Πέρασαν 18 χρόνια από την κρίση των Ιμίων, όταν οι τότε πολιτικοί ηγέτες
αποδείχθηκαν «νάνοι» αποδεχόμενοι διπλωματική ήττα και «γκριζάρισμα» μίας περιοχής
του Αιγαίου που αποτελεί ελληνικό έδαφος.
Έχοντας στην ουσία να αντιμετωπίσουν μόνο την Τουρκία, αφού οι αμερικανοί
για πρώτη φορά στη νεότερη ελληνική ιστορία επέλεξαν να είναι «ανεξάρτητοι» και
έπαιξαν την Αθήνα και την Άγκυρα επί ίσοις όροις, ο τότε πρωθυπουργός προτίμησε,
χωρίς δεύτερη κουβέντα, τη διπλωματική λύση, ακόμη και αν αυτή αποδείχθηκε όχι καλή
για τα ελληνικά συμφέροντα.
Δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν πολέμους και άλλες παρόμοιες
λύσεις, εκτός εάν εξαναγκαστεί ένα κράτος να αμυνθεί απέναντι σε εχθρική επίθεση.
Στις περιπτώσεις αυτές οι λαοί πολεμούν και τα δίνουν όλα.
Ούτε χρησιμοποιώ τις λέξεις «προδότης» και «προδοσία». Είναι πολύ βαριές
για τον πολιτισμό μου.
Η κρίση στα Ίμια προκλήθηκε βασικά από τους δημοσιογράφους. Ξεκίνησαν
τις προκλήσεις οι Τούρκοι και ακολούθησαν οι δικοί μας ανεγκέφαλοι, σε σημείο που
η κατάσταση ξέφυγε και η Ελλάδα με την Τουρκία έφτασαν στο χείλος του πολέμου, όπως
μετέδιδαν τότε κινδυνολογώντας τα διεθνή τηλεοπτικά δλικτυα.
Έχω μελετήσει σωρεία αμερικανικών εγγράφων για το θέμα. Αρκετά δημοσιεύθηκαν
στο σχετικό βιβλίο που έγραψα μαζί με τον συνάδελφο Αθ. Έλλις και πολλά έγιναν κτήμα
μου αργότερα ερευνώντας τη συμφωνία της Μαδρίτης, μεταξύ του κ. Σημίτη και του προέδρου
Ντεμιρέλ.
Το συμπέρασμά μου, με βάση τα έγγραφα των αμερικανών, είναι ότι δεν
ήταν σχεδιασμένη η κρίση και δεύτερον ότι η Ελλάδα έχασε έναν αγώνα πριν καν μπει
στο γήπεδο. Και αυτό συνέβη επειδή όπως και ο κ. Παπανδρέου τον Μάιο του 2010, έτσι
και ο κ. Σημίτης, φοβήθηκε το πολιτικό και κομματικό (θα έλεγα) κόστος και στηρίχθηκε
στους αμερικανούς να του προσφέρουν λύση. Και άρπαξε, ανακουφισμένος, ό,τι του προσέφεραν,
γνωρίζοντας ότι οι βραχονησίδες των Ιμίων θα είναι πλέον αμφισβητούμενη περιοχή.
Ο κ. Πάγκαλος κατηγορήθηκε από όλους για τη συμφωνία των Ιμίων και
αποχώρησε από την πολιτική με το στίγμα της απόσυρσης της σημαίας.
Την ευθύνη για την «γκριζοποίηση» ελληνικού
εδάφους έπρεπε να αναλάβει μαζί του και ο τότε πρωθυπουργός. Διότι όσοι τον γνωρίζουν
διαβεβαιώνουν ότι δεν θα άφηνε ποτέ τον υπ. Εξωτερικών και δη τον Πάγκαλο, να κάνει
του κεφαλιού του…
Ανάρτηση από: http://www.ethnos.gr