Η ελευθερία του να υπακούς δεν είναι ελευθερία.Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος:είναι η ηχώ ξένων φωνών,είναι η σκιά άλλων σωμάτων.
ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ
Να υπενθυμίσουμε κάτι αριθμούς σε όσους έχουν κοντή μνήμη: 76% ΟΧΙ και 24% ΝΑΙ.
Τώρα, λίγες μέρες ή βδομάδες πριν την επανέναρξη των συνομιλιών (διακόπηκαν, υπενθυμίζουμε, λόγω της νέας εισβολής της Τουρκίας σε κυπριακά χωρικά ύδατα), η ηγεσία του τόπου ετοιμάζεται να κάνει ό,τι ξέρει καλύτερα. Δείπνα, συνομιλίες χάριν συνομιλιών, κοκτέιλ πάρτυ και ροζέ κρασιά (αφιερωμένο) στη νεκρή ζώνη, παρέα με ψευδοηγέτες και ειρηνιστές του κώλου.
Και δημιουργείται η εξής απορία: Ήταν ανάγκη να μπει το Μπαρμπαρός στην ΑΟΖ μας για να γίνει κατανοητή η προκλητική στάση της Τουρκίας και να αποχωρήσουμε από τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό;
Κι άλλη μία: Πόσες δηλώσεις πρέπει να κάνουν οι Τούρκοι ή οι Τουρκοκύπριοι (πολιτικοί και μη), για να συνέλθουν οι εξουσιαστές μας και να καταλάβουν ότι τα θύματα είμαστε εμείς και δεν χάσαμε απλώς έναν πόλεμο στα ανοιχτά του Ατλαντικού;
Και μία τελευταία: Λησμόνησαν την ήττα που υπέστησαν το 2004 όσοι υποστήριξαν «με τα είκοσί τους νύσια» το αισχρό σχέδιο Ανάν;
Για εμάς δεν ήταν ανάγκη να εμφανιστεί το Μπαρμπαρός για να κατανοήσουμε την τουρκική συνεχιζόμενη απειλή. Για κατοχή μιλούσαμε και πριν να μάθουμε τι σημαίνει ΑΟΖ. Για αυτούς δε, που το παίζουν γνώστες της κατάστασης, που ταξίδευαν στην Άγκυρα το 2005, που θα έτρωγαν ψάρι στον Βόσπορο, ίσως να έπρεπε να εμφανιστεί ένα ακόμα πλοίο σε κυπριακά χωρικά ύδατα για να καταλάβουν, αυτοί και οι ψηφοφόροι τους, ότι δεν συζητάμε για εταίρους, αλλά για εισβολείς και πρόσφυγες.
Πάνω από τα κεφάλια αυτών και των συνοδοιπόρων τους–δημοσιογράφων, διανοουμένων, ποιητών, αρθρογράφων, πολιτικών, κομματικών στελεχών– πλανιέται ακόμα το φάντασμα της 24ης Απριλίου 2004. Το φάντασμα του ΟΧΙ, το οποίο οι παραπάνω λοιδόρησαν μέχρι τελικής πτώσεως, ασχέτως αν δεν κατόρθωσαν να αλλάξουν τα μυαλά του λαού.
Δεν κατόρθωσαν, γιατί τότε, το 2004, ο κόσμος δεν ψήφισε μόνο εναντίον του σχεδίου Ανάν, αλλά και εναντίον της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, εναντίον της διχοτόμησης, εναντίον της παράδοσης στην Τουρκία, εναντίον του ξεπουλήματος των κατεχόμενων εδαφών μας. Αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν και όσοι ψήφισαν ΟΧΙ, αλλά τήρησαν «ομερτά» τις επόμενες μέρες του δημοψηφίσματος.
Σήμερα, λίγες μέρες ή βδομάδες πριν την επανέναρξη των συνομιλιών, βρισκόμαστε ξανά αντιμέτωποι με την ιστορία μας. Ο Πρόεδρος (που δεν μετάνιωσε για τη στάση που κράτησε το 2004) και οι ακόλουθοί του δεν θα ησυχάσουν, αν δεν περάσει μία λύση τύπου Ανάν. Σήμερα, που ο κυπριακός Ελληνισμός βιώνει κρίσιμες στιγμές, οφείλει να μην ενδώσει στις σειρήνες όσων μιλούν για ανάπτυξη μετά τη λύση.Οφείλει να δώσει έναν ακόμα αγώνα, όχι μόνο ενάντια στον ΟΗΕ και στους Αϊντάουνερ, αλλά και ενάντια στην εξουσία αυτήν τη φορά, που είναι έτοιμη να τα δώσει όλα στην Τουρκία, φορώντας πάντα φουστανέλες. Τον νου μας…
Ανάρτηση από: https://antistasitwra.wordpress.com