Τελικά τους είχαμε παρεξηγήσει. Πόσα και πόσα δεν ειπώθηκαν για την προσπάθεια της κυβέρνησης να παραμείνει πάση θυσία στην εξουσία. Γράψτε λάθος.
Να φύγουν θέλουν οι άνθρωποι. Και όσο δεν το έχουν απολύτως βέβαιο, τόσο περισσότερο προσπαθούν – σκληρά και με φιλότιμο, είναι η αλήθεια – μην τυχόν και οι ψηφοφόροι επιφυλαχθούν, μην αλλάξουν γνώμη στα στερνά και τους κρατήσουν, μην τυχόν και παρατείνουν το μαρτύριο της παραμονής τους στην εξουσία. Δεν εξηγούνται αλλιώς όλα όσα κάνουν αυτή την εποχή.
1.Δεν εξηγείται, για παράδειγμα, διαφορετικά το ότι έγιναν όλα έτσι άγαρμπα και χυδαία με τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Δύο χρόνια υπόσχονταν ότι θα φέρουν έναν δίκαιο νόμο που θα αντικαθιστούσε το άδικο και βαρύ χαράτσι του Βενιζέλου μέσω της ΔΕΗ. Ύστερα από δύο χρόνια, λοιπόν, αντί για τον εξαγγελθέντα δίκαιο φόρο, μπούκαραν σαν κοινοί κλεφτοκοτάδες σε όλες τις στάνες και τα κοτέτσια της χώρας. Με καταγέλαστα τερτίπια, χωρίς να υπολογίζουν ποιους φορολογούν και γιατί. Αρκεί να κλείσουν τις μαύρες τρύπες του δημοσιονομικού – και πολιτικού – κενού τους. Και βεβαίως, μέσα στον χαμό, άφησαν τους μεγάλους ιδιοκτήτες στο απυρόβλητο.Και στο τέλος της ιστορίας, ανίκανοι να παραδεχτούν τη ληστρική λαθροχειρία τους, έψαχναν να βρουν σε ποιον θα φορτώσουν τα σπασμένα. Και μάλιστα σε μια κυβέρνηση στην οποία ακόμη και το κλάσιμο (μετά συγχωρήσεως) χρειάζεται... «εντολή Σαμαρά».
2.Δεν εξηγείται, επίσης, διαφορετικά το ότι αποφάσισαν, λίγους μόνο μήνες πριν από τις σχεδόν βέβαιες εκλογές – οι οποίες υποτίθεται ότι αποτελούν... όπλο πολιτικού αιφνιδιασμού στα χέρια του πρωθυπουργού –, να διαβεβαιώνουν ότι θα τσακίσουν τους συνταξιούχους με το νέο ασφαλιστικό, ότι θα κρεμάσουν στο τσιγκέλι μητέρες ανηλίκων, εργαζόμενους με βαρέα και ανθυγ εινά και όλο το Δημόσιο. Και να ομολογούν σχεδόν ανοιχτά ότι το μέλλον των συνταξιούχων είναι η πενιχρή «εθνική σύνταξη» των 360 ευρώ. Δεν εξηγείται, ακόμη, διαφορετικά το ότι σχεδιάζουν εισβολές εφοριακών στα σπίτια και τα μαγαζιά φορολογουμένων για να αρπάζουν χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα έναντι οφειλών στην εφορία.
3.Δεν εξηγείται, επιπλέον, λογικά το ότι αυτή την απόφαση έλαβε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έστω με «οριακή» πλειοψηφία. Μετά μάλιστα την απόφαση για τη Μανωλά-δα. Μετά τη θεωρία του Αδώνιδος ότι «οι επιστάτες πυροβόλησαν στον αέρα, και τα σκάγια, όπως έπεφταν, χτύπησαν μερικούς μετανάστες».
Προφανώς, κατά τον ίδιο τρόπο, οι εφοριακοί θα σκοντάφτουν στο κεφα-λόσκαλο, θα τρακάρουν κατά λάθος πάνω στις πόρτες των οφειλετών και ύστερα θα τους παίρνουν τα βαφτιστικά σταυρουδάκια και τα σκουλαρίκια ως αποζημίωση υπέρ του Δημοσίου για τραυματισμό και ψυχική οδύνη. Εκτός αν τους τα παίρνουν μαύρα, για να τους αφήνουν τουλάχιστον τα μαχαιροπίρουνα και τις κουρτίνες.
4.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι, όταν προήδρευαν στην Ε.Ε. και άρχιζε η κρίση στην Ουκρανία, στήριξαν μονομερώς τους Ουκρανούς – χαριεντιζόμενοι δημοσίως ακόμη και με νεοναζί – χωρίς να κρατήσουν, έστω, τα διπλωματικά προσχήματα με τη Ρωσία.
◆ Πώς, ενώ λάμβαναν απόφαση για συμμετοχή στις κυρώσεις, δεν σκέφτηκαν να υπερασπιστούν τα εμπορικά συμφέροντα της χώρας τους; ◆ Πώς δεν σκέφτηκαν ότι αυτή η τεράστια αγορά μπορεί να χαθεί για χρόνια, και μάλιστα προς όφελος της Τουρκίας, με τεράστιο κόστος για την ελληνική παραγωγή;
Μπορούσαν να κάνουν τα καλά και υπάκουα παιδιά στη Μέρ-κελ και τον Ομπάμα χωρίς να κάψουν οριστικά τον δίαυλο επικοινωνίας με τη Ρωσία. Αυτό δηλαδή που έκανε ο πολύ νεότερός τους Ιταλός Ρέντσι.
Εκτός αν πιστεύουν στ’ αλήθεια τις παπαριές ότι μόνος του ο τουρισμός θα σώσει τη χώρα. Όμως, αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα έπρεπε ο Σαμαράς να αφήσει από σήμερα τη θέση του στην Όλγα Κεφαλογιάννη. Νεότερη και γοητευτικότερη είναι, καλύτερα τα καταφέρνει στην εμπορική διπλωματία, με όλους καλά τα έχει, ό,τι πρέπει δηλαδή για να σώσει τη χώρα και να φέρει χρήμα και επενδύσεις...
5.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι επιτρέπουν την καταλήστευση αγροτών και κτηνοτρόφων, που βλέπουν τα κόστη και τους φόρους τους συνεχώς να ανεβαίνουν, που βλέπουν τα προϊόντα τους να πωλούνται για λίγα λεπτά του ευρώ, αλλά να φτάνουν στον καταναλωτή σε δεκαπλάσιες και εικοσαπλάσιες τιμές. Που, τελικά, βλέπουν το εισόδημά τους να καταρρέει σχεδόν χωρίς ελπίδα ανάκαμψης και ταυτόχρονα όλους τους ενδιάμεσους και τους ραντιέρηδες να θησαυρίζουν μέσα στην κρίση.
6.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι ακόμη και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας γίνεται με τόσο εξόφθαλμα «φιλικά» κριτήρια. Ή ότι ανερυθρίαστα αφήνουν στο απυρόβλητο ή δίνουν τα πάντα στη μόνιμα ευνοούμενη μιντιακή και επιχειρηματική ολιγαρχία. Όμως - θα πείτε δικαίως - εδώ δεν τους νοιάζουν τα γαμωσταυρίδια των Γερμανών και της τρόικας, τις κατάρες του φτωχο-μπινέ θα λογαριάσουν;
Ας κάνουμε τη σούμα λοιπόν: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων - όσοι δηλαδή έχουν κάτι ακόμη να προστατεύσουν, άρα και να είναι συντηρητικοί στην κάλπη -, οι αγρότες, πολλοί από τους εργαζομένους στο Δημόσιο και οι συνταξιούχοι είναι οι μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες στις οποίες ελπίζει η Ν.Δ. για ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις εκλογές, δεδομένου ότι αποτελούν τις τελευταίες εκλογικές της εφεδρείες και την τελευταία της ελπίδα να μην καταρρεύσει.
Βλέπουν ότι χάνουν. Ξέρουν ότι θα φύγουν. Και, σαν τον κοσμοκαλό-γερο Σαμουήλ, αποφάσισαν να ανατιναχθούν στο κυβερνητικό Κούγκι μαζί με τους τελευταίους πιστούς τους. Αλλιώς δεν εξηγείται όλος αυτός ο ορυμαγδός πολιτικής ηλιθιότητας. Εκτός αν εσείς - έμπειροι και σοφοί αναγνώστες μας - έχετε άλλη εξήγηση...
Να φύγουν θέλουν οι άνθρωποι. Και όσο δεν το έχουν απολύτως βέβαιο, τόσο περισσότερο προσπαθούν – σκληρά και με φιλότιμο, είναι η αλήθεια – μην τυχόν και οι ψηφοφόροι επιφυλαχθούν, μην αλλάξουν γνώμη στα στερνά και τους κρατήσουν, μην τυχόν και παρατείνουν το μαρτύριο της παραμονής τους στην εξουσία. Δεν εξηγούνται αλλιώς όλα όσα κάνουν αυτή την εποχή.
1.Δεν εξηγείται, για παράδειγμα, διαφορετικά το ότι έγιναν όλα έτσι άγαρμπα και χυδαία με τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Δύο χρόνια υπόσχονταν ότι θα φέρουν έναν δίκαιο νόμο που θα αντικαθιστούσε το άδικο και βαρύ χαράτσι του Βενιζέλου μέσω της ΔΕΗ. Ύστερα από δύο χρόνια, λοιπόν, αντί για τον εξαγγελθέντα δίκαιο φόρο, μπούκαραν σαν κοινοί κλεφτοκοτάδες σε όλες τις στάνες και τα κοτέτσια της χώρας. Με καταγέλαστα τερτίπια, χωρίς να υπολογίζουν ποιους φορολογούν και γιατί. Αρκεί να κλείσουν τις μαύρες τρύπες του δημοσιονομικού – και πολιτικού – κενού τους. Και βεβαίως, μέσα στον χαμό, άφησαν τους μεγάλους ιδιοκτήτες στο απυρόβλητο.Και στο τέλος της ιστορίας, ανίκανοι να παραδεχτούν τη ληστρική λαθροχειρία τους, έψαχναν να βρουν σε ποιον θα φορτώσουν τα σπασμένα. Και μάλιστα σε μια κυβέρνηση στην οποία ακόμη και το κλάσιμο (μετά συγχωρήσεως) χρειάζεται... «εντολή Σαμαρά».
2.Δεν εξηγείται, επίσης, διαφορετικά το ότι αποφάσισαν, λίγους μόνο μήνες πριν από τις σχεδόν βέβαιες εκλογές – οι οποίες υποτίθεται ότι αποτελούν... όπλο πολιτικού αιφνιδιασμού στα χέρια του πρωθυπουργού –, να διαβεβαιώνουν ότι θα τσακίσουν τους συνταξιούχους με το νέο ασφαλιστικό, ότι θα κρεμάσουν στο τσιγκέλι μητέρες ανηλίκων, εργαζόμενους με βαρέα και ανθυγ εινά και όλο το Δημόσιο. Και να ομολογούν σχεδόν ανοιχτά ότι το μέλλον των συνταξιούχων είναι η πενιχρή «εθνική σύνταξη» των 360 ευρώ. Δεν εξηγείται, ακόμη, διαφορετικά το ότι σχεδιάζουν εισβολές εφοριακών στα σπίτια και τα μαγαζιά φορολογουμένων για να αρπάζουν χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα έναντι οφειλών στην εφορία.
3.Δεν εξηγείται, επιπλέον, λογικά το ότι αυτή την απόφαση έλαβε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έστω με «οριακή» πλειοψηφία. Μετά μάλιστα την απόφαση για τη Μανωλά-δα. Μετά τη θεωρία του Αδώνιδος ότι «οι επιστάτες πυροβόλησαν στον αέρα, και τα σκάγια, όπως έπεφταν, χτύπησαν μερικούς μετανάστες».
Προφανώς, κατά τον ίδιο τρόπο, οι εφοριακοί θα σκοντάφτουν στο κεφα-λόσκαλο, θα τρακάρουν κατά λάθος πάνω στις πόρτες των οφειλετών και ύστερα θα τους παίρνουν τα βαφτιστικά σταυρουδάκια και τα σκουλαρίκια ως αποζημίωση υπέρ του Δημοσίου για τραυματισμό και ψυχική οδύνη. Εκτός αν τους τα παίρνουν μαύρα, για να τους αφήνουν τουλάχιστον τα μαχαιροπίρουνα και τις κουρτίνες.
4.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι, όταν προήδρευαν στην Ε.Ε. και άρχιζε η κρίση στην Ουκρανία, στήριξαν μονομερώς τους Ουκρανούς – χαριεντιζόμενοι δημοσίως ακόμη και με νεοναζί – χωρίς να κρατήσουν, έστω, τα διπλωματικά προσχήματα με τη Ρωσία.
◆ Πώς, ενώ λάμβαναν απόφαση για συμμετοχή στις κυρώσεις, δεν σκέφτηκαν να υπερασπιστούν τα εμπορικά συμφέροντα της χώρας τους; ◆ Πώς δεν σκέφτηκαν ότι αυτή η τεράστια αγορά μπορεί να χαθεί για χρόνια, και μάλιστα προς όφελος της Τουρκίας, με τεράστιο κόστος για την ελληνική παραγωγή;
Μπορούσαν να κάνουν τα καλά και υπάκουα παιδιά στη Μέρ-κελ και τον Ομπάμα χωρίς να κάψουν οριστικά τον δίαυλο επικοινωνίας με τη Ρωσία. Αυτό δηλαδή που έκανε ο πολύ νεότερός τους Ιταλός Ρέντσι.
Εκτός αν πιστεύουν στ’ αλήθεια τις παπαριές ότι μόνος του ο τουρισμός θα σώσει τη χώρα. Όμως, αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα έπρεπε ο Σαμαράς να αφήσει από σήμερα τη θέση του στην Όλγα Κεφαλογιάννη. Νεότερη και γοητευτικότερη είναι, καλύτερα τα καταφέρνει στην εμπορική διπλωματία, με όλους καλά τα έχει, ό,τι πρέπει δηλαδή για να σώσει τη χώρα και να φέρει χρήμα και επενδύσεις...
5.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι επιτρέπουν την καταλήστευση αγροτών και κτηνοτρόφων, που βλέπουν τα κόστη και τους φόρους τους συνεχώς να ανεβαίνουν, που βλέπουν τα προϊόντα τους να πωλούνται για λίγα λεπτά του ευρώ, αλλά να φτάνουν στον καταναλωτή σε δεκαπλάσιες και εικοσαπλάσιες τιμές. Που, τελικά, βλέπουν το εισόδημά τους να καταρρέει σχεδόν χωρίς ελπίδα ανάκαμψης και ταυτόχρονα όλους τους ενδιάμεσους και τους ραντιέρηδες να θησαυρίζουν μέσα στην κρίση.
6.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι ακόμη και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας γίνεται με τόσο εξόφθαλμα «φιλικά» κριτήρια. Ή ότι ανερυθρίαστα αφήνουν στο απυρόβλητο ή δίνουν τα πάντα στη μόνιμα ευνοούμενη μιντιακή και επιχειρηματική ολιγαρχία. Όμως - θα πείτε δικαίως - εδώ δεν τους νοιάζουν τα γαμωσταυρίδια των Γερμανών και της τρόικας, τις κατάρες του φτωχο-μπινέ θα λογαριάσουν;
Ας κάνουμε τη σούμα λοιπόν: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων - όσοι δηλαδή έχουν κάτι ακόμη να προστατεύσουν, άρα και να είναι συντηρητικοί στην κάλπη -, οι αγρότες, πολλοί από τους εργαζομένους στο Δημόσιο και οι συνταξιούχοι είναι οι μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες στις οποίες ελπίζει η Ν.Δ. για ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις εκλογές, δεδομένου ότι αποτελούν τις τελευταίες εκλογικές της εφεδρείες και την τελευταία της ελπίδα να μην καταρρεύσει.
Βλέπουν ότι χάνουν. Ξέρουν ότι θα φύγουν. Και, σαν τον κοσμοκαλό-γερο Σαμουήλ, αποφάσισαν να ανατιναχθούν στο κυβερνητικό Κούγκι μαζί με τους τελευταίους πιστούς τους. Αλλιώς δεν εξηγείται όλος αυτός ο ορυμαγδός πολιτικής ηλιθιότητας. Εκτός αν εσείς - έμπειροι και σοφοί αναγνώστες μας - έχετε άλλη εξήγηση...
Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr