Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Επειτα τα κατεβάζω και σπάω ένα ένα τα μολύβια. Κινδυνεύω να μείνω αργός o τράγος. Άργος. Να περιμένω εις μάτην την επιστροφή του Οδυσσέα, ράθυμος στην Ιθάκη, στα βοσκοτόπια που απ’ τους μνηστήρες της Πηνελόπης πέρασαν στο «πόθεν έσχες» του Καλογρίτσα, τον οποίο παρεμπιπτόντως ουδέποτε αντίκρισα με γκλίτσα. Χάνω ήδη τα λόγια μου. Παραληρώ, καθότι τα καρντάσια του γκοβέρνου βάλθηκαν να μου αρπάξουν την μπουκιά απ’ το στόμα, να μου στερήσουν το μεροκάματο πά’ να πει. Λέω καρντάσια γιατί τα νέας κοπής φιντάνια του κόμματος ξεπηδούν εσχάτως απ’ τη βόρειο Ελλάδα. Σαν τους αμανίτες. Απ’ τη Σαλονίκη και τα πέριξ αναδεικνύονταν ώς τώρα εξαίρετοι μουσικοί και τραγουδιστές. Εφεξής η περιοχή παράγει μαζικά νούμερα της επιθεωρήσεως.
Ο εκ Καβάλας Δημήτρης Εμμανουηλίδης έκανε την αρχή και το ’βαλαν αμέτι μουχαμέτι να του κλέψουν τη δόξα συνάδελφοί του από όμορους νομούς. Οι ατάκες από τη συζήτηση στη Βουλή για την εκχώρηση του Ελληνικού θα γραφούν στα ελληνικά χρονικά. Με κεφαλαία από ατόφιο χρυσάφι. Απολαύστε: Γιώργος Ουρσουνίδης, Ημαθία: «Το ακίνητο δεν πωλείται, υπό την έννοια ότι μεταβιβάζεται σε κάποιον τρίτο. Το Ελληνικό παραχωρείται για ενενήντα εννέα χρόνια και, όταν παρέλθουν, επιστρέφει στο ελληνικό Δημόσιο το 70%».
Υποκλίνομαι. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι, κατά πώς λέει το αρχαίο κινέζικο ρητό. Αλλωστε η Αννα Βαγενά υπενθύμιζε προ μηνών ότι ανθεκτικό το ελληνικό έθνος υπέμεινε αλώβητο επί τετρακόσια συναπτά έτη τον τουρκικό ζυγό. Σε δυο-τρία χρονάκια ΣΥΡΙΖΑ θα κωλώσει; Δημήτρης Δημητριάδης, Κοζάνη: «Δεν επιδιώξαμε αριθμητική αύξηση του τιμήματος διότι αυτό πολύ απλά πηγαίνει μόνο στο χρέος κι εμάς οι προτεραιότητές μας είναι διαφορετικές. Είναι προτεραιότητες με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας».
Πώς θα ’ρθει η ανάπτυξη για; Αν ο νέος που είναι ωραίος, διογκώνει ανέξοδα το χρέος, κυρίως εκείνο το παλιό, το πανωτοκισμένο προς τη Μιχαλού; Ντεμέκ λογική του παραλόγου, κούφια λόγια άνευ λόγου. Ορθού. Αλλά τι να σου κάνουν τα έρμα τα καρντάσια, όταν το φλάμπουρο της Κουμουνδούρου, κοτζάμ υπουργός Συντονισμού, εκτόξευσε χωρίς αιδώ και επίγνωση κινδύνου το αμίμητο: «Είμαστε εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά είμαστε υπέρ της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας». Ο κυρ Αλέκος έκρυβε κι άλλα βέλη στη φαρέτρα.
Απέδειξε τον φιλολαϊκό χαρακτήρα της επένδυσης, κατατροπώνοντας την αντιπολίτευση και κονιορτοποιώντας τον κοινό νου. «Ο χώρος προς την παραλία θα είναι ανοιχτός. Μπορεί να έχει κάποιες πολυθρόνες ή ένα beach bar, αλλά θα είναι ανοιχτός» τόνισε. Με τέτοια μου ’πες-σου ’πα τα ’χουν κάνει σούπα τα καϊνάρια του Μαξίμου. Βρήκε τον τέντζερη ξεσκέπαστο ο Μπαλτάς, δεν ικανοποιήθηκε απ’ τα αρώματα κι είπε να προσθέσει έναν θεωρητικό κύβο λαχανικών: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει εκ γενετής για τον “δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό” που έχει υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, νίκες και ήττες. Είναι σταθερές οι αξίες μας σε αυτόν τον δρόμο κι όταν υπέρτεροι συσχετισμοί μάς αναγκάζουν να υποστούμε μία αναγνωρισμένη ήττα δεν σημαίνει ότι μετά την ήττα λέμε άλλα από αυτά που λέγαμε πριν». Σηκώνεις τα χέρια ψηλά…
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr