Όχι δε πιστεύω στην αστική δημοκρατία, όμως στα πλαίσια αυτής το δημοψήφισμα (ακόμη και αν προήλθε από ατύχημα ή συγκυρία) και ειδικά ένα τόσο σημαντικό και τόσο αποφασιστικό για την καθημερινότητα των ανθρώπων είναι ότι κοντινότερο πρακτικά σήμερα στην λαϊκή κυριαρχία και στην άμεση δημοκρατία.
Όχι δε είναι κανείς άμοιρος ευθυνών για την ως εδώ πορεία του τόπου μέσω της αντιπροσώπευσης και καμία ευθύνη για ότι έχει ως τώρα γίνει δε σβήνει ή παραγράφεται για τους εκλεγμένους «αντιπροσώπους» και για όσους τους επέλεξαν. Με το δημοψήφισμα όμως, εδώ και τώρα, δίνεται η δυνατότητα άμεσης ανάληψης της ευθύνης από κάθε έναν πολίτη για το μέλλον του, έστω και για μια στενή και μερική πτυχή στης συνολικής πολιτικής που επηρεάζει τη ζωή του, έστω και αργά, έστω και κατά τύχη.
Όχι δεν μπορεί ο λαός, στα πλαίσια έστω και της απεχθούς για μένα αστικής δημοκρατίας, να αναγορεύεται από τους αντιπροσώπους του σε «σοφό» κάθε φορά που εκλέγει αυτούς τους αντιπροσώπους και ταυτόχρονα να αναγορεύεται κυνικά σε «ανώριμος» και εν ολίγοις «ηλίθιος» όταν είναι να αποφασίσει άμεσα για την τύχη του.
Όχι δε υπάρχει στάση στη συγκεκριμένη εξέλιξη της ιστορίας που να είναι λάθος ή ατυχής, ως προς την ίδια την ουσία της, έστω και μπασταρδεμένης, έννοιας της «δημοκρατίας». Κάθε επιλογή, είτε «ναι», είτε «όχι», είτε «λευκό», είτε «αποχή» μετράει, έχει νόημα και είναι πολιτική κίνηση με πλήρη συνέπεια των ευθυνών και με πλήρη συνέπεια των αποτελεσμάτων πάνω μας.
Όχι αυτή τη φορά δε υπάρχει η εύκολη διέξοδος στη βολική διάθεση και διάχυση της ευθύνης σε ένα αόρατο και άυλο «σύστημα» και στην αποστασιοποιημένη ομοιοποίηση των πάντων και την αποποίηση της δυνατότητας άμεσης επιρροής στις ζωές μας.
Όχι, είτε συμμετάσχεις, είτε όχι στο δημοψήφισμα δε αλλάζει το βάρος της ευθύνης.
Όχι κανένα δημοψήφισμα δε είναι αποτελεσματικότερο από την συνεχή μάχη στο δρόμο και την διαρκή σύγκρουση με την εξουσία και την διαρκή προσπάθεια και πάλη για μια αταξική κοινωνία, Όχι κανένα δημοψήφισμα δε υποκαθιστά το πεζοδρόμιο.
Όχι η αστική δημοκρατία δε θα ανατραπεί προφανώς με δημοψήφισμα, αλλά κάθε πλησίασμα στην αμεσότερη δημοκρατία και στην ταυτόχρονη απόκτηση κοινωνικής συνείδησης για τη δύναμη αλλά και την ευθύνη των ατόμων σε μια κοινωνία, είναι ένα μικρό βήμα μπροστά για την ανατροπή.
Όχι !
Ανάρτηση από: https://parallhlografos.wordpress.com