Το
παρόν άρθρο απευθύνεται σε πιστούς Ορθόδοξους Χριστιανούς κλήρο και λαό, και σε
οποιονδήποτε άλλο μπορεί να αντιμετωπίσει μια άποψη, χωρίς ιδεοληψίες.
Είναι
πειρασμός σήμερα να αναγάγει κανείς την σημερινή κατάσταση εκφασισμού των
κοινωνιών σε ιδεολογικές καταβολές ή να την δει με ταξικά κριτήρια. Όμως εάν
κανείς γνωρίζει λίγο από τον "χριστιανισμό" της δύσης, θα έπρεπε να
γνωρίζει ότι η όλη κατάσταση πηγάζει εξ ίσου και από την διαστροφή του
Χριστιανισμού την οποία ακολουθούν και εδώ μιλάμε συγκεκριμένα για τον κλασσικό
προτεσταντισμό και τον πουριτανισμό που έρχεται αναγκαστικά μαζί του. Οι
προτεστάντες, δούλευαν και δουλεύουν μέχρι σήμερα, έτσι ώστε να αποδεικνύεται
ότι ο λόγος που έχουν τα αγαθά που έχουν, και να δείχνουν ότι τα δικαιούνται
λόγω ακριβώς της ζωής που ζούν.
Η
θεωρία τους, μεταξύ των άλλων γνωστών λέει έμμεσα πλην σαφώς : Όταν κάποιος
έχει χρήματα και άλλα αγαθά, σημαίνει γι αυτούς υποσυνείδητα ότι το αξίζουν.
Αυτό οδηγεί στην ασυνείδητη υπόληψη των πλουσίων, των καλοντυμένων, των φανερά
"άνετων" οικονομικά, ότι για να είναι σε αυτήν την κατάσταση, τότε
προφανώς, είναι και ηθικοί άνθρωποι γιατί ζουν μια σωστή ζωή. Είναι δηλαδή μια
έκδοση της ιδέας ότι το εξωτερικό περίβλημα, είναι ταυτόσημο με την εσωτερική
ουσία.
Παρ
όλη την διαστροφή που αυτή η φιλοσοφία αποτελεί μπροστά σε αυτό που είναι στην
ουσία το πραγματικό Χριστιανικό πνεύμα, το οποίο αρκείται στα λίγα και
βασίζεται στην ευρύτερη αλληλοβοήθεια των ανθρώπων, οι πουριτανοί γενικά, είναι
αδύνατον να ξεφύγουν από την νοοτροπία αυτή που έχουν. Και αυτό γιατί αυτό όχι
μόνο απαιτεί ριζοσπαστική αλλαγή όχι μόνο πρακτικών θεμάτων, αλλά και της ίδιας
αυτής της βαθειά ριζωμένης νοοτροπίας τους, αλλά πολύ περισσότερο, γι αυτούς θα
σημαίνει ότι η εύνοια του Θεού θα τους έχει πλέον αφήσει... Δεν θα έχουν τρόπο
δηλαδή να αποδεικνύουν την πνευματική τους ανωτερότητα στους άλλους. Ο
πουριτανός, πολύ απλά, αναγνωρίζει στα υλικά αγαθά και την "εικόνα"
της συνεχούς εργασίας, την "θεόπνευστη" ανωτερότητα, σε όλους τους
τομείς, του παραλήπτη των αγαθών.
Εξ
ού και το γνωστό, "too big to fail", "we are doing God's
work" , που ακούσαμε από τους ελίτ τραπεζίτες τα τελευταία χρόνια, λόγια
τα οποία ο λαός που ακόμα επηρεάζεται από τον άρρωστο πουριτανισμό τους
αποδέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα, κι ως εκ τούτου έχει αποδειχθεί ότι έχουν
μετατρέψει σε τυράννους τους. Έτσι εξηγούνται και τα κατάφωρα μεγάλα bonus που
δίνουν στον εαυτό τους όλοι αυτοί, και βεβαίως η όλη ιδέα ότι οι τράπεζες δεν
μπορούν να κάνουν κανένα απολύτως λάθος. Στον προτεσταντισμό της δύσης, το
απαράδεκτο αλάθητο του Πάπα, έχει πλέον περάσει στο αλάθητο των ισχυρών
οικονομικά...
Και
έτσι εξηγείται τουλάχιστον μέρος της εκπληκτικής αλαζονείας που παρουσιάζουν οι
διάφοροι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωζώνης, Διεθνούς νομισματικού
ταμείου, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κλπ. Για να έχουν λεφτά, τότε προφανώς
είναι σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία, τους οποίους όλοι οι άλλοι πρέπει να
υπακούν με δουλοπρέπεια.
Και
το τραγικό, από αυτήν την φιλοσοφία, είναι ότι γι' αυτούς ισχύει και το
αντίθετο: Εφ όσον δεν έχει λεφτά, τότε μάλλον το αξίζεις, γιατί είσαι κακός
άνθρωπος... Και πόσο μάλλον, αν είσαι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τότε είσαι το
ανάλογο των untouchables, που υπάρχουν στην Ινδία...
Το
δόγμα του πουριτανισμού, έχει επηρεάσει και την όλη οικονομική τους
κοσμοθεωρία. Γενικότερα, οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι η εικόνα τους πρέπει
να συμβαδίζει ορατά στην κοινωνία, με κάποιον ο οποίος απολαμβάνει τις διάφορες
επιβραβεύσεις του Θεού, αποδεικνύοντας έτσι, ότι εφ' όσον όλα τα ορατά σημάδια
της ευημερίας, ασχέτως ουσίας βέβαια, είναι παρόντα και ορατά, τότε αυτομάτως,
αποδεικνύεται και το ότι πρόκειται για "σωστούς ηθικά, πνευματικά"
ανθρώπους με ακριβή κοσμοθεωρία, σύστημα αξιών κλπ. κλπ. Και αυτός που δεν...
είναι ακριβώς το αντίθετο.
Οι
εκφράσεις "τι θα πεί ο κόσμος" κλπ. στην περίπτωση του πουριτανισμού,
αποκτούν λοιπόν όχι μόνο την έννοια της ντροπής μπροστά στην κοινωνία, αλλά και
της δυσφήμισης της ίδιας της πίστεως που ακολουθούν. Και αυτό γιατί πολύ απλά,
αν δεν είναι απολύτως φανερές οι ευεργεσίες του Θεού σε υλικό επίπεδο, τότε
αυτοί πιστεύουν, ότι μάλλον κάνουν ή/και πιστεύουν κάτι λάθος και ως εκ τούτου
βρίσκονται σε τρομακτικό γι' αυτούς ψυχολογικό αδιέξοδο.
Μάλιστα,
το δόγμα ή η φιλοσοφία αυτή, έχει επικρατήσει ως το γενικότερο ήθος σε σχεδόν
όλες τις άλλες εκφράσεις ζωής, που μπορεί να είναι βασισμένες στον Χριστιανισμό
ή σε οτιδήποτε άλλο. Στίς ΗΠΑ για παράδειγμα, αν το σκεφτεί κανείς , θα δεί ότι
πλήρης ενσωμάτωση στην κοινωνία αυτή, σημαίνει στην ουσία ότι ασπάζεται κανείς
αυτήν την φιλοσοφία, τουλάχιστον σε πρακτικό επίπεδο αν όχι πλήρως. Δηλαδή, αν
ενσωματωθεί κανείς, τότε θα δουλεύει όπως και αυτοί, κυρίως θα ασχολείται με
την εργασία, και αυτό θα είναι αρκετό για να πιστεύουν ότι είναι σωστοί
άνθρωποι, οι οποίοι έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους σε αυτήν την ζωή. Είναι
χαρακτηριστικό το πως "έξω από το νερό" και άβολα (που δεν δουλεύει
για να γεμίσει τον χρόνο του) θα αισθανθεί ακόμα και ένας πατριώτης μας, αν
μείνει και ευημερήσει σε μιά χώρα της Δύσης για πολλά χρόνια, όταν έρθει πίσω
στην Ελλάδα.
Αλλά
τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Η αίρεση τους, δεν έχει οδηγήσει απλά σε
θεολογική διαστρέβλωση της Πίστης, αλλά σε κοινωνικές αλλαγές που φέρουν την
καταστροφή και την δυστυχία όπου τολμήσουν να βάλουν χέρι.
Στην
αρχή του πουριτανισμού λοιπόν, είχαν επιδοθεί στην πρακτική απόδειξη της δικής
τους "χριστιανικής καθαρότητος", έμμεσα, μέσα από την όσο καλύτερη
δυνατή παρουσίαση τους, στον υλικό κόσμο. Σήμερα, αυτό το πουριτανικό δόγμα,
έχει πλέον εμπεδωθεί πλήρως και έχει πλέον προσχωρήσει σε βαθύτερα κομμάτια της
ψυχολογίας τους και έχει γίνει δεύτερη φύση. Σήμερα αποτελεί
υποσυνείδητο/ασυνείδητο και αναπόσπαστο μέρος του ανθρώπου της Δύσης, ακόμα και
στην περίπτωση που ο σημερινός άνθρωπος, μπορεί να μην ασπάζεται τον
προτεσταντισμό ή στην περίπτωση που είναι άθεος ή κάποιας άλλης θρησκείας, αν
θέλει να "πετύχει".
Άσχετα
λοιπόν αν πολλά (όχι όλα βεβαίως) από τα οικονομικά (κυρίως) επιτεύγματα τους
είναι βασισμένα σε αδικίες πολλών μορφών ή και εξωφρενικής και προφανούς
ανηθικότητας (βλ. Πόλεμος στο Ιράκ, και τα τόσα άλλα πεπραγμένα των μεγάλων
δυνάμεων), το αποτέλεσμα γι αυτούς είναι όχι πλέον μεταφορικά αλλά στην
πραγματικότητα και ουσιαστικά (γι' αυτούς), ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Θα
μπορούσε να πεί κανείς ότι πιστεύουν ασυνείδητα πλέον, ότι αν αποκτήσουν αγαθά
τότε "αγιάζονται", μέ όλες της σημασίες που έχει η λέξη αυτή πρακτικά
γι' αυτούς πλέον.
Είναι
σημαντικό να αναφέρει κανείς, ότι οι επηρεασμένοι της πουριτανικής ιδέας με την
έννοια που την εννοώ παραπάνω, έχουν βαλθεί εδώ και πολλά χρόνια να
δημιουργήσουν μιά ολόκληρη γκάμα από "εργαλεία", από ψυχολογικά,
μεθοδολογίας μέχρι και υλικά εργαλεία, με τα οποία να μπορούν να αυξάνουν την
παραγωγικότητά τους. Η "δαιμονισμένη" σχεδόν, τεράστια και μνημειώδης
πράγματι προσπάθεια αυτή, που ενδεχομένως να έχει και τα θετικά της όταν
εφαρμοστούν με μέτρο, δεν εξηγείται απλά μέσα στα πλαίσια της επιθυμίας να
είναι κανείς αποδοτικότερος. Δεν εξηγείται πλήρως δηλαδή το πως η εφαρμογή της
βιομηχανίας απαγορεύει σε ολόκληρες μερίδες του Λαού να εργαστεί, με ολέθρια
αποτελέσματα, εκτός και αν υπάρχει κάποιο "πολύτιμο" αντίτιμο για την
δημιουργία "όλης αυτής της φασαρίας"... Αντιθέτως, εμμονές τέτοιου
είδους, εξηγούνται μόνο αν κανείς βρεί κάποιο σκοπό ο οποίος βασίζεται σε
ψυχωτικές ιδεολογίες τύπου παρα-θρησκευτικής οργάνωσης, ή ακραίων ιδεολογιών
τύπου Φασισμού ή /και Ναζισμού. Εδώ μάλιστα. Εδώ μπορεί κανείς να δεί ξεκάθαρα
το πως κανείς μπορεί να καταλήξει να γίνει καταστροφέας ολόκληρων ομάδων του
πληθυσμού ή και ολόκληρων κρατών, όπως ακριβώς βλέπουμε να γίνεται σήμερα στην
Πατρίδα μας. Πολύ απλά, η πιθανότητα να γίνει "Θεός" μεταξύ των
υπολοίπων ανθρώπων, είναι πολύ δελεαστική για να αφήσει άλλα ηθικά ζητήματα να
προκαλέσουν "τριβές", ακόμα και αν αυτό καταστρέφει την γενική
γεωπολιτική ισορροπία του πλανήτη.
Είναι
φανερό, ότι κάτω από αυτό το φώς, ο πουριτανισμός και ο Φασισμός, έχουν τα ίδια
αποτελέσματα σε πρακτικό επίπεδο: Την φρενήρη εμμονή στην εργασία ως έμμεσο μεν
αλλά αποτελεσματικότατο αποδεικτικό μέσο δε, για την ιδεολογία τους.
Αυτή
η φιλοσοφία που τους έχει γίνει δευτέρα φύση, αν και σήμερα οι περισσότεροι
αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή της, σε συνδυασμό με την χειρότερης μορφής
καπιταλισμού που θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ (εκτός της φανερής πλέον
παγκόσμιας δικτατορίας), αποτελούν ένα τεράστιο μέρος της "ψυχής" που
βρίσκεται πίσω από τα εγκλήματα που η "Δύση" έχει επιβάλει στον κόσμο
από κάποιο σημείο και πέρα.
Όλα
αυτά που αναφέρω παραπάνω που αυτοί δέχονται, καταρρέουν εύκολα είτε με την
κοινή λογική, ή με την Ορθόδοξη Χριστιανική θεώρηση, η οποία δεν μας είπε ποτέ
να δουλεύουμε για να δουλεύουμε. Αντιθέτως, όλα είναι απλά μέσα για την
επίτευξη την ευτυχίας και της σταδιακής ανάπτυξης της ψυχής και του πνευματικού
μας επιπέδου. Ασχέτως αν πιστεύει κανείς ή όχι, η πουριτανική θεώρηση των
πραγμάτων, είναι έννοια μη συμβατή με την έμπρακτη και καθαρή Ορθοδοξία, αν και
όχι άγνωστη ως πρακτική και στους κόλπους της.
Σήμερα
στην Ελλάδα της κρίσης και του κινδύνου αφανισμού της, η ενίσχυση της
Ορθοδοξίας για τους πιστούς πατριώτες, και βεβαίως καθαρισμένης από το μέρος
της ιεραρχίας η οποία είναι διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη, αποτελεί ένα
σημαντικό μέρος του αγώνα. Διότι η καθαρή Ορθοδοξία, πάντα έπαιζε σημαντικότατο
ρόλο της απελευθέρωση του Έθνους μας. Ήρθε η ώρα να καταλάβουν όλοι οι
ουσιαστικά Ορθόδοξοι συμπολίτες μας, ότι ο αγώνας για μια καθαρή και αληθινή
Ορθόδοξη εκκλησία, ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με τον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους μας. Οι
αναφορές του κλήρου και του Λαού μας στην κρίση και της λύσης, η οποία είναι η
ανάκτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, ήταν και είναι πάντα ταυτόσημα πράγματα
και πάντα ιστορικά συμβαδίζουν με το μάχιμο και αγωνιστικό μέρος της Εκκλησίας
μας. Αλλά όταν μιλάμε για απελευθέρωση του έθνους και του Γένους μας, οι
αναφορές και ο λόγος, δεν είναι παρά η αρχή.
Εάν
θέλει η Ορθόδοξη εκκλησία να κάνει το διαχρονικό της χρέος, δηλαδή να σταθεί
ουσιαστικά στο ύψος των περιστάσεων, τότε δεν θα αρκέσουν οι υπηρεσίες
φιλανθρωπίας, που μάλιστα πολλές φορές κάνει συνεργαζόμενη με τις δυνάμεις που
μας έφεραν ως Γένος στα γόνατα. Όχι κύριοι.
Οι
πουριτανοί προτεστάντες, είναι σήμερα μέσα στην Πατρίδα μας και αλώνουν το
Γένος μας. Όχι τόσο δια μέσου των παραθρησκευτικών οργανώσεων, αλλά πολύ περισσότερο
δια μέσω να γενίτσαρων φίλων τους, ελληνοφώνων δωσιλόγων, οι οποίοι θα κάνουν
τα πάντα για να μετατρέψουν την Ελλάδα μας σε προτεκτοράτο τους, μόνο και μόνο
για να αποδείξουν την ηθική και πνευματική τους ανωτερότητα, δια μέσου της
αφαίμαξης των πάντων και την αρπαγή ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας της
Πατρίδας. Οι κατακτητές μας, θέλουν πάσα θυσία και με την βία αν χρειαστεί, να
περάσει η δικιά τους τεχνοκρατική και φασιστική κοσμοθεώρηση. Θέλουν να
εξαφανιστεί οτιδήποτε μας συγκροτεί ως Ελληνικό Έθνος δια παντώς.
Εάν
η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα θέλει πραγματικά να είναι αναπόστπαστο μέρος
της εθνικής μας παράδοσης, κι όχι απλά μια ιεραρχία σε συνεργασία με τον
κατακτητή, τότε είναι υποχρεωμένη πλέον να προχωρήσει στην ουσιαστική κάθαρση,
ενημέρωση, ενδυνάμωση, οργάνωση και προετοιμασία του Λαού μας στην ΠΡΑΞΗ.
Αλλιώς, συμπατριώτες μου Ορθόδοξοι
Χριστιανοί, ναι μεν, η Ορθοδοξία να επιβιώσει, αλλά εμείς, την χάσαμε την
Πατρίδα. Κι όσοι ακόμη πιστεύουν ότι εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα
διότι ο Θεός "χρειάζεται τους Έλληνες" (κάτι το οποίο είναι ούτως ή
άλλως βλασφημία), ας μην ξεχνούν ότι "λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι
δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ" (Ματθ 3:9).
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr