Ο Γιάννης Πρετεντέρης μέσα από τη στήλη του στα χτεσινά Νέα, με το γνώριμα απορημένο ύφος του, εμφανίζεται εμβρόντητος γιατί εντόπισε «την ελαφρώς σουρεαλιστική άποψη ότι επίκειται ή ζητείται ή επιβάλλεται από κάπου και για κάποιους απροσδιόριστους λόγους μια “νέα μεταπολίτευση” – μια “μετα-μεταπολίτευση” σύμφωνα με άλλη εκδοχή».
Αναρωτιέται ο Γ. Πρετεντέρης: «Όσοι παλικαράδες προτείνουν, μανιωδώς, μια “ανατροπή” ποτέ δεν μας λένε τι ακριβώς θέλουν να ανατρέψουν. Τη Δημοκρατία; Τον καπιταλισμό; Το αστικό καθεστώς; Το Σύνταγμα; Ή απλώς τη σημερινή κυβέρνηση;».
Παλικαράδες δεν θα δηλώναμε ποτέ, ας ψάξει σε άλλους χώρους και πολύ «ψηλά» για παλικαράδες και κουτσαβάκια… Αλλά επειδή ως εφημερίδα έχουμε προβάλλει ιδιαίτερα την αναγκαιότητα για μια νέα μεταπολίτευση, και συγκεκριμένα μια μεταπολίτευση του λαού, ας προσπαθήσουμε εμείς να λύσουμε την απορία του Γ. Πρετεντέρη.
Πρώτον. Δεν θέλουμε να ανατρέψουμε κάποια «Δημοκρατία» αλλά να μεταβούμε σε μια πραγματική Δημοκρατία. Συμφωνούμε με το πλήθος των διανοούμενων στην Ευρώπη και στον κόσμο που θεωρούν ότι τα περισσότερα σύγχρονα καθεστώτα έχουν μετατραπεί στην πραγματικότητα σε «μεταδημοκρατίες», χωρίς καμιά συμμετοχή του «Δήμου» στο «Κράτος». Συντασσόμαστε, ακόμα περισσότερο, με τα εκατομμύρια των πολιτών της χώρας μας που πιστεύουν ότι ειδικά στην Ελλάδα το σημερινό καθεστώς πολύ απέχει από μια πραγματική Δημοκρατία.
Δεύτερο. Ναι, θέλουμε ένα άλλο Σύνταγμα πολύ πιο δημοκρατικό από το ισχύον και κυρίως που θα προκύψει μέσα από την ενεργοποίηση του ίδιου του λαού. Άλλωστε, από όσα τουλάχιστον ξέραμε πριν διαβάσουμε το άρθρο του, τα Συντάγματα αλλάζουν και μάλιστα όχι μόνο από ανατρεπτικούς «παλικαράδες» αλλά συχνά ακόμα και από τις ίδιες τις καθεστωτικές δυνάμεις.
Τρίτο. Ο καπιταλισμός και το αστικό καθεστώς ανατρέπονται συνήθως με πιο σύνθετες ιστορικές διαδικασίες αλλά ως αριστεροί θέλουμε, «γενικά», να ξεπεραστούν. Αν ο κ. Πρετεντέρης πιστεύει ότι αυτό μας βγάζει εκτός νομιμότητας, μάλλον πρέπει να ξανασκεφτεί τη δική του τοποθέτηση για τη μεταπολίτευση του 1974, μια και, από όσο ξέρουμε, εκείνη συνοδεύονταν από τη νομιμοποίηση των αριστερών και ειδικά των κομμουνιστικών κομμάτων…
Ο Γιάννης Πρετεντέρης εμφατικά επισημαίνει ότι το βασικό πολιτικό πλαίσιο είναι δεδομένο και «σε ό,τι αφορά τη χώρα μας εγκαθιδρύθηκε το 1974», ενώ σε άλλο σημείο αναρωτιέται αν προτείνει κανείς να φτιάξουμε κάτι διαφορετικό από εκείνο που δημιουργήθηκε το 1974 και να γυρίσουμε πίσω από αυτό.
Έχουμε κι εμείς δύο απορίες: Πρώτον, δεν έχει ακούσει ποτέ ότι οι κοινωνίες αλλάζουν καμιά φορά προς τα μπροστά και όχι προς τα πίσω; Δεύτερο, πέρα από όσα πρέπει να πει συμμορφώμενος με το ιδιαίτερο «πλαίσιο» στο οποίο διατυπώνει τις απόψεις του, στ’ αλήθεια ισχυρίζεται ότι δεν έχει καταλάβει πως σε αυτή τη χώρα το ίδιο το «αστικό καθεστώς» κατάργησε, την τελευταία πενταετία, το πλαίσιο που όρισε το 1974;
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr