Όχι να πα να γαμηθείτε. Αυτό ισχύει για άλλους. Για τη νέα κυβέρνηση και ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει σκέτο το «Τώρα, μπορείτε!». Ζήτησαν ισχυρή λαϊκή εντολή. Στην Ελλάδα, με αυτή την μεταπολιτευτική παράδοση και τις σημερινές συνθήκες, το ποσοστό που δόθηκε από τον λαό στον ΣΥΡΙΖΑ ισούται με τη μεγαλύτερη αυτοδυναμία που πήρε ποτέ κυβέρνηση.
Οι πολίτες τόλμησαν και τα έβαλαν όχι μόνο με τον τρόμο που έσπειρε ο Σαμαράς και την αβεβαιότητα που μοίραζε ο Βενιζέλος, αλλά και με το ΔΝΤ και με τη Μέρκελ και με τις Βρυξέλλες. Οι Έλληνες κατόρθωσαν να στείλουν την πρώτη Αριστερή κυβέρνηση στην Ευρωζώνη. Και για να το κάνεις αυτό, παρά τα όσα έχω γράψει κατά καιρούς για τον λαό μας, χρειάζονται αρχίδια.
Τώρα, λοιπόν, μπορείτε να κάνετε όσα υποσχεθήκατε. Όλα! Όχι αύριο ή μεθαύριο, αλλά όλα! Οι συμβολισμοί γενικώς με εκνευρίζουν. Και οι συμβολισμοί του Τσίπρα την πρώτη ημέρα του στην ηγεσία της χώρας με αφήνουν αδιάφορο. Έχει ακόμη δυο – τρεις ημέρες για να παίξει με τους συμβολισμούς στίγματος της νέας κυβέρνησης. Ακολουθεί η ανάγκη αποδείξεων.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και έχει να διαχειριστεί στιγμές ακραίου περιεχομένου για την Ελλάδα, αλλά θα μπορεί να απολαύσει το γεγονός ότι η κριτική από τα υπόλοιπα κόμματα δεν θα επηρεάζει κανέναν. Απορρίφθηκαν όλα όσα εκπροσώπησαν οι υπόλοιποι. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος κατάφεραν να απαξιωθεί και ο λόγος και η παρουσία τους. Ακόμη και μέσα στα κόμματά τους. Είναι πλέον ανύπαρκτοι.
Η προϋπόθεση από το ΚΚΕ ότι θα συνομιλούσε με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο αν επιδίωκε έξοδο από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ είναι σεβαστή. Θα ήταν, όμως, συνεπής και σοβαρή αν το ίδιο το ΚΚΕ απείχε επίσης από όσα θέλει να καταργήσει. Αν δεν βολευόταν στις διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας που θέλει να καταργήσει ενώ απολαμβάνει τα οικονομικά οφέλη της…. Αν δεν συμμετείχε στις διαδικασίες του ευρωκοινοβουλίου ενώ το βλέπει ως όργανο του ιμπεριαλιστικού σατανά… Αν δεν συμμετείχε στην καπιταλιστική οικονομία μέσω της Τυποεκδοτικής και των αγοραπωλησιών του 902… τότε θα μπορούσε να διεκδικήσει σε αποκλειστικότητα το δικαίωμα της «μάχης εκ των έσω» και να κατηγορεί τους υπόλοιπους για χυδαιότητα και υποκρισία.
Όσο για το «ΠΟΤΑΜΙ» πρόκειται περί αστείας περίπτωσης, διότι μόνο να αστειεύεται μπορεί ο Σταύρος Θεοδωράκης όταν λέει ότι δε συνεργάζεται με αντι-ευρωπαϊστές, θεωρώντας ότι είναι …. φιλο-ευρωπαϊστής όποιος σαν εκείνον στηρίζει τη γερμανική Ευρώπη και τις προτεσταντικές ιδεοληψίες της Μέρκελ που κατέστρεψαν την οικονομία όλης της ηπείρου.
Ο εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εαυτός του. Η υπέρβαση να συνεργαστεί με τους ΑΝ.ΕΛ. παίρνει ψήφο ανοχής ως συνεργασία κατ’ οικονομίαν, κατ’ ανάγκην και κατ’ εξαίρεση. Όσοι τον κατηγορούν γι’ αυτή τη συνεργασία με το επιχείρημα ότι πρόκειται περί μείωσης του επαναστατικού πήχη, είναι αυτό που λέμε «για το πέος», διότι οι επαναστάσεις δε γίνονται με εκλογές. Γίνονται στο δρόμο. Και η άρνησή τους να βγουν στο δρόμο είναι η κορυφαία αντεπαναστατική πράξη. Παρ’ όλα αυτά, αν επιθυμούν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, είναι επιλογή τους και κανείς δεν ενοχλείται από αυτή.
Βέβαια, καλό θα ήταν να έλειπαν οι Νικολόπουλοι από τους ΑΝ.ΕΛ. και οι Κουντουράδες να λυτρώνονταν επιτέλους βρίσκοντας το δρόμο για την επιστροφή στο γαλάζιο σπίτι τους. Όμως μήπως και ο Καμμένος δε θα μπορούσε να δείξει μια ντουζίνα, κατά κοινή ομολογία, γραφικών ΣΥΡΙΖΑίων; Οπότε ας υποκριθούμε για το καλό της συνέχειας ότι οι ΑΝ.ΕΛ. διέπονται από αγνό και άδολο πατριωτισμό που δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο τον εθνικισμό. Τουλάχιστον στην αρχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να δείξει αν θα σταθεί δίπλα στο λαό ή και αυτός, από τη θέση εξουσίας, θα σταθεί απέναντί μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε το καλύτερο. Τον πιστέψαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαίωσε ότι γνωρίζει τον τρόπο που θα επιτευχθεί αυτό το καλύτερο. Τον εμπιστευτήκαμε. Τώρα μένει να μας αποδείξει ότι πραγματικά θέλει να το πετύχει.
Σε κάθε διαφορετική περίπτωση, εμείς που δεν ανήκουμε σε κάποιο κόμμα, που δεν στρογγυλεύουμε τις αρχές μας για χάρη κάποιου αλάθητου ηγετίσκου, που δε χρωστάμε σε κανένα πολιτικό γραφείο, που δεν περιμένουμε κάποιο ρουσφέτι, τακτοποίηση, βόλεμα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα βρούμε κάποιο τρόπο να ξαναγίνουμε ο εφιάλτης της ψεύτικης ελπίδας. Κι αν αμφισβητούν κάποιοι την αποτελεσματικότητα αυτού του εφιάλτη, δεν έχουν παρά να δουν τον Σαμαρά που έχει κλειστεί στο γραφείο του και ξεψειρίζει τον αφαλό του.
Ανάρτηση από: http://kartesios.com