Η ζωή συνεχίζεται. Τουτέστιν:
Μετά από δυο – τρία Μνημόνια, μετά από εφτά – οχτώ «μίνι Μνημόνια» (εφαρμοστικοί, μεσοπρόθεσμα, πολυνομοσχέδια κλπ), μετά από δυο – τρεις δανειακές συμβάσεις, στην Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων έχουμε 4 εκατομμύρια ανθρώπους δυνάμενους να εργαστούν, αλλά το 1.500.000 από αυτούς είναι άνεργοι…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από τους «συναγερμούς» του κ.Σαμαρά κατά της ανεργίας, η ανεργία των νέων ανέρχεται στο 60% και από τους 1.500.000 άνεργους οι 9 στους 10 δεν λαμβάνουν ακόμα κι αυτό το επίδομα ανεργίας…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από τα διαδοχικά κυβερνητικά «success story», από εκείνους που έχουν ακόμα δουλειά κοντά στο 1 εκατομμύριο είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες (σσ: Αυτό ο Μπρεχτ το περιέγραφε έτσι: «Οι άνεργοι πεινούσαν/ Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται»)…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από τα χαράτσια, την διαρκή φοροληστεία και τον 9πλασιασμό των «έκτακτων» φόρων - που με το πολυνομοσχέδιο μονιμοποιούνται - από τα 3 εκατομμύρια των νοικοκυριών της χώρας, τα 2.300.000 νοικοκυριά αδυνατούν να ανταποκριθούν και να πληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους στην εφορία...
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από διαδοχικές αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού και ενώ σχεδόν 1.000.000 οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο επιβάλει νέα αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από διαδοχικούς κυβερνητικούς «θριάμβους» και απανωτές «σωτήριες δόσεις» από την τρόικα, σχεδόν 3.000.000 Έλληνες – ήδη από το 2011 – αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ικανοποιητική θέρμανση…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από διαρκή εισοδηματικά μέτρα που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια Έλληνες στην ανέχεια και την καταστροφή, μετά την αναγωγή της έννοιας του «εργασιακού δικαιώματος» σε παλαιολιθικό «αναχρονισμό» (!), η κυβέρνηση – με το πολυνομοσχέδιο – επιβάλει ως «μοναδική αξία» στην εργασιακή ζούγκλα τον μισθό των 500 ευρώ το μήνα…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά το πέταγμα των 6 στους 10 συνταξιούχους στον Καιάδα της απόλυτης φτώχειας, η κυβέρνηση – με το πολυνομοσχέδιο – φέρνει νέα καταιγίδα στο Ασφαλιστικό, νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις και νέα μείωση ύψους 40% στις επικουρικές συντάξεις…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά την καταλήστευση 70 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον ελληνικό λαό το διάστημα 2010 – 2014, που τα «βουτήξανε» για να μειώσουν το χρέος (που όμως αυξάνεται!), η κυβέρνηση ψηφοθηρεί μιλώντας για «πλεόνασμα» και για διανομή «κοινωνικού μερίσματος» στους λεηλατημένους Ελληνες που δεν αντιστοιχεί κατά μέσο όρο παρά σε 1,5 ευρώ την ημέρα…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από διαδοχικά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, μετά από αντισυνταγματικές κυρώσεις Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων, μετά από δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, μετά από διαρκείς επιστρατεύσεις εργαζομένων, από χτες - και για 5η φορά μέσα σε 2 χρόνια – ζούμε σε συνθήκες «απαγόρευσης των συναθροίσεων»…
Η ζωή συνεχίζεται:
Μετά από σχεδόν 35 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ των Μνημονίων, στην ΕΕ της τρόικας, στην ΕΕ της παραγωγικής αποσάθρωσης, στην ΕΕ όπου «το μεγάλο (μονοπωλιακό) ψάρι τρώει το μικρό», στην ΕΕ όπου «τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας» (Λαγκάρντ), στην ΕΕ που με την πολιτική της ενισχύει την ακροδεξιά και συνεργάζεται με την ναζιστική κτηνωδία, η παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ πλασάρεται σαν «μονόδρομος» και αποτελεί το κοινό «ευαγγέλιο» όλων των επίδοξων «σωτήρων»…
Η ζωή συνεχίζεται:
«Μετά από εφτά δεκαετίες – πανηγυρίζει η κυβέρνηση – πετύχαμε εξωτερικό πλεόνασμα». Πράγματι. Μας γύρισαν 70 χρόνια πίσω! Επέφεραν τέτοιο εκμηδενισμό του λαϊκού εισοδήματος που από την άποψη των κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν μόνο με την εποχή της Κατοχής και του Εμφυλίου μπορεί να συγκριθεί! Ο εκμηδενισμός του λαϊκού εισοδήματος εν έτη 2013 μόνο με εκείνον του 1943 και του 1948 μπορεί να συγκριθεί! Αλλά, τότε, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα και στην Ελλάδα έπεφταν βόμβες Ναπάλμ! Πράγματι. Από τότε είναι που είχε να «επιτευχθεί», ξανά, εξωτερικό πλεόνασμα…
Η ζωή,
εφόσον εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε έτσι, συνεχίζεται; Ναι – υπό δυο προϋποθέσεις: Η μια προϋπόθεση είναι να είσαι τραπεζίτης, βιομήχανος, εργολάβος, πολυκαταστηματάρχης κοκ. Σε αυτή την περίπτωση η ζωή συνεχίζεται μια χαρά. Η άλλη προϋπόθεση (αν δεν είσαι τραπεζίτης, εργολάβος κοκ) είναι τούτη: Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, θα αναλάβουμε το μέτρο της ευθύνης που μας αναλογεί. Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, θα βάλουμε πλάτη για να «ξελασπώσουμε το μέλλον». Ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, χωρίς αναθέσεις σε «μεσσίες», θα ξαναχτίσουμε την ελπίδα της προσωπικής προκοπής. Αρνούμενοι τα «φυτοφάρμακα» της χαμοζωής που υπόσχονται «ατομική διάσωση». Και επιλέγοντας ως λίπασμα την συλλογική διεκδίκηση του κοινωνικού συμφέροντος. Γιατί, έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα: «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς».
Ανάρτηση από: http://www.enikos.gr