Είναι δεδομένο ότι το κενό πολιτικής εκπροσώπησης βαθαίνει μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Στη Βουλή, μνημονιακοί νόμοι και προαπαιτούμενα επικυρώνονται με ευρείες πλειοψηφίες πολυκομματικής σύνθεσης. Η ανυπαρξία οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης επισείεται σαν φόβητρο σε όποιον σκέφτεται ότι τα πράγματα μπορούσαν να πάνε και διαφορετικά.
Από την άλλη μεριά, δεν έχει περάσει oύτε ένας μήνας από το δημοψήφισμα και η πυκνότητα των εξελίξεων το κάνει να μοιάζει μακρινό, σαν να συνέβη καιρό πριν. Κι όμως, ήταν τον περασμένο μήνα που, αντίθετα με όσα σήμερα λέγονται, ο λαός αποφάσισε ότι υπάρχει ζωή και χωρίς υποταγή.
Αυτή η αντίφαση ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα που ενωμένο σήμερα επικυρώνει αποφάσεις του κουαρτέτου (πρώην «θεσμοί», πρώην τρόικα) και τη βούληση για ελευθερία, δημοκρατία και ανεξαρτησία, θέτει επί τάπητος την ανάγκη για μια διαφορετική πορεία.
Μια διαφορετική πορεία, όμως, δεν θα έρθει σαν σχέδιο επί χάρτου, ούτε σαν έτοιμη συνταγή. Ο «Κανένας» και η τάση για ακηδεμόνευτη παρουσία, ίσως και η απομάκρυνση από τον πολιτικό κόσμο με την μορφή που αυτός έχει σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι θα ενισχυθούν.
Το κενό που αφήνει η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένο. Η «κάλυψή» του, όμως, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά και δεν θα συμβάλλει στις απαιτήσεις των καιρών, στο βαθμό που επιχειρηθεί να γίνει με όρους πατροναρίσματος μιας εκλογικής και πολιτικής πελατείας.
Ακριβώς γιατί δεν πρόκειται περί αυτού. Δεν αναζητείται κάτι έτοιμο που θα «φορεθεί» στο κενό ώστε να το καλύψει. Στην πραγματικότητα, είναι αυτό το ίδιο, αυτό δηλαδή που σήμερα λείπει που πρέπει να αποκτήσει υπόσταση, να μετασχηματιστεί σε κάτι διαφορετικό.
«Καλούμε τον ελληνικό λαό να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους» (από τη δήλωση με τίτλο Να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τη Δημοκρατία! που υπογράφουν ο Μίκης Θεοδωράκης και δεκάδες ακόμα προσωπικότητες).
Είναι, πράγματι, απαραίτητος ένας ουσιαστικός απολογισμός όσων συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και τους τελευταίους μήνες. Τι έλειψε, τι λείπει, τι ακριβώς έγινε και τι διαφορετικό θα μπορούσε αλλά και μπορεί να γίνει. Γιατί όσα συνέβησαν τελευταία, δεν οφείλονται στενά ούτε στην έλλειψη μιας έξυπνης «τεχνικής λύσης», ούτε στην «προδοσία» ενός ή περισσότερων προσώπων. Αλλά στην έλλειψη ουσιωδών προϋποθέσεων για μια άλλη προοπτική.
Σε μια δήλωση διαφορετικής προέλευσης, αυτή που υπογράφουν οι 17 που παραιτήθηκαν από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται:
«Είναι σίγουρο ότι η μνημονιακή μετάλλαξη θα οδηγήσει χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε επάλληλους κύκλους διεργασιών, προσπαθειών, αναζητήσεων, συντονισμού, κοινού βηματισμού. Με στόχο να ανασυνταχτεί και να επιβιώσει η κοινωνία σε δύσκολες συνθήκες, να μπει ένα τέλος στο μνημονιακό τέλμα».
Τέτοιες διεργασίες και πρωτοβουλίες θα υπάρξουν σίγουρα το αμέσως επόμενο διάστημα. Όσο πιο ανοιχτές είναι στο φρέσκο αέρα του πραγματικού κοινωνικού ριζοσπαστισμού, όσο λιγότερο αποπνέουν τις συνήθειες των κομματικών γραφείων και τη γραφειοκρατική «μούχλα», τόσο καλύτερα.
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr