Πολλές φορές, ιδιαίτερα στα "χρόνια της χολέρας" περίσσεψαν οι διατυπώσεις από τα MME αλλά και από απλούς ανθρώπους που ζητάγανε, «να πληρώσουν οι κλέφτες», «να πάνε φυλακή οι υπεύθυνοι της κρίσης», «να τιμωρηθούν τα λαμόγια που τα φάγανε». Σε δημοσκόπηση μάλιστα της AΛKO, το ζητάγανε το 93% των ερωτηθέντων. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ανακοίνωνε σε δόσεις πίνακες φοροφυγάδων, μεγαλογιατρών, μεγαλοδικηγόρων, τραγουδιστών, ηθοποιών, αθλητών και πολιτικών κλπ., που τους είχε εδώ και χρόνια στη διάθεσή της, αλλά τους κρατούσε στα συρτάρια, για να τους βγάλει στη φόρα, όταν τους χρειαστεί. Στην ίδια ρότα, το κεντρικό άρθρο του Κυριακάτικου Βήματος (29/12), με τίτλο «Το τέλος της ατιμωρησίας» σημειώνει ότι «πυκνώνουν εσχάτως τα περιστατικά που δείχνουν ότι τα όργανα της πολιτείας, σε όλα τα επίπεδα, επικεντρώνονται – επιτέλους – στο καθήκον τους: τόσο η σύλληψη του Μιχάλη Λιάπη για τις πλαστές πινακίδες όσο και η παγίδευση του Χάρη Τομπούλογλου για τη μίζα των 25.000 ευρώ αποτελούν τρανές αποδείξεις περί αυτού…Η εμπέδωση της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα θα αποβεί λυτρωτική και για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ώστε να ανακτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία».
Η ναυαρχίδα της επικοινωνίας της κυρίαρχης πολιτικής αποκαλύπτει και δίνει παράλληλα γραμμή για την επιχείρηση ανώδυνης εκτόνωσης της οργής και της δυσαρέσκειας των πολιτών.
Όσο φούντωνει η λαϊκή οργή, όσο αφυπνίζονται οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι από τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων, η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από τα MME, εκτός από την καταστολή, την κινδυνολογία περί πτώχευσης, την επίκληση του «εθνικού συμφέροντος» και τη συκοφάντηση των αγώνων, οφείλει να χρησιμοποιεί, την απατηλή δημαγωγία και τον αποπροσανατολισμό, την υποκρισία και την καλλιέργεια αυταπατών στο λαό. Την ίδια ώρα που μειώνουν τους μισθούς και αυξάνουν τους φόρους, την ίδια ώρα που οι απολύσεις χτυπούν κόκκινο, δίνονταν στη δημοσιότητα τα ονόματα επώνυμων φοροφυγάδων. Τότε «ανακαλύπτονταν» η Γκερέκου, ο Μαντέλης, ο Τζοχατζόπουλος, ο Παπαντωνίου, ο Παπακωνσταντίνου, οι "τυφλοί" που έβλεπαν, οι "αναπηροι", για να παραμυθιαστεί το «πόπολο», να αποκοιμηθεί η κοινή γνώμη, να καταλαγιάσει η λαϊκή οργή.
Στο παραπέντε των εκλογών του 2012 κάποιος επώνυμος έπρεπε να θυσιαστεί, να διαπομπευτεί, ίσως και να φυλακιστεί. Και έτσι ο Τζοχατζόπουλος, το πρώην "αστέρι" του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο "έφαγε" αλλά το έδειχνε κι όλας τυφλωμένος από την αλαζονεία της εξουσίας που την έπαιζε στα δάκτυλα σχεδόν 20 χρόνια, μετατράπηκε σε Ιφιγένεια για να φυσήξει ούρειος άνεμος στην προεκλογική κάθαρση.
Στη βάση αυτής της γραμμής που αποδίδει επικοινωνιακά δεν διστάζουν να «βγάλουν στη σέντρα» και όσα τμήματα της πολιτικής τους σαπίλας «ξεφεύγουν». Έτσι, όταν ο πρώην υπουργός Μιχάλης Λιάπης, σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, συνελήφθη με πλαστές πινακίδες, με τη βοήθεια των βαρόνων της επικοινωνίας, παρουσιάστηκαν, για μια ακόμη φορά, σαν αρχάγγελοι της κάθαρσης. Το ίδιο έκαναν με άλλο στέλεχος τους, τον Τοπούλογλου, πρόεδρο Νοσοκομείου, που πιάστηκε με τα λύτρα του εκβιασμού, ζεστά στα χέρια του, το ίδιο με το μιζαδόρο εξοπλιστικών προγραμμάτων, τον μεσαίου βεληνεκούς Κάντα. Κανένα πρόβλημα.
Eπιδίδονται ιδιαίτερα σε μια συντονισμένη επιχείρηση εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης και αποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζών, προωθώντας, συναινετικά ή με αλληλομαχαιρώματα, το πολυπαιγμένο έργο της «κάθαρσης» που υπόσχεται να βγάλει στο φως και να στιγματίσει και τιμωρήσει αμείλικτα τα ανομήματα των διεφθαρμένων ιερουργών του συστήματος. Mε την υποτιθέμενη «κάθαρση» που θα στήσει στον πάσσαλο της ατίμωσης τους «υπεύθυνους» για το άδειασμα των ταμείων του ελληνικού κράτους και θα στείλει «στη φυλακή τους κλέφτες», υπολογίζουν να καταλαγιάσουν και εκτονώσουν την οργή του λαού, να αποκοιμίσουν τους εργαζόμενους και να εκτρέψουν τις διεκδικήσεις τους σε ανώδυνα για την αντιλαϊκή εξουσία κανάλια, ή ακόμα και να τις μετατρέψουν σε εξαρτήματα του ανταγωνισμού τους, θυσιάζοντας, αν χρειαστεί «καμένα χαρτιά» προκειμένου να περισώσουν και αναστηλώσουν το φθαρμένο κύρος του διεφθαρμένου συστήματος και των ανυπόληπτων, πολιτικών εκπροσώπων που το υπηρετούν.
Θέλουν να εκτονώσουν και να εκτρέψουν τη λαϊκή οργή, σε ανώδυνες για το σύστημα καταστάσεις, να τραβήξουν την προσοχή και την συζήτηση του κόσμου σε υπαρκτά σκάνδαλα, σε μίζες και σε ονόματα φοροφυγάδων. Eπαναλαμβάνουν ότι αποκλειστικός υπαίτιος για τα φαινόμενα αυτά είναι η «αδιαφάνεια» και η «διαφθορά» του πολιτικού συστήματος, η κρίση των «θεσμών», λες και αυτά δεν είναι δικά τους δημιουργήματα. Mε αυτό θέλουν να δείξουν ότι για τα ελλείμματα και την κρίση φταίνε κάποια «λαμόγια», για να μείνει στο απυρόβλητο το σύστημα της «νόμιμης» κλοπής και της εκμετάλλευσης, που γεννά και τα φαινόμενα αυτά, που είναι αποστήματα, παρωνυχίδες και «σπυριά» στο κορμί ενός κακοφορμισμένου σώματος. Θέλουν να πείσουν τον λαό πως αν διορθωθούν αυτές οι κακές πλευρές, μέσα από την τιμωρία εκείνων που έκλεψαν, μέσα από την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, το πρόβλημα θα λυθεί και το σύστημα θα εξυγιανθεί. Δείχνουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Tην ίδια στιγμή βέβαια που βγάζουν στη φόρα πίνακες με φοροφυγάδες, με νόμους, μειώνονται οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και αυξάνονται οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι για το λαό, αυξάνονται οι τεράστιες «νόμιμες» φοροελαφρύνσεις-φοροαπαλλαγές, ενισχύσεις, επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ μειώνονται κι άλλο οι μισθοί, που μαζί με την «κρυφή» κλοπή της υπεραξίας της εργατικής δύναμης, που καρπώνεται το κεφάλαιο, αυξάνεται τελικά η «νόμιμη» κλοπή και η εκμετάλλευση.
Για όποιον έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του η διαφθορά, δεν είναι παρεκτροπή από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτοπροσώπως η πολιτική τους.
Ανάρτηση από: http://www.alfavita.gr