Στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής καταπληκτικό. Η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων, περιλαμβανομένης και της μεγάλης πλειοψηφίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν τα Μνημόνια. Αυτό απέδειξε η ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή. Ψήφισαν όλοι σαν αρνιά τα κείμενα που τους έστειλε ο Γερμανός Σόιμπλε. Για να μην κρύβουμε τα λόγια μας, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας τους έβαλε όλους στο ίδιο σακί.
Αυτούς που λυπάμαι, είναι τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που φώναζαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα και έδιναν υπόσχεση και λόγο τιμής οτι θα σκίσουν τα Μνημόνια. Σε ένα βράδυ υιοθέτησαν τη ρητορική των λεγόμενων “μνημονιακών κομμάτων” και μάλιστα την εξειδίκευσαν… Είναι και αυτή η κ. Τσάκρη, που παραμένει προκλητική. Η καημένη, ψηφίζοντας συνειδησιακά τα μνημόνια, προσπαθούσε να παρουσιάσει το άσπρο μαύρο στο πρωινό του Mega και η λέξη ρεζίλεμα έγινε εικόνα και ομοίωσή της…
Από την άλλη πλευρά, είναι οι πολίτες της χώρας, που βιώνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, αναθεματίζουν τα Μνημόνια αλλά ψηφίζουν τα λεγόμενα «μνημονιακά κόμματα». Ετσι, το Πρόγραμμα έγινε «ιδιοκτησία» των πολιτικών, αλλά και των πολιτών, αφού ψηφίζουν τους «μνημονιακούς» πολιτικούς, και όσοι απέμειναν να φωνάζουν αντιμετωπίζονται με ειρωνεία.
Ομολογώ ότι έφριξα διαβάζοντας τα σχόλια στα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και στα παραδοσιακά ΜΜΕ για την Πρόεδρο της Βουλής και τους συντρόφους της στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, που επέλεξαν να μείνουν σταθεροί στις απόψεις που υποστήριξαν προεκλογικά και μετεκλογικά, επειδή και οι ίδιοι πίστεψαν τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις του ηγέτη τους και σημερινού Πρωθυπουργού. Και έφριξα διότι –ανεξάρτητα από το αν διαφωνεί κανείς με τις απόψεις των προαναφερθέντων- τα σχόλια περιείχαν μίσος και είχαν ρατσιστικό τόνο. Αντί, λοιπόν, να εγκαλείται ο Αλέξης Τσίπρας και ο στενός κύκλος των συνεργατών του, που άλλαξαν γραμμή και αποδέχθηκαν ακόμα και μέτρα που απέρριψε ο Αντώνης Σαμαράς, ο μηχανισμός επιτίθεται σ’ αυτούς που αρνήθηκαν να προδώσουν τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το προεκλογικό πρόγραμμα των δύο κυβερνώντων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Δεν έχω καμία ανάμειξη στα εσωτερικά των εν λόγω κομμάτων, ούτε κανενός άλλου πολιτικού σχήματος στην Ελλάδα (ή την Κύπρο). Ομως, εκνευρίζομαι και ρίχνω κυριολεκτικά πέτρες, όταν βλέπω πολιτικούς να γίνονται ένα με τους αντιπάλους τους και να παρουσιάζουν το κρέας ως ψάρι, για να δικαιολογήσουν την αλλαγή των θέσεων τους. Δεν μπορώ να ακούω βλακείες του στύλ ότι «το δικό μας Μνημόνιο είναι καλύτερο από των άλλων». Διότι αυτό ΔΕΝ ισχύει. Είναι τα ίδια και απαράλλαχτα τα Μνημόνια και εξαθλιώνουν το ίδιο τους πολίτες και τη χώρα.
Είμαστε, λοιπόν, και πάλι στο σημείο μηδέν, εκεί που τα άφησε ο Αντώνης και τα πήρε ο Αλέξης. Μόνο που τώρα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη και ο πρωθυπουργός πρέπει να δείξει γενναιότητα και να το παραδεχθεί. Δεν πέτυχε τίποτα καλύτερο από τους προηγούμενους. Τα πράγματα γίναν χειρότερα και βεβαίως και τα νήπια γνωρίζουν πως ούτε το καινούργιο Πρόγραμμα βγαίνει. Εάν η κληθεί η Γερμανία, που το επέβαλε, να το υλοποιήσει, θα σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Το πολιτικό προσωπικό πρέπει να πάρει από κοινού τις αποφάσεις του, διότι οι δανειστές έχουν λάβει τις δικές τους. Η χώρα γλύτωσε το Grexit αλλά η απειλή παραμένει ζωντανή. Και το ερώτημα στους ευρωλάγνους, δεξιούς και αριστερούς, είναι αυτό: Μπορούν να υλοποιήσουν τα σκληρότατα μέτρα που ψήφισαν σαν εκβιαζόμενα στρατιωτάκια; Φοβάμαι πως η απάντηση είναι αρνητική… Αυτή τη φορά οι πολιτικοί δεν έχουν την παραμικρή δικαιολογία. ‘Η τα βρίσκουν ή ας βρουν ένα σοβαρό από τους παροπλισμένους πολιτικούς να κάνει τη δουλειά για την Ελλάδα, όχι για τα κόμματα της, που είναι βυθισμένα στη διαφθορά.
Ανάρτηση από: http://mignatiou.com