Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο, επειδή ήταν διατεθειμένος να αλλάζει κάθε μέρα, επειδή ένιωθε την ανάγκη για μια διαφορετική ηθική. Επειδή ήταν ίσως μόνο μια δύναμη, ένα πέταγμα, ένα όνειρο, ήταν μόνο μια παρόρμηση, μια επιθυμία να αλλάξει τα πράγματα, να αλλάξει τη ζωή…
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή μ’ αυτήν τη φόρα, ο καθένας ήταν κάτι παραπάνω από τον εαυτό του, ήταν σαν δύο άτομα σε ένα. Από τη μία μεριά, η προσωπική καθημερινή κόπωση και, από την άλλη, η αίσθηση του να ανήκεις σε μια φυλή που ήθελε να απογειωθεί για ν’ αλλάξει πραγματικά τη ζωή.
Όχι. Καμία πίκρα. Ίσως ακόμα και τότε πολλοί να είχαν ανοίξει τα φτερά τους χωρίς να είναι ικανοί να πετάξουν… σαν υποθετικοί γλάροι…
Και τώρα; Ακόμη και τώρα, νιώθεις σαν δύο. Από τη μία μεριά, το ενταγμένο άτομο που διασχίζει ευλαβώς την αθλιότητα της καθημερινής του επιβίωσης και, από την άλλη, ο γλάρος, χωρίς καν την πρόθεση πια να πετάξει, γιατί το όνειρο έχει πλέον σακατευτεί.
Δύο δυστυχίες σε ένα μόνο σώμα.
Ανάρτηση από: http://www.ramnousia.com