Είδαμε το «παράδοξο» οι χθεσινοί εχθροί (δανειστές) να γίνονται «φίλοι», και οι φίλοι (Αριστερή Πλατφόρμα) να γίνονται εχθροί EUROKINISSI/PHASMA/Φ, ΒΡΟΤΣΗΣ
Του Τάσου Τσακίρογλου
Πριν από μερικές μέρες ο Σάιμον Σούστερ τιτλοφορούσε το άρθρο του στο περιοδικό «Τime» «Γιατί οι πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα αποτελούν ένα έξυπνο στοίχημα για τον τεφλόν* Τσίπρα» και προσέθετε πως, παρ’ ότι ο πρωθυπουργός δεν τήρησε καμία από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, εξακολουθεί να έχει το προβάδισμα έναντι όλων των άλλων Ελλήνων πολιτικών.
Από τη μεριά του ο Γάλλος κοινωνιολόγος Πιερ Ροζανβαλόν σε συνέντευξή του στη «Λιμπερασιόν» χαρακτήρισε τον Τσίπρα έναν «γεμάτο ενέργεια άνδρα που αγωνιζόταν σαν λιοντάρι».
Και ποιο πλεονέκτημα του πίστωνε; «Μπορεί να μην εφάρμοσε τις υποσχέσεις του, μετέθεσε όμως το πρόβλημα και έδωσε έμφαση σε μία ριζική προσωπική δέσμευση του ιδίου, δίνοντας έτσι μιαν άλλη έννοια στην ιδέα της πολιτικής βούλησης. Πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές μορφές μη τήρησης των υποσχέσεων».
Αναγνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα, οι πιστωτές (Μέρκελ, Ντάισελμπλουμ, Μοσκοβισί, Γιούνκερ κ.λπ.) έσπευσαν να δικαιολογήσουν την απόφαση του πρωθυπουργού για προσφυγή στις κάλπες, αφού συλλήβδην το παλαιό πολιτικό προσωπικό του κατεστημένου είναι ηθικά χρεοκοπημένο, ενώ και οι υποτιθέμενοι «αναπληρωματικοί», όπως ο Στ. Θεοδωράκης, δυσκολεύονται να βγάλουν το ημίχρονο.
Επιπρόσθετα, και εκ των πραγμάτων, ο Τσίπρας έχει ικανοποιήσει δύο από τις βασικές τους επιδιώξεις: ψηφίστηκε τρίτο Μνημόνιο και έφυγαν από την κυβέρνηση (και το κόμμα) οι «δραχμιστές» του Λαφαζάνη.
Απομένει προς ικανοποίηση ο τρίτος τους στόχος, δηλαδή η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με κάποιους από Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, κάτι όμως που αποκλείει επί του παρόντος ο απερχόμενος πρωθυπουργός.
Ετσι είδαμε το «παράδοξο» οι χθεσινοί εχθροί (δανειστές) να γίνονται «φίλοι», και οι φίλοι (Αριστερή Πλατφόρμα) να γίνονται εχθροί.
Στην Ευρώπη υπάρχει μια ουσιώδης αλλαγή: η κατάρρευση με πάταγο των ψευδαισθήσεων ότι με μόνο όπλο τον πολιτικό βολονταρισμό μπορείς να ανατρέψεις τους δυσμενέστατους συσχετισμούς δύναμης ενίσχυσε τον αριστερό ευρωσκεπτικισμό και, όπως λέει η καθηγήτρια Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Κατρίν ντε Βρις, η Αριστερά σήμερα διασπάται αναφορικά με το εάν απλώς αντιτίθεται στις σημερινές πολιτικές της Ε.Ε. ή εάν διαφωνεί με ό,τι εκπροσωπεί συνολικά η Ε.Ε. και επιθυμεί την αποχώρηση απ’ αυτήν.
Από την άλλη, οι δυνάμεις που ευαγγελίζονται την αποχώρηση από την ευρωζώνη θα πρέπει να παρουσιάσουν ένα αξιόπιστο, συγκεκριμένο και κοστολογημένο (κυρίως από άποψη απαιτούμενων θυσιών) πρόγραμμα, διότι οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις τύπου Λαπαβίτσα ότι οι δυσκολίες θα διαρκέσουν μερικούς μήνες και μετά θα πάμε στην ανάπτυξη δεν πείθουν και δεν μπορούν να πείσουν κανέναν.
Διαφορετικά, το δίλημμα θα παραμένει το ίδιο αδιέξοδο με αυτό των τελευταίων πέντε χρόνων: κάθοδος, διά της διολισθήσεως, στον Αδη των μνημονίων και στην τελική εκπτώχευση της κοινωνίας ή ένα salto mortale - salto vitale στο άγνωστο, στοιχηματίζοντας το μέλλον ενός ολόκληρου λαού;
* Τεφλόν: κοινή ονομασία του πολυτετραφθοροαιθυλενίου (συντομογραφικά PTFE), το οποίο χρησιμοποιείται ως αντικολλητική επικάλυψη σε μαγειρικά σκεύη (π.χ. τηγάνια). Μεταφορικά εννοεί τον πολιτικό τον οποίο δεν αγγίζει τίποτα και παραμένει δημοφιλής.
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr