… σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, αλλά ήρθε η ώρα να πούμε κάποιες αλήθειες. Το 2001 οπότε και ξεκίνησε η λειτουργία των απογευματινών ιατρείων στα νοσοκομεία, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αρκετοί ήταν εκείνοι οι ασθενείς που είχαν το 40ευρω ή το 80ευρω για να σε επισκεφτούν το απόγευμα στο νοσοκομείο και να προσπεράσουν την 6μηνη λίστα αναμονής.
Βέβαια και τότε, γιατρέ μου, υπήρχαν κι εκείνοι που δεν είχαν αυτό το ποσό. Και περίμεναν στην ουρά. Ίσως κάποιοι να μην πρόλαβαν τελικά να εξεταστούν. Όμως ήταν άλλες μέρες εκείνες. Δεν τους μετρούσαμε τους νεκρούς. Ούτε εσύ, γιατρέ μου, είχες καταλάβει τότε ότι συμμετέχοντας στα απογευματινά ιατρεία άνοιγες την πόρτα σε συνήθειες ελεύθερης αγοράς μέσα στα δημόσια νοσοκομεία.
Κι έτσι, ζήσαμε το παρτσακλό φαινόμενο από τη μία να πληρώνεσαι απευθείας από τον ασθενή κι από την άλλη να διαμαρτύρεσαι για την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Υγείας. Ουσιαστικά διαμαρτυρόσουν εναντίον των πράξεών σου, αλλά δεν το συζητήσαμε τότε όπως έπρεπε. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δε σε είχε υποχρεώσει να συμμετέχεις στα απογευματινά ιατρεία. Οικειοθελώς το έκανες.
Ερχόμαστε στο σήμερα. Σε αυτό το πολυνομοσχέδιο «σκούπα» που φέρνει ο Άδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή και με το οποίο αρχίζει το πάρτυ των ιδιωτών μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτή τη φορά, γιατρέ μου, ο υπουργός σού δίνει την ευκαιρία να πληρωθείς πάλι απευθείας από τον ασθενή για να τον χειρουργήσεις ταχύτερα.
Οι «λεφτάδες» το γνωρίζεις ότι δεν θα σε καταδεχθούν. Έχουν τα Metropolitan, τα Υγεία και τα Διαβαλκανικά. Σε σένα θα έρθουν τα «χωραφάκια». Ξέρεις, αυτοί που τους έμεινε ένα χωραφάκι να πουλήσουν για να χειρουργηθούν γρηγορότερα και να προσπεράσουν πάλι την 6μηνη αναμονή. Άλλωστε, ο υπουργός το είπε δίχως ντροπές. Τα απογευματινά ιατρεία θα αφορούν «όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα ή έχουν ιδιωτική ασφάλιση».
Ως γιατρός δημόσιου νοσοκομείου, λοιπόν, θα εξυπηρετείς αυτούς. Οι άλλοι μπορούν να περιμένουν επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή δεν έχουν ιδιωτική ασφάλιση. Δηλαδή, ενώ σχεδόν όλοι πληρώσαμε για να χτιστεί το νοσοκομείο που εργάζεσαι και σχεδόν όλοι συμμετέχουμε στο μισθό σου, εσύ θα εξυπηρετείς ταχύτερα μερικούς, κάποιους, όσους έχουν τη «δυνατότητα».
Πρόσεξε, γιατρέ μου, το μέτρο δεν είναι υποχρεωτικό. Ο Άδωνις Γεωργιάδης απλώς νομιμοποιεί το φακελάκι. Αυτό που κατηγορούσαμε. Εσύ ΑΝ ΘΕΣ συμμετέχεις σε αυτή τη νομιμοποίηση. Τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Κι αν γκρεμιστεί εντελώς το δημόσιο σύστημα Υγείας, από μέσα θα έχει γκρεμιστεί. Διότι αύριο ο υπουργός θα βάλει στα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων και ιδιώτες γιατρούς. Και τότε δε θα μπορείς να διαμαρτυρηθείς, διότι την πόρτα θα την έχεις ανοίξει πάλι εσύ.
Κι αν διαμαρτυρηθείς, ελπίζω να μην απευθυνθείς στην κοινωνία ζητώντας στήριξη. Γιατί η κοινωνία θα είναι μία ουρά που θα περιμένει να χειρουργηθεί κάποιο πρωί που θα προλάβεις να την εξυπηρετήσεις. Και πίστεψέ με, δε θα σε συμπαθεί και ιδιαίτερα για να σου πει έστω ότι έχεις δίκιο. Κι αν μεθαύριο οι πρακτικές των ιδιωτικών νοσοκομείων περάσουν εντελώς στα δημόσια, τότε δε θα σου αρκούν ούτε τα έξτρα από τα απογευματινά χειρουργεία για να ζήσεις. Τους ξέρεις τους μισθούς των γιατρών στα ιδιωτικά νοσοκομεία, ας μην τους λέμε τώρα. Δε μιλάμε φυσικά για τα πρώτα ονόματα. Αυτοί είναι και μέτοχοι, παίζουν σε άλλο γήπεδο. Μιλάμε για γιατρούς που σε ζηλεύουν επειδή πληρώνεσαι 1.500 ευρώ τον μήνα.
Δεν αρκούν πλέον οι καταγγελίες της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας. Από λόγια χορτάσαμε. Για πες μου, γιατρέ μου, πώς θα σου φανεί αν αύριο στα πλαίσια της «ταχύτερης εξυπηρέτησης των πολιτών», νομιμοποιηθεί το γρηγορόσημο στην Πολεοδομία; Πώς θα σου φανεί αν υπάρξει ένα νόμιμο γρηγορόσημο στην Εφορία; Αν θεσμοθετηθεί ένα γρηγορόσημο για να σου δώσουν σύνταξη και εφάπαξ πριν πεθάνεις;
Αν, γιατρέ μου, το θεωρείς λογικό να πληρώνεσαι από τον ασθενή σε ένα δημόσιο νοσοκομείο για να τον βάζεις στο χειρουργείο από «την πλαϊνή πόρτα», γιατί να μη θεωρηθεί λογικό να πληρώνουμε όλοι για όλα; Να πληρώνουμε για να δικαιούμαστε κάτι που έχουμε ήδη πληρώσει τόσες και τόσες φορές; Γιατρέ μου, αυτά είχα να σου πω. Και σου τα λέω επειδή αύριο φοβάμαι ότι ο κόσμος δε θα λέει «γαμώ τον υπουργό σου», αλλά «γαμώ τον γιατρό σου». Κρίμα δεν είναι;
Ανάρτηση απο: http://kartesios.com