Το άμεσο δημοσιονομικό κόστος των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ ανέρχεται στα 11,362 δισ. ευρώ. Αυτό ισχυρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας. Στις εξαγγελίες αυτές περιλαμβάνονται: Επιδότηση ενεργειακού κόστους βιομηχανίας, στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων με κίνητρα για την απασχόληση, επένδυση στη γνώση, την έρευνα, τη νέα τεχνολογία, δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας έως την ποσότητα των 3600 Kwh το χρόνο, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους, δραστική μείωση (έως μηδενισμό για ειδικές κατηγορίες) συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης (εξασφάλιση σε πρώτη φάση 25.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοικίου στα €3 ανά τμ.), χορήγηση της 13ης σύνταξης σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ, ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς με μειωμένη έως συμβολική συμμετοχή για μακροχρόνια άνεργους και όσους διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ με τον ΦΜΑΠ, επαναφορά του αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ για όλους,αύξηση κατώτατου μισθού στα €751 για όλους, ανάκτηση της εργασίας, ακύρωση απολύσεων, αύξηση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού, αύξηση πόρων αυτοδιοίκησης και τέλος η «νέα σεισάχθεια» το κόστος της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ το υπολογίζει στα 2 δισ. ευρώ.
Για να το ξεκαθαρίσουμε, πιστεύω ότι αυτά είναι τα ελάχιστα που θα μπορούσε να υποσχεθεί ένα κόμμα με προοπτική εξουσίας για να δώσει έστω και μία σοβαρή ελπίδα σε μία κοινωνία που βυθίζεται ψυχή τε και τσέπη στην άβυσσο επί 5 χρόνια. Αυτά, λοιπόν, τα απολύτως βασικά και απαραίτητα για τη συνέχιση της ύπαρξής μας, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι τα θεωρεί πιο απίστευτα ακόμη κι από την ανάσταση των νεκρών. Αν τα βασικά κι ελάχιστα η κυβέρνηση της Βούλτεψη θεωρεί ότι είναι αδιανόητο να επιτευχθούν, τότε γεννάται αυτομάτως η απορία για τους λόγους που η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει να παραμείνει στην εξουσία. Αν ομολογεί ότι η αύξηση το κατώτατου μισθού έχει ίδιες πιθανότητες με την ανάσταση της γιαγιάς μου, τότε γιατί ακριβώς είναι κυβέρνηση η κυβέρνηση; Τι ακριβώς υπόσχεται; Γιατί ζητά να την ξαναψηφίσουμε ΑΝ και όποτε γίνουν εκλογές; Αν το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι ότι ο κατώτατος μισθός θα συνεχίσει να πέφτει, ότι το αφορολόγητο διαρκώς θα μειώνεται και ότι οι απολύσεις θα συνεχιστούν, τότε γιατί δεν βάζει υποψηφιότητα Αφέντη σε club μαζοχιστών;
Βέβαια ακόμη και γι’ αυτά τα βασικά κι ελάχιστα ο ΣΥΡΙΖΑ δε δίνει ικανοποιητικές εξηγήσεις με κυρίαρχη απορία να παραμένει το πώς θα προχωρήσει σε σεισάχθεια με κόστος 2 δισ. ευρώ την ώρα που μόνο τα χρέη των νοικοκυριών στις τράπεζες ανέχονται στα 35 δισ. και καλύτερα να μη μπλέξουμε με τα χρωστούμενα των επιχειρήσεων.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση και απ’ ότι φαίνεται τον αντιμετωπίζουν αντιπολιτευτικά όλοι οι χώροι, από το ΚΚΕ ως τη Χρυσή Αυγή. Δικαίωμα των κομμάτων να στοχοποιούν όποιον επιθυμούν. Τα συμφέροντά του κοιτάζει ο κάθε πολιτικός φορέας. Όμως το Κράτος δεν είναι κόμμα. Και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν είναι λογιστήριο κάποιου κόμματος. Ούτε ο υπουργός Οικονομικών είναι αφεντικό κάποιας κομματικής επιχείρησης ώστε να δίνει εντολή στους δημόσιους υπαλλήλους του Κράτους να βγάζουν ανακοινώσεις με τις οποίες αντιπολιτεύονται μια άλλη κομματική επιχείρηση. Αυτές είναι Μεταξικές μέθοδοι, αντιλήψεις και πρακτικές. Αν το πήραν απόφαση ότι είναι Μεταξικό καθεστώς, τότε στις 28 Οκτωβρίου να τους στείλουμε λουλούδια και να τους ευχηθούμε χρόνια πολλά.
Μέσα σε όλα τα υπόλοιπα όμως, αυτό θεωρείται λεπτομέρεια. Αυτό που δε γίνεται να ξεπεράσει κάποιος εύκολα είναι ότι το καθεστωτικό Κρατικό Λογιστήριο του Κράτους αποφάσισε ότι το κόστος επίτευξης των βασικών και αναγκαίων που εξήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ ανέρχεται στο… ιλιγγιώδες ποσό των 27,2 δισ. ευρώ. Σε αυτό το ποσό, λοιπόν, κολλάνε τα περί «Ανάστασης νεκρών» που αμόλησε η Βούλτεψη. Στην κυβέρνηση θεωρούν πως αποκλείεται να δοθούν 27,2 δισ. ευρώ για να πάρουμε μία ανάσα.
Κι έρχεται το πονεμένο μυαλό να ρωτήσει: «Ρε κουφάλες, χαρίσατε στις τράπεζες για να σωθούν 200, 300, 500 δισ. και τα χρεώσατε σε εμάς τους πολίτες. Χαρίσατε την κερδοφόρα ΑΤΕ στην Πειραιώς κι εκείνη με τη σειρά της βγάζει κέρδη πουλώντας κομμάτια του δώρου που της κάνατε και το πληρώνουμε εμείς οι πολίτες. Αφήνετε αφορολόγητα τα κέρδη δισεκατομμυρίων των εφοπλιστών και τα προϋπολογισμένα έσοδα από τους φόρους αυτούς τα μοιράζετε στις πλάτες μας. Δεν τολμάτε να αγγίξετε τα δισεκατομμύρια παράνομων καταθέσεων στο εξωτερικό και σας κράζει μέχρι και η Λαγκάρντ ότι η Μαφία των χρηματοδοτών σας χρησιμοποιεί εκβιασμούς Κολομβίας.
Και παρ’ όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που χαρίζονται καθημερινά, θεωρείτε αδιανόητο το ποσό των 27,2 δισ. για όσους λιμοκτονούν, αυτοκτονούν, πεθαίνουν δίχως φάρμακα.
Βαρέθηκα να βρίζω κι αυτούς κι εμάς. Χάσαμε το ένστικτο της επιβίωσης. Έρχεται η ώρα που θέλω να σκεφτώ και πονάει το μυαλό μου. Τα διώχνω. Να σώσω τουλάχιστον το μυαλό μου, αν σώζεται.
Ανάρτηση από: http://kartesios.com