Ακούει η κοινωνία τη λέξη «συνδικαλιστής» και της σηκώνεται η τρίχα. Έχουν ταυτιστεί οι μεγαλοσυνδικαλιστές με βρώμικες συμφωνίες με τους εργοδότες, με λεφτά κάτω από το τραπέζι, με ξεπούλημα των εργαζομένων έναντι προσωπικών ανταλλαγμάτων, με κακοδιαχείριση ταμείων των σωματείων και τα λοιπά γνωστά.
Ορθώς, λοιπόν, η κοινωνία δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στον εν Ελλάδι συνδικαλισμό, στους Φωτόπουλους και τη ΓΣΕΕ. Είναι όμως εξοργιστικό να τα βάζει με τους συνδικαλιστές και η κυβέρνηση. Είναι παρανοϊκό να αποκαλεί δικτάτορες τους συνδικαλιστές ο Κούλης Μητσοτάκης. Και ξεχειλίζει από γελοιότητα η επίθεση της κυβέρνησης εναντίον των συνδικαλιστών διότι η ίδια η κυβέρνηση έχει αποδειχτεί ο πλέον βρώμικος συνδικαλιστικός φορέας.
Τι κάνουν οι συνδικαλιστικοί φορείς; Συζητούν με τους εργοδότες και καταλήγουν κάπου. Τι κάνει η κυβέρνηση; Συζητά με την Τρόικα και καταλήγει κάπου. Δεν είναι υπερβολή η ταύτιση. Κάντε τον κόπο να διαβάσετε αυτή την είδηση και αυτή την είδηση. Τώρα πείτε μου στα σοβαρά, ποια η διαφορά μεταξύ του κλίματος των δύο διαβουλεύσεων; Ποια η διαφορά μεταξύ των δύο διαδικασιών;
Η Τρόικα είναι ο εργοδότης και η κυβέρνηση είναι μία… κυβερνητική ΓΣΕΕ. Κυβερνητικός συνδικαλισμός. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Και, μάλιστα, αυτό το συνδικαλιστικό σωματείο της κυβέρνησης κάνει ακόμη και το πλέον βρωμερό συνδικάτο εργαζομένων να μοιάζει αγγελούδι.
Ποιος νέος πρόεδρος σωματείου θα τολμούσε με τόση ευκολία να αλλάξει στο γραφείο του χαλιά, κουρτίνες, έπιπλα και μπιντέδες με την ευκολία που το κάνει ο κάθε υφυπουργίσκος μετά από κάθε ανασχηματισμό; Όποιος συνδικαλιστής τολμούσε να το κάνει, την επόμενη ημέρα θα μιλούσαμε για σκάνδαλο. Για τον υφυπουργίσκο το θεωρούμε αυτονόητο.
Ποιος συνδικαλιστής θα τολμούσε στα φανερά να εμφανιστεί σε πάρτυ γενεθλίων εργοδότη και να «κλείνει» δουλειές για την εταιρεία στην οποία εργάζεται, όπως έπραξε ο Σαμαράς; Έστω και για τα μάτια του κόσμου, την επόμενη ημέρα τα μέλη του προεδρείου θα ζητούσαν την παραίτησή του.
Ποιος εργοδότης θα απαιτούσε να μη γίνουν εκλογές σε συνδικαλιστικό σωματείο και το αίτημά του θα γινόταν αδιαμαρτύρητα δεκτό, όπως γίνεται με την ελληνική κυβέρνηση;
Ποιο σωματείο θα δεχόταν με χαρά να μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων και να απελευθερωθούν οι απολύσεις; Το χειρότερο απ’ όλα δε, είναι ότι το ίδιο το σωματείο αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις εξηγώντας στους σκλάβους ότι αυτά γίνονται για το συμφέρον τους.
Η κυβέρνηση ωμά δηλώνει και υπερηφανεύεται ότι διαβουλεύεται με την τρόικα για τα πάντα. Οτιδήποτε κι αν ρωτήσεις έναν υπουργό, θα σου απαντήσει «αυτό είναι κάτι που θα το προτείνουμε στην Τρόικα κι αν το δεχτεί….». Τόσο κυνικά ομολογούν τη δουλοπρεπή συνδικαλιστική συμπεριφορά τους. Μεσάζοντες μεταξύ ενός λαού και των δικών τους εργοδοτών. Δεν είναι δυνατόν να μένουμε ψύχραιμοι διαβάζοντας «Το αίτημα για τη νέα ενιαία ρύθμιση θα το θέσουν τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας στην Τρόικα, που έρχεται στην Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα».
Για να το τελειώνουμε, μόνο ψυχιατρικά μπορεί να προσεγγίσει κάποιος το θέμα ενός λαού που βρίζει τους συνδικαλιστές και ταυτόχρονα δέχεται να κυβερνάται από το πλέον πουλημένο στην εργοδοσία συνδικαλιστικό σωματείο. Κι αν έχετε αμφιβολίες γι’ αυτό, σκεφτείτε πόσες φορές απαίτησε η Τρόικα μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και μετά προσπαθήστε να θυμηθείτε αν ποτέ η Τρόικα απαίτησε μείωση του αριθμού υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων και παρατρεχάμενων ή αν ποτέ έθεσε θέμα μείωσης εξόδων της κυβέρνησης.
Το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, μόνο γέλιο προκαλεί καθώς οι απαιτήσεις της τρόικας έχουν φτάσει σε σημείο παρέμβασης στο εσωτερικό κάθε νοικοκυριού. Και ως γνωστόν, η χώρα είναι τα νοικοκυριά και οι πολίτες, όχι ο κάθε διορισμένος υπουργός Οικονομικών. Όμως είπαμε, οι βρώμικοι συνδικαλιστές έτσι κάνουν. Ξεπουλάνε τα δικαιώματα των εργαζομένων στα αφεντικά για προσωπικά τους ανταλλάγματα.
Ανάρτηση από: http://kartesios.com