Ή εφαρμόστηκε λίγο, λιγότερο ή και καθόλου.Από την αρχή του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας(είναι ανθρωπίνως αδύνατον να κρατήσει κάποιος την ψυχραιμία του με την εφευρετικότητα πίσω από τους πομπώδεις ορισμούς),εν συντομία «μνημόνιο», η κοινή γνώμη χωρίστηκε σε δυο βασικές κατηγορίες. Τους μνημονιακούς της προόδου και τους αντιμνημονιακούς της οπισθοδρόμησης.
Τρία χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή των μέτρων και ενώ είναι ολοφάνερο πως ολόκληρο το πρόγραμμα είναι μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο για το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας,οι μνημονιακοί οι οποίοι ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ή ποιούς ακριβώς υπερασπίζονται , εξακολουθούν να το θεωρούν ως το κατάλληλο φάρμακο βασίζοντας την επιχειρηματολογία τους επάνω στην μη εφαρμογή βασικών αξόνων του προγράμματος από την «ανίκανη-έλεος με τα κλισέ» πολιτική ηγεσία,όπως για παράδειγμα,η απόλυση δημοσίων υπαλλήλων ,η πάταξη της φοροδιαφυγής και η πώληση υπηρεσιών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου .
Το παράδοξο με το μνημονιακό λόμπι -φυσικά και δεν αναφέρομαι στην αστική τάξη ή τα κομματόσκυλα αλλά στην μερίδα εκείνη των «απλών πολιτών»-είναι ότι ταυτόχρονα φαίνονται να είναι φανατικοί φορείς Νεωτερικών ιδεολογημάτων·δεν υπάρχει δεξιά δεν υπάρχει αριστερά αλλά το κέντρο μια χαρά τη βρίσκει την επιστροφή στον φεουδαλισμό, όπως:Η τήρηση του νόμου ως η υπέρτατη δικλείδα προστασίας του αδύναμου από τις ορέξεις του ισχυρού,η φύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απ’ την αυθαιρεσία ,το δημοκρατικό ιδεώδες κτλ.
[Η αισχρότητα με το μνημόνιο ασχέτως ιδεολογικής κατεύθυνσης , ξεκίνησε από την αστραπιαία σύνταξη του και την άμεση εφαρμογή του,χωρίς καν να αναμειχθεί η ελληνική πλευρά. Είναι απορίας άξιο πως μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα συντάχτηκε ένα τέτοιο μακροσκελές κείμενο αναφορικό για το σύνολο και όχι μόνο της οικονομικής πραγματικότητας, από τεχνοκράτες που ουδεμία σχέση είχαν με την φύση της ελληνικής πραγματικότητας.(Σύμφωνα με τα λεγόμενα των μνημονιακών, η φύση της ελληνικής οικονομίας παρουσιάζει μια παγκόσμια ιδιαιτερότητα. Έτερον εκάτερον,άπαξ και αρχίσει η κλισεολογία δε σταματάει ούτε σε ντουβάρι.)
Όταν για ένα και μόνο διδακτορικό σε ένα μεμονωμένο τομέα της οικονομίας απαιτούνται μήνες μελέτης, φαντάζομαι για ένα τέτοιου μεγέθους σκιαγράφημα θα απαιτούνταν χρόνος ικανός ώστε να κατανοηθεί σε βάθος η ελληνική οικονομία και αναλόγως να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα. Αντιθέτως η θεωρία άρπα- κόλλα από τα προηγούμενα και εξίσου «αποτυχημένα» προγράμματα του ΔΝΤ, δείχνει να επιβεβαιώνεται ύστερα και από την παραδοχή λάθους από το ίδιο το ταμείο.
(Φυσικά το ΔΝΤ ουδέποτε είχε σαν στόχο την αναδιάρθρωση της οικονομίας προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας ,γιαυτό και η λέξη «αποτυχημένο» μέσα σε εισαγωγικά.) ]
Αν το μνημόνιο εφαρμόζονταν κατά γράμμα οι μισθοί και οι συντάξεις δε θα χρειάζονταν να περικοπούν σε τέτοιο βαθμό και έτσι η σημερινή τραγωδία θα ήταν κάπως μετριασμένη(!). Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πράξη παρά μόνο χάσκει ως ευσεβής πόθος στο φαντασιακό, καθότι ο βασικότερος στόχος του προγράμματος είναι η εσωτερική υποτίμηση ,δηλαδή το τσεκούρωμα των μισθών στα επίπεδα χωρών όπως η Βουλγαρία, ώστε η ελληνική οικονομία να γίνει ανταγωνιστική ασχέτως αν στην σύγκριση με τη Βουλγαρία διαφεύγει η λεπτομέρεια του διαφορετικού νομίσματος. Το διαφορετικό νόμισμα δεν εμποδίζει τους μνημονιακούς απ’ το να το χρησιμοποιήσουν ως αντεπιχείρημα στην περίπτωση της Ισλανδίας. Η Ισλανδική αντιμετώπιση της κρίσης δεν έχει αντίκρυσμα στην Ελλάδα γιατί το νόμισμα της είναι διαφορετικό,σε αντίθεση με τη Βουλγαρία που είναι πρότυπο μολονότι έχει κι αυτή διαφορετικό νόμισμα.
Η εφαρμογή του ενός σκέλους του προγράμματος με τα γνωστά αποτελέσματα , δεν αναιρείται από την μη τήρηση των υπολοίπων. Η πολυσυζητημένη απόλυση 200 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων βρίσκει εμπόδιο στο ίδιο το σύνταγμα .Σε τουλάχιστον δυο με τρεις περιπτώσεις τα ελληνικά δικαστήρια ,έκριναν αντισυνταγματικό τον νόμο της εφεδρείας στο δημόσιο (η δικαστική εξουσία δεν θυμήθηκε ξαφνικά να απονένει δικαιοσύνη, απλά φοβήθηκε μήπως η εφεδρεία μελλοντικά χτυπήσει και την δική της πόρτα),δημιουργώντας έτσι τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη μη εφαρμογή του μέτρου. Το μνημόνιο έρχεται σε απ’ ευθείας αντίθεση με τους νόμους του ίδιου του κράτους, κατ’ επέκταση με την ίδια τη δημοκρατία η οποία άλλοτε μπαίνει στο γύψο και άλλοτε επικαλείται ως θέσφατο. Η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε νεωτερική τυπολατρία και διατρυπάει τα στεγανά του κράτους δικαίου με τρόπο τέτοιο ,που καθιστά χάρτινο ολόκληρο το οικοδόμημα του μνημονιακού κρετινισμού. Εδώ δεν ταρακούνησε η παραίτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ύστερα από ψήφο εμπιστοσύνης της βουλής και ο σχηματισμός τρικομματικής χωρίς την προκήρυξη εκλογών,θα ενοχλήσει η καταπάτηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων;
Το έτερο σκέλος είναι η πανταχού καιρού πάταξη της φοροδιαφυγής και η πώληση δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικά συμφέροντα. Για τη μεν φοροδιαφυγή,η όποια επιχειρηματολογία είναι περιττή ύστερα και από την ιλαροτραγωδία, υπό το άγρυπνο μάλιστα βλέμμα της τρόικας, με τη λίστα Λαγκαρντ. Κανένα καθεστώς πάταξης και τιμωρίας δεν πρόκειται να υπάρξει παρά μόνο καλλιέργεια φρούδων ελπίδων .Ένας Λαυρεντιαδης χώθηκε μετά βασάνων και κόπων στη φυλακή ωσότου γίνει το δικαστήριο και τιμωρηθεί με αναστολή. Η περίπτωση του Τσοχατζοπουλου ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή με όλα του τα παραπτώματα διαγεγραμμένα (στο δεκαοχτάμηνο θα αποφυλακισθεί;),είναι ακόμα μια απόδειξη για τον αυτοακυρωτικό χαρακτήρα των θεσμών. Ναι μεν είναι επικοινωνιακή επιτυχία το φυλακισμένο στέλεχος προηγούμενης κυβέρνησης ,αλλά ταυτόχρονα είναι καμπανάκι επιφυλακής για την καταπιεσμένη μάζα:στο εξής δε θα λογοδοτεί σε κανέναν η κυβέρνηση προκειμένου να πετύχει τους στόχους της.
Στο θέμα της πώλησης της δημόσιας περιουσίας ,η έξω από κάθε νόμιμο και νομιμοφανές δωρεά της Αγροτικής τράπεζας σε μια χρεοκοπημένη και μικρότερου μεγέθους ιδιωτική ,μολονότι έδειξε τα πλαίσια της «αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας προς όφελος του ελληνικού λαού»,δε φάνηκε να προβληματίζει τη μάζα των μνημονιακών .Αιτία ,τι άλλο η γραφειοκρατία και οι διαμαρτυρόμενοι για τις καταστροφικές επενδύσεις. Επιζήμια η χρονοβόρα περιβαλλοντολογική μελέτη ,αλλά δεν είμαστε δα και τριτοκοσμική χώρα. Το δημόσιο προσβλέπει σε μερικά δις από το ξεπούλημα, αλλά ας τα χαρίσει στο φινάλε αν δεν αγοράζει κανείς. Για τα «ήξεις αφίξεις» των καταριανών δισεκατομμυριούχων δε φταίει η απληστία της ελεύθερης αγοράς, ούτε η διαλυμένη ελληνική οικονομία,φταίνε οι γενειοφόροι ακτιβιστές-τρομοκράτες που τους τρέπουν σε φυγή προτού πατήσουν το πόδι τους εδώ. Φταίμε και εμείς σαν λαός με τη νοοτροπία μας για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του κεφαλαίου που στέλνει τις επενδύσεις του στην Κίνα,αλλά προπάντων φταίει η ίδια η δημοκρατία με την καλλιέργεια κλίματος νομικής προστασίας για ανθρώπους και περιβάλλον. Ώρα να καταργηθούν οι οπισθοδρομικοί νόμοι πολλοί από τους οποίους βασίζονται σε κοινοτικές οδηγίες, και να μπει σε λειτουργία το σχέδιο ανοικοδόμησης της οικονομίας με αντισυνταγματικές-ποιός νοιάζεται- διαδικασίες super fast track.
Το μνημόνιο είναι αδύνατον να εφαρμοστεί στο σύνολο του. Εμποδίζεται από την ίδια την αστική δημοκρατία-όχι πως τα επιβληθέντα ως τώρα μέτρα ήταν δημοκρατικά-γιαυτό και σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Τελλογλου, κάποια άρθρα του συντάγματος πρέπει να ανασταλούν ,προκειμένου να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος και αυτό ακριβώς πράττουν οι τελευταίες κυβερνήσεις. Οι μνημονικοί που είναι ταυτόχρονα θαυμαστές του γαλλικού διαφωτισμού ,που είναι ταυτόχρονα υπέρ της νομιμότητας ,που είναι ταυτόχρονα κατά της βίας ,που είναι ταυτόχρονα προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,που είναι ταυτόχρονα ηθικολόγοι και ηθικοπλάστες στην πρακτική συσκευασία του δύο σε ένα, δεν έχουν κανένα θέμα με τον ολοκληρωτισμό,φτάνει να μην αντικρίσουν τα άρματα μάχης στο κέντρο της Αθήνας. Κι αν τα αντικρίσουν τι πειράζει στο κάτω της γραφής αν είναι αυτά να προστατέψουν την ανάπτυξη;
Ανάρτηση από: http://noumero11888.wordpress.com