Από την εφημερίδα Ένωσις (2/2014)
Δεν πρόκειται να παραβιάσουμε μία από τις βασικές μας αρχές εδώ στην εφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ. Από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας μας, πριν από 20 χρόνια, σταθήκαμε αλληλέγγυοι προς την Εκκλησία μας, παραβλέποντας πολλές φορές οφθαλμοφανή και σοβαρά λάθη της, γνωρίζοντας πως η κάθε κριτική προς τους προκαθήμενούς της σήμαινε ταυτοχρόνως και υπόσκαψη της Εκκλησίας μας, μιας και ο πολιτικός κόσμος πάλευε μετά λύσσας να τη συκοφαντήσει και να τη λοιδορήσει εξαιτίας της στάσης της στο εθνικό ζήτημα. Σταθήκαμε αλληλέγγυοι γνωρίζοντας πολύ καλά ότι σε τελευταία ανάλυση η εκκλησία μας είναι το τελευταίο καταφύγιο ΚΑΘΕ πονεμένου ανθρώπου, κάθε Έλληνα που παλεύει για να διατηρήσει την ταυτότητά του σ’ αυτόν τον τόπο. Σε προσωπικό επίπεδο τα λέγαμε στους μητροπολίτες μας, μα και στον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο. Δώσαμε απαντήσεις στους πολέμιους της Εκκλησίας χωρίς να σκεφτούμε τις πολιτικές συνέπειες. Σταθήκαμε συνεπείς στην αρχή μας περί ελληνικής και ορθόδοξης Κύπρου, σταθήκαμε και υπερασπιστές των λαθών της Εκκλησίας μας, διότι ΕΜΕΙΣ είμεθα η εκκλησία. Προσωπικά, παρ’ όλη μου την απέχθεια προς την εξουσία, ακόμη και την εκκλησιαστική, πολλές φορές πρωτοστάτησα για να αναδείξουμε τις αρετές κάποιων ιεραρχών μας. Υπερασπίστηκα πολλές κινήσεις του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου του Α’ και, μαζί με δύο άλλους συναγωνιστές, δώσαμε σκληρή μάχη τότε με το σχέδιο Ανάν, ώστε ομιλητής στη μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας να είναι ο τότε άσημος μητροπολίτης Πάφου και νυν Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’.
Τώρα ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος κάνει μία στροφή 180 μοιρών και ταυτίζει τα συμφέροντα της Εκκλησίας με αυτά των μειοδοτών του ΔΗΣΑΚΕΛ. Η Ιερά Σύνοδος αφαιρεί από το οπλοστάσιο της αντίστασης κατά της τουρκοποίησης του τόπου το πιο ισχυρό της όπλο, την ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, το μόνο οργανωμένο σύνολο του κυπριακού Ελληνισμού που παραδοσιακά αντιστέκεται στους κάθε λογής κατακτητές μας.
Η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος θα μας βρουν αντιμέτωπούς τους. Ως Έλληνες Ορθόδοξοι θα υπερασπιστούμε την Εκκλησία έως την τελευταία ρανίδα του αίματός μας, δεν θα γίνουμε όμως ούτε γενίτσαροι ούτε δραγουμάνοι ούτε θα αλλαξοπιστήσουμε. Οι Ιεράρχες μας ας ξαναδιαβάσουν προσεκτικά αυτήν τη φορά την ΕΝΑΤΗ ΙΟΥΛΙΟΥ του Βασίλη Μιχαηλίδη (τους στέλνω δωρεάν από ένα αντίτυπο) για να κατανοήσουν ποιος είναι ο δρόμος του πραγματικού ποιμενάρχη, ο δρόμος της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μας. Η υπεράσπιση του κοινού ανακοινωθέντος και της επικείμενης λύσης του Κυπριακού, όπως την ονειρεύονται οι ψευδοκομμουνιστές και οι ευρωμανιακοί του Προεδρικού, είναι στάση ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ και όχι Ελλήνων ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
Υ.Γ.: Θα ήθελα να υπενθυμίσω στους Ιεράρχες μας πως τον προπερασμένο αιώνα έναν Τουρτζιίν πήγε να κατουρήσει στον τοίχο του καμπαναριού του Αρχάγγελου Μιχαήλ στη Γιαλούσα. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, χωρίς να σκεφτεί πως αφέντες του νησιού ήταν οι Τούρκοι, άρπαξε το Τουρτζιίν και το έριξε στη θάλασσα. Έως σήμερα στον τόπο όπου έπεσε ο αθεόφοβος Τούρκος βρίσκεται, σε σχήμα ανθρώπου, η νησίδα Πλακωτή, για να υπενθυμίζει σε όλους πως οι άγιοί μας δεν επιτρέπουν τη βεβήλωση των ιερών και οσίων μας. Ακούτε, Ιεράρχες; Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας είναι πολύ πιο πολύτιμη από τους Ιεράρχες μας.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com