Μια καθηγήτρια της ιστορίας για νούμερο: Δεν νομίζω να έχετε απορία ποιαν εννοώ. Εννοώ την κ. Σια Αναγνωστοπούλου – καθηγήτρια ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο – και νυν αναπληρώτρια υπουργό Εθνικής Παιδείας, υπό τον ευφυέστατο υπουργό κ. Νίκο Φίλη.
Λοιπόν η κ. Σια μας έδωσε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20/12/15, στον Απόστολο Λάκασα, μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη. Σε αυτή ξεδίπλωσε όλο το βάθος και τα θεμέλια της επιστημονικής συγκρότησης ως ιστορικού και φυσικά και πλευρές του πλούσιου πολιτικού ταλέντου της. Δικαιολόγησε δηλαδή απόλυτα γιατί ο κ. Αλέξιος Τσίπρας την τοποθέτησε εκεί που είναι τώρα – ατυχώς δεν της είχε αναθέσει την ίδια θέση όταν υπουργός ήταν ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς: γιατί και οι δύο τους υπήρξανε μέλη του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και σταθεροί και φανατικοί υποστηρικτές του σχεδίου ΑΝΑΝ μέχρι τώρα.
Η κ. αναπληρώτρια υπουργός μας ανήκει στην γνωστή ομάδα των «εθνομηδενιστών διανοουμένων» του ΣΥΡΙΖΑ, που πορεύονταν παράλληλα με την αντίστοιχη ομάδα που υπηρέτησε πολύ πιστά τους κ.κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου. Γνωστότερος όλων ο καθηγητής Ιστορίας κ. Αντώνης Λιάκος. Που αφού πέρασε λίγο καιρό για αντιστασιακή δράση κατά της Χούντας, ως τροτσκιστής, στη συνέχεια υπήρξε πρόεδρος του σημιτικού ΟΠΕΚ και φυσικά τακτικός συνεργάτης στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ του ΔΟΛ. «Τίποτα δεν πάει χαμένο …». Έτσι κάποια στιγμή κατόρθωσε να τοποθετεί επί κεφαλής της επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία που συνέστησε ο υπουργός. Δεν γνωρίζω πόσο βοήθησε γι αυτήν μετεγγραφή ο φίλος του, καθηγητής κι αυτός και σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Γαβρόγλου. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημαντικό είναι ότι μια διεπιστημονική παρέα καθηγητών από τα ΑΕΙ της χώρας, με κοινή εθνομηδενιστική ιδεολογικο-πολιτική πλατφόρμα, αυτή τη στιγμή παίζει μεγάλο ρόλο, καθοριστικό, στην χάραξη της Εθνικής Πολιτικής στην Παιδεία και φυσικά όχι μόνο.Να επανέλθουμε στην κυρία αναπληρώτρια υπουργό μας και στην συνέντευξη της. Σύμφωνα με την κ. Σια [από το Αθανασία, για να μην υπάρξουν τυχόν παρεξηγήσεις]:
«Τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να πάψει να μπαίνει σε καλούπια εθνόμετρου η έρευνα και η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία και όπως αυτή διδάσκεται στο σχολείο. Στην Ελλάδα εθνική ιστορία θεωρείται ό,τι κάποιοι έχουν επιβάλει. Δηλαδή, αυτό που οι ίδιοι θεωρούν –και όχι οι ιστορικοί επιστήμονες– πως αποτελεί την εθνική ιστορία των Ελλήνων».
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι δεν πρέπει να μπαίνει σε καλούπια η άποψη των επιστημόνων για την Ιστορία. Μήπως το εξυπνοπούλι της Νερατζιώτισσας μπορεί να θυμηθεί και να μας πει πόσες διαφορετικές ιστορίες υπάρχουν, για το ίδιο θέμα στην παγκόσμια βιβλιογραφία; Συμφωνούν πάντα όλοι οι ιστορικοί για την ιστορία με την οποία ασχολούνται; Ούτε θεωρητικά ούτε και μεθοδολογικά το έχουν επιτύχει αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελληνική Ιστορία. Γιατί π.χ. ακόμα και από την βιβλιογραφία της γνωστής αυτής ομάδας έχει εξαφανιστεί στην κυριολεξία ο ιστορικός Νίκος Ψυρούκης; Που στο κάτω-κάτω σπούδασε στην Τσεχοσλοβακία, υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, διαφώνησε κάθετα μαζί του και τράβηξε τον δικό του ανηφορικό δρόμο – επιστημονικά και βιοποριστικά – παράγοντας πολύ σπουδαίο ιστορικό έργο. Το οποίο οι κατά την κ, Σια «ιστορικοί» μας επιστήμονες ούτε να το πολεμήσουν δεν καταδέχτηκαν – γιατί δεν μπορούσαν. Άλλωστε ο έτερος μέγας ιστορικός – με πραγματικά μεγάλο έργο σχεδόν ανύπαρκτο, όπως και συμβαίνει και με την ίδια – κ. Αντώνης Λιάκος έχει φροντίσει να έχει αμφισβητήσει όλους τους ιστορικούς με τους οποίους δεν συμφωνούσε ο εθνομηδενισμός του. Το έργο όλων αυτών θα μελετηθεί και θα ληφθεί υπόψη στην συγγραφή των βιβλίων της «εθνικής μας ιστορίας» ή θα την γράψει η Επιτροπή Διαλόγου στη βάση των απόψεων του κ. Λιάκου (και των λιακόπουλων του) της ίδιας, της κ. Μ. Ρεπούση και Θ. Δραγώνα και λοιπών ιστορικών της «μεταμοντέρνας» σχολής;
Και για την ιστορία της Μικράς Ασίας – της Μικρασιατικής Καταστροφής – θα ληφθούν υπόψη – εκτός των άλλων – το έργο του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, του Σπύρου Βρυώνη, του Β. Κρεμμυδά, της μακαρίτισσας Έλλης Σκοπετέα, του Βλάσση Αγτζίδη κλπ κλπ. Θα πάρουν υπόψη τους τον Τούρκο ιστορικό Φουάτ Ντουντάρ, που με το βιβλίο του «Ο κώδικας της σύγχρονης Τουρκίας – Η Μηχανική των Εθνοτήτων της «Ένωσης και Προόδου» 1913-1918» εκδ. greekworks.com Pressious Arvantidis – Νέος κύκλος Κωνσταντινουπολιτών, ΑΘΗΝΑ 2014 – αποδείχνει με ατράνταχτα στοιχεία ότι οι γενοκτονίες Εβραίων, Βουλγάρων, Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους δεν εντάσσονταν στο «προσφυγικό» φαινόμενο. Ασφαλώς και όχι. Γιατί όλοι αυτοί έχουν άλλες απόψεις – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ - από τις καθ’ υπαγόρευση πολιτικής σκοπιμότητας της κ. Σια κλπ – όλων αυτών Ανανικών, των εθνομηδενιστών προκειμένου να μη διατάραξουμε τις σχέσεις με την Τουρκία, να μην δηλητηριάσουμε τον «οικουμενισμό» της ΕΕ κλπ κλπ.
Η ίδια αποκαλύπτεται αμέσως στην συνέχεια – «προδίδει» το βαθύτερο μυστικό της. Μας εξηγεί, συνεχίζοντας τις ανοησίες της χωρίς αίσθημα επιστημονικής και ιστορικής ντροπής:
«Για παράδειγμα, η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός. Όμως δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι μεγάλο εθνικό γεγονός επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία. Έτσι πρέπει να το ερμηνεύουμε για να έχουμε πλήρη ιστορική γνώση».
Ώστε η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι μεγάλο εθνικό γεγονός γιατί αφορά τους έλληνες αλλά γιατί αφορά το «προσφυγικό».!!! Και το σημερινό προσφυγικό δεν έχει σχέση με τους συγκεκριμένους πολέμους – το ρόλο των ιμπεριαλιστών και τις άρχουσες τάξεις της περιοχής, τις ιδεολογίες που κινούν τις μάζες κλπ κλπ – αλλά γιατί κι αυτό εντάσσεται στο μεγάλο ζήτημα της ανθρώπινης ιστορίας που είναι το προσφυγικό. Που προέρχεται ως γνωστό από τη θεϊκή βούληση ή έστω από τις κλιματικές αλλαγές..
Η κ. Σια είναι υπέρ της δημιουργίας ιστορικής και όχι εθνικής ταυτότητας. Ως γνωστόν τα τελευταία 200 χρόνια η Παγκόσμια ιστορία δεν γράφτηκε από τους αγώνες – τις επαναστάσεις – για την δημιουργία των Εθνών και αργότερα από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αλλά γενικά από αγώνες «ιστορικούς».Ο Eric Hobsbawn πρέπει να μην είχε διαβάσει έργο της κ. Σίας μας, να μην είχε προλάβει να ακούσει αυτές της τις απόψεις και σαν άγγλος ηλίθιος δεν έγραψε γενικά έργα για την παγκόσμια ιστορία αλλά την Ιστορία των Επαναστάσεων, των Αυτοκρατοριών και για τα Έθνη και των Εθνικισμό από το 1870 μέχρι σήμερα. Ούτε βέβαια ένας κατ’ εξοχήν πολιτικός και επαναστάτης – βέβαια όχι του αναστήματος του Τσίπρα – ασχολήθηκε με το Εθνικό Ζήτημα κλπ κλπ
Η κυρία αναπληρώτρια υπουργός παιδείας δεν σταματάει με τίποτα:
«Ο εθνικιστής έχει την άποψη, τη μανία ότι τα κατορθώματα του έθνους του είναι εθνική ιδιομορφία. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε επειδή είμαστε Έλληνες και επειδή ο ηρωισμός είναι ίδιον της ελληνικής φυλής. Αντίθετα, ο ιστορικός λέει ότι ο Κολοκοτρώνης είναι μια ηρωική μορφή μιας ευρωπαϊκής περιόδου επαναστάσεων», τονίζει, όταν ρωτώ για τη διαφορά ιστορικής και εθνικής ταυτότητας».
Εδώ πια φτάνουμε στην παράκρουση. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης δεν υπήρξε επειδή ήτανε Έλληνας – αν το ισχυρίζεται ο ίδιος στα απομνημονεύματα του δεν έχει καμιά αξία γιατί δεν είχε την αρμοδιότητα να το πει, δεν ήταν «ιστορικός» - ούτε γιατί ο ηρωισμός είναι ίδιον της φυλής [αυτά μόνη τα λέει και μόνη της τα αντικρούει] αλλά ήταν μια ηρωική μορφή της περιόδου των επαναστάσεων. Αυτό το λέει ο ιστορικός. Ποιος να το αμφισβητήσει. Αν δηλαδή ο Κολοκοτρώνης είχε γεννηθεί Τούρκος θα ήταν πάλι ηρωική μορφή, αλλά των αντεπαναστάσεων. Υπήρξε μια εποχή τρέλας – απλά των Επαναστάσεων [δεν έχει καταλάβει γρυ από τον E. Hobsobawn] – που δεν είχαν ούτε μορφή ούτε περιεχόμενο.
Όλες αυτές οι μπουρδολογίες για να μας πει ότι η δεν θα βάλουν «εθνόμετρο» - η επιτροπή των «σοφών» εννοείται που θα διεξάγει τον διάλογο για την παιδεία – ανάλογος του διαλόγου που γίνεται έτσι κι αλλιώς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα την αριστερά χρόνια και χρόνια τώρα.
Να σκεφτεί κανείς ότι στον ίδιο ιδεολογικό χώρο αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν οι Σπύρος Ασδραχάς, Νίκος Σβορώνος κλπ . Και ότι πολύ πρόσφατα στην ΑΥΓΗ [ΕΝΘΕΜΑΤΑ 20-12-15] φιλοξενήθηκε μια συνέντευξη του μεγάλου ιστορικού επιστήμονα Μπένεντικτ Άντερσον (1936-2015) – απεβίωσε 12 Δεκεμβρίου σε ηλικία 79 ετών – ο οποίος σύμφωνα με τα ΕΝΘΕΜΑΤΑ – και σωστά – υπήρξε «Ο μεγάλος θεωρητικός του εθνικισμού, ένας στοχαστής χωρίς σύνορα». Σε αυτήν την συνέντευξη (2003) ο ιστορικός αυτός επιστήμονας είπε τα εξής ενδιαφέροντα:
«Νομίζω ότι είμαι περισσότερο υβριδικός, σε σχέση με άλλους μελετητές του εθνικισμού, αφού η «θεωρία» μου στηρίζεται σε μια υλιστική αντίληψη της ιστορίας και θεωρεί τον εθνικισμό ως αποτέλεσμα των βαθιών οικονομικών, τεχνικών και διανοητικών αλλαγών που επιταχύνθηκαν για αρκετούς αιώνες μετά την Αναγέννηση. Δεν πιστεύω ότι ο Λόγος (discource) υφίσταται αφεαυτού, εκτός κάποιου συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου.» [ Το «πιάσατε» το υπονοούμενο κ. Σια μας;]
Για να συνεχίσει: Υπάρχουν σίγουρα σημεία στο κεφάλαιο «Πατριωτισμός και ρατσισμός» των Φαντασιακών κοινοτήτων, για τα οποία σήμερα τα θεωρώ συναισθηματικά και υπερβολικά. Αλλά εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος ότι ο πατριωτισμός και ο ρατσισμός έχουν εντελώς διαφορετική καταγωγή. Ο πατριωτισμός αφορά τον τόπο. Ο ρατσισμός αφορά το δέρμα και τα γονίδια. Ο πατριωτισμός έχει εξωτερικό προσανατολισμό, ο ρατσισμός εσωτερικό…… Εκείνη την εποχή ήμουν εθνικιστής για λογαριασμό πολλών εθνών: της Ιρλανδίας, της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ και της Ινδονησίας…….). Αυτός ο εθνικισμός ήταν αντιιμπεριαλιστικός (μέχρι το 1965 τουλάχιστον), μέρος της διεθνούς συμμαχίας των αντιιμπεριαλιστικών εθνικών κρατών από την Αφρική, την Ασία, τη Νότια Αμερική, μέχρι, αλίμονο, τη Γιουγκοσλαβία. Ο εθνικισμός ζητούσε θυσίες από τους ανθρώπους, κάτι που ο ρατσισμός δεν κάνει σχεδόν ποτέ.
Δεν βλέπω κανένα πρόβλημα να μελετάς τον εθνικισμό εκτός του κυρίαρχου λόγου, ο οποίος προϋποθέτει την ύπαρξη των εθνών. Πρώτα απ’ όλα, τα έθνη και ο εθνικισμός είναι ιστορικά φαινόμενα….. Πιστεύω ότι τα έθνη υπάρχουν……..Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι «η Δύση» είναι μια μυθολογική κατασκευή, πολύ πιο πρόσφατης επινόησης. Η Ευρώπη είχε μια εσωτερική πυραμιδωτή διάταξη, με το Παρίσι στην κορυφή (χάρη στον Διαφωτισμό και την Επανάσταση), το Λονδίνο στη συνέχεια, και αρκετά παρακάτω το Βερολίνο, τη Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη, την Πράγα, τη Ρώμη και τη Βαρκελώνη. Και, κάτω-κάτω, η περιφέρεια στο σκοτάδι: η αγροτική Ιρλανδία, η αγροτική Πορτογαλία και Ισπανία, η αγροτική Νορβηγία, η αγροτική Ολλανδία. Και «η Ρωσία» θα πρέπει, επίσης, να διαχωριστεί, καθώς η Αγία Πετρούπολη, η Μόσχα, και η Οδησσός διαφέρουν πολύ από τις στέπες. Τον 18ο και 19ο αιώνα, η ελίτ του Άμστερνταμ μιλούσε γαλλικά και η ελίτ της Πράγα γερμανικά. Η αριστοκρατία φρόντισε να διαχωρίζει τον εαυτό της ως αριστοκρατία από τον υπόλοιπο πληθυσμό μέσω της γλωσσικής συμπεριφοράς……. Δεν βλέπω πολλές ενδείξεις ότι ο εθνικισμός είναι μια δύναμη που αρχίζει να σβήνει στον πλανήτη, αν και το έθνος-κράτος σε πολλά σημεία είναι πολύ ασθενέστερο από ό, τι ήταν πριν από πενήντα χρόνια.»
Κρίμα, πολύ κρίμα, που ο Μπένεντικτ Άντερσον έφυγε από τον κόσμο τούτο των εθνών, των εθνικισμών, του ιμπεριαλισμού και των δικών του ιμπεριαλιστικών εθνικισμών – αλλιώς γιατί η Ευρώπη θα κινδύνευε να γίνει «γερμανική» - πριν προλάβει να διαβάσει την συνέντευξη της κ. Σίας Αναγνωστοπούλου [σ.σ. τα ίδια επανάλαβε και στην Βουλή στην ολομέλεια για το «Σύμφωνο Συμβίωσης»].
Πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη μας όλη αυτήν την ακατάσχετη επιστημονικοφανή φλυαρία της κ. Αναπληρώτριας Υπουργού και το «έργο» της Επιτροπής Διαλόγου [μονολόγου] για να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση. Μετά το σχίσιμο των Μνημονίων θα επιχειρήσουν να διαγράψουν και την ιστορική και εθνική μας Μνήμη. Είναι κι αυτό μέσα στις πρόνοιες του Μνημονίου και της ΕΕ.
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr