Εδώ και τέσσερα χρόνια ζούμε, στο χώρο
της εκπαίδευσης την εφαρμογή της λογικής της Αριστείας.
Πρώτη άνοιξε το δρόμο η κυρία Διαμαντοπούλου,
εφαρμόζοντας κατά γράμμα οδηγίες του ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών και «έγκυρων» διεθνών
οργανισμών οι οποίες εκπονήθηκαν πριν από 3 δεκαετίες και περίμεναν στα υπουργικά
συρτάρια την κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή τους.
Ο σκοπός, πλέον, όλων των σχολικών βαθμίδων
είναι να ενισχύεται, να αναδεικνύεται και να επιβραβεύεται ο Άριστος μαθητής. Δηλαδή;
Αυτός που οι επιδόσεις του σε μία διαδικασία
συνεχούς εξέτασης-αξιολόγησης, θα πιάσει το μέγιστο στη σχετική κλίμακα αξιολόγησης.
Εδώ ακριβώς συντελείται, κατά τη γνώμη
μου, η ισοπέδωση της ουσίας της παιδαγωγικής πλευράς της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Υπάρχουν μαθητές που λόγω αντικειμενικών
και υποκειμενικών συνθηκών καταβάλλουν πολλαπλάσια προσπάθεια σε σχέση με κάποιον
που τελικά έχει «αριστεύσει» χωρίς ποτέ να καταφέρουν να προσεγγίσουν την Αριστεία.
Πολλοί μαθητές, με προβλήματα υγείας προκαλούν
συγκίνηση σε εκπαιδευτικούς και συμμαθητές με τη δύναμη της θέλησης που επιδεικνύουν.
Πολλοί μαθητές, με προβλήματα κοινωνικά
και οικονομικά προσπαθούν τα μέγιστα για να κατακτήσουν το μέσο όρο.
Πολλοί μαθητές, με ιδιαίτερα ταλέντα και
δεξιότητες δεν θα καταφέρουν ποτέ ούτε να τα καλλιεργήσουν και ίσως ούτε καν να
τα φανερώσουν μέσα σ’ αυτή την ατελείωτη εξεταστική ζούγκλα και το απάνθρωπο κυνήγι
της αριστείας και της διάκρισης.
Το σημερινό σύστημα, τους μαθητές αυτούς
δεν θα τους επιβραβεύσει ποτέ.
Ποτέ δεν θα ακούσουν το όνομά τους, αν
και ίσως να μην το έχουν και τόσο ανάγκη, στη σχολική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, να κληθούν για να παραλάβουν
κάποιο Βραβείο ή Αριστείο.
Να αναφέρω ένα πραγματικό παράδειγμα,
το οποίο δεν αποτελεί εξαίρεση, ενός παιδιού της 3ης Δημοτικού, το οποίο, στα τεστ αξιολόγησης-αναζήτησης
αρίστων του σχολείου του, κατά τη διάρκεια της χρονιάς έπαιρνε 60 με 70 στα
100, καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες.
Όταν η μητέρα του προσπάθησε να τον ενθαρρύνει
επιβραβεύοντας την προσπάθειά του, το παιδί με αφοπλιστική πίστη και ειλικρίνεια
απάντησε:
«Μαμά, δεν είμαι καλός! Τελείωσε!»
Όταν ένα εκπαιδευτικό σύστημα οδηγεί τους
μαθητές στο να συμπεραίνουν ότι «δεν είναι καλοί», ότι δεν αξίζουν, ότι είναι άχρηστοι,
όταν αποθαρρύνονται και χάνουν την αυτοεκτίμησή τους και την εμπιστοσύνη στον εαυτό
τους, τότε αυτό που «τελείωσε» δεν είναι ο εκάστοτε μαθητής, δεν είναι το εκάστοτε
παιδί αλλά το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, οι εμπνευστές του και αυτοί που το εφαρμόζουν.
Εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί ανασφαλείς
και δυστυχισμένους μαθητές είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για ολόκληρη την κοινωνία.
Καλούμαστε να υπηρετήσουμε ένα εκπαιδευτικό
σύστημα που δεν αναγνωρίζει και δεν λαμβάνει υπόψη του τις αναπτυξιακές, κοινωνικές
και οικονομικές διαφορές μεταξύ των μαθητών.
Αλήθεια, μόνο και μόνο λόγω της εφαρμογής
της τράπεζας θεμάτων, πόσοι μαθητές της Α λυκείου θα περάσουν μαύρο καλοκαίρι, επειδή
παραπέμπονται για το Σεπτέμβρη σε ένα ή περισσότερα μαθήματα; Το ποσοστό υπολογίζεται
στο 30% με 40%.
Πόσες, αλήθεια, οικογένειες δεν θα στραγγίξουν
οικονομικά ξοδεύοντας χρήματα για να βοηθήσουν με φροντιστήρια τα παιδιά αυτά;
Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους. Άλλωστε,
είναι και της μόδας η φτηνή και ανασφάλιστη εργασία μεταμφιεσμένη σε μαθητεία και
απόκτηση εργασιακής εμπειρίας.
Προσπάθησε, είναι αλήθεια, πολύ ο κύριος
Λοβέρδος να αποποιηθεί των ευθυνών του και να εμφανιστεί ως «αντάρτης». Αντάρτης,
βέβαια, εκ του ασφαλούς, δεν μπορείς να θεωρηθείς ποτέ.
Όμως, για πολύ λίγο. Του «τράβηξαν» τα
αυτιά, έβαλε την ουρά κάτω από τα πολιτικά του σκέλια και δήλωσε υποταγή, πίστη
και υπακοή στις εντολές της τρόικας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει με
επιτυχία και δεν διστάζει να δηλώνει πως καμαρώνει γι’ αυτό.
Έχει επίσης το «θάρρος» να υποκρίνεται
λέγοντας ότι δεν θέλει να αιφνιδιάσει γονείς και μαθητές, κάνοντας αλλαγές. Τότε
γιατί έφυγε ένας υπουργός και ήρθε ένας νέος;;;
Ποιους όμως δεν θέλει να αιφνιδιάσει;
Τους ήδη αιφνιδιασμένους;
Η εφαρμογή του Νέου Λυκείου από τον περασμένο
Σεπτέμβρη, χωρίς καμία προετοιμασία, δεν ήταν αιφνιδιασμός;
Αν δεν το κατάλαβε ο νέος υπουργός, έχει ήδη αιφνιδιάσει τους
πάντες με το να αποδέχεται μέχρι κεραίας όσα έκανε ο προκάτοχός του. Κάπως έτσι
ξεκίνησε και για κείνον, η αρχή του τέλους της υπουργικής του θητείας.
Ανάρτηση από: https://kyrgiakischristos.wordpress.com