Αυτό που βλέπετε και διαβάζετε είναι ένα κείμενο από το βιβλίο της Ελληνικής Γλώσσας της Δ΄ Δημοτικού:
Όπως βλέπετε, η αντίσταση είναι κάτι αόριστο, κάτι θολό, που γινόταν από κάποιους Έλληνες πατριώτες με δική τους πρωτοβουλία, χωρίς κάποια καθοδήγηση, χωρίς κάποια οργάνωση. Κάποιοι έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, κάποιοι έριχναν προκηρύξεις... Κάποιοι. Το όνομα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εξαφανισμένο. Φυσικά έδιναν λόγο πάντα με ασύρματο στους συμμάχους, στη Μέση Ανατολή. Η λέξη φασίστας -φασισμός, ναζί-ναζισμός, απουσιάζει. Τυχαία; Δεν νομίζω. Δεν πρέπει τα παιδιά να ακούσουν αυτή τη λέξη ούτε να τη συνδέσουν με πρόσωπα και καταστάσεις, ώστε να έρθει ο κάθε ναζί χρυσαυγήτης να ψαρέψει νεανικές συνειδήσεις σε θολά ανιστόρητα νερά.
Μιλάμε δηλαδή για μια απολύτως χυδαία παραποίηση της ιστορίας. Από τη μεριά τους είναι πολύ λογικό γιατί, αν αναφερθεί το όνομα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θα πρέπει αναγκαστικά να ειπωθεί ποιος το οργάνωσε όλο αυτό και τότε θα ακουστεί το όνομα Κ.Κ.Ε.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της τάξης τους. Οι δάσκαλοι όμως, τί συμφέρον έχουν να αναπαράγουν τις γνωστές μεγαλοϊδεατικές, φασιστικές, μεταξικές μπούρδες; Ευτυχώς, αρκετοί σπάνε τη σιωπή και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Είναι ανάγκη να αποκαλύψουμε την αλήθεια στα παιδιά, πως τους αγωνιστές δεν τους έλεγαν απλά αντίσταση, όπως αναφέρεται στο τέλος του κειμένου. Τους έλεγαν ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες...
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΡΕ! ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
(α) Εκείνο που με θυμώνει περισσότερο απ' όλα στο σχολικό ανάγνωσμα, είναι το αηδιαστικά εμετικό και εξώφθαλμα προπαγανδιστικό "συνεργάζονταν με τους συμμάχους μας" της προτελευταίας παραγράφου. Τα δεκάχρονα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς ότι χωρίς τους "συμμάχους μας" δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
(β) Προσέξτε την απάντηση που πρέπει να δώσουν οι μαθητές στην πρώτη ερώτηση εργασίας. Όπως προκύπτει από το κείμενο, οι έλληνες πατριώτες έγραφαν συνθήματα στους τοίχους "για να μας δίνουν κουράγιο" και μοίραζαν προκηρύξεις "για να μαθαίνει ο κόσμος την αλήθεια". Φυσικά, μένει αναπάντητη μια λογική απορία: πού και πώς μάθαιναν την αλήθεια οι συντάκτες των προκηρύξεων και από ποιούς έπαιρναν κουράγιο οι ίδιοι οι συνθηματογράφοι των τοίχων;
Μιλάμε δηλαδή για μια απολύτως χυδαία παραποίηση της ιστορίας. Από τη μεριά τους είναι πολύ λογικό γιατί, αν αναφερθεί το όνομα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θα πρέπει αναγκαστικά να ειπωθεί ποιος το οργάνωσε όλο αυτό και τότε θα ακουστεί το όνομα Κ.Κ.Ε.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της τάξης τους. Οι δάσκαλοι όμως, τί συμφέρον έχουν να αναπαράγουν τις γνωστές μεγαλοϊδεατικές, φασιστικές, μεταξικές μπούρδες; Ευτυχώς, αρκετοί σπάνε τη σιωπή και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Είναι ανάγκη να αποκαλύψουμε την αλήθεια στα παιδιά, πως τους αγωνιστές δεν τους έλεγαν απλά αντίσταση, όπως αναφέρεται στο τέλος του κειμένου. Τους έλεγαν ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες...
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΡΕ! ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
[Από το ιστολόγιο "Κόκκινος Άνεμος" - Επεξεργασία: Cogito ergo sum]
Σημειώσεις ιστολογίου:
(α) Εκείνο που με θυμώνει περισσότερο απ' όλα στο σχολικό ανάγνωσμα, είναι το αηδιαστικά εμετικό και εξώφθαλμα προπαγανδιστικό "συνεργάζονταν με τους συμμάχους μας" της προτελευταίας παραγράφου. Τα δεκάχρονα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς ότι χωρίς τους "συμμάχους μας" δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
(β) Προσέξτε την απάντηση που πρέπει να δώσουν οι μαθητές στην πρώτη ερώτηση εργασίας. Όπως προκύπτει από το κείμενο, οι έλληνες πατριώτες έγραφαν συνθήματα στους τοίχους "για να μας δίνουν κουράγιο" και μοίραζαν προκηρύξεις "για να μαθαίνει ο κόσμος την αλήθεια". Φυσικά, μένει αναπάντητη μια λογική απορία: πού και πώς μάθαιναν την αλήθεια οι συντάκτες των προκηρύξεων και από ποιούς έπαιρναν κουράγιο οι ίδιοι οι συνθηματογράφοι των τοίχων;
Ανάρτηση από: http://teddygr.blogspot.gr