Η ενασχόληση με θέματα που άπτονται, της υπεράσπισης της εθνικής και κρατικής οντότητας της χώρας, της εδαφικής της ακεραιότητας και ανεξαρτησίας, καθιστούν αυτόματα ύποπτο "σωβινισμού" εκείνον που επιχειρεί να τα θίξει. Η Αριστερά που στο παρελθόν αποτελούσε την κύρια πατριωτική δύναμη, θεωρώντας πως για να ανοίξει ο δρόμος για τον Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, έθετε ως προϋπόθεση την κατάκτηση και υπεράσπιση της εθνικής Ανεξαρτησίας, φαίνεται να ασπάζεται πλέον τα "χαριτωμένα" μεν, αλλά τελείως αφασιακά συνθήματα του τύπου:
Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.
Το Κυπριακό, είναι ένα ζήτημα που αρκετά μας έχει κουράσει και συναινεί στο "δόγμα" εγκατάλειψης της Κύπρου. Το γνωστό η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται.
Η Θράκη απέχει εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα, και το προσφυγικό, δεν είναι παρά ένα ζήτημα που όσοι το υπερτονίζουν, καλλιεργούν το κατάλληλο έδαφος για να σπεκουλάρει η Χρυσή Αυγή.
Τί μένει για να απασχολεί τη Μεταμοντέρνα "Αριστερά";
Μα βέβαια τα κοινωνικά δικαιώματα των καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων π.χ. των ομοφυλόφιλων. Η εφεύρεση του τρίτου φύλλου, το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, η υπεράσπιση των "δημοκρατικών" δικαιωμάτων και η εξαγωγή της αστικής Δημοκρατίας, σε χώρες με αυταρχικά καθεστώτα.
Επίσης, η ανάπτυξη μορφών κοινωνικής οικονομίας στα πλαίσια βεβαίως του καπιταλισμού και δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.
Όλως "τυχαίως" τα ίδια ακριβώς ζητήματα προβάλλονται και από πλείστες όσες Αμερικάνικες "δεξαμενές" σκέψης, και υλοποιούνται από πάσης φύσεως Μ.Κ.Ο. αδρά χρηματοδοτούμενες, αποτελώντας τα σύγχρονα "Ιεραποστολικά" Τάγματα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Η Μεταμοντέρνα "Αριστερά" ως άλλη Μαντάμ-Σουσού τα αναμασά, φτύνοντας ταυτόχρονα αξίες και έννοιες, όπως: Έθνος, Πατρίδα, Ελληνισμός, ως παρωχημένες ή ακόμη και Φασιστικές.
Η λεγόμενη "Επαναστατική Αριστερά" τα υποβαθμίζει,προτάσσοντας το ταξικό στοιχείο ως αιχμή της πολιτικής της, φοβούμενη πως η ανάδειξη των εθνικών θεμάτων, θα την κατατάξει στις δυνάμεις του εθνικισμού.
Προφανώς και πάσχει από Αμνησία.
Λησμονεί πως στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές, όπως αυτές που διανύει η χώρα μας, το πρώτιστο καθήκον της Αριστεράς, είναι η ανάδειξη της Εργατικής τάξης και των εργαζομένων, σε Εθνική Τάξη, συσπειρώνοντας σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής κατεύθυνσης, τα μικρομεσαία αστικά στρώματα που βίαια προλεταριοποιούνται.
Δυστυχώς για την Μεταμοντέρνα "Αριστερά", το Αιγαίο δεν ανήκει πλέον στα Ψάρια του!!!
Εκχωρείται από αυτήν, ανερυθρίαστα, στο ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία είναι χώρα του ΝΑΤΟ, άρα καθίσταται και αυτή υπεύθυνη της φύλαξής του.
Οι Γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, τείνουν προς το βαθύ Μαύρο.
Η Γερμανία για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκτά ναυτική παρουσία στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, προφανώς υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά και τη Δημοκρατία και την Ειρήνη, στον ευρύτερο χώρο της Μ. Ανατολής.
Η υπεράσπιση και η αποδοχή του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, ανατρέπει τη Συνθήκη της Λωζάνης, δίνοντας τη δυνατότητα στη Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης να αυτοπροσδιορίζεται ως Τουρκική.
Έτσι παρέχεται η δυνατότητα στην Τουρκία να παρεμβαίνει,όταν κατά την κρίση της θεωρεί, ότι στην Ελληνική επικράτεια "καταπιέζονται" οι ομοεθνείς της.
Το ζήτημα των εθνικών μειονοτήτων ιστορικά, πολλάκις αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα υλοποίησης επεκτατικών σχεδίων.
Από την Χιτλερική Γερμανία στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο και στο όνομα της υπεράσπισης των Εθνικών μειονοτήτων, από το ΝΑΤΟ, με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Όλοι θυμούνται, πώς τότε η Μεταμοντέρνα Αριστερά επιδοκίμαζε τους Νατοϊκούς Βομβαρδισμούς.
Επιτέλους, δεν μεταλλάσσεται μόνον η "Αριστερά", αλλά και το ΝΑΤΟ σε ειρηνευτικό οργανισμό, και υπερασπιστή των εθνικών μειονοτήτων.
Διαισθάνομαι ότι αρχίζω να γίνομαι πολύ Μπανάλ, γιατί θα αναφερθώ στο Κυπριακό.
Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια. Γι' αυτό και η Μεταμοντέρνα "Αριστερά" σπάζοντας τα δόγματα και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του σχεδίου Ανάν.
Όταν ανήκουμε σε μία υπερκρατική ολοκλήρωση όπως η Ε.Ε., και ζούμε σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, τί σημαίνει διχοτόμηση της Κύπρου;
Τί νόημα έχει η ύπαρξη ενιαίου Κυπριακού Κράτους;
Άδεια πουκάμισα και Άφαντη η Ελένη.
Τώρα που προωθείται μιά νέα εκδοχή του ιδίου σχεδίου, πρέπει να αναμένουμε από την Μεταμοντέρνα "Αριστερά" να παίξει τα ρέστα της.
Είναι σίγουρο ότι δεν θα επιτρέψει στο σωβινισμό να "δηλητηριάζει" τις ψυχές των λαών Ελλάδας και Τουρκίας.
Κόπτεται η Μεταμοντέρνα "Αριστερά" για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την επιβολή της Αστικής Δημοκρατίας, έστω και μέσω της εξαγωγής της, σε χώρες με αυταρχικά καθεστώτα.
Ποιός δεν θυμάται τις αγωνιώδεις εκκλήσεις της κας Δούρου,τότε υπεύθυνης για την Ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για επέμβαση των χωρών της Ε.Ε. στη Συρία;
Να πώς αποκαλύπτεται το απάνθρωπο πρόσωπο του Μεταμοντερνισμού, που με την ιδεολογία του και την πολιτική του, συμβάλει στη διάλυση των χωρών, στη δημιουργία χάους και στα ατέλειωτα προσφυγικά καραβάνια των προλεταρίων.
Με πρόσχημα την ανατροπή των Αυταρχικών καθεστώτων και την επιβολή της Αστικής Δημοκρατίας, Κρατικές οντότητες και χώρες μετατρέπονται σε χώρους, δημιουργώντας το δράμα των προσφύγων.
Η Παγκοσμιοποίηση πρέπει να σαρώσει τα εθνικά κράτη, προκειμένου να υπάρχει ελευθερία κίνησης του Κεφαλαίου, μετατρέποντας ολόκληρους πληθυσμούς σε σύγχρονους τροφοσυλέκτες.
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και γι' αυτό οι προλετάριοι θα πρέπει να εκπατριστούν, με τον πιο βίαιο και τραγικό τρόπο.
Τα δάκρυα της Μεταμοντέρνας "Αριστεράς" για το δράμα των προσφύγων, είναι Κροκοδείλια, στο βαθμό που όχι μόνον δεν αποκαλύπτουν τον βρώμικο ρόλο του διεθνοποιημένου Κεφαλαίου, αλλά σιγοντάρουν τη δράση του, εκχυδαϊζοντας την έννοια του Διεθνισμού, συγχέοντάς την με αυτή της Παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου.
Η σημερινή Κυβέρνηση της Μεταμοντέρνας "Αριστεράς", έχει αποδεχτεί το ρόλο που της έχουν αναθέσει οι Ευρωπαίοι "Εταίροι" και πρόθυμα μετατρέπει τη χώρα, σε χωματερή ανθρώπινων ψυχών.
Αυτό που κάνει όμως πως δεν καταλαβαίνει, είναι πως και η δική της μοίρα είναι η χωματερή.
Η "Επαναστατική" Αριστερά από την άλλη αρνείται να "λερώσει" τα χέρια της με την αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων.
Ξεχνά την χαρακτηριστική έκφραση του Α. Βελουχιώτη.
Ότι ως λαός πρέπει να υπερασπιστούμε τις πεζούλες μας.
Ποτέ δε μπήκε στον κόπο να τονίσει στα καραβάνια των προσφύγων, αυτό που τονίζει ο Ν. Ζαχαριάδης στο περίφημο Γράμμα του, που έθετε το θεμέλιο του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα.
Πολεμάμε και κάτω από τις Διαταγές του Δικτάτορα Μεταξά, όχι για την υπεράσπισή του, αλλά για την υπεράσπιση της Πατρίδας και την αντιμετώπιση του Φασισμού.
Εξαντλείται σε εκδηλώσεις υποδοχής και συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες.
Υποδοχή πού;
Στα σύγχρονα Νταχάου που ετοιμάζει η χώρα μας.
Αλληλεγγύη προς τί;
Για εξωραϊσμό της ομηρίας τους;
Απειλητικά σύννεφα συσσωρεύονται πάνω από τη Χώρα.
Ίσως η πρωτοδεύτερη κυβερνώσα "Αριστερά" αποδειχτεί η πιο Εθνοπροδοτική.
Ο κίνδυνος διαμελισμού της Χώρας δεν αποτελεί πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι ορατός.
Η αντισυστημική Αριστερά μειοψηφικό τάγμα ξυπόλητο, καταδικασμένη σε "Ταξικό" σκοτάδι απόλυτο.
Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε πια, σε κανένα θαύμα.
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr