Αρχές Οκτωβρίου δόθηκαν στη δημοσιότητα οι θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο του κόμματος που θα διεξαχθεί μεταξύ 29-31 Ιανουαρίου του 2026 με σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό!». Για το ΚΚΕ, όπως και για τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα, το συνέδριο αποτελεί το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο και συγκαλείται κάθε 4 χρόνια, στην απόληξη του εκλέγεται η Κεντρική Επιτροπή και η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού ελέγχου ενώ οι αποφάσεις του συνεδρίου εφαρμόζονται υποχρεωτικά, βάσει καταστατικού, από όλο το κομματικό δυναμικό.
Menelaos Myrillas / SOOCΤης Αιμιλίας Βήλου*
Οι θέσεις διαμορφώνονται από την ΚΕ και υποβάλλονται σε εσωκομματική διαβούλευση, η οποία διενεργείται σε όλα τα σώματα του κόμματος όπου εμπλουτίζονται, εξειδικεύονται, συνδιαμορφώνονται και εν τέλει, τίθενται σε ψηφοφορία. Παράλληλα διενεργείται και δημόσιος διάλογος μέσω του Ριζοσπάστη και της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, όπου οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί επί των θέσεων και να απευθυνθεί οριζόντια σε όλο το κόμμα.
Κεντρικός άξονας πραγμάτευσης του 22ου συνεδρίου είναι η επιδίωξη της μετάβασης του ΚΚΕ σε ένα «κόμμα έτοιμο για όλα», μάλλον ως γενίκευση του «κόμμα(τος) παντός καιρού» και η ευκταία κομματική λειτουργία ώστε να επιτευχθεί το παραπάνω (σελ. 5). Συνεπώς ο φακός μέσω του οποίου χρειάζεται να μελετηθεί το ογκώδες κείμενο των 131 σελίδων είναι το κόμμα και μάλιστα σε διττή μορφή · το κόμμα ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο και ως τρόπος λειτουργίας και οργάνωσης.
Πλαισίωση – Στόχος – Μέθοδος – Σχεδιασμός
Το κείμενο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: στο πρώτο μέρος γίνεται μια αποτίμηση του διεθνούς και εγχώριου οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού περιβάλλοντος, μέσα από το πρίσμα θέασης του ΚΚΕ, δηλαδή τη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, με γνώμονα ένα αντικαπιταλιστικό πρόταγμα και αποτελεί την πλαισίωση του κειμένου (σελ. 5-36). Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί τον πυρήνα των θέσεων, αναφέρεται στη λειτουργία του κόμματος, με έμφαση στο πρώτο επίπεδο οργάνωσης του ΚΚΕ, τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης (ΚΟΒ), με εξαντλητικές και λεπτομερειακές αναφορές και αποτελεί το «επίδικο» του συνεδρίου (σελ. 37-77). Στο τρίτο μέρος διερευνάται η διείσδυση του κόμματος στο κίνημα, με αιχμή, αναμενόμενα, τον εργατικό-συνδικαλιστικό χώρο, άρα αποτελεί τη μέθοδο εκδίπλωσης των εσωκομματικών βελτιώσεων στο κοινωνικό πεδίο (σελ. 78-121). Και στο τέταρτο και σαφώς πιο σύντομο μέρος, γίνεται ένας σύντομος απολογισμός της ΚΕ και προτείνεται ένας σχεδιασμός για την επόμενη τετραετία (σελ. 122-131).