Του Λευτέρη Ριζά
Είναι «κοινό μυστικό» ότι στο
εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται μια υπόγεια αλλά και ταυτόχρονα φανερή σύγκρουση
«γραμμών», τάσεων και ρευμάτων. Το ένα πόλο αμφισβήτησης της κυρίαρχης γραμμής,
αυτής που θα ονομάσουμε «Τσίπρα», αποτελεί η «Αριστερή Πλατφόρμα». Με επικεφαλής
τον Παν. Λαφαζάνη. Με κάθε ευκαιρία – συνέδριο, σύνοδο ΚΕ, οργάνωση συσκέψεων της,κλπ
– φροντίζει να διατυπώνει τις θέσεις της και να διαφοροποιείται από την γραμμή της
προεδρικής πλειοψηφίας με χωριστές εισηγήσεις ή τροπολογίες επί των εισηγήσεων
και τελικών αποφάσεων.
Στην τελευταία σύνοδο της Κ.Ε.
μάλιστα – όπου εκτός από την καθιερωμένη κατάθεση της δικής συμβολής η Αριστερή
Πλατφόρμα κατατέθηκαν και άλλα τρία κείμενα: της κίνησης των 53, των σοσιαλιστών-πατριωτών
(προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ) και του Αλέξη Μητρόπουλου και Διονύση Τεμπονέρα – η
τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας δεν εγκρίθηκε με μικρή διαφορά. Η τροπολογία
της έλαβε 59 ψήφους υπέρ, την καταψήφισαν 84, ενώ υπήρξαν 4 λευκά και 7 αποχές.
Οι 59 ψήφοι που έλαβε η τροποποίηση
της Αριστερής Πλατφόρμας είναι περισσότεροι από την δύναμη που αυτή διαθέτει
στην Κ.Ε. Πράγμα που σημαίνει ότι η προεδρική πλειοψηφία – άνετη μέχρι τώρα – αρχίζει
και παρουσιάζει ρήγματα και διαφοροποιήσεις.
Κεντρικό σημείο τριβής είναι οι «συμμαχίες» που πρέπει ή δεν πρέπει να επιδιώξει
ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση, στις επόμενες εκλογές. Θα πρέπει να
κάνει «άνοιγμα» στην κεντροαριστερά ή να το αποκλείσει και να στραφεί μόνο στα αριστερά
του – το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ή ακόμα θα πρέπει να επιδιώξει μια δεύτερη ριζοσπαστικοποίηση
«μια αριστερή αντεπίθεση και ένα νέο μεγάλο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία
και τα προβλήματα της», όπως ζήτησε ο Π. Λαφαζάνης. .
Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της αριστερής πλατφόρμας – την
ΙΣΚΡΑ – δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το τι πιστεύουν τα «μέλη»της για το ποια
και πώς πρέπει να είναι η κυβέρνηση της αριστεράς. Που δηλαδή διαφωνούν με τη γραμμή
που πιστεύει και προωθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και οι κοντινοί
συνεργάτες του.
Όμως, τώρα πια, έχουν παρουσιαστεί διαφοροποιήσεις και μεταξύ αυτών που μέχρι τώρα
τον υποστήριζαν, ενώ κρατούσαν αποστάσεις από την αριστερή πλατφόρμα. Από τον Γιάννη
Μηλιό, περνάμε στον Ρούντυ Ρινάλντι της ΚΟΕ και συναντάμε και άλλα πρόσωπα της ΚΕ.
Όλοι τους έχουν καταθέσει, δειλά-δειλά, μια σειρά επιφυλάξεις για πλευρές της πολιτικής
του ΣΥΡΙΖΑ και του εσωκομματικού καθεστώτος που επικρατεί – της εσωκομματικής δημοκρατίας.
Αν θέλουμε να εξηγήσουμε από πού, γιατί και πώς έχουν αρχίσει και ενταθεί αυτές
οι διαφοροποιήσεις και μάλιστα κάπου συναντάνε αυτές της «Αριστερής Πλατφόρμας»,
πρέπει να πάρουμε υπόψη μας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Παρόλο ότι όλοι τους
θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ο νικητής των εκλογών – κοινός λόγος αυτό το «πρώτη
φορά» και έχουμε 4 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ. – κάπου μέσα τους καταλαβαίνουν ότι
το κόμμα τους έχει χάσει τη δυναμική του. Όχι μόνο γιατί τα ποσοστά του έμειναν
καθηλωμένα περίπου σε αυτά των εκλογών του 2012 – την ώρα μάλιστα που
τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχασαν περίπου 15 ποσοστιαίες μονάδες – αλλά και γιατί
και αυτό έχασε γύρω στις 150.000 ψήφους από αυτές του 2012. Κι όπου υπάρχει φτώχεια
προκύπτει γκρίνια. Ακόμα χαμηλή, αλλά υπάρχει. Την διαπιστώνει κανείς σε άρθρα στην
ΑΥΓΗ, την ΙΣΚΡΑ, τον ΔΡΟΜΟ κλπ.
Από μια πρώτη ματιά φαίνεται
περίεργο ότι η πρώτη σοβαρή «γκρίνια», κριτική προς την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ,
προήλθε από μέλος αυτής της ομάδας – τουλάχιστον όπως φαινότανε. Συγκεκριμένα από
τον Γιάννη Μηλιό που μαζί με τον Σπύρο Λαπατσιώρα έγραψαν ένα άρθρο με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ
σε σταυροδρόμι: Για μια στρατηγική αναδιανομής υπέρ των υποτελών τάξεων», που δημοσιεύτηκε
σε μια σειρά έντυπα και ιστοχώρους. Σε αυτό για πρώτη φορά ο Γ. Μηλιός παραδέχεται
ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα είναι πιθανότατα πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Ωστόσο,
αν κρατήσουμε όλα τα άλλα σταθερά, δεν θα έχει αυτοδυναμία», κάτι που τον αναγκάζει
να διερωτηθεί για τις συμμαχίες. Αφού τέτοιες μόνο προς τα δεξιά ή τη φιλελεύθερη
δήθεν κεντροαριστερά μπορεί να εξασφαλίσει, αυτό θα σημαίνει «ακύρωση της δυνατότητας
των μετασχηματισμών που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και εξαναγκασμός σε μία
διαχείριση των συνεπειών που έχουν διαμορφώσει οι «μνημονιακές» πολιτικές και του
υποδείγματος συσσώρευσης και αναπαραγωγής που επέβαλαν». Άρα μόνη λύση επιδίωξη
αυτοδυναμίας. Επαναλαμβάνει βέβαια τα γνωστά του μοτίβα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επεξεργαστεί
ένα πυκνό λόγο για την κρίση «ως μη εθνικό ζήτημα» κλπ κλπ, που δεν μπορούμε εδώ
να αναπαράγουμε.
Τα σημαντικότερα, εκεί δηλαδή που αρχίζει η κριτική και που αποδίδονται οι ευθύνες
για την καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι άλλα. «Στοιχείο που συνέβαλε στην απόσυρση της
κοινωνίας ήταν και ο «φόβος των μαζών» που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα-πρώτα οργανωτικά.Η
διεύρυνση του κόμματος προς το εκλογικό σώμα που τον ψήφισε έγινε με πολλή καθυστέρηση,
άτολμα και συντηρητικά». Για να προσθέσουν αμέσως: «Να το πούμε αλλιώς, δυναμικά νέα στρώματα που προσέγγισαν
τον ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας την ελάχιστα δημοκρατική οργάνωσή του, τις φατρίες και ένα
διαμορφωμένο κομματικό κατεστημένο, όχι και πολύ φιλικό σε πολλές-πολλές αλλαγές,
απλώς στάθηκαν στη γωνία.»
Τι εννοούν με τα «δυναμικά νέα στρώματα» δεν το διευκρινίζουν. Δυναμικά νέα στρώματα
παλιότερα, το ΠΑΣΟΚ αλλά και η Ν.Δ., θεωρούσαν τα νέα μεσοστρώματα, τους νέους δυναμικούς
επιχειρηματίες. Ποτέ τους τις εργατικές μάζες. Σημασία εδώ έχει ότι διαπιστώνουν
– κι αυτό αποτελεί κοινή διαπίστωση και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της Πολιτικής
Γραμματείας και της ΚΕ – ότι τα παλιά στελέχη αντιμετώπισαν με καχυποψία έως και
εχθρότητα τα νέα πρόσωπα που ζήτησαν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι πράγματι
αλήθεια. Αυτό συνέβηκε παντού, σε όλες τις οργανώσεις.
Αλλά οι δυό τους προχωρούν ακόμα πάρα πέρα. «Η γενικότερη εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ»
θα πουν «είναι η εικόνα ενός πολιτικού σχηματισμού ο οποίος αποδέχεται τους
«κανόνες του παιχνιδιού» και περιμένει να πάρει τις εκλογές. Σ’ αυτό προφανώς επέδρασε
καθοριστικά η υποχώρηση των κοινωνικών κινημάτων». Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε
ότι προσπάθησε να διεμβολίσει στρώματα που έχουν να κάνουν με το «παγιωμένο σύστημα»,
ενώ για εξασφάλιση αυτοδυναμίας πρέπει να «στραφεί, με όρους ριζοσπαστικής μετατόπισης
της τρέχουσας πολιτικής οπτικής του, στην οργάνωση αυτού του αντισυστημικού δυναμικού
το οποίο διασχίζει πολλούς χώρους, με όρους οργάνωσης της ελπίδας και της συστράτευσης
των κατώτερων τάξεων για μία διαφορετική ζωή. Ωστόσο για να αλλάξει η κοινωνία πρέπει
να αλλάξουμε και εμείς και να αποφύγουμε τους εύκολους δρόμους που σπρώχνει ή ανοίγει
ένα παραπαίον σύστημα εξουσίας».
Κι αμέσως μετά φτάνουν στο «ψητό»: «Αν δούμε το δημοσίευμα του περιοδικού Unfollow που
περιγράφει τη συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μελισσανίδη ως κυτταρική μορφή του υποδείγματος
διακυβέρνησης που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα έξοχο αντιπαράδειγμα το οποίο
πρέπει να συζητηθεί παντού ως αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κάνει, επειδή τότε
δεν θα διαφέρει σε τίποτα από το σημερινό σύστημα διαχείρισης. Και θα πρέπει να
συζητηθεί ως τέτοιο, αντί να επιχειρείται να μπει κάτω από τα χαλί. Η συνάντηση
εν κρυπτώ με ένα επιχειρηματία για να κανονιστούν δουλειές (ή δουλείες), δηλαδή
το ποια πρόταση θα υποστηρίξει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διευθετηθούν
θέματα για τα οποία έχει ενδιαφέρον και ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι κατά
νόμο υπεύθυνος για τα ζητήματα αυτά, είναι το «σύστημα» που η κοινωνία ζητάει να
αλλάξει, και το ζητάει σταθερά και επίμονα τουλάχιστον από το 2012. Μια υποχώρηση
του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη δύναμη του συστήματος, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, θα
άφηνε τη δυνατότητα να καταστεί δύναμη διακυβέρνησης μόνο με βάση την απελπισία
(και όχι την ελπίδα ή πολύ περισσότερο τη συστράτευση) των κατώτερων τάξεων – και
αυτό δεν πάει πολύ μακριά. Το πιο απλό αναφορικά με το παράδειγμα που συζητάμε,
που θα οργάνωνε ένα διαφορετικό πολιτικό ορίζοντα, θα ήταν να απευθυνθεί ο κατά
νόμο επιχειρηματίας στο δήμαρχο ή και στους όμορους δημάρχους (ή υποψήφιους δημάρχους)
και την περιφερειάρχη, σε μία δημόσια ανακοινωμένη συνάντηση, και αυτοί αφού διαβουλευθούν
κατάλληλα με την τοπική κοινωνία, τους θεσμούς της, περιλαμβανομένων των λαϊκών
συνελεύσεών της και αφού πάρουν τη συμβουλευτική γνωμοδοτική υποστήριξη των τμημάτων
πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού, ανάπτυξης των πόλεων και περιβάλλοντος, να μεταφέρουν
τη σύστασή τους στα όργανα του κόμματος για το τι πρόταση θα πρέπει να υποστηρίξει
η Κ.Ο. Κι όλα αυτά δημόσια!. Με ένα γενικό όρο: να οργανωθεί μία κοινωνική, δημοκρατική
και δημόσια, παραγωγή της απόφασης.»
Από όλη τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα παγιωμένα συμφέροντα, βρέθηκε ένα συγκεκριμένο
να αναφερθεί – κι αυτό δανεικό από το περιοδικό Unfollow[1].
Αλλά οι συγγραφείς δεν σταματάνε εδώ. Συνεχίζουν:
«Το γεγονός
ότι εμφανίζεται εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομμάτι του συστήματος που ταλαιπώρησε την ελληνική
κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες και στο τέλος της κήρυξε και τον πόλεμο για να
κερδίσουν οι «φίλοι επιχειρηματίες» (για παράδειγμα μέσω ιδιωτικοποιήσεων) είναι
καταστροφικό: δεν είναι μόνο αναγκαίο να καταδικάσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις λογικές,
οι οποίες παρατηρούνται σε μικρότερη κλίμακα και αλλού, αλλά να αποστασιοποιηθεί
πλήρως από αυτές ακριβώς επειδή «σύστημα είναι ο τρόπος που γίνονται οι δουλειές».
Βέβαια υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να εκφραστεί η άποψη που
εκτιμά «ότι απαιτείται στροφή «προς τον πατριωτισμό» για να διευρυνθεί το ποσοστό
του ΣΥΡΙΖΑ». Παίρνουν τα μέτρα τους μη τυχόν και η επαφή με επιχειρηματικούς
κύκλους δικαιολογηθεί στο όνομα του πατριωτισμού – θα χρειαζότανε τότε να επικαλεσθεί
ο ΣΥΡΙΖΑ την ύπαρξη «εθνικής αστικής τάξης» και ο «ταξικός» Γιάννης Μηλιός, ο σφοδρός
πολέμιος της θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό, την εθνική καταπίεση κλπ αυτά ούτε που
θέλει να τα ακούει ή να σκέφτεται. Βέβαια αναγνωρίζουν ότι «Ο πατριωτισμός δεν
πρόκειται να μας λείψει. Διαπερνά αναγκαστικά κάθε κυβερνητική δύναμη. Αναγκαστικά
λόγω της συμμετοχής της στις «κρατικές υποθέσεις» και επομένως στην αντιπροσώπευση
του κράτους-έθνους απέναντι σε άλλα κράτη-έθνη.» Αλλά γίνεται αποδεκτός μόνο
ως συμμετοχή στις κρατικές υποθέσεις.
Το άρθρο έχει ενδιαφέρον και στη συνέχεια, αλλά δεν ήτανε αυτός ο λόγος που
αναφερθήκαμε σε αυτό. Αλλά σε εκείνη την παρατήρηση που έκαναν: ότι δηλαδή η συνάντηση
με τον Μελισσανίδη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έγινε εν κρυπτώ. Πράγμα που σημαίνει ότι
το κόμμα είναι διαχωρισμένο σε δύο «πατώματα»: το «πάνω» που συζητάει με το κατεστημένο
και παίρνει αποφάσεις και το «κάτω» που δεν παίζει ρόλο στην επεξεργασία και διαμόρφωση
της πολιτικής του, που περιορίζεται να ακολουθάει. Και γι’ αυτό πάλι το ίδιο
περιοδικό έχει βάλει το προσάναμα του.[2]
Εν κρυπτώ, λοιπόν, συνεννοήσεις με επιχειρηματίες – στροφή δηλαδή προς τα παγιωμένα
συμφέροντα και σχηματισμός μιας κομματικής ελίτ από την άλλη.
Που λοιπόν αυτοί οι κίνδυνοι και φαινόμενα αποκρυσταλλώθηκαν, με τη συνδέθηκαν;
Μα με το γήπεδο της ΑΕΚ – που εκτός των άλλων συνδέθηκε και με μπόλικο «εθνικισμό»
και λιβάνι: Αγιά Σοφιά, λες και χάθηκε νάναι Τζαμί, άρα διεθνιστικό, κλπ. και τον
«εθνικό λαθρέμπορο» Μελισσανίδη. Μια μετωπική λοιπόν με τον εκπρόσωπο του κεφαλαίου
που, όπως διατείνονται, κατά βάθος δεν τον ενδιαφέρει μόνο το γήπεδο αλλά το Άλσος
της Ν. Φιλαδέλφειας, και μια ακύρωση της συμφωνίας ΣΥΡΙΖΑ-με ΑΕΚ, όχι μόνο μπορούν
να σώσουν την ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να δώσουν κι ένα μάθημα και στην ηγεσία.
Και αντικαπιταλιστές επιβεβαιωνόμαστε και διεκδικούμε τη δημοκρατία και συναπόφαση
στο κόμμα.
Πρώτης τάξης η ευκαιρία και για τα δύο εχτές. Στην πολιτική γραμματεία έχασε η πρόταση
Τσίπρα. Καταψηφίστηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά δεν θα ψήφιζε τα άρθρα 81 και 82 του ρυθμιστικού
που αφορούσαν το γήπεδο της ΑΕΚ, κι ας υπήρχε συμφωνία για τροποποιήσεις που περιλαμβάνανε
παροχές της ΑΕΚ προς το Δήμο και φροντίδα για την δενδροφύτευση και αναβάθμιση του
Άλσους. [3]
Δεν θέλω να αμφισβητήσω το δίκιο ή τους φόβους – δικαιολογημένους ή όχι των κατοίκων
της Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας – ούτε την ανησυχία των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ για το
τι πράγματι συμβαίνει: δηλαδή αν υπάρχει ηγετική ομάδα δύο ταχυτήτων κλπ. Εκείνο
που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι η σύγκρουση των «γραμμών» μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ
– γιατί όπως έχουμε πεί η ταξική πάλη διεξάγεται και μέσα στις γραμμές των κομμάτων
που ισχυρίζονται, γιατί το πιστεύουν πως αγωνίζονται για το λαό – αυτή τη στιγμή
διεξήχθη δια της τεθλασμένης. Μέσω γηπέδου ΑΕΚ. Όπου η αντίθεση διογκώθηκε εν πολλοίς
«τεχνηέντως», με τη συνδρομή ενός ιδεοληπτικού νέου δημάρχου. Που αφού συκοφάντησε
τους οπαδούς της ΑΕΚ – που φυσικά ενδιαφέρονται για το γήπεδο τους και κάπως θα
το έδειχναν – και τους αποκάλεσε ενεργούμενους ή περίπου στρατό του Μελισσανίδη(!!!),
ακόμα και φασίστες, έφτασε στο σημείο να ζητήσει από τον υπουργό Προστασίας του
Πολίτη κ. Β. Κικίλια – συμπτωματικά υπήρξε παλιός καλαθοσφαιριστής της ΑΕΚ – πιο
ενεργή παρουσία της αστυνομίας για προστασία πορείας δημοτών που θα διαδήλωναν κατά
του ρυμοτομικού. Η πορεία έγινε χωρίς να συμβεί απολύτως τίποτα – οι πολλαπλάσιοι
οπαδοί της ΑΕΚ που είχαν συγκεντρωθεί δεν έκαναν απολύτως τίποτα, και όλα έληξαν
όμορφα και ωραία. Παρόλο ότι η συγκέντρωση-πορεία κατά του ρυθμιστικού και γηπέδου
– ενισχύθηκε από γνωστούς αντιεξουσιαστές και αναρχικούς, που δεν χάνουν ευκαιρία
να περιοδεύουν όπου τους καλεί το καθήκον. Ανάμεσα σε αυτούς τους διαδηλωτές υπήρχαν
και πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ – φορούσαν τις φανέλες της. Άλλωστε ήταν πάρα πολλοί
– η συντριπτική πλειοψηφία τους – που είχαν διαφωνήσει με την προσπάθεια Γρανίτσα
να σκεπάσει τον ουρανό των γύρω σπιτιών με ένα φαραωνικού τύπου γήπεδο – που τελικά
δεν έγινε και η περιοχή έμεινε για δέκα και πάνω χρόνια με παρέα της τα μπάζα.
Δεν πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί μόνο απέναντι στο «κεφάλαιο». Πρέπει άλλωστε
να θυμόμαστε ότι «ερασιτεχνικά» ούτε γήπεδα χτίζονται, ούτε ομάδες αλλά ούτε και
αθλητές. Για όλα αυτά απαιτούνται, δυστυχώς χρήματα. Το γνώριζαν και οι αρχαίοι
πρόγονοι μας αυτό. «δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων (Το χρήμα είναι αναγκαίο, χωρίς
αυτό τίποτε δε γίνεται από όσα πρέπει)[4]. Και από το αναγκαίο
χρήμα δεν διαθέτει ο Δήμος Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας ώστε να κατασκευάσει αθλητικές
εγκαταστάσεις για αθλήματα που καλλιεργούσε στην περιοχή η ΑΕΚ. Ακόμα χωρίς την
ποδοσφαιρική ομάδα καταδικάστηκαν και τα ερασιτεχνικά τμήματα, ελλείψει χρημάτων.
Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί επίσης και απέναντι σε κινήσεις και κινήματα από
τα «κάτω». Μπορεί να έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Αλλά δεν έχουν σώνει και
καλά πάντοτε δίκιο. Το άλσος της περιοχής κινδυνεύει πολύ λιγότερο από την ανέγερση
του γηπέδου από ό,τι κινδυνεύει από την σημερινή του εγκατάλειψη. Τα παχιά λόγια,
τα δήθεν οικολογικά και αντιεξουσιαστικά δεν λύνουν σώνει και καλά προβλήματα. Οικολόγοι
ή οικολογούντες με αυτοκίνητα 4Χ4 ή μηχανές εντούρο δεν πείθουν. Θα ήταν πολύ πιο
πειστικοί αν συνδύαζαν τη διαδήλωση τους με μια βόλτα στο Άλσος, προκειμένου να
το καθαρίσουν από σκουπίδια, λάστιχα και….προφυλακτικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον τρωμένος βγήκε από αυτή την υπόθεση. Όχι μόνο γιατί έχασε την ευκαιρία
να περάσουν οι συμφωνημένες με την ΑΕΚ τροποποιήσεις του ρυθμιστικού σχεδίου, αλλά
γιατί έδειξε ότι για ένα τόσο «μικρό» ζήτημα κόντεψε να διαλυθεί. Δηλαδή τι θα γίνει
αν πρέπει να αντιμετωπίσει και λύσει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα. Όπως π.χ. τη Θράκη,
το Μακεδονικό, το δίκαιο της θάλασσας, το Κυπριακό κλπ. Αφήνω τα τρέχοντα της περιφερειακής
αυτοδιοίκησης, όπου π.χ. θα πρέπει επιτέλους να αποφασιστεί η χωροθέτηση των ΧΥΤΑ
– δεν θα αρκέσουν οι καλοί περιβαλλοντικοί λόγοι και συσκέψεις. Όταν θα πρέπει επίσης
να γίνουν οι διαγωνισμοί και να υπογραφούν συμβάσεις με τους κατασκευαστές – που
κάποιοι επιχειρηματίες θα είναι.
Τα ζόρια είναι μπροστά. Και δεν ξεπερνιούνται ούτε με ευχέλαια, ούτε με κατάρες
ούτε με καρότα. Γιατί απλά πρόκειται για αγγούρια.
[1] Βλ. Λευτέρης
Χαραλαμπόπουλος, «Ο ΣΥΡΙΖΑ,
ο Μελισσανίδης κι ένα…
γήπεδο συνεννόησης»
http://unfollow.com.gr/web-only/13043-gipedo/
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014 και «Μαρινάκης εναντίον Μελισανίδη: Πόλεμος στο Λιμάνι με
στόχο τον Δήμο» Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος – «Unfollow»
29 Παρασκευή 2 Μαΐου 2014
2Το ανησυχητικό ρήγμα
του ΣΥΡΙΖΑ Τρίτη 3 Ιουνίου 2014 UNFOLLOW 30 http://unfollow.com.gr/print/from-issue/13087-syrizu30/
της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου
[3] Βλ. Αγγ. Κωβαίος «ΣΥΡΙΖΑ: Από την κόντρα για το ευρώ, στο... γήπεδο
της ΑΕΚ» ΒΗΜΑ 13-6-14
[4] Δημοσθένης Ολυνθιακός/Α
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr