Τα παιδάκια κι οι ψηφοφόροι πιστεύουν σε παραμύθια. Κι ενώ για τους ανηλίκους είναι καλό να πιστεύουν σε ότι τους λένε πριν τον ύπνο, αφού έτσι κοιμούνται ευκολότερα, το να κοιμούνται όρθιοι οι ψηφοφόροι είναι πολύ επικίνδυνο. Το ίδιο επικίνδυνο, όπως όταν σε παίρνει ο ύπνος στο τιμόνι και ξυπνάς νοσοκομείο ή... καθόλου. Καθόλου τυχαία λοιπόν τα παραμύθια συνήθως λέγονται πριν πέσουν τα παιδιά για νάνι με σκοπό να δουν όνειρα γλυκά.
Τι λεν στα παραμύθια; Εκτός από τα "κλασικά" με τον ήρωα - πρίγκιπα που σώζει μετά από μάχη με το τέρας λύκο ή δράκο την φτωχή πλην τίμια κουκλάρα και τελικά την παντρεύεται, υπάρχουν κι οι αυτοσχεδιασμοί στο ίδιο όμως μοτίβο: Χάρη σε μένα έγινε αυτό το μεγάλο κατόρθωμα ή γλυτώσαμε από αυτό το μεγάλο κακό. Εδώ η όλη ιστορία είναι ο εντυπωσιασμός, κάτι σαν τις κουταμάρες που λέμε εμείς οι άντρες για να ρίξουμε γκόμενα και που κι εμείς οι ίδιοι γελάμε από μέσα μας με τα απίθανα που λέμε. Το κακό είναι πως γελάνε κι οι γυναίκες μαζί μας πριν μας ρίξουν μια περιποιημένη χυλόπιτα.
Έτσι κι ο Ολάντ. Αμόλησε μια μπαρούφα για να κάνει εντύπωση. Όπως ήταν φυσικό τον διέψευσαν όλοι για τα περί δραχμών που θα τύπωνε δήθεν ο Πούτιν. Οι οπαδοί της συνομωσίας όμως προτιμούν το παραμύθι από την πραγματικότητα. Γιατί το παραμύθι έχει ένα καλό: Βολεύει πολλούς.
Πρώτον από όλους τον ίδιο τον παραμυθά. "Πω - πω και τι έκανα, αν δεν ήμουν εγώ... θα σταματούσε η γη να γυρίζει". Τρίχες κατσαρές. Αλλά βολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ αφού κάνει το κομμάτι του στους εναπομείναντες: Να, ήμασταν έτοιμοι αλλά είπαμε να δώσουμε τόπο στην οργή. Το διαπραγματεύτηκαν κι αυτό; Εξυπηρετεί τη ΝΔ καθώς βρίσκει πάλι μια ψεύτικη διαφορά (αυτή του Ευρώ) για να δείξει ότι τάχα είναι κάτι άλλο από το ΣΥΡΙΖΑ.
Βολεύει ακόμα και τη Ρωσική διπλωματία καθώς φαίνεται ότι η Ρωσία είναι "μέσα σε όλα". Και δεν τους φαίνεται... Φυσικά ταιριάζει με την προπαγάνδα της ΕΕ για το Ευρώ και τα Μνημόνια που το συνοδεύουν. Γιατί χωρίς Μνημόνια δεν έχει Ευρώ. Βέβαια και με τα Μνημόνια πάλι δεν έχουμε ούτε ευρώ ούτε καν σπίτι, αφού το αρπάζουν τα κοράκια, αλλά κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη...
Υπάρχει εντούτοις η λογική κι η πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη πριν από τις εκλογές είχε ταχθεί με το Ευρώ και την ΕΕ. Αν θυμάστε, είχαμε κάνει πολλές αναρτήσεις σχετικά και είχαμε επιμείνει στο θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε όλα για να μείνουμε σκλαβωμένοι, δεμένοι με τις αλυσίδες του ευρώ. Ποτέ δεν είχε σκοπό να πάει σε δραχμή, ακόμα κι όταν ο κόσμος του είπε ξεκάθαρα δεν θέλουμε άλλο μνημόνιο. Το ερώτημα στο δημοψήφισμα για το Ευρώ δεν το έβαλε ο Τσίπρας, αλλά το έθεσε η ΝΔ με το Σαμαρά. Και της γύρισε μπούμερανκ.
Όλα αυτά λοιπόν είναι αποπροσανατολισμός. Τα σπίτια μας θα εξακολουθούν να βγαίνουν στο σφυρί, όσο σώζουμε τις γερμανικές τράπεζες, όσο εξακολουθούμε να ταΐζουμε τοκογλύφους. Για μένα που το Ευρώ είναι μέρος του προβλήματος, οι φαντασίες του κάθε Ολάντ, ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει τους δικούς του ψηφοφόρους με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Απλά γελάω με τις ανοησίες κι αναρωτιέμαι: Μα που τα βρίσκει ο κερατάς;
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr