Πρόσφατα αναρτήθηκε στο διαδίκτυο συνομιλία μου με τον Ναύαρχο Λυμπέρη με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί, 1994-1996. Το βιβλίο αυτό θα είναι πλέον βιβλίο αναφοράς για πολλά πράγματα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Τις τόσες πολλές πληροφορίες, τεκμηριώσεις, εκθέσεις και εκτιμήσεις κανείς δεν μπορεί να τις αγνοήσει εάν θέλει να μάθει ή να γράψει για την κρίση των Ιμίων, τα αίτιά της και τα προσδιοριστικής σημασίας γεγονότα των δύο χρόνων που προηγήθηκαν.
Την Παρασκευή 20 Μαρτίου σε μια κατάμεστη αίθουσα εκατοντάδων συμπολιτών μας –εκκωφαντική η απουσία της ηγεσίας των ΕΔ για ένα γεγονός που την αφορά άμεσα και ζωτικά και μια συζήτηση από την οποία θα είχε πολλά να μάθει– παρουσίασαν το βιβλίο του Ναυάρχου. Κατά σειρά, οι Παντελής Σαββίδης, Σάββας Καλεντερίδης, Γιώργος Κοντογιώργης και ο ίδιος ο Ναύαρχος. Ο κάθε ένας από τους ομιλητές συνεισέφερε με τον δικό του τρόπο στην κατανόηση της σημασίας των αναλύσεων του νέου βιβλίου του πρώην Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου. Εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.
Το βιβλίο αλλά και τα σχόλια επί αυτού των μελών του πάνελ έπεισαν ότι η περίοδος 1994-1996 η οποία κορυφώθηκε με την κρίση των Ιμίων ήταν «καταστατικής» σημασίας για την κακοτυχία που μας βρήκε δύο δεκαετίες μετά αλλά και πολλών άλλων που δυστυχώς επέρχονται. Η ανάλυση του Ναυάρχου στο ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, 1994-1996 είναι συγκλονιστική και όπως είπαν και οι ομιλητές, αποτελεί πλέον ένα θεμελιώδες κείμενο αυτογνωσίας και πολιτικής περίσκεψης για μια από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Μεταξύ άλλων, η ανάλυση αφορά την οργάνωση του κράτους, τον ρόλο των ΕΔ, την σχέση ΕΔ και πολιτικής ηγεσίας και την ποιότητα (ή καλύτερα τα μαύρα χάλια) του πολιτικού προσωπικού που επί δύο αιώνες μετά την Βαυαροκρατία διαρκώς ανακυκλώνεται και αναπαράγεται. Όποιος πέσει μέσα στο πανέρι με τα σάπια μήλα μεταμορφώνεται σε μέλος του διαχρονικού μετά-Επαναστατικού εγχώριου ολιγαρχικού συστήματος κατεξουσιασμούτων νεοελλήνων. Το βιβλίο αποτελεί επίσης και κείμενο αφοράς που σχετίζεται με γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά ζητήματα που αφορούν την άμυνα και την ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η ανάλυση του Ναυάρχου είναι όχι μόνο πηγή έγκυρης πληροφόρησης για το τι έγινε και το τι συνεχίζει να συμβαίνει αλλά και πηγή έγκυρωνεκτιμήσεων για κρίσιμα ζητήματα όπως τα 12 μίλια, η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ, το Κυπριακό ζήτημα, η Τουρκική στρατηγική, ο τρόπος που λειτουργούμε στο σύστημα συμμαχιών που είμαστε ενταγμένοι, οι απίστευτες παραλείψεις δεκαετιών και λάθη και αμέλειες του Ελληνικού κράτους για ζωτικά ζητήματα που αφορούν την κρατική μας κυριαρχία και την εθνική μας ανεξαρτησία. Ενώνονται πολλά νήματα αμφίπλευρων και αμφίσημων καταστάσεων των πολλών και συμπλεκόμενων πεδίων που στηρίζουν την εθνική ανεξαρτησία και την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.Για το θέμα αυτό, δηλαδή των ποιοτικών βαθμίδων της πολιτικής εξουσίας και του πολιτικού συστήματος μίλησε περιεκτικά και επί της ουσίας και ο Καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης. Υποστήριξε, μεταξύ άλλων ότι δεν μπορεί να ενοχοποιείται η κοινωνία για το υπεριπτάμενο ανελαστικό εξουσιαστικό «σύστημα». Ότι επίσης ο στρατός απαιτείται να είναι απαλλαγμένος πολιτικών αβαριών (για το ζήτημα αυτό, στην δική του παρέμβαση, ο Ναύαρχος αναφέρθηκε σε πολλές και αβάστακτες περιπτώσεις).
Είναι λογικό ότι τόσο μεγάλα και αμφιλεγόμενα ιστορικά ζητήματαγύρω από τα οποία ανακυκλώνονται αναρίθμητες πληροφορίες και παραπληροφόρηση και των οποίων οι προεκτάσεις σήμερα είναι ολοζώντανες, δεν μπορεί να υπάρχει ομογνωμία. Είναι επίσης δύσκολο να γνωρίζει κανείς όλα τα κριτήρια και παράγοντες που επηρέασαν την έκβαση των γεγονότων ή τον ακριβή ρόλο που έπαιξαν στάσεις, αποφάσεις ή και μυστικές και γι’ αυτό άγνωστες δράσεις. Συχνά εξάλλου πολλοί έχουν ιδεολογικό ή κομματικό φακό που στρεβλώνει και θολώνει την θέαση. Μερικοί άλλοι μιλούν αφοριστικά και με απόγνωση. Όμως είναι ένα πράγμα η γνώμη του καθενός και άλλο αναλύσεις, ντοκουμέντα και πληροφορίες για γεγονότα που στοιχειοθετούνμια επαρκώς αντικειμενική αλήθεια. «Αλήθεια» την οποία απαιτείται να την αποχωρίζουμε από τα άτομα και τα αισθήματά μας γι’ αυτά ή ακόμη και για προγενέστερες στάσεις και απόψεις που δεν σχετίζονται με τα συγκεκριμένα γεγονότα στα οποία αναφερόμαστε. Η προσπάθεια τα παθήματα να γίνονται μαθήματα απαιτείται να είναι ανιδιοτελής και καλόπιστη:
Ανεξαρτήτως διχογνωμίας επί πολλών είναι αναγκαίο όλοι να είναι σε θέση να κάνουν μια τίμια σταθμισμένη εκτίμηση των πραγμάτων υπό το πρίσμα των εθνικών συμφερόντων και της εθνικής επιβίωσης. Ο Ναύαρχος Λυμπέρης στο βιβλίο αυτό προσφέρει μια αρκετά αντικειμενική βάση εκτίμησης της περιόδου 1994-96 και του τρόπου που επηρέασε την εξέλιξη των πραγμάτων μέχρι σήμερα. Η ταπεινότητα των διατυπώσεών του –κάτι που δεν τον εμποδίζει να είναι πολύ οξύς γιααβάστακτα πράγματα της πολιτικής μας ζωής στα οποία συχνά αναφέρεται– και η εμφανής προσπάθεια να είναι αντικειμενικός και τεκμηριωμένος, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της ανάλυσής του.
Ενώ λοιπόν ομογνωμία δεν μπορούμε να έχουμε για τα αίτια-αιτιατά και τις αιτιώδεις σχέσεις που οδήγησαν στα Ίμια και στην συνέχεια στην σημερινή κατάσταση, η ανάλυση συνεισφέρει ουσιαστικά για μια σταθερή βάση σύγκλισης όσον αφορά τα κύρια αίτια και τις έσχατες λογικές του κράτους.Η αφαίρεση της σημαίας από σημεία της κρατικής μας κυριαρχίας, για παράδειγμα, δεν είναι συναισθηματισμός όπως «κάποιοι» είπαν στον τότε ΑΓΕΕΘΑ αλλά στάση που αντίκειται σε αυτές τις έσχατες λογικές. Τις ίδιες στάσεις εξάλλου παρατηρούμε από το 2010 μέχρι σήμερα.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Σάββας Καλεντερίδης στην εμπεριστατωμένη παρουσίαση του βιβλίου, το έργο του Ναυάρχου Λυμπέρη για να γραφτεί απαιτούσε μια τιτάνια προσπάθεια και κανείς αξίζει να το έχει δίπλα του μια ζωή για να το συμβουλεύεται όσον αφορά αναρίθμητα ζητήματα της εθνικής μας ζωής.
Συγκλονιστικός και ο Ναύαρχος ο οποίος με την ανάλυση αυτή καταθέτει και ένα πολύ φιλοσοφημένο πλαίσιο σκέψης για την πατρίδα. Εκτιμώ ότι αποκορύφωση της συζήτησης ήταν η απάντηση του Ναυάρχου στην τελευταία ερώτηση όταν έγινε υπαινιγμός για το γεγονός ότι δεν άρχισε, με προσωπική του απόφαση τις εχθροπραξίες, μιας και η κατάσταση στην πλευρά του πολιτικού εντολέα –δηλαδή του πολιτικού προσωπικού– ήταν επικίνδυνα χαώδης και η διασφάλιση της κρατικής μας κυριαρχίας.
Ο Ναύαρχος, ο οποίος να θυμίσω ότι αντιστάθηκε στην δικτατορία και φυλακίστηκε επί Χούντας, είπε αυτό που πρέπει να λέει ένας επιτελάρχης μιας δημοκρατικής χώρας:Την έναρξη του πολέμου δεν την αποφασίζει ένας στρατιωτικός αλλά η εκάστοτε πολιτική ηγεσία.Αλάνθαστα ορθό και ορθολογιστικό (Στο βίντεο ερώτηση και απάντηση από 2:03:15 έως 2:08:27). Γι’ αυτό και απαιτείται μια κοινωνία να μεριμνά να έχει στην εξουσία πολιτικό προσωπικό που της αξίζει και η οποία να ξέρει να αποτρέπει τον πόλεμο αξιοποιώντας τις Ένοπλες Δυνάμεις στο μέγιστο.
Το βίντεο της παρουσίασης http://blogvirona.blogspot.gr/2015/03/1994-1996_24.html#more
Εισήγηση Εκδότη: αρχή έως 00:01:24
Σαββίδης Παντελής: 00:01:25 έως 00:14.00
Καλεντερίδης Σάββας: 00:14.00 έως 01:05:35
Κοντογιώργης Γεώργιος: 01:05:35 έως 01.33.54
Λυμπέρης Χρήστος: 01:33:55 έως τέλος
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr