Η επιχείρηση «εκφοβισμός» συνεχίζεται. Εκφοβισμός των πάντων και σε όλους τους τομείς.
Οι ευρωπαίοι αρχιτέκτονες της επιχείρησης δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ενώ οι ντόπιοι εντολοδόχοι ενεργούν με υπερβάλλοντα ζήλο, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν μια θεσούλα στον συναινετικό ήλιο που αρχίζει σιγά-σιγά να ανατέλλει, αντικαθιστώντας τον γνωστό «πράσινο ήλιο» (παρόλο που ζούμε στην εποχή της πράσινης ανάπτυξης).
Η επιθετική φρασεολογία των ευρωπαίων εταίρων μας ανέβηκε ένα επίπεδο παραπάνω και πέρασε ευθέως στην άμεση απειλή(;) της αποπομπής από το ευρώ.
Το εννοούν ή απλώς θέλουν να πετσοκόψουν πάλι λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα;
Οι ντόπιοι εντολοδόχοι εκτελούν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις επιθυμίες των ευρωπαίων αρχιτεκτόνων αισθανόμενοι τόσο σοσιαλιστές όσο ποτέ άλλοτε ενώ για όλους εμάς που τους ακούμε και τους ανεχόμαστε οι γλωσσολόγοι ψάχνουν να βρουν το επίθετο που μας ταιριάζει περισσότερο, αφού τα ήδη υπάρχοντα κρίνονται τουλάχιστον ανεπαρκή.
Η κοινωνία βρισκόμενη σε αναβρασμό και σύγχυση προσπαθεί να αρθρώσει λόγο και κυρίως να αντιδράσει ανάλογα, χωρίς ακόμη να καταφέρνει να συντονίσει τις τεράστιες δυνάμεις ανατροπής που διαθέτει.
Οι άνθρωποι ντυμένοι καθημερινά το άγχος και το θυμό τους εκτονώνονται σε λάθος στόχους και με άσκοπες ενέργειες. Τσακωμοί παντού και για το τίποτα.
Στο φούρνο της γειτονιάς για τη σειρά προτεραιότητας, στα γραφεία του ΟΑΕΔ για τα χαρτιά που λείπουν, στο λεωφορείο για τον αλλοδαπό που μας έπιασε τη θέση, στο σπίτι για τις απαιτήσεις των παιδιών, στη δουλειά για το στραβοκοίταγμα του συναδέλφου και στο καφενείο για το ποιος τελικά είπε τα περισσότερα ψέματα.
Αν υπήρχε τρόπος να μετρηθεί ο θυμός που έχει συσσωρευτεί σε όλους μας θα έδειχνε το μέγιστο, όπως το μέγιστο θα έδειχνε και μια δυνατή μέτρηση της ανοχής μας.
Λες και υπάρχει μια αόρατη και ανεξήγητη δύναμη που δεν μας αφήνει να δούμε, όχι την καταστροφή που έρχεται, αλλά , την καταστροφή που βιώνουμε. Την προσωπική μας καταστροφή, την καταστροφή του γείτονα, την καταστροφή ολόκληρης της κοινωνίας.
Η χώρα ξεπουλιέται, η ανεργία σε ύψη που τρομάζουν, η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών σε σημεία τραγικά, η δωρεάν παιδεία και υγεία ετοιμοθάνατες, και οι κυβερνώντες με έπαρση αντιστρόφως ανάλογη του πολιτικού τους ήθους, σπρώχνονται για το ποιος θα βγάλει λόγους και λογύδρια μπροστά στις λάγνες τηλεοπτικές κάμερες με σκοπό να μας πείσουν για τις αγνές τους προθέσεις.
«Γίνεται συζήτηση για τα 31 δισεκατομμύρια που δεν έχουν εισπραχθεί από το 2008 και είναι βεβαιωμένα στις Εφορείες. Λένε δεν μπορείτε να τα πάρετε γιατί έχουν χρεοκοπήσει. Μα αν από τα 31 το 10% συλλάβουμε, είναι 3,5 δισεκατομμύρια, αντιμετωπίζουμε το θέμα της παιδείας και το 5%.», δήλωνε σε προεκλογική της ομιλία η μετέπειτα υπουργός παιδείας χωρίς όμως ποτέ να μας εξηγήσει γιατί δεν έγινε πράξη το ολόσωστο σκεπτικό της.
Σχολεία, νοσοκομεία , πανεπιστήμια , δημόσια περιουσία, παραδίδονται χωρίς ντροπή, στις ορέξεις του μεγάλου πολυεθνικού και τραπεζικού κεφαλαίου, αλλά και μεμονωμένων ιδιωτών.
Οι τρόποι ιδιωτικοποίησης πάντα υπάρχουν, είναι απλοί και «εμφανίζονται» ως μονόδρομοι στη λύση των προβλημάτων.
Κυβερνητικός βουλευτής και πρώην συνεργάτης υπουργού εμφανίζονται, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, να εμπλέκονται στη νέα φάμπρικα-σκλαβοπάζαρο με τις ΜΚΟ και τις ενοικιάσεις εργαζομένων, χωρίς μάλιστα να θεωρούν την εμπλοκή τους ως ηθικά επιλήψιμη.
Οι υπουργοί δεν προλαβαίνουν, ο ένας μετά τον άλλον, να βρίζουν τους υπαλλήλους στο δημόσιο τομέα, τονίζοντας την ανάγκη για απολύσεις, σε πρώτη φάση, και για άρση της μονιμότητας, στη συνέχεια.
Οι περισσότεροι, βέβαια, από αυτούς είναι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας για πάρα πολλά χρόνια και άρα βασικοί υπαίτιοι τόσο για τη ρουσφετολογική διόγκωση του δημόσιου τομέα, όσο και για την άσχημη οικονομική κατάσταση των πολιτών. Όταν, δηλαδή, διόριζαν στο δημόσιο την εκλογική τους πελατεία θεωρούνταν ικανοί και παραγωγικοί και τώρα έγιναν αντιπαραγωγικοί;
Κατήργησαν με πρωτοφανή νεοσυντηρητική συναίνεση, χωρίς ίχνος ντροπής, το άσυλο στα πανεπιστήμια αλλά διατήρησαν άθικτη τη βουλευτική ασυλία.
Είναι σαν να μας λένε: εσείς απαγορεύεται να κλέβετε, εμείς επιτρέπεται.
Άραγε γιατί κατάργησαν το άσυλο στα πανεπιστήμια; Για να μπορούν να μπαίνουν σ’ αυτά όποτε θέλουν χωρίς να χρειάζεται να γκρεμίζουν τις πύλες τους;
Άραγε γιατί διατηρούν τη βουλευτική ασυλία; Για να μπορούν να νομοθετούν για τους πολίτες χωρίς να χρειάζεται οι ίδιοι να τηρούν τους νόμους;
«Δεν είμαστε μια ανεύθυνη Κυβέρνηση που παρακολουθεί τα πράγματα. Υπάρχει πράγματι ευθύνη. Θα ξαναδώσουμε στο άσυλο το αληθινό του περιεχόμενο, που είναι η περιφρούρηση του ελεύθερου και ανοιχτού Πανεπιστημίου» δήλωνε στη Βουλή η υπουργός παιδείας στις 11 Δεκεμβρίου του 2009, απαντώντας σε ερώτηση του ΛΑΟΣ ( Περίεργο. Το ΛΑΟΣ να ζητά την κατάργηση του ασύλου; ) σχετικά με το ενδεχόμενο κατάργησης του ασύλου. Πράγματι, η υπουργός παιδείας θα περάσει στην ιστορία ως εκείνη που ξαναέδωσε στο άσυλο το πραγματικό του περιεχόμενο, νομοθετώντας την κατάργησή του.
Πάντως, η εντύπωση που δημιουργείται είναι πως ο κόσμος προετοιμάζεται για κάτι σημαντικό που θα ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα. Αναμένει μια κοινωνική έκρηξη χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει την αφετηρία της και το χρονική στιγμή που θα εκδηλωθεί.
Το ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πότε και το πώς θα εκδηλωθεί η κοινωνική έκρηξη αποτελεί μειονέκτημα μα ταυτόχρονα προκαλεί και φόβο στους κυβερνώντες.
Γι’ αυτό τους βλέπουμε ότι φροντίζουν όλοι να παίρνουν τα μέτρα τους.
Ανάρτηση από: http://kyrgiakischristos.wordpress.com