Κράτος ασύστολων, 55 ετών…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στον γνωστό αγριορωμιό,
στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ’ ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτόν.

Ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά να γιορτάσουμε την πεντηκοστή πέμπτη επέτειο της μισής Κυπριακής Δημοκρατίας. Κι όλα τριγύρω αλλάζουνε, όλα τα ίδια μένουν. Οι αλλοτινοί υπερασπιστές του κράτους του ’60 ετοιμάζονται να το καταργήσουν, ενώ άλλοι το προσέχουν σαν κόρη οφθαλμού, ως το τελευταίο στήριγμά τους σε τούτη τη γωνιά του πουθενά.

«Ποιο κράτος, κύριοι, ποιο κράτος;», θα ρωτήσει ξανά ο παππούς Μόντης. Εδώ που κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν αποφάσεις των θεσμών, είναι περιττό να γίνονται αναφορές σε «κράτος». Ασέλγησαν πάνω του, χωρίς δεύτερη σκέψη, οι ηγέτες του. Το βίασαν και τ’ άφησαν αβοήθητο για να μη δυσκολευτούν οι επόμενοι. Αλλιώς, πώς θα τολμούσε να σκεφτεί την προσφυγή στο ΕΔΑΔ ο παυθείς βοηθός γενικός εισαγγελέας, λες κι είναι ο αδύναμος που αδικήθηκε από τους δυνατούς; Πώς θα τολμούσε να αμφισβητήσει απόφαση του Ανωτάτου Δικαστήριου, μετά από απαίτηση του ανωτέρου του κιόλας; Και σημειώστε: Δεν έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Αλλά πώς να εμπιστευτεί κανείς τον Ερωτοκρίτου; Ποιανού φαεινή ιδέα ήταν να τον διορίσει βοηθό γενικό εισαγγελέα; Α ναι, του Προέδρου: «Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη νομική σας κατάρτιση, στην ευθυκρισία και στην ακεραιότητά σας και είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθείτε στις προσδοκίες, όχι μόνο τις δικές μου, αλλά ιδιαίτερα της κοινωνίας, για δικαιοσύνη». Πουλιά στον αέρα.

1η Οκτωβρίου, λοιπόν. Εδώ και 55 χρόνια ακροβατούμε σε ένα πολύ λεπτό σχοινί, που παίζει συνεχώς μαζί μας. Εφτά προέδροι, δεκάδες υπουργοί, εκατοντάδες βουλευτές και αξιωματούχοι κατάφεραν να χτίσουν ένα «κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων», που βολοδέρνει στη θάλασσα του Κυπριακού, των σκανδάλων, της διαπλοκής, των μιζών, της κομματοκρατίας, των τραπεζιτών, των υψηλόμισθων υπαλλήλων (ιδιωτικών και δημοσίων), των συνομιλιών (πάσης φύσεως), των αιώνιων διορισθέντων. Γιατί; Γιατί είναι δοτό, τελεία και παύλα.

Κράτος 55 ετών που κανένας δεν ζήτησε. ΚΑΝΕΝΑΣ. Ούτε καν όσοι μιλούν σήμερα για δημοκρατικούς αγώνες, για αντίσταση στον φασισμό, για άλλην ΕΟΚΑ απ’ αυτήν που απαίτησε το αυτονόητο: Την Ένωση ολόκληρης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Βολεύτηκαν οι διάφοροι Ερωτοκρίτου, οι Χριστόφιες, οι Αναστασιάδηδες, οι Χάσικοι, οι Κασουλίδηδες, οι ακούνητοι βουλευτάδες κι υπουργοί. Βολεύτηκαν σε ένα κράτος που δεν αγάπησαν λεπτό. Κι ας μιλούν για πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία και άλλα κουραφέξαλα. Ας λοιδορούν εναντίον όσων πραγματικά αγωνίστηκαν για τον τόπο, που αν δεν υπήρχε, δεν θα υπήρχε κράτος.

Δεν το ’θελε κανείς τούτο το κράτος. Γι’ αυτό σήμερα τολμούν υψηλά ιστάμενα μηδενικά να απαξιώνουν πορίσματα και αποφάσεις, χωρίς να δίνουν δεκάρα που η Κυπριακή Δημοκρατία μοιάζει σαν πιτσιρίκα σε ερείπια μετά από σεισμό. Δεκάρα δεν δίνουν για το μέλλον του τόπου. Αλλιώς, πώς θα υποστήριζαν τον αγώνα τους για μια μεγάλη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία; Πώς θα έπειθαν τους 10-20 αυλικούς τους ότι θα είναι μετεξέλιξη, αλλά δεν θα λέμε μετεξέλιξη, επειδή δεν θέλουν οι Τουρκοκύπριοι; «Δεν είναι αυτό που νομίζετε».

Φτάσαμε στο σημείο μηδέν. 55 χρόνια μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας κι όλα μοιάζουν με χαλάσματα. Λες και συζητάμε για κράτος 1.000 ετών που ολοκλήρωσε τον κύκλο του και ετοιμάζεται για τον επόμενο. Τόσο χάλια.

Δεν το ’θελε κανείς τούτο το κράτος. Ήταν πείραμα οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με πειραματόζωα, φυσικά, εμάς. Από τότε, μοιάζουμε σαν ποντίκια σε εργοστάσιο με ραδιενέργεια και τρέχουμε σ’ έναν τροχό, γιατί θεωρούμε πως αν σταματήσουμε, θα σκοτωθούμε. 1963, 1964, 1967, 1974, 1977, 1979, 1983, 1996, 2004, 2011, 2013, 2015. Όλα πειράματα. Οι Άγγλοι μας έδωσαν κράτος διάρκειας τριών ετών και δεν το παραδέχεται κανείς. Το στοκάρουμε, σαν τις τρύπες στους παλιούς τοίχους, νομιζόμενοι ότι θα αντέξει κι άλλο.

Κωλοέλληνες
μασκαρλίκια δες
στο άλφα της αξίας
της αρχής της μίας
λουτροκαμπινές.
Τιμωρός καιρός,
πέντε αιώνες δύσης
εθνικής θα ζήσεις
από δω και μπρος.
Μ’ αγγλικές αλφαβήτες
μαλλιαροί μου Ελλαδίτες
θλιβερές μου πορδές.

Πώς να αντέξει ένα κράτος 800.000 ανθρώπων, τους οποίους χειρουργούν καθημερινά και ακατάπαυστα καμιά πενηνταριά βοσκοί; Καμιά πενηνταριά βοσκοί που θεωρούν ότι θα κρύψουν τις απάτες τους και θα δημιουργήσουν «φυλή» που θα ζει «φευγάτη απ’ ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτόν». Καμιά πενηνταριά βοσκοί που νομίζουν πως έχουν τη νομιμοποίηση να αραδιάζουν έναν σωρό ασυναρτησίες, προκειμένου να φαίνονται τίμιοι, ενώ όλοι ξέρουν πως δεν είναι. Καμιά πενηνταριά βοσκοί που έχουν τόση ιδέα για τον εαυτό τους, ώστε να τους επιτρέπει να εμφανίζονται ως οι υπερασπιστές του δικαίου, με κοστούμια, γραβάτες, ταγέρ και πουκάμισα.

Μα για ποια δημοκρατία μιλούν και ξαναμιλούν οι Προέδροι, οι κομματάρχες, οι συμπολιτευόμενοι και οι «αντιπολιτευόμενοι»; Γι’ αυτήν που αναλώνουν σε σχέδια διάλυσης και διαπραγματεύσεις με κατοχικούς και πολεμοχαρείς ηγετίσκους; Γι’ αυτήν που «χαρίζουν» σε ζώνες νεκρές και κοινωνικές εκδηλώσεις;

Μελαμψές φυλές
κοντοπόδαρες,
Σειλινοί του κράτους
που ξερνάει και να τους,
τσιφτετέλληνες.
Με γονείς ληστές,
των συντρόφων τους θύτες
για αμνηστία αλήτες
τώρα διοικητές.
Κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων,
κωλοέλληνες.

Ε, ούτε εμείς θέλαμε τούτο το κράτος. Άλλη είναι η κατάληξη αυτού του λαού, απ’ άκρη σ’ άκρη τούτου του νησιού. Όμως, «στην εποχή μας, όπως και σε περασμένες εποχές, άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε». Αυτή είναι η διαφορά μας. Ό,τι θέλουν ας λένε για τα 55χρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εμείς τζειαμαί…

Πνεύμα αλήτικο
ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία,
Κύπρο, Λευκωσία,
Βόρειο Ήπειρο.
Δεν ακούει κανείς,
στο χειρότερο
του Ελληνισμού κομμάτι,
στην Ελλάδα ζεις.

Ανάρτηση από: https://efimeridaenosis.wordpress.com