Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Αν παρακολουθούσε κάποιος την προεκλογική αντιπαράθεση, ίσως πιστέψει ότι η Ελλάδα βγαίνει από το τρισκατάρατο «μνημόνιο».
Είναι όμως έτσι; Και τι ακριβώς θα συμβεί μετά την έξοδο; Θα πλεύσουμε ανεμπόδιστοι προς την ανάπτυξη; Πριν σπεύσουμε να δώσουμε απαντήσεις - ο καθένας τη δική του -, ας δούμε μερικές σοβαρές επισημάνσεις στην τελευταία έκθεση του ανεξάρτητου Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή.
Κατ’αρχάς υπάρχει στρατηγική για την περίοδο «μετά το μνημόνιο»; Σύμφωνα με το Γραφείο: «Συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι ότι δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον "μνημόνιο" (...). Όσα έχουν αναγγελθεί έως τώρα για ένα τέτοιο σχέδιο επαναλαμβάνουν γενικούς στόχους (...), χωρίς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα, χρονοδιαγράμματα, αιτιολογήσεις. (...) Είμαστε η τελευταία από τις χώρες που στηρίχθηκαν από Ε.Ε. και ΔΝΤ που ακόμα διαπραγματεύεται διάφορα ζητήματα του προγράμματος προσαρμογής και δεν έχει διαμορφώσει στρατηγική για την περίοδο μετά το "μνημόνιο"».
Σε τι είδους ανάπτυξη θα πάμε; Άγνωστο! Κατά το Γραφείο: «Στο ζήτημα της ανάπτυξης προβάλλονται διαφορετικές αντιλήψεις, που όμως δεν εξηγούνται ούτε τεκμηριώνονται επαρκώς».
Έρχεται όντως η ανάπτυξη; Κατά το Γραφείο: «Οι αβεβαιότητες οφείλονται στις εκκρεμότητες της οικονομικής πολιτικής (...) και στην κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος. Το ζήτημα είναι ότι οι σχεδιασμοί και ανασχεδιασμοί δεν έχουν τέλος, τροφοδοτώντας τη γενικότερη αβεβαιότητα, που με τη σειρά της εμποδίζει την ανάπτυξη».
Υποτίθεται ότι ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι στρωμένος με μεταρρυθμίσεις. Όμως, κατά το Γραφείο, «το τοπίο είναι ασαφές και ευμετάβλητο. Η εντύπωση που έχουμε είναι ενός εργοταξίου όπου το έργο προχωρεί χωρίς αποσαφηνισμένο σχέδιο ή είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση και δεν τελειώνει ποτέ».
Με λίγα λόγια, η χώρα αυτή πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα τις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά δίχως σαφές πρόγραμμα. Ακόμη και πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση έβαλε χρονικά το κάρο («έξοδος από τη μνημόνιο») μπροστά από το άλογο (αναδιάρθρωση του χρέους), παρότι κανένας σοβαρός δεν πιστεύει ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Το καμπανάκι ηχεί τόσο για την απερχόμενη Ν.Δ. όσο και για τον προελαύνοντα ΣΥΡΙΖΑ, αφού η επομένη των εκλογών, υπ' αυτές τις συνθήκες, θα είναι τόσο δύσκολη όσο και η προηγούμενη.
Και μόνο το ότι η κυβέρνηση ζητάει «προληπτική πιστωτική γραμμή» - η οποία σε κάθε εκδοχή της προβλέπει σκληρή επιτήρηση - αναζητώντας ακόμη μια φορά «ειδική αντιμετώπιση», αποκαλύπτει την απουσία στρατηγικής.
Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr