Μανιφέστο Μηλιού κατά της Κυβερνητικής Πολιτικής και των ανθρώπων του Προέδρου. Αφήνει να εννοηθεί ότι η απόφαση για την υπογραφή νέου μνημονίο και υποταγής στο κεφάλαιο και στις αγορές είχε παρθεί από το 2013. Επιρρίπτει ευθύνες για τη βίαιη ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γιάννη Δραγασάκη και στο περιβάλλον του Μαξίμου και περιγράφει την αμηχανία που προκάλεσε στο Κυβερνητικό Περιβάλλον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Πως ένας κινηματικός πολιτικός φορέας μετατράπηκε σε ένα απόλυτο συστημικό κόμμα που εξυπηρετεί την ελίτ και μέσα από ποιες διαδικασίες καταγράφει στο 27σέλιδο κείμενο του στο περιοδικό «ΘΕΣΕΙΣ» ο πρώην υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, βρίσκουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα προοδευτικό συστημικό κόμμα που υλοποιεί τη βασική στρατηγική των κυρίαρχων από το 2012 κεφαλαιοκρατικών τάξεων. Τη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, αναφέρει ο Γιάννης Μηλιός όμως συμφωνίες είχαν προηγηθεί.
Στην καταγραφή του καθηγητού Γιάννη Μηλιού φαίνεται πως η στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον διατήρησε ως πόλο έλξης για ένα σημαντικό αριθμό ομάδων και μη κομματικά ενταγμένων στελεχών της Αριστεράς. Από το σημείο αυτό και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας κεφαλαιοποιούν υπέρ τους κάθε τι που συμβαίνει.
Το 2010 αποχωρεί από το κόμμα ο Φώτης Κουβέλης και η Ανανεωτική Πτέρυγα, και λίγο αργότερα ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει από το Καστελόριζο την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει πενιχρά ποσοστά στις περιφερειακές εκλογές ενώ η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε καθεστώς σοκ από τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται με βίαιο και ισοπεδωτικό τρόπο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκομίζει οφέλη από τις τεράστιες συγκεντρώσεις και το κίνημα των αγανακτισμένων με αποτέλεσμα στις εκλογές του Μαίου του 2012 να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση, αυτό είναι και το κομβικό σημείο της βίαιης ωρίμανσης, ενός όρου που εισήγαγε ο Γιάννης Δραγασάκης. Και δεν είναι τίποτα άλλο από την πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
Στη Συνδιάσκεψη του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν για αντίσταση κατά της άρχουσας τάξης, για την κατάργηση των μνημονίων και για να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Η Κ.Ε το 2013 σε πολιτική της απόφαση αποδέχεται ότι νέο μνημόνιο σημαίνει νέα μέτρα και μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.
Το 2012 όμως είναι η καταλυτική χρονιά για την μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ καθώς παρά τη σημαντική αύξηση των οργανωμένων μελών η διαφωνίες τους, τους κάμπτουν είναι η στιγμή που ξεκινά η αυτονόμηση του Προέδρου και του Επιτελείου του.
Το 2013 η ομάδα φορολογικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα παρουσιάζουν το σχέδιο τους σε ημερίδα του ΕΒΕΑ. Ο Γιάννης Στουρνάρας ως υπουργός οικονομικών εκδίδει μια ανακοίνωση πολεμικής. Τελικώς η Επιτροπή Προγράματτος υπό τον Γιάννη Δραγασάκη αποσύρει τις προτάσεις φορολογικής μεταρρύθμισης.
Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί πλέον σε προεδρικό κόμμα οι αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές βρίσουν το κόμμα να έχει ολοκληρώσει την πρώτη αλλά ουσιαστική φάση μετάλλαξης σε πολιτική δύναμη που δεν αμφισβητεί τη συνέχεια του κράτους.
Στις 20 Φεβρουαρίου η Κυβέρνηση της Αριστεράς υπογράφει το πρώτο της μνημόνιο. Αφού η παράταση της σύμβασης σημαίνει, αξιολόγηση από την τρόικα, δεσμεύσεις ή όρους, συνέχιση της χρηματοδότησης.
Η Κυβέρνηση φτάνει πλέον στις 5 Ιουλίου και στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος , το οποίο μάλλον την έφερε σε αμηχανία καθώς το 61,3 των πολιτών είπαν οχι στη συμφωνία. Εντούτοις η Κυβέρνηση συγκαλεί Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών και μέσω της Βουλής μετατρέπει το 61,3 ΟΧΙ σε 83,7 ΝΑΙ.
Πάντως τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα η Κυβέρνηση είχε ήδη προαναγγείλει τις προθέσεις της έχοντας υποβάλλει αίτημα στήριξης στον ESM.
Ο Γιάννης Μηλιός τονίζει ότι μια κυβέρνηση που υλοποιεί το τρίτο μνημόνιο δεν μπορεί να αποτελεί κέντρο για την διεκδίκηση της βελτίωσης της ζωής των εργατικών τάξεων.
Ανάρτηση από: http://newpost.gr