Έκτος από τον εύστοχο τίτλο της «The Telegraph», ίσως έχουμε την καλύτερη φωτογραφία της χρονιάς.
Η αποτύπωση του πολιτικού υποκείμενου μέσα από το φαινόμενο των selfies και η αναπαραγωγή του σαν το νέο κοινωνικό φαινόμενο της γενιάς του αιώνα μας.
Οι ρόλοι αλλάζουν στο κάδρο της πολιτικής ευταξίας των καιρών αντικαθιστώντας τον πολιτικό λόγο από την δύναμη της εικόνας.
Ποιος νοιάζεται πια για αυτόν;
Το πολιτικό κοινό βαριέται να ακούει, να επεξεργάζεται και να προβληματίζεται.
Ο πολιτικός λόγος είναι ανίσχυρος πλέον στη δύναμη του κινητού και του κατόχου του. Το ίδιο και τα πολιτικά πρόσωπα.
Η Χίλαρι Κλίντον υποβοηθούμενη από το βάθρο, ψηλώνει πίσω από τα διαχωριστικό κάγκελο και υψωμένα χέρια που αυτοφωτογραφίζονται μαζί της και χαιρετά... πλάτες.
Οι πολυδάπανες εκλογικές εκστρατείες με φόντο εκατομμύρια δολάρια και επικοινωνιακές τεχνικές ως πολιτικό δια ταύτα.
Μια ανταλλαγή ρόλων μεταξύ πολιτικού προσώπου και πολιτικού ακροατηρίου στις οθόνες των έξυπνων κινητών.
Και ενώ η βιομηχανία της επικοινωνίας θα παράγει ολοένα και εξυπνότερα κινητά, θα υποβαθμίζεται το πολιτικό ακροατήριο κι ο αληθινός ρόλος του, με πρόσωπα καρικατούρες ασήμαντων πολιτικών διαστάσεων. Όχι αφ εαυτού ή εν αγνοία του αλλά επιμελώς χρησιμοποιούμενο από τους έξυπνους κατασκευαστές απολίτικων προτύπων.
Η Κλίντον, ο Τραμπ και η νέα πολιτική τάξη φονταρισμένη, αποτυπωμένη πίσω από τις μούρες κατόχων έξυπνων κινητών σε μια οθόνη.
Ίσως ήρθε η στιγμή αντί να μιλήσουμε για το πώς χρησιμοποιείται η δημοκρατία από την εξουσία των επικοινωνιακών πολιτικών μανατζεράδων να αναστοχαστούμε από το παραλλαγμένο: «Οι λαοί έχουν τις selfies που τους αξίζουν».
Φανταστείτε όλοι αυτοί σύντομα θα βρεθούν στις Αμερικάνικες κάλπες.
Ο θεός της πολιτικής, αν υπάρχει, να βάλει το χέρι του...για το καλό μας.
Ευχαριστώ τον φίλο Κώστα Μ.