Α) «ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ
ότι η διαχωριστική γραμμή που θα μπει πλέον πολύ βίαια στη ζωή μας θα είναι ή αποδοχή
της νέας δανειακής σύμβασης και της υποτέλειας και της επιτροπείας του διεθνούς
οικονομικού ελέγχου ή μη αποδοχή και εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης. Αυτό είναι
το βασικό». (Αλ. Τσίπρας, ρ/σ Real FM, 8/2/2012).
Β) «Πράξη εθνικής
ευθύνης είναι η απόρριψη της δανειακής σύμβασης (...). Με έναν νέο συνασπισμό εξουσίας
δεν θα αναγνωρίσουμε τις παράνομες και αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις...».
(Αλ. Τσίπρας, Γραφείο ΤύπουΣΥΡΙΖΑ, 11/2/2012).
Γ) «...Με τη
συμφωνία τους για τη νέα αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, το δρακόντειο μνημόνιο
που τη συνοδεύει (...) οδηγεί τον λαό σε εξανδραποδισμό, ταπείνωση και αφανισμό».
(Δ. Στρατούλης, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012).
Δ) «Αν περάσει
αυτό το πακέτο (σ.σ.: μνημόνιο και δανειακή σύμβαση) θα δεθούν η χώρα και οι πολίτες
της χειροπόδαρα για δεκαετίες, μηδενίζεται κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης σαν
και αυτή που υποσχόταν παλιά ο κ. Σαμαράς». (Δηλώσεις Δ. Παπαδημούλη, ρ/σ «Κόκκινο»,
9/2/2012).
Οπως βλέπουμε,
πριν από τις εκλογές του 2012, για τον ΣΥΡΙΖΑ η δανειακή σύμβαση δεν ήταν «άλλο
πράγμα» από το μνημόνιο. Μνημόνιο και σύμβαση, έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα και το αυτό
«πακέτο». Που μηδένιζε «κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης». Το «δρακόντειο μνημόνιο»
δεν ήταν κάτι άσχετο από τη σύμβαση, αντίθετα ήταν το «συνοδευτικό» της «αποικιοκρατικής»,
«παράνομης» και «αντισυνταγματικής» σύμβασης. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «απόρριψη»
της «υποτέλειας» που συνεπαγόταν η δανειακή σύμβαση. Σήμερα επιλέγει τη «διαπραγμάτευση»
με «γέφυρα» την παράταση της δανειακής. Αλλά από πότε το πέρασμα από την υποτέλεια
στην ανεξαρτησία γίνεται με «γέφυρα» την παράταση της «αποικιοκρατίας»;
Ανάρτηση από: http://www.real.gr