Στο δημοψήφισμα του 2004 συγκρούστηκαν δύο γραμμές: αυτή του ΟΧΙ και εκείνη του ΝΑΙ, στο σχέδιο Ανάν. Ανοιχτά υπέρ του ΝΑΙ το ΔΗΣΥ με επικεφαλής του τον Ν. Αναστασιάδη (σημερινό πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας). Ενάντια του – με βαριά καρδιά – το ΑΚΕΛ (σχεδόν τελευταία στιγμή αποφάσισε το ΟΧΙ, προκειμένου να τσιμεντώσει το ΝΑΙ, όπως δήλωσε τότε ο Γ.Γραμματέας του σύντροφος Χριστόφιας – καλή ώρα όπως ο πρωθυπουργός μας κ. Τσίπρας, που ζήτησε το Όχι στο δικό μας δημοψήφισμα για να το μετατρέψει σαν νέος Ντέηβιντ Κόπερφηλντ σε Ναι), το ΔΗΚΟ (με επικεφαλής του τον αλησμόνητο Τάσσο Παπαδόπουλο), η ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι και η διάσπαση του ΔΗΣΥ κλπ. Το αποτέλεσμα γνωστό. Θρίαμβος του Όχι.
Στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν (2006) «νικητές» ήταν αυτοί που ανοιχτά ή δειλά είχαν υποστηρίξει το Ναι. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ κέρδισαν από 18 έδρες, το ΔΗΚΟ 11, η ΕΔΕΚ 5, το ΕΥΡΩΚΟ 3 και οι Οικολόγοι 1. Δηλαδή οι δυνάμεις που υποστήριξαν το Όχι, χωρίς αστερίσκους και δεύτερες σκέψεις, δεν κεφαλαιοποίησαν τη σταθερή υποστήριξη τους στο Όχι.
Στις επόμενες εκλογές για Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (Φεβρουάριος 2008) ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Όχι, Τάσσος Παπαδόπουλος, προς γενική έκπληξη ήρθε τρίτος (ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ μαζί) απέσπασαν 31, 79%, έναντι 33, 51% του ΔΗΣΥ (με υποψήφιο τον έτερο Ανανικό Ιωάννη Κασουλίδη) και 33, 39% του ΑΚΕΛ (με υποψήφιο τον Δ. Χριστόφια). Στον δεύτερο γύρο (24 Φεβρουαρίου), νικητής αναδείχθηκε ο Δ. Χριστόφιας, η θητεία του οποίου στην προεδρία δεν προσέφερε τίποτα στην υπόθεση της Κύπρου. Προσέφερε, αντίθετα, σε εκείνες τις δυνάμεις και συμφέροντα που έντονα δυσαρεστήθηκαν το 2004 με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν.
Έτσι, ο ίδιος κυπριακός ελληνικός λαός που το 2004 ακολουθώντας τον πρόεδρο του Τάσσο Παπαδόπουλο, κατόρθωσε να αποτρέψει την πλήρη υποδούλωση του στα δυτικά ιμπεριαλιστικά και «φιλοτουρκικά» σχέδια, μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα φρόντιζε να τον θέσει εκτός αξιώματος και στην θέση του να φέρει τον Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Που ήδη είχαν αποδεχθεί την βάση της λύσης του σχεδίου Ανάν, δηλαδή τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, στο όνομα μιας, στην φαντασία τους και μόνο, δυνατότητας συνεννόησης και επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων – που είχε αποδεχθεί και την ισότητα τους – , της ελληνικής πλειοψηφίας και της τουρκικής μειοψηφίας, που την στήριζαν τα στρατεύματα κατοχής ενάντια στην πλειοψηφία του νησιού.
Στις τελευταίες προεδρικές νικητής ο Ανανικός κ. Ν. Αναστασιάδης. Ό οποίος ως κοινός υποψήφιος του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, έλαβε, στον πρώτο γύρο (17 Φεβρουαρίου 2013) 45,46%, έναντι 26,91% του Σταύρου Μαλά (ΑΚΕΛ), και 24,93 % του ανεξάρτητου υποψήφιου Γιώργου Λιλλήκα (υποστηριζόμενου από την ΕΔΕΚ και από ένα κομμάτι του ΔΗΚΟ, που ένοιωσε ανατριχίλα με την συνεργασία του κόμματος τους με τον ανανικό Ν. Αναστασιάδη). Στον δεύτερο γύρο (24 Φεβρουαρίου), ο ηττημένος στο δημοψήφισμα του 2004 Ν. Αναστασιάδης, εξελέγη άνετα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (χάρη στο 76% που τον είχε καταψηφίσει το 2004!!) με 57,48% των ψήφων, έναντι 42.52% του Σταύρου Μαλά!! Η προεδρία του ΑΚΕΛ είχε κάνει την «δουλειά» της: νομιμοποίησε και βάπτισε στην «λαϊκή» κολυμπήθρα τον φορέα της πλήρους υποτέλειας Ν. Αναστασιάδη. Έναν πολιτικό που αντί να εξαφανιστεί μετά το δημοψήφισμα του 2004, κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να αναρριχηθεί στο «ύπατο» αξίωμα, και να εργαστεί επίμονα και μεθοδικά για την ολοκλήρωση των σχεδίων διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, των στόχων και σκοπών του τουρκικού «νέο-οθωμανικού» επεκτατισμού.
Στις αυριανές βουλευτικές εκλογές τα δύο μέτωπα παραμένουν βασικά τα ίδια: το ένα της πλήρους παράδοσης και υποταγής, με σημαία του τις διαπραγματεύσεις για την επαναπροσέγγιση και επανένωση του νησιού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Το άλλο, έστω και αργά, τάσσεται ενάντια σε αυτή την λύση, δηλαδή σπάει την απαράδεκτη συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς, και επαναφέρει το πρόβλημα στην βάση του: δηλαδή υπενθυμίζει ότι εδώ πρόκειται για εισβολή και κατοχή της Κύπρου και άρα εδώ βρίσκεται ο «κόμπος», άρα και η λύση του προβλήματος.
Αυτή την φορά ανοιχτά σχεδόν, σε αυτό το σημείο, συμπλέουν το ΑΚΕΛ με το ΔΗΣΥ, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκονται η ΕΔΕΚ, , Κίνημα Αλληλεγγύη, η Συμμαχία Πολιτών, οι Οικολόγοι και το «εθνικιστικό» ΕΛΑΜ. Το ΔΗΚΟ μετά την περήφανη συμπόρευση του με τον Ν. Αναστασιάδη, βρίσκεται ουσιαστικά σε μια μεγάλη κρίση ταυτότητας. Προσπαθεί με ψευτοκριτικές προς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να αποφύγει μια δική του ξεκάθαρη τοποθέτηση.
Ο γιός του αειμνήστου Τάσσου, Νικόλας Παπαδόπουλος στο τελευταίο μήνυμα του για την λύση δεν λέει λέξη. Επαναλαμβάνει – σε στυλ Κυριάκου – γενικές φλυαρίες του τύπου:
«Αποδοκιμάζουμε εκείνους που δεν είχαν σχέδιο και μας κούρεψαν», ή ακόμα «Εκείνους που κρατούν το λαό στο σκοτάδι και επιδιώκουν την επαναφορά του Σχεδίου Ανάν αλλά και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας», ή «Την Κυριακή, πρέπει να αποδοκιμάσουμε και το λαϊκισμό των εύκολων υποσχέσεων των κομμάτων διαμαρτυρίας.
Να αποδοκιμάσουμε το λαϊκισμό που υιοθετεί τις πρακτικές του παλιού, ενώ προσπαθεί να εμφανίζεται σαν νέος.»
Ενώ οι άλλοι όμως, έχουν προχωρήσει σε μια πλήρη απόρριψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, έχοντας «προσχωρήσει» στο «απορριπτικό μέτωπο», κατά πως τους καταγγέλλει το ΑΚΕΛ [1], το ΔΗΚΟ αναλώνεται σε φλυαρίες και πολιτικούς ακροβατισμούς.
Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορώ να το προδικάσω. Αλλά, όπως έγραψα και χτες εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ, το πιο παρήγορο είναι πώς η πλειοψηφία δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ότι δεν θα ψηφίσει μια τελική λύση που θα βλάπτει τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού, της Κύπρου και κατ’ επέκταση και της υπόλοιπης Ελλάδας. Θα ήθελα βέβαια μια βροντερή καταψήφιση του καρτέλ των κομμάτων που τάσσονται με φανατισμό και χωρίς «αιδώ» και γνώση, υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, δηλαδή υπέρ της αποδοχής των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής / κατοχής/ ψευδοκράτους της Β. Κύπρου, του Αττίλα 3 (δηλαδή του πλήρως παράνομου αποικισμού από Τούρκους της μητρόπολης).
[1] Η Μαρία Φράγκου με άρθρο της στην ΧΑΡΑΥΓΗ, χαρακτήρισε τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ κ. Μ. Σιζόπουλο «Σαμποτέρ της διαδικασίας του διαλόγου» και σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής της γιατί «ο Μαρίνος Σιζόπουλος μάς είπε για το «νατοϊκό κατασκεύασμα» που λέγεται διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Και προκάλεσε τόσες αντιδράσεις». Δυστυχώς γι αυτήν στην ίδια άποψη για τη Δ.Δ.Ο. έχει καταλήξει και το αδελφό ΚΚΕ. Που μάλιστα οργάνωσε δική του εκδήλωση (η Κομματική Οργάνωση Κύπρου του ΚΚΕ !!!) στις 7 Φλεβάρη στη Λεμεσό, και στην οποία μίλησε ο Ελισαίος Βαγενάς. (βλ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14/2/16, σελ. 10)
Ανάρτηση από:http://istrilatis.blogspot.gr