Σχετικά με τη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ (23 και 24/5/2015)

       Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για τις εργασίες της Κ.Ε. Για το τι ειπώθηκε, ποιες απόψεις και «ομάδες» συγκρούστηκαν κλπ κλπ. 

       Η ομιλία-εισήγηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, σ. Αλέξη Τσίπρα αναρτήθηκε σε όλα τα μέσα του χώρου. Το ίδιο και η απόφαση της Κ.Ε. Κάποιες άλλες παρεμβάσεις και ομιλίες όμως δεν δημοσιεύτηκαν ή μάλλον παρέμειναν σχετικά άγνωστες. Αυτές θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν ευρύτερα γνωστές γιατί αφορούν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και άρα την πορεία του λαϊκού κινήματος, του ίδιου του λαού και της χώρας μας. Επειδή πιστεύουμε ότι όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται, να μαθαίνονται, να συζητούνται και να αποφασίζουμε γι αυτές αφού τις έχουμε γνωρίσει, γι αυτό αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια μερικές από αυτές – δηλαδή όσες γνωρίζουμε κι εμείς. 

Οίστρος

Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ‘’ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ’’ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΕ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Έληξαν αργά την Κυριακή (24/5) το απόγευμα, με έγκριση κατά πλειοψηφία πολιτικής απόφασης, οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τη συνεδρίαση η ‘’αριστερή πτέρυγα’’ του κόμματος κατέθεσε προσθήκη –τροπολογία για το κείμενο της τελικής απόφασης, που έφερε την υπογραφή 9 μελών της Κεντρικής Επιτροπής.

Η προσθήκη-τροπολογία ετέθη στο τέλος των εργασιών σε ψηφοφορία και απερρίφθη, συγκεντρώνοντας 75 ψήφους υπέρ έναντι 95 κατά και 1 λευκό.

Ολόκληρη η τροπολογία-προσθήκη μαζί με όσους/ες την υπογράφουν έχει ως εξής:

Οι «θεσμοί» δεν επιδιώκουν αυτό που ορισμένοι αποκαλούν «έντιμο συμβιβασμό», αν και «έντιμος» συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει με ιδιωτικοποιήσεις και νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πραγματική άρση της λιτότητας, χωρίς διαγραφή του χρέους (του μεγαλύτερου μέρους) και χωρίς ισχυρή ρευστότητα για την αναζωογόνηση της οικονομίας.

Αυτό που οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ επιδιώκουν, αδίστακτα και με συνέπεια, εδώ και τέσσερις περίπου μήνες, είναι να στραγγαλίσουν την οικονομία, να αποστραγγίξουν και το τελευταίο ευρώ από τα αποθέματα της χώρας και να εξωθήσουν, «απροστάτευτη»,  την κυβέρνηση στην πλήρη υποταγή και τον παραδειγματικό διασυρμό.

Αυτή η τακτική των εταίρων επιβεβαιώθηκε και στη Σύνοδο Κορυφής της Ρίγα.

Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να περάσει άμεσα στην αντεπίθεση με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηρίζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες.

Αυτές τις ώρες χρειάζεται να έλθει κατεπειγόντως στο προσκήνιο:

Η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών με όσα συνοδευτικά μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλισθεί και να λειτουργήσει με καθαρά παραγωγικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.

Η εγκαθίδρυση της δημοκρατικής νομιμότητας και διαφάνειας στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τον ουσιαστικό έλεγχο των δανειακών και άλλων υποχρεώσεων τους.

Ο άμεσος τερματισμός κάθε πλέγματος προστασίας της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας στη χώρα.

Η άρση των προνομίων, των προνομιακών ρυθμίσεων και της ασυλίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Η ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, των μεγάλων περιουσιών, των πολύ μεγάλων εισοδημάτων και της υψηλής κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Η άμεση και πλήρης επαναφορά, κατοχύρωση και τήρηση στην πράξη, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.

Η κυβέρνηση οφείλει να αντικρούσει την προπαγάνδα των κυρίαρχων κύκλων, οι οποίοι κατατρομοκρατούν το λαό με την απόλυτη καταστροφή που, υποτίθεται, θα επιφέρουν η διακοπή αποπληρωμής του χρέους και η ενδεχόμενη έξοδος από την Ευρωζώνη.

Η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα είναι η επιβολή νέου μνημονίου, εκείνης ή της άλλης μορφής και η παράταση της εφαρμογής των προηγούμενων.

Είναι αυτή η εξέλιξη που, πάση θυσία και με κάθε δυνατό μέτρο, πρέπει να αποτραπεί.

Κάθε εναλλακτική λύση για μια αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία και πρώτα από όλα η διακοπή πληρωμής του χρέους, όσες δυσκολίες και αν έχει, είναι πολύ προτιμότερη για τη χώρα, γιατί κυρίως προσφέρει ελπίδα και προοπτική στον τόπο.

Είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό, περιγράφοντας όλα τα δεδομένα, με στόχο αφενός τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από λογικές μονόδρομων και αφετέρου για να διαμορφώσει αποφασιστικά τους όρους ενός πολιτικού κινήματος διεξόδου, το οποίο θα αγωνιστεί για μια άλλη πορεία από αυτήν που επιχειρούν να διαμορφώσουν με τετελεσμένα οι δανειστές. Για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα η οποία μπορεί να παράγει, να δημιουργεί, να ζει, να είναι κυρίαρχη.

Η κυβέρνηση, εφόσον οι «θεσμοί» συνεχίσουν τις επόμενες μέρες την ίδια εκβιαστική τακτική, οφείλει να δηλώσει από τώρα και ευθέως ότι δεν θα «πνίξει» τον ελληνικό λαό, αποστραγγίζοντας τις οικονομίες του, δεν θα πληρώσει την επόμενη δανειακή δόση του ΔΝΤ και ότι σχεδιάζει εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της.

Λουκάς Αξελός

Αλέκος Καλύβης

Δημήτης Κοδέλας

Πάνος Κοσμάς

Στάθης Λεωτσάκος

Αντώνης Νταβανέλλος

Σόφη Παπαδόγιαννη

Γιώργος Σαπουνάς

Ελένη Σωτηρίου

Κυριακή  24  Μαίου  2015

Δήλωση δέκα μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: «Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή είναι μια Αριστερά που δεν θα είναι κεντροαριστερά»

24.05.2015  Δημοσίευση: e-dromos.gr

Κοινή δήλωση για τις εξελίξεις που δρομολογούνται κατέθεσαν δέκα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της διήμερης συνεδρίασης του οργάνου στις 23 και 24 Μαΐου. Τα μέλη της Κ.Ε. που υπογράφουν τη δήλωση ασκούν κριτική στην κυβερνητική τακτική τόσο σε σχέση με τη «διαπραγμάτευση», όσο και στο εσωτερικό, αφού εκτιμούν ότι ρίχνονται «γέφυρες προς τον συστημικό οικονομικό και πολιτικό κόσμο». Οι υπογράφοντες τονίζουν ότι «η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων», ενώ υποστηρίζουν ότι «βρισκόμαστε σε σημείο καμπής όπου προετοιμάζονται οι όροι για την κεντροαριστερή ανασύσταση τόσο ιδεολογικά – αξιακά όσο και πολιτικά». Επισημαίνουν, ακόμα, ότι «σήμερα τίθεται η ανάγκη της λαϊκή ενεργοποίησης, για την δημιουργία πολιτικού κινήματος διεξόδου και αναγέννησης της χώρας, που θα επιβεβαιώνει στόχους που ανάδειξε ο αγώνας του λαού μας».

Παρουσιάζουμε πιο κάτω αυτούσια ολόκληρη τη δήλωση:

Δήλωση μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή είναι μια Αριστερά που δεν θα είναι κεντροαριστερά…

Η αναγέννηση της χώρας απαιτεί απεγκλωβισμό από τις μνημονιακές και κεντροαριστερές φόρμουλες

 Στο σύντομο αλλά ιδιαίτερα πυκνό διάστημα της διακυβέρνησης δεν αποφύγαμε την θανάσιμη παγίδευση που μεθόδευσαν η τρόικα-θεσμοί. Φτάσαμε στο σημείο η οικονομική ασφυξία που μας επέβαλαν να μετασχηματίζεται μέρα τη μέρα σε πολιτική ασφυξία. Η προκαταβολική παραίτηση από τα ουσιώδη με όχημα τη γραμμή «πάση θυσία συμφωνία», η υπόσκαψη του ηθικού υπόβαθρου της αντίστασης μέσα από το μήνυμα ότι είμαστε διαθέσιμοι που εκπέμπει η σωρεία των δηλώσεων για «έντιμο συμβιβασμό» καθώς και οι μονόδρομες εξελίξεις που όρισε η αναδίπλωση της 20/2/15, ανοίγουν το δρόμο για διαρκείς παραχωρήσεις χωρίς τελειωμό και τίναγμα στον αέρα των περίφημων κόκκινων γραμμών.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται συστηματική προσπάθεια ώστε να περάσει μια συμφωνία, μνημονιακής κοπής με νέα οδυνηρά μέτρα, η οποία θα παρουσιαστεί σαν αναγκαία, περίπου σαν νίκη της κυβέρνησης απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους.

Το εντυπωσιακό είναι πως η εφαρμοζόμενη πολιτική -ακόμα κι αν την θεωρήσουμε αναγκαστική μέσα από την πίεση των τροϊκανών- δεν έχει θίξει διόλου το δίκτυο της εσωτερικής διαπλοκής. Ρίχνει γέφυρες προς τον συστημικό οικονομικό και πολιτικό κόσμο, διακρίνεται για τα πολιτικά ανοίγματα σε χώρους που υπηρέτησαν τα μνημόνια. Αυτή η επιλογή δεν καθορίζεται από έναν αδήριτο συσχετισμό δυνάμεων αλλά έρχεται σαν αναγκαίο εξάρτημα μιας επί της ουσίας κεντροαριστερής προσαρμογής. Εφαρμογή οικονομικής πολιτικής εντός των πλαισίων του νεοφιλελευθερισμού με μνημονιακά προγράμματα που τρέχουν, και κάποιες δόσεις κοινωνικής ευαισθησίας που αν αποτιμηθούν σε αριθμούς δεν αντιρροπούν καν τα επιπρόσθετα μέτρα που θα παρθούν σε έναν τομέα (π.χ. ΦΠΑ 800 εκατομμύρια ευρώ, τις ιδιωτικοποιήσεις 1,7 δις ευρώ ενώ το πρόγραμμα της ανθρωπιστικής κρίσης μόλις 200 εκατ).

Πολιτικά έχουμε μια κυβέρνηση που υπό το πρόσχημα της «διαπραγμάτευσης» και του «έντιμου συμβιβασμού» διολισθαίνει και πιέζεται να περάσει μέτρα και συμφωνίες που δεν θα μπορούσε να επιβάλλει κανένα καθαρόαιμο μνημονιακό σχήμα.

Η επικαιρότητα εδώ και 4 μήνες εγκλωβίζεται στην δραματοποίηση των αλλεπάλληλων επεισοδίων της «διαπραγμάτευσης», ενώ η χώρα αντιμετωπίζει το σύνθετο πρόβλημα καθολικής κρίσης, που αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Φαίνεται πως δεν συνειδητοποιούμε αυτό το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.

Η διαπραγμάτευση ξεκομμένη από τους όρους και τις δυνατότητες αντιμετώπισης της καθολικής κρίσης, με την κοινωνία και το λαό απλά να περιμένουν την τελική έκβαση (άραγε πιστεύει κανείς σε εφάπαξ διευθέτηση;) γίνεται το εργαλείο μαζικής καθήλωσης και αυτοεγκλωβισμού. Η ριζοσπαστική οπτική διεξόδου και αναγέννησης της χώρας απομακρύνεται ολοένα.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της Ε.Ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα.

Διέξοδος και αναγέννηση της χώρας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στο έδαφος της έλλειψης πρότασης για την κοινωνία, και πολύ περισσότερο στο έδαφος της μνημονιακής εμβάθυνσης και μάλιστα πολιτικά μέσα στις κοίτες της κεντροαριστερής φόρμουλας. Όσο κλείνουμε τα μάτια στην μνημονιακή διολίσθηση και την κεντροαριστερή διαχείριση δεν μπορούμε ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

Κυοφορούνται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής όπου προετοιμάζονται οι όροι για την κεντροαριστερή ανασύσταση τόσο ιδεολογικά – αξιακά όσο και πολιτικά. Όλοι οι χρεοκοπημένοι, πολυχρησιμοποιημένοι φορείς του μνημονίου επανέρχονται και πλασάρονται στο προσκήνιο, πλάι στους νεόκοπους του Ποταμιού και άλλων. Το σχέδιο που κυκλοφορεί πλέον ανοικτά είναι πρώτα ψηφίζουμε την συμφωνία, μετά αλλάζουμε την κυβέρνηση. Το δημοσκοπικό 36% -ισχυρός παράγοντας στήριξης της κυβέρνησης- από μόνο του δεν επαρκεί να αναχαιτίσει μια τέτοια τροπή στις πολιτικές εξελίξεις.

Σήμερα τίθεται η ανάγκη της λαϊκή ενεργοποίησης, για την δημιουργία πολιτικού κινήματος διεξόδου και αναγέννησης της χώρας, που θα επιβεβαιώνει στόχους που ανάδειξε ο αγώνας του λαού μας για Ανεξαρτησία, Κυριαρχία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Όχι επιστροφή στην προτεραία του μνημονίου κατάσταση αλλά εμβάθυνση στόχων ώστε η χώρα να βγει από την ποιότητα «αποικία χρέους» και «δανειακού καθεστώτος». Ο απολογισμός μιας προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να γίνεται στην βάση του αν προωθεί αυτούς τους στόχους κι όχι να συγκρίνεται με το μέιλ Χαρδούβελη.

Η λογική των «κόκκινων γραμμών» δεν είναι σωστή. Είναι αμυντική. Αποκαλύπτει εξ αρχής πως παραδίνεις τα περισσότερα αλλά δεν θες να χάσεις ολοκληρωτικά, πως περιχαρακώνεσαι, ταμπουρώνεσαι. Από μόνη της δεν έχει την ορμή εναλλακτικού προγράμματος που συνεγείρει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό για να σαρώσει το παλιό. Παρόλα αυτά η στιγμή είναι τέτοια που θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε στα πλαίσια αυτής της προβληματικής: Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή είναι μια Αριστερά που δεν θα είναι κεντροαριστερά.

 Σάββατο 23/5/2015

 Τα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ:

Γιώργος Θεοδωρόπουλος

Δημήτρης Κοδέλας

Μάκης Μαντάς

Μανώλης Μούστος

Άβα Μπουλούμπαση

Ρούντι Ρινάλντι

Ελένη Σωτηρίου

Νίκος Ταυρής

Ερρίκος Φινάλης

Βασίλης Χατζηλάμπρου

Τροπολογία της τάσης των 53+ στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Tροπολογία για τις σχέσεις κυβέρνησης και κόμματος κατέθεσαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που συνήλθε στις 23 και 24 Μάη, 5 μέλη της «Κίνησης των 53+». Ειδικότερα την τροπολογία υπογράφουν οι Φάνης Κουρεμπές, Πάνος Λάμπρου, Χρήστος Λάσκος, Χαρά Ματσούκα, Ελένη Σταματάκη και αναφέρει τα εξής:

Μπροστά στη σύγκρουση με τους δανειστές και τους εγχώριους υποστηρικτές τους, αυτός που θα δώσει τη μεγάλη μάχη είναι το κόμμα, μαζί με την κοινωνία και τα κινήματα που πρέπει να υπερασπιστούν τις επιλογές τους. Η κυβέρνηση οφείλει να δρα σε στενή σχέση με το κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα και με τις επιλογές της να εμπνέει την κοινωνία και το κίνημα. Παρά τις θετικές κινήσεις της, που σε αρκετές περιπτώσεις άνοιξαν δρόμους και μας έκαναν να νιώσουμε υπερηφάνεια, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και σοβαρές αστοχίες σε πολιτικές επιλογές, σε επιλογές προσώπων και ρητορικής, που έχουν δημιουργήσει προβληματισμό τόσο στο κόμμα όσο και στα κοινωνικά κομμάτια που μας υποστηρίζουν. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό του κρατικού μηχανισμού, αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα προβλήματα που δημιουργούν δομές και θύλακες του προηγούμενου μνημονιακού και συντηρητικού καθεστώτος, δίνοντας ένα άλλο παράδειγμα αριστερής διακυβέρνησης.

Ενόψει των δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας είναι απαραίτητη η ενίσχυση της σύνδεσης της κυβέρνησης με το κόμμα, έτσι ώστε με καλύτερες προϋποθέσεις να πετύχουμε το στόχο μας κι εντέλει να νικήσουμε.

Ψήφισμα του Κεντρ. Συμβουλίου της Νεολ. ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντρ. Επιτροπή

Δημοσιεύουμε ψήφισμα που υιοθέτησε στις 24/5 το Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και απευθύνεται στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Σύντροφοι και συντρόφισσες της ΚΕ,

Η κατάσταση της χώρας, ειδικά σε οι­κο­νομι­κό επίπεδο, έχει φτάσει σε οριακό σημείο με τους συνεχείς οι­κο­νο­μι­κούς και πολιτικούς εκβιασμούς που ασκούνται στην κυβέρνηση και κατ’ επέκταση στον ελληνικό λαό. Οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι εκβιασμοί προσπαθούν να δημιουργήσουν το πλαίσιο είτε για μια «αριστερή παρένθεση» είτε για την εν­σω­μά­τω­ση της ελληνικής κυβέρνηση στο κυρίαρχο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο υπόδειγμα. Στόχος τους είναι να στείλουν ένα μήνυμα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης πως η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ηγεμονία είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τη.

Στο λίγο καιρό της κυβέρνησης έχουν γίνει ομο­λο­γου­μέ­νως θετικά βήματα για να σταματήσει το βάθεμα της λιτότητας και να εκ­δη­μο­κρα­τι­στούν ορισμένοι κρατικοί θεσμοί. Το νομοσχέδιο για την αντι­με­τώ­πι­ση της αν­θρω­πι­στι­κής κρίσης, η κατάργηση του 5ευ­ρου, οι 100 δόσεις, το άνοιγμα της ΕΡΤ, η κατάργηση φυλακών Τύπου Γ, η ακύρωση των αυξήσεων στο ρεύμα κ.α. δίνουν ένα σαφές στίγμα της αλλαγής που έχει επέλθει μετά τις εκλογές. Ταυτόχρονα, η στιβαρή κι έντονη διαπραγμάτευση έδωσε θάρρος, τουλάχιστον αρχικά, στον ελληνικό λαό που βγήκε στους δρόμους για να στηρίξει τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Αυτό αναδεικνύει και την ανάγκη για τη συνεχή «πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση» της δια­πραγ­μά­τευ­σης, εμμένοντας στη δη­μο­σιό­τη­τα των διαφωνιών, στη συνεχή απεύ­θυν­ση προς τους ευρωπαϊκούς λαούς και την ανάδειξη του μεγέθους των δια­κυ­βευ­μά­των.

Το τελευταίο διάστημα, εκτιμούμε πως έχει φανεί πως απ’ την πλευρά των «θεσμών» δεν υπάρχει η διάθεση για επίτευξη «έντιμου συμβιβασμού». Πα­ρό­λες τις μεταξύ τους διαφορές, η απόλυτη εμμονή τους στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο δόγμα, σε συνδυασμό με τον συ­νε­χι­ζό­με­νο οι­κο­νο­μι­κό στραγγαλισμό, έχουν οδηγήσει την κυβέρνηση είτε σε υποχωρήσεις (βλ. ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις), είτε σε κα­θυ­στέ­ρη­ση πυρηνικών στοιχείων του δικού μας προγράμματος (βλ. εργασιακά), ως ένδειξη καλής θέλησης από τη δική μας πλευρά για επίτευξη συμφωνίας.

Ωστόσο, ούτε καν αυτές οι υποχωρήσεις δεν έχουν βρει κανένα απολύτως αντίκρισμα από την άλλη πλευρά, δεδομένης της δικής τους πρόθεσης να μην ευ­δο­κι­μή­σει ένα δια­φο­ρε­τι­κό υπόδειγμα από το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο στην Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο, οι δικές μας υποχωρήσεις αδυνατίζουν μέρα με τη μέρα τη δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή ισχύ της ελληνικής κυβέρνησης, στο βαθμό που δεν λαμβάνονται πρω­το­βου­λί­ες που να μεταφέρουν την πίεση προς την άλλη πλευρά.

Γνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν ήταν ποτέ για το χώρο μας αυτοσκοπός, αλλά βασικό μέρος ενός σχεδίου για το σο­σια­λι­στι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό της κοινωνίας, κι έχοντας μπροστά μας κρίσιμες διαπραγματεύσεις, οφείλουμε να θέσουμε ως ΚΣ της Νεολαίας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τις προ­τε­ραιό­τη­τες που θεωρούμε ότι πρέπει να έχει τόσο το κόμμα κι η νεολαία, όσο και η κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή:

1) Πάση θυσία επιμονή στις δια­κη­ρυγ­μέ­νες κόκκινες γραμμές και ρήξη με το προηγούμενο μνη­μο­νια­κό πλαίσιο

2) Άμεσο προχώρημα του κυ­βερ­νη­τι­κού έργου (πρόγραμμα ΔΕΘ και προ­γραμ­μα­τι­κές εξαγγελίες), με έμφαση στα ζητήματα που αφορούν τις κόκκινες γραμμές (πχ. εργασιακά)

3) Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, το αμέσως επόμενο διάστημα, η οποία θα σέβεται τα παραπάνω, η κυβέρνηση να μην πληρώσει την επόμενη δόση στο ΔΝΤ

Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε ότι τα παραπάνω φέρνουν στο προσκήνιο μια σειρά από ενδεχόμενα, από την αθέτηση πληρωμών έως και τη συνολική ρήξη με τους «θεσμούς» και την ευρωζώνη. Για εμάς είναι σαφές, πως στο βαθμό που η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της ευρωζώνης δε φαίνεται δια­τε­θει­μέ­νη να την κρατήσει ενωμένη, το βάρος της ευθύνης αυτής δεν μπορεί να πέφτει στις δικές μας πλάτες με αντίτιμο την απαξίωση της δημοκρατίας και τη συνέχιση της κα­τα­στρο­φι­κής πολιτικής της λιτότητας. Συνεπώς ακόμα και το σενάριο της συνολικής ρήξης δεν πρέπει να μας τρομοκρατεί. Αντίθετα, εάν συ­νο­δεύ­ε­ται από ριζική αναδιανομή πλούτου και εξουσίας, εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού του κρότους, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, άμεσο σχέδιο για την ανα­συ­γκρό­τη­ση της παραγωγής στην κατεύθυνση ενός πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού, επιδίωξη συμμαχιών στο διεθνές πεδίο σε μια προ­ο­δευ­τι­κή κατεύθυνση, στάση πληρωμών και δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, τότε μπορεί να αποτελέσει μια θετική προοπτική παρά τις πολιτικές, κοινωνικές και οι­κο­νο­μι­κές δυσκολίες της πρώτης περιόδου, στο βαθμό που η εναλλακτική είναι ακύρωση της λαϊκής βούλησης.

Σε κάθε περίπτωση, τόσο το κόμμα και η νεολαία όσο και η κυβέρνηση, οφείλουμε να ανα­δει­κνύ­ου­με διαρκώς το μέγεθος του δια­κυ­βεύ­μα­τος κάνοντας το λαό, τους εργαζομένους και τη νεολαία συμμέτοχους με απο­φα­σι­στι­κό τρόπο στη σύγκρουση με το νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό. Ταυτόχρονα, οφείλει να είναι διαρκές το κάλεσμα στους ευρωπαϊκούς λαούς, ώστε να ανατρέψουν κι εκείνοι τα σχέδια των ακραία νεοφιλελεύθερων κυ­βερ­νή­σε­ών τους για πλήρη απαξίωση της δυ­να­τό­τη­τας των λαών να αποφασίζουν για τις τύχες τους. 

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ

ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ 23-24 ΜΑΪΟΥ 2015

Αν υπάρχει κάτι που όλοι μας έχουμε βιώσει είναι ότι η ζωή επιβεβαιώνει ότι όλες οι σοβαρές και ρεαλιστικές προσπάθειες για επίλυση σύνθετων προβλημάτων, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του ποικίλου χαρακτήρα συμβιβασμών.

Είναι, λοιπόν, οι συμβιβασμοί έξω από τη λογική της Αριστεράς; Απαντώ ευθέως όχι υπό τον όρο ότι υπηρετούν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των φτωχών και μικρομεσαίων στρωμάτων. Επομένως, η λογική των συμβιβασμών έχει αξία και μπορεί να είναι και αναγκαίος όρος αν δεν είναι στρατηγικά καταστροφική.

Όλοι μας, πλέον, συνειδητοποιήσαμε την πραγματικότητα ότι μια σειρά από τις προεκλογικές μας επαγγελίες, δεν είχαν επαρκώς αξιολογηθεί και ότι, επομένως, ήταν και είναι δύσκολο να εφαρμοστούν.

Όλοι μας, όμως, είχαμε συμφωνήσει ότι υπάρχουν μια σειρά ζητήματα που είτε έχουν ρητά ειπωθεί, είτε όχι, δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω.

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι το ζήτημα τίθεται συγκεκριμένα στο διαχωρισμό των υποχωρήσεων και διαβεβαιώνω ότι ελάχιστα θα με ενδιέφερε αν είχαμε να κάνουμε μόνο με την εγκατάλειψη «μερικών ιδεοληψιών μας». Στην περίπτωσή μας, όμως, το διακύβευμα είναι τεράστιο, γιατί μιλάμε για τον σκληρό πυρήνα μιας βιώσιμης λύσης στο ελληνικό πρόβλημα. Μιλάμε, δηλαδή, για το γεγονός ότι η προτεινόμενη από τους δανειστές λύση όχι μόνο δεν αφήνει περιθώριο σε έναν έντιμο, οδυνηρό/ετεροβαρή συμβιβασμό, αλλά οδηγεί στην πλήρη υποταγή και απαξίωση. Υποταγή που δεν διασφαλίζει μια βιώσιμη διέξοδο από το δράμα.

Δεν υπερασπίζομαι ορθοδοξίες ή ιδεοληψίες, δεν θέτω καν αριστερά αιτήματα που αποτέλεσαν τα οράματά μου μιας ολόκληρης ζωής. Μιλώ με όρους κοινωνικής σωτηρίας.

Ως μέλος του κόμματος που σέβεται τις διαδικασίες και τις έχει υπηρετήσει πιστά, θέλω να διατυπώσω με κάθε ειλικρίνεια το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του κόμματος έχει μείνει έξω από τη χάραξη της ασκούμενης πολιτικής και τη διαχείρισή της. Αλλά μαζί με αυτό έχει μείνει έξω και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που μας ψήφισαν. Πεποίθησή μου είναι πως ένα μικρό τμήμα του παλιού 4%, συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης του 37% και της κυβέρνησης ολόκληρης.

Εδώ δεν πρόκειται για κάποια απόκλιση. Εδώ βλέπουμε τη διαχείριση της χώρας να την ασκεί μια μικρή ομάδα, που μπορεί να μην έχει κακές προθέσεις, αλλά καθημερινά επιβεβαιώνει την έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας της, τις κραυγαλέες σε σχέση με την υπαρκτή πραγματικότητα αντιφάσεις της, αλλά και την εμφανή αδυναμία της ή έλλειψη βούλησης στο να εκμεταλλευτεί την πείρα, τις δυνατότητες και τη διαθέσιμη πολιτική σοφία των χιλιάδων μελών και στελεχών μας.

Τον Φεβρουάριο του 2013 σε μια δημόσια εκδήλωση με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Αντόνιο Γκράμσι Για την αλήθεια ή για το να λέμε την αλήθεια στην πολιτική με εισηγητές τους Αλέξη Τσίπρα, Λαοκράτη Βάσση, Νίκο Ξυδάκη, Γιώργο Μανιάτη, Ρούντι Ρινάλντι και Λουκά Αξελό, ο πρόεδρος του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, διατύπωσε τα εξής: «Ο Γκράμσι μας μαθαίνει ότι ο αντίπαλος δεν υπερέχει μόνο επειδή ελέγχει τα μέσα παραγωγής, αλλά επειδή ελέγχει τα μυαλά και τις συνειδήσεις των καταπιεσμένων, επειδή μπορεί να χειραγωγεί προς το δικό του συμφέρον τον φόβο, την ανασφάλεια ή ακόμα και την απάθειά τους. Για να νικήσεις και να αποσπάσεις αυτόν τον κόσμο, δεν αρκεί να έχεις δίκιο. Πρέπει να έχεις την ηγεμονία. Ή, με άλλα λόγια, η εμπιστοσύνη των καταπιεσμένων προς εμάς δεν είναι δεδομένη. Αν θέλουμε να νικήσουμε, οφείλουμε να την κερδίσουμε. Ο Γκράμσι μας διδάσκει ότι το να κρυβόμαστε από τα δύσκολα δεν μας βοηθάει».

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω, αλλά θέλω επιπρόσθετα να τονίσω ότι στο σημείο που έχουμε φτάσει, δεν μιλάμε με όρους που αποτελούν το ιδεολογικοπολιτικό μας πρόταγμα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πολιτικές ανεπάρκειες που μας έχουν σοβαρά φθείρει και που μόνο χάρη στην απόλυτη ανυποληψία των αντιπάλων μας, ο λαός μας κρατάει ακόμα την πόρτα ανοιχτή. Βρισκόμαστε, κυριολεκτικά, στο παρά πέντε και νομίζω ότι όχι μόνο για εμάς, αλλά και την Αριστερά και τις λαϊκές τάξεις, το πλέον οδυνηρό θα είναι η κυβέρνηση αυτή να μην είναι η πρώτη πράξη μιας νέας εποχής, αλλά η τελευταία ενός δράματος.

Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr