Του Γιώργου Κρεασίδη - "Πριν"
Με την επιστολή Σαμαρά προς την πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ εκ μέρους της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-•ΔΗΜΑΡ τελειώνει και η συζήτηση για την προεκλογική απάτη της «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου. Ο πρωθυπουργός στην επιστολή που μετέφερε ο Κ. Παπούλιας, αφού ο ίδιος δεν μπόρεσε λόγω του προβλήματος υγείας να βρεθεί στις Βρυξέλλες, είναι σαφής καθώς αναφέρει πως «θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης».
Το θέμα που βάζει ο Σαμαράς αφορά «αναγκαίες τροποποιήσεις» στο Μνημόνιο, χωρίς να διευκρινίζει βέβαια ποιες είναι και τι αφορούν. Απλώς εκτιμά ότι με αυτές «θα εξασφαλισθεί, επίσης, η επίτευξη των στόχων». Το σημαντικότερο είναι όμως η υιοθέτηση ή μη των «τροποποιήσεων», δεν θα επηρεάσει τη στάση της κυβέρνησης του, η οποία καθώς φαίνεται πριν καλά καλά ορκιστεί, υιοθέτησε απέναντι σε ΕΕ και τρόικα την τακτική «ναι σε όλα».
Με την ίδια επιστολή η κυβέρνηση ουσιαστικά κάνει προγραμματικές δηλώσεις, όταν ο Σαμαράς γράφει πως «θα επιταχύνω την εφαρμογή του προγράμματος με έμφαση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων». Πραγματικά, μαζί με την επιστολή είδαν το φως της δημοσιότητας τα διοχετευμένα δημοσιεύματα από την κυβέρνηση που μιλούν για ένα μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, κατάργηση οργανισμών και μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο.
Η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να προχώρησε άμεσα μέσα στο καλοκαίρι στο κλείσιμο 60 οργανισμών, κάτι που θα οδηγήσει σε απώλεια 3.000 θέσεων εργασίας, καθώς δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις που λήγουν, θα γίνουν μετατάξεις, ενώ θα γίνει μια νέα προσπάθεια για να εφαρμοστεί η εφεδρεία, δηλαδή η απόλυση με χρονοκαθυστέρηση. Παράλληλα, γίνονται προσπάθειες να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων που θα βγάλει στο σφυρί τη δημόσια περιουσία και τις υποδομές. Το ξεπούλημα φαίνεται να ξεκινά από τον ΟΣΕ μέσα από ενέργειες του αρμόδιου υπουργού Κ. Χατζηδάκη, του υπουργού που έδωσε σε τιμή ευκαιρίας την Ολυμπιακή στη Μαρφίν.
Όταν ο Σαμαράς μιλά για τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης που θα δώσουν μιαν αναπτυξιακή «ανάσα» και αρχίζει με το κλείσιμο οργανισμών, 3.000 απολύσεις και την ιδιωτι-κοποίηση μιας κερδοφόρας επιχείρησης που εξυπηρετεί κοινωνικές ανάγκες, γίνεται φανερό ότι ακουλουθεί νεοφιλελεύθερο τσουνάμι.
Το οποίο δεν συμβολίζει καλύτερα άλλος από τον Κ. Χατζηδάκη, τον κολλητό του νεότερου Μητσοτάκη και υπουργό ξεπουλήματος στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή που έπρεπε να έρθει ο όλεθρος του Παπανδρέου και του ΔΝΤ για να ξεχαστεί λίγο.
Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εργασίας Νικολόπουλος μεταθέτει οποιαδήποτε κίνηση αποκατάστασης μισθών και συντάξεων μετά το 2016, δηλαδή μετά την τετραετία της σημερινής κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, δήλωσε πως «μετά την εφαρμογή και την ολοκλήρωση του Μεσοπρόθεσμου, εμείς θα προχωρήσουμε στη σταδιακή αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων». Δηλαδή μετά το 2016 θα αρχίσει για να τελειώσει ποιος ξέρει πότε... Το χειρότερο όλων είναι ότι βάζει ως προϋπόθεση την «εφαρμογή και ολοκλήρωση» των μνημονιακών προγραμμάτων. Αυτά δηλαδή που κάθε λίγους μήνες η τρόικα και οι υποτακτικοί της ανακαλύπτουν πως δεν μπορούν να πετύχουν το χρονοδιάγραμμα και τους στόχους, έχοντας βέβαια αποδόσει μεγάλα κέρδη στο κεφάλαιο, για να ακολουθήσουν νέα προγράμματα.
Στο μεταξύ οι αυτοκτονίες συνεχίζονται, η ανεργία διογκώνεται, τα χαράτσια της εφορίας έρχονται μαζικά απαιτώντας ποσά σοκ από άνεργους, μισθωτούς, συνταξιούχους και επαγγελματίες και ο μηχανισμός κατασχέσεων για εισοδόματα, ακίνητα και περιουσία έχει στηθεί ήδη από την υπηρεσιακή κατά άλλα κυβέρνηση Πικραμένου.
Και ενώ οτιδήποτε αφορά την αποκατάσταση μισθών και συντάξεων παραπέμπεται σπς ελληνικές καλένδες με προϋποθέσεις περίπου ανέφικτες, τα νεοφιλελεύθερα μέτρα προωθούνται με μοναδική βιασύνη για να περάσουν μέσα στο καλοκαίρι, θυμίζοντας τον πόλεμο αστραπή, το «μπλπσκριγκ» του Χίτλερ. Η κυβέρνηση υπολογίζει πως θα αιφνιδιάσει την κοινωνία, έχοντας μαζί της πέρα από τους παραδοσιακούς συμμάχους και τη ΓΣΕΕ, την υποχώρηση του λαϊκού κινήματος μέσα στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Η κυβέρνηση βιάζεται και για να δείξει στην τρόικα πόσο πιστό σκυλί είναι, αλλά και για να ανοίξει νέα μέτωπα από θέση ισχύος, όπως το καθεστώς εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, η εφαρμογή μιας παραλλαγής του νόμου Διαμαντοπούλου στα πανεπιστήμια, οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο μέσω «αξιολόγησης» και ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών.
Προεκλογικό πυροτέχνημα η «επαναδιαπραγμάτευση» για να χρυσωθεί το χάπι της υπερψήφισης των μνημονιακών κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν και πέρασε, δείχνοντας και για άλλη μια φορά την πολιτική ανηθικότητά τους. Αποδείχτηκε ακόμη περίτρανα και ο βρόμικος ρόλος της ΔΗΜΑΡ σαν αριστερού άλλοθι για τη συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων. Τελικά, η μόνη σχέση που έχει με την Αριστερά είναι ότι πρόδωσε κάθε λέξη που τη νοηματοδοτεί.
Ανάρτηση από : http://tsak-giorgis.blogspot.gr