλία της Ν.Δ. για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Λίγο πριν βομβαρδιζόμασταν για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», ενώ χθες μάθαμε τον βομβαρδισμό της Υεμένης από ΗΠΑ και Αγγλία για να προστατευτεί το «δικαίωμα στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα». Πριν 25 χρόνια 19 χώρες του ΝΑΤΟ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία στο όνομα των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και καθιέρωσαν τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» πόλεων, αμάχων, υποδομών νερού και ηλεκτρισμού, διαλύοντας εν τέλει μια ολόκληρη χώρα. Ο Δυτικός «πολιτισμός» (δηλαδή ο Δυτικός ιμπεριαλισμός) εκφοβίζει ευθέως ότι έχει τη δυνατότητα να στείλει 50 ή και 100 χρόνια πίσω κάθε χώρα ή λαό που απειλεί ή αμφισβητεί την κυριαρχία του.

Θα ρωτήσει ο αναγνώστης (εν μέρει δικαιολογημένα): τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών; Κάποια σχέση έχουν, αφού τα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν γίνει σημαία της παγκοσμιοποίησης με διπλή κατεύθυνση: άμεσου στρατιωτικού και οικονομικού καταναγκασμού και επεμβάσεων οπουδήποτε νομίζουν ότι «χρειάζεται», αλλά και μιας ορισμένης κοινωνικής μοντελοποίησης στο εσωτερικό όλων των χωρών της Δύσης (κι όπου αλλού αυτό είναι δυνατόν). 

Και τα δύο επιβάλλονται στο όνομα των «ανθρώπινων δικαιωμάτων». Στην ουσία πρόκειται για μια μεγάλη και οργανωμένη εκστρατεία διάλυσης και ακύρωσης των μεγάλων ταυτοτήτων που εμποδίζουν την αέναη επέκταση του κεφαλαίου σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής (συλλογικής, ιδιωτικής, πνευματικής, πολιτιστικής).

Οι πρώτες μεγάλες ταυτότητες που πλήττονται και καταπολεμούνται σκληρά είναι η εθνική, η ταξική, και η γυναικεία. Στη θέση τους μπαίνουν ο καταναλωτικός κοσμοπολιτισμός, το ατομικιστικό άτομο και ο απόλυτος αυτοπροσδιορισμός φύλου. Μορφές κοινωνικής συλλογικής ύπαρξης των ανθρώπων μπαίνουν στο στόχαστρο, ως μη συμβατές με τη νέα ψηφιακή τεχνοδεσποτική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και τις νέες εργασιακές σχέσεις που τη διέπουν. Κι έτσι είναι σε εξέλιξη μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που τείνει να εγχαράξει στη συνείδηση των ανθρώπων την ακύρωση βιολογικών, ιστορικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και κατακτήσεων. Το έθνος, η τάξη, τα δύο φύλα, η οικογένεια, η μητρότητα και η πατρότητα μοιάζουν με εμπόδια που οι νέες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας πρέπει να «υπερβούν» διαλύοντάς τα.

Στάθης Σταυρόπουλος: Δεν συζητούμε τα μείζονα και διχαζόμαστε στα ήσσονα

Μαχαραγιάδες

Χρειαζόμαστε τον μαρξισμό;

Μερικές σύντομες παρατηρήσεις για τον μαρξισμό ως κριτική μέθοδο προσέγγισης της κοινωνικής πραγματικότητας με σκοπό τη μεταβολή της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
7 Ιανουαρίου 2024

Στο πρώτο άρθρο αυτής της σειράς, έθεσα το ερώτημα κατά πόσον, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ο μαρξισμός εξακολουθεί να παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ως μέθοδος κοινωνικής ανάλυσης και οδηγός δράσης, ή μήπως έχει «πεθάνει» και έχουν μόνο ιστορική σημασία οι αναφορές σε αυτόν. Δεν μπορώ φυσικά στα πλαίσια ενός άρθρου να αναφέρω εξαντλητικά τους λόγους που νομίζω ότι όχι μόνο χρειαζόμαστε, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία, τον μαρξισμό. Φυσικά εννοώ τον μαρξισμό ως κριτική μέθοδο προσέγγισης της κοινωνικής πραγματικότητας με σκοπό τη μεταβολή της, τον μαρξισμό δηλαδή ως πειραματική επιστήμη υποκείμενη σε επαλήθευση και διάψευση και όχι ως θρησκεία. Θα περιοριστώ εδώ σε μερικές πολύ σύντομες παρατηρήσεις.

Είναι αλήθεια ότι η κατάρρευση της ΕΣΣΔ θέτει σοβαρά ερωτήματα ως προς τον μαρξισμό, παρόλο που μικρή σχέση είχε το υπαρκτό, πραγματικό σοβιετικό καθεστώς με οποιαδήποτε έννοια σοσιαλισμού όπως την καταλάβαιναν τουλάχιστο ο Μαρξ και ο Λένιν. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε σοσιαλιστικό ένα καθεστώς μόνο επί τη βάσει του κριτηρίου της κρατικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής: απαιτείται και η πραγματική άσκηση της εξουσίας από τους εργαζόμενους. Σοσιαλισμός σημαίνει εξηλεκτρισμός συν Σοβιέτ, είχε πει ο Λένιν. Τον εξηλεκτρισμό τον πέτυχε η σοβιετική Ρωσία, πολύ γρήγορα όμως από τα Σοβιέτ απέμεινε ο κενός περιεχομένου τύπος. (Βέβαια, το ότι δεν πρέπει να χαρακτηρίσουμε την ΕΣΣΔ ως σοσιαλιστική, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν σοσιαλιστικά στοιχεία στο καθεστώς, ούτε φυσικά ότι ήταν καπιταλιστική, όπως υποστήριξαν στο παρελθόν μερικοί μάλλον επιπόλαιοι θεωρητικοί. Όταν έγινε άλλωστε καπιταλιστική ήταν τόσο μεγάλος ο «σεισμός», που το κατάλαβε αμέσως όλος ο κόσμος).

Κοινή Ανακοίνωση των οργανώσεων της Παλαιστινιακής Αντίστασης (Hamas, PFLP, PIJ, DFLP PFLP-GC )

Κοινή δήλωση που εξέδωσαν στη Βηρυτό στις  28/12/2023, το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης (Χαμάς), το Λαϊκό  Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP),  το Παλαιστινιακό Κίνημα Ισλαμικής Τζιχάντ (PIJ), το  Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP),  το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης - Γενική Διοίκηση Βηρυτός 

Η ηγεσία των παρατάξεων της Παλαιστινιακής αντίστασης πραγματοποίησε συμβουλευτική συνάντηση στη Βηρυτό, όπου συζήτησαν τις εξελίξεις της πλημμύρας στο Al-Aqsa μάχη εν μέσω της συνεχιζόμενης σιωνιστικής επίθεσης στη γη, τους ανθρώπους και τους ιερούς τόπους μας, ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας, στην Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη και στο Αλ Κουντς. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με τα ακόλουθα αποτελέσματα: 

[1] : Με κάθε υπερηφάνεια και τιμή, οι παρευρισκόμενοι επαίνεσαν την ηρωική σταθερότητα του λαού μας στα κατεχόμενα εδάφη, ιδιαίτερα τη θρυλική σταθερότητα του λαού μας στη Λωρίδα της Γάζας, όπου τα παιδιά, οι γυναίκες και όλοι μας ο λαός μας, με γυμνό στήθος, αντιμετωπίζει τις βάναυσες ενέργειες του «ισραηλινού» εχθρού, ο οποίος στόχευσε καταφύγια εκτοπισμένων, σπίτια, τζαμιά, εκκλησίες, σχολεία, νοσοκομεία και τις γενικές εγκαταστάσεις υποδομής, ως μέρος της εφαρμογής μιας γενοκτονίας και καμένης- επίγεια πολιτική ενάντια στον ακλόνητο λαό μας, που ματαίωσε σθεναρά το σχέδιο μαζικών εκτοπισμών στους Άραβες γείτονες, για να αδειάσει την ακλόνητη Λωρίδα των κατοίκων της και να την προσαρτήσει στο κράτος κατοχής και μαζικών δολοφονιών. Αυτό το σχέδιο στοχεύει ξεκάθαρα στον τερματισμό της παλαιστινιακής εθνικής υπόθεσης και την εκκαθάριση των νόμιμων εθνικών δικαιωμάτων του λαού μας, στον καθορισμό της μοίρας, στην ίδρυση του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Αλ Κουντς και στη διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής για τους πρόσφυγες του λαού μας. στα σπίτια και τις περιουσίες τους, σύμφωνα με το ψήφισμα 194, σε αντίθεση με την προσάρτηση εδαφών που κατέλαβαν στον επιθετικό πόλεμο του 1967 και την ίδρυση του «μεγάλου Ισραήλ» σε βάρος του εθνικού μας σχεδίου, της ταυτότητας του λαού μας και του δικαιώματός του στην κυριαρχία στη γη τους και στην ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους τους με πρωτεύουσα την Αλ Κουντς. 

Μαφία και Εξουσία

Του Γιώργου X. Παπασωτηρίου

Η χρήση της κοκαΐνης διπλασιάστηκε δείχνει η εξέταση των λυμάτων σύμφωνα με τον καθηγητή αναλυτικής χημείας Νίκο Θωμαΐδη. Ποιος αλήθεια «καίει» τη νεολαία με ναρκωτικά; Ποιος εμπορεύεται την κοκαΐνη; Ποιος πλουτίζει πουλώντας θάνατο;

Στη Βενετία, στα ύφαλα πλοίου Έλληνα εφοπλιστή βρέθηκαν δύο τόνοι του ναρκωτικού αυτού. Στον Πειραιά, αξιωματούχοι του Λιμενικού διακινούσαν κατασχεμένη κοκαΐνη. Διακινητές είναι και αστυνομικοί. Αλλά αυτοί είναι οι μικροί διακινητές, οι «μεγάλοι» είναι οι κορυφές του οικονομικού πλούτου και της πολιτικής εξουσίας.

Όσοι τολμούν και μιλούν για την σχέση της Εξουσίας με το Έγκλημα, δολοφονούνται. Ένας δημοσιογράφος στην Κατάνια της Σικελίας καταγγέλει ότι η Μαφία απαρτίζεται από υπουργούς, δημάρχους, μεγαλοκατασκευαστές έργων του δημοσίου αλλά και ιδιωτικών, μεγαλοεπιχειρηματίες κ.ο.κ.. Ο δημοσιογράφος εκτελείται. Στην Αθήνα, ο Γιώργος Καραϊβάζ καταγγέλει ομοίως ότι «…Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί… Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.» Και ο Γιώργος Καραϊβάζ εκτελείται εν ψυχρώ μπροστά από το σπίτι του. Στην Σικελία οι δολοφόνοι βρέθηκαν, στην Ελλάδα όχι!

Και πάλι ο Άδωνις...