Η Βίβλος περιέχει μια σοφία αιώνων, που επιβεβαιώνεται και στη σημερινή Ελλάδα: τα χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν καταστρέφουν τη ζωή του οφειλέτη.
Η προσευχή Πάτερ Ημών «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν» ζητά να μην εφαρμοστούν ανθρωποκτόνοι νόμοι. Για χάρη της ανθρώπινης ζωής, για να μπορούν δηλαδή οι οφειλέτες να συνεχίσουν να ζουν, το Πάτερ Ημών παρακαλεί να μπορέσουμε να αντισταθούμε στον νόμο που ορίζει ότι τα χρέη πρέπει να πληρώνονται.
Οι χριστιανές και οι χριστιανοί δεν βλέπουν την ιστορία ούτε από τη σκοπιά της εξουσίας ούτε από τη σκοπιά των θεσμών ούτε από τη σκοπιά της γερμανικής κυβέρνησης και του κάθε κυρίου Σόιμπλε. Επίσης, δεν παρακολουθούμε τις εξελίξεις ούτε από τη σκοπιά των Ελλήνων ολιγαρχών και των τραπεζών: η δικαιοσύνη του Θεού είναι για τους φτωχούς και τους αδύναμους.
Εμείς πρέπει να βοηθήσουμε να καθιερωθεί το δίκαιο των φτωχών (Εξοδος 3, 7-8).
Στην Ελλάδα βιώνουμε αυτή την εποχή μία άνευ προηγουμένου εκμετάλλευση των φτωχών, των ανέργων και όσων βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης. Εχει έρθει όμως η ώρα να μιλήσουμε για τις συνέπειες που επιβάλλει στους ανθρώπους η πολιτική της Ε.Ε., και πρώτα απ’ όλα η πολιτική της δικής μας, της γερμανικής κυβέρνησης.
Ως τώρα, κάθε δόση από το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα καταλήγει κατά 80% στις τράπεζες και στους επενδυτές, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με σιδηρούς όρους: περικοπές στις συντάξεις, αυξήσεις του ΦΠΑ, ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, μείωση των προθεσμιών απόλυσης.
Η μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας οδηγεί σε κλείσιμο νοσοκομείων, περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν καλύπτεται από ασφάλιση, η ανεργία φτάνει το 30%, η φανερή αλλά και η αφανής φτώχεια εξαπλώνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Και το ΔΝΤ βρήκε τη στιγμή να ζητήσει μείωση των μισθών και περαιτέρω περικοπές στα δικαιώματα των εργαζομένων. Με τους όρους που θέτει η τρόικα, τα κοινωνικά και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται συστηματικά εκτός ισχύος – πράγμα που έχει κατακρίνει ακόμη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
«Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν; Καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν, ἵνα ἀπολάβωσιν τὰ ἴσα. [...] καὶ ἀγαθοποιεῖτε, καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες· καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ΣΤ’, 34-35).
Καλή ζωή νοείται μόνο όταν μπορούν να ζουν όλοι. Ή, για να το πούμε με τα λόγια της οικονομίας: η Ελλάδα θα μπορέσει να παράγει αρκετά για όλους μόνον όταν οι άνθρωποι πάψουν να είναι άρρωστοι και πεινασμένοι. Τον Ιανουάριο η νέα ελληνική κυβέρνηση είχε προτείνει μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος, ώστε να συνδεθεί η αποπληρωμή με μια ρήτρα ανάπτυξης (να αρχίσει δηλαδή μόνο όταν επιτευχθεί σημαντική οικονομική ανάπτυξη). «Αν ήμουν υπεύθυνος Ελληνας πολιτικός, δεν θα άνοιγα τη συζήτηση για κούρεμα του χρέους», ήταν η κυνική απάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε.
Τα χρέη πρέπει να διαγράφονται όταν δεν μπορούν να αποπληρωθούν και οδηγούν στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Σύμφωνα με τη Βίβλο, το χρέος του ανθρώπου ενώπιον του Θεού είναι να εισπράττει δίχως έλεος τα χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Ο Θεός διαγράφει το χρέος που έχει ο άνθρωπος προς αυτόν εφόσον ο άνθρωπος διαγράψει τα χρέη που έχουν άλλοι άνθρωποι προς τον ίδιο. Η Βίβλος περιέχει μια σοφία αιώνων, που επιβεβαιώνεται και στη σημερινή Ελλάδα: τα χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν καταστρέφουν τη ζωή του οφειλέτη.
Η προσευχή του Πάτερ Ημών «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν» ζητά να μην εφαρμοστούν ανθρωποκτόνοι νόμοι. Για χάρη της ανθρώπινης ζωής, για να μπορούν δηλαδή οι οφειλέτες να συνεχίσουν να ζουν, το Πάτερ Ημών παρακαλεί να μπορέσουμε να αντισταθούμε στον νόμο που ορίζει ότι τα χρέη πρέπει να πληρώνονται.
Ειδικά η Γερμανία θα έπρεπε να το γνωρίζει καλά αυτό. Η Διάσκεψη Χρέους του Λονδίνου το 1953 μάς έδωσε τη δυνατότητα να κάνουμε μια καινούργια αρχή, ορίζοντας ότι η πληρωμή πολλών από τις καθ’ όλα νόμιμες αποζημιώσεις μπορούσε κατ’ αρχήν να ανασταλεί. Και η αναστολή αυτή ήταν μόνο προσωρινή, πράγμα που γνώριζε και ο Χορστ Τέλτσικ όταν έγραφε το 1990 προς τον Χέλμουτ Κολ, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση της Γερμανίας: «Αξίωση για αποζημιώσεις εκ μέρους των πρώην εχθρών μας στον πόλεμο θα μπορούσε να προκύψει μόνο στη βάση υποχρεώσεων τις οποίες αποδεχόμαστε στο πλαίσιο ενός συμφώνου ειρήνης.
Εμείς θέλουμε να αποφύγουμε την ανάληψη τέτοιων υποχρεώσεων υπό οποιαδήποτε συνθήκη». Γι’ αυτό δεν συνήφθη τότε επίσημο σύμφωνο ειρήνης! Ετσι αντιμετωπίζει λοιπόν η Γερμανία τις αποπληρωμές δανείων και την ιστορική της ευθύνη!
Το 2000 οι χριστιανικές εκκλησίες αιτήθηκαν τη διαγραφή του χρέους για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Σήμερα, που έχουμε να κάνουμε με το ίδιο μας το σπίτι, την Ευρώπη, οι εκκλησίες σιωπούν, μολονότι η διαγραφή του ελληνικού χρέους θα ήταν απαραίτητο βήμα σύμφωνα με οικονομικά και χριστιανικά κριτήρια.
Σιωπούν, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να αντιπαρατεθούν με τους κερδισμένους αυτής της κρίσης· σιωπούν, παρ’ όλο που, έπειτα από όλες αυτές τις χρηματοοικονομικές κρίσεις και την κοινωνική ερήμωση που έχουν προκαλέσει, θα είχε νόημα να εναντιωθούν στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και την ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας. Ας μην απατόμαστε: εάν τώρα σιωπήσουμε για την Ελλάδα, η ερήμωση μόνο χειρότερη θα γίνει, και αυτή η πολιτική της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης θα κυριαρχήσει αδιαφιλονίκητα τα επόμενα χρόνια.
Εμείς, χριστιανές και χριστιανές από διάφορες εκκλησίες, απαιτούμε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος, για να μην πέσει η δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος θύμα των επενδυτών. Απαιτούμε από την κυβέρνησή μας και από την Ε.Ε. να διαγράψει το ελληνικό χρέος και να βάλει ένα τέλος στην πολιτική της εξαθλίωσης!
Πρώτες υπογραφές
- Δρ Franz Segbers, ομότιμος καθηγητής Κοινωνικής Ηθικής στο Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ
- Δρ Kuno Füssel, θεολόγος-μαθηματικός, Αντερναχ
- Δρ Michael Ramminger, Ινστιτούτο για τη Θεολογία και την Πολιτική, Μίνστερ
- Δρ Ulrich Duchrow, καθηγητής πανεπιστημίου, Χαϊδελβέργη
- Werner Gebert, συνταξιούχος ιερέας, - Διακήρυξη για ένα Οικουμενικό Μέλλον
- Norbert Arntz, ομότιμος ιερέας, Κλέφε
- Ulrich Schmitthenner, συνταξιούχος ιερέας
- Δρ Katja Strobel, θεολόγος, Φρανκφούρτη
- Δρ Hermann Steinkamp, καθηγητής πανεπιστημίου, Μίνστερ
- Δρ Franz Hinkelammert, καθηγητής πανεπιστημίου, Κόστα Ρίκα
- Günther Salz, πρώην πρόεδρος του Κινήματος Καθολικών Εργαζομένων της επισκοπής Τρίερ, Ενγκερς
- Δρ Julia Lis, Ινστιτούτο για τη Θεολογία και την Πολιτική, Μίνστερ
- Carl-Peter Clusmann, καθολικός συνταξιούχος ιερέας, Ντόρτμουντ
- Δρ Στυλιανός Τσομπανίδης, καθηγητής Οικουμενικής Θεολογίας, Θεσσαλονίκη
- Δρ Paul Petzel, καθηγητής λυκείου Τεχνικών και Θρησκευτικών, Αντερναχ
Ανάρτηση από: https://www.efsyn.gr