Νέα ασφυκτικά δεσμά μετά τη «συμφωνία», βαρύτατες οι ευθύνες
Του Γιώργου Παπαϊωάννου
Σε ένα παλιό σκίτσο του Αρκά, μια από τις γνώριμες φιγούρες του μονολογεί: «Τι είναι η ζωή; Μια μοναχική πορεία προς το θάνατο. Άσε που στο δρόμο μπορεί και να πεθάνεις»… Η φράση έρχεται στο μυαλό αναλογιζόμενος κανείς το επιχείρημα ότι πετύχαμε μια έστω κακή συμφωνία αποφεύγοντας έτσι δήθεν το σενάριο του ξαφνικού θανάτου της οικονομίας μέσω Grexit και τραπεζικής κατάρρευσης. Δεν είναι αλήθεια. Επιλέχθηκε στην πραγματικότητα μια πραγματικά θανατηφόρα συμφωνία για την οικονομία και την κοινωνία, ενώ το γερμανικό σχέδιο για Grexit είναι εδώ περισσότερο από ποτέ.
Λίγο καιρό πριν, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομικών είχαν παραδεχτεί ότι στην προηγούμενη συμφωνία, αυτή της 20ής Φεβρουαρίου, ήταν λάθος της κυβέρνησης που δέχτηκε μια σειρά όρους χωρίς να εξασφαλίζεται κανένα αντάλλαγμα πέρα από προφορικές δεσμεύσεις που ουδέποτε τηρήθηκαν. Γιατί τέσσερις μήνες μετά, το ίδιο λάθος επαναλήφθηκε σε πολλαπλάσιο βαθμό; Τι νόημα είχε η αυτοκριτική για την προηγούμενη συμφωνία;
Γιατί η αλήθεια είναι ότι στο κείμενο της 5ης Ιουλίου, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά σε σειρά καταστροφικών δεσμεύσεων με μοναδικό αντάλλαγμα όχι απλά γενικόλογες αναφορές ότι στο μέλλον θα εξεταστούν θέματα όπως το χρέος και η παροχή ρευστότητας. Ακόμα και αυτές είναι συγκεκριμένες στα όρια που θέτουν, αφού καθίσταται σαφές και συμφωνημένο από τώρα ότι καμιά δέσμευση δεν υπάρχει στα συγκεκριμένα θέματα, ενώ ήδη αποκλείονται ρητά λύσεις (όπως για παράδειγμα το «ονομαστικό κούρεμα του χρέους») που δεν προκρίνει το ευρωπαϊκό ιερατείο.
Αντίθετα, λοιπόν, με όσα λέγονται για μια «έστω κακή» συμφωνία, αυτό που υπάρχει στο τραπέζι δεν είναι καν μια συμφωνία κατά την οποία δύο πλευρές δεσμεύονται καθεμιά για τις επόμενες κινήσεις της. Στην πραγματικότητα, είναι η χωρίς αντάλλαγμα μονομερής δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει μια σειρά σκληρά μέτρα ισοπέδωσης της (ήδη ρημαγμένης μετά από πέντε χρόνια μνημόνια) κοινωνίας, προκειμένου να αποκατασταθεί η «εμπιστοσύνη» των οικονομικών δολοφόνων απέναντι σε μια χώρα που τόλμησε να αμφισβητήσει την παντοδυναμία τους. Περί αυτού πρόκειται.
Η ελληνική πλευρά δεσμεύεται, λοιπόν, σε μια σειρά μέτρα κατεδάφισης, ώστε να υπογραφεί τελικά ένα μνημόνιο που από τώρα προεξοφλείται ότι θα περιέχει ακόμα σκληρότερα μέτρα και χρειάζεται… ανατριχιαστική φαντασία για να προβλέψει κανείς τι ακόμα θα περιλαμβάνουν!
Έτσι, ξεκινώντας από την Τετάρτη που πέρασε, νομοθετούνται μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη μια σειρά μέτρα (ΦΠΑ, συνταξιοδοτικό, ΕΛΣΤΑΤ, «ημιαυτόματες περικοπές δαπανών» κ.λπ.) και αφού Eurogroup και «θεσμοί» δώσουν το «ok», η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί να προχωρήσει με τα εξής:
- Νέες «φιλόδοξες» μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, εφαρμογή της «μεταρρύθμισης του 2012» και ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.
- Εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ, Κυριακές, «κλειστά επαγγέλματα» κ.λπ.
- Ιδιωτικοποίηση ΑΔΜΗΕ ή «ισοδύναμα».
- Εργατική νομοθεσία, ομαδικές απολύσεις και αυστηρή αναθεώρηση ώστε «να αποφευχθεί επιστροφή σε πολιτικές του παρελθόντος»!
- «Αποφασιστική δράση» για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και προστασία του ΤΧΣ από «πολιτικές παρεμβάσεις ειδικά στις διαδικασίες διορισμού»…
- Ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ που θα πάνε κατά 75% σε χρέος και τράπεζες και κατά 25% σε «επενδύσεις». Το ταμείο αυτό θα βρίσκεται, όπως διευκρινίζεται ρητά, «υπό την εποπτεία των ευρωπαϊκών θεσμών».
- «Αποπολιτικοποίηση» της Δημόσιας Διοίκησης και περεταίρω μείωση των δαπανών της.
- Επανεγκατάσταση της τρόικας στην Αθήνα και δέσμευση της κυβέρνησης να ζητήσει την «τεχνική» της βοήθεια μέχρι τη Δευτέρα.
- Επανεξέταση των νόμων που «μονομερώς» ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο με σαφή πρόθεση αναθεώρησης όσων δεν εγκρίνουν οι «θεσμοί».
Έτσι, λοιπόν, θα αποκατασταθεί η… εμπιστοσύνη, ώστε να προχωρήσει το super Μνημόνιο ύψους 82-86 δισ. Και φυσικά, «οι ελληνικές Αρχές επανεπιβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή τους να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως»… Αυτή είναι η συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση που θα καταργούσε τα μνημόνια, μια βδομάδα μετά το «όχι» του ελληνικού λαού στην προηγούμενη πρόταση των «θεσμών». Είναι εξοργιστικό αλλά είναι η πραγματικότητα που κανένα «non paper» δεν μπορεί να αποκρύψει.
Η συμφωνία αυτή δένει τη χώρα χειροπόδαρα και οδηγεί σε νέες εθνικές περιπέτειες. Η χώρα μετατρέπεται με πιο γοργούς ρυθμούς σε αποικία, το Κοινοβούλιο μπαίνει σε πιο βαριά κηδεμονία, η δημοκρατία δεν «επιστρέφει» αλλά καταργείται οριστικά, όσο αυτά τα δεσμά παραμένουν. Τέλος, με τιμωρητικές πράξεις όπως είναι η ακύρωση ψηφισμένων νόμων, επιδιώκεται η ταπείνωση του λαού. Στο βάθος, όπως επισημάναμε από την αρχή, παραμένει το σχέδιο του «ξαφνικού θανάτου». Αφού πρώτα θα έχει διανυθεί μια οδυνηρή πορεία, τα ερείπια θα έχουν πολλαπλασιαστεί, ο εθνικός πλούτος θα έχει εκποιηθεί.
Όσοι κάνουν λόγο σε αυτές τις προδιαγραφόμενες συνθήκες, για πολιτική επιβίωση, όσοι νομίζουν ότι υφίσταται αριστερή κυβέρνηση ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη χώρα, ότι τουλάχιστον «κρατάμε το τιμόνι» της πολιτικής διακυβέρνησης, πλανούνται πλάνην οικτράν, αν δεν βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία δικαιολόγησης αυτής της πορείας. Αυταπατούνται επίσης, όσοι δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι αρνούνται αυτά τα μέτρα αλλά «στηρίζουν την κυβέρνηση» ή «διαφυλάσσουν την ενότητα του κόμματος».
Το τιμόνι έχει παραδοθεί στην τρόικα και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαρραγεί πρώτα από όλα με τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα που την ανέδειξαν για να βρουν διέξοδο από την καταστροφή και όχι τρομακτική μνημονιακή εμβάθυνση. Απαραίτητη για να εφαρμοστεί το μνημόνιο-έκτρωμα, η συμμαχία με όλο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τη διαπλοκή, μαζί με την προσφυγή στην καταστολή. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr