Όπως είναι γνωστό κύκλοι του ενδοτισμού – στην Ελλάδα και την Κύπρο
– και παράγοντες του εξωτερικού [ονόματα δεν λέμε, αλλά μπορείτε να φανταστείτε
χωρίς να κάνετε μεγάλο λάθος], έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες για την κατάρρευση
των συνομιλιών – πιο προσεκτικοί παρατηρητές μιλάνε για αποτυχία – στην Ελληνική
Κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα σε παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά.
Στην ηλεκτρονική εφημερίδα TVXS (του δημοσιογράφου και Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ
κ. Στέλιου Κούλογλου, παλιού στελέχους του ΕΚΚΕ και επίσης γνωστού λογοκλόπου[2]), δημοσιεύτηκε
την Τετάρτη (23/11 και ώρα 12: 29) κατ’ αποκλειστικότητα η είδηση ότι «Βέτο Κοτζιά
με απειλή παραίτησης πίσω από το αδιέξοδο στο Κυπριακό» !! Ακολούθησε «χαμός» στα
τηλεοπτικά κανάλια και φυσικά οργισμένη διάψευση από τον υπουργό.
Ποιο ήτανε αυτό το «βέτο» του Ν. Κοτζιά που δήθεν οδήγησε σε αποτυχία
τις διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν της Ελβετίας; Ότι ζήτησε «να υπάρξει
συμφωνία Ελλάδος- Τουρκίας για τις διεθνείς εγγυήσεις και την ημερομηνία αποχώρησης
των τουρκικών στρατευμάτων, πριν την διεθνή διάσκεψη που θα επικύρωνε την λύση του
προβλήματος. Με βάση τα όσα είχαν μέχρι στιγμής συμφωνηθεί, σε πολύ γενικές γραμμές,
η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής θα γινόταν σταδιακά και μετά την επικύρωση
της συμφωνίας. Στην προαναφερθείσα φόρμουλα παρουσιάζεται να είχε συμφωνήσει
αρχικά και ο Έλληνας πρωθυπουργός που στη συνέχεια άρχισε να επηρεάζεται από τις
θέσεις του κ. Κοτζιά.». Αυτά κατά την «πολύ καλά ενημερωμένη» TVXS[3].
«Σύμφωνα με τις πηγές, με
τις οποίες συνομίλησε το Tvxs, ο κ. Κοτζιάς επικοινώνησε με τον πρόεδρο της Κύπρου
Ν. Αναστασιάδη, δηλώνοντας ότι δεν δέχεται τη παραπάνω φόρμουλα όπως και για τις
διεθνείς εγγυήσεις, για τις οποίες σχεδιαζόταν μεταβατική ρύθμιση ώστε να διασκεδαστούν
πιθανές αντιδράσεις στη Τουρκία καθώς και οι φόβοι των Τουρκοκυπρίων ότι θα “ καπελωθούν”
από την Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία στο νησί. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών πρόσθεσε
ότι σε αντίθετη περίπτωση, και ανεξάρτητα από τη τελική στάση του Αλέξη Τσίπρα,
θα υποβάλλει τη παραίτηση του καλώντας μάλιστα δημοσίως τον πρόεδρο της Ελληνικής
δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο να κάνει το ίδιο». Ο υπουργός χαρακτήρισε γελοίο όποιον
γράφει τέτοια πράγματα (ΑΥΓΗ 24/11/16).
Ας θυμηθούμε τι είχε πει ο ίδιος
ο πρωθυπουργός στην διάρκεια των κοινών δηλώσεων με τον Πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη
(17-11-16):
«Θέλω να επισημάνω
ότι η Ελλάδα εμπλέκεται και θα εμπλακεί ενεργά, συγκεκριμένα στο διεθνές ζήτημα
της ασφάλειας. Ωστόσο, θέλω να είμαι σαφής για μια ακόμη φορά ότι το ζήτημα αυτό
μπορεί να διευθετηθεί σε πολυμερές πλαίσιο μόνο στη βάση συμφωνίας για την κατάργηση
του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων και για την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών
στρατευμάτων από το νησί».
Στο προηγούμενο άρθρο μας «ΤΟ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ» (Οίστρος 18/11), είχαμε αναφέρει αυτή
την αποστροφή των δηλώσεων του, με την επιφύλαξη πάντοτε ότι όσο η λύση παραμένει
ΔΔΟ, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός: Ακόμα και αυτή η θέση να αποσυρθεί, να «μαλακώσει».
Ο ίδιος όμως ο Ν. Αναστασιάδης στην συνέντευξη του στον τύπο της Κύπρου (4/11)
– την οποία σχολιάσαμε με τίτλο «Σαφέστατος ο Νίκος Αναστασιάδης» (Οίστρος
23/11) – είχε παραδεχτεί πώς «σε ένα πλαίσιο συν-αντίληψης» με την Τουρκοκυπριακή
(διάβαζε: τουρκική) πλευρά είχε δεχτεί «από την πρώτη ημέρα, να υπάρξει και αποχώρηση
σημαντικού αριθμού κατοχικών στρατευμάτων».
Όπως, όμως, παρατηρούσε και ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος
«Θα συμφωνηθεί να φύγουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα ή θα βαφτισθούν με άλλο
όνομα; Θα καταργηθούν οι εγγυήσεις; Ερωτήματα στα οποία η θέση της Ελλάδος, όπως
διατυπώθηκε σε ανώτατο πολιτειακό και πολιτικό επίπεδο κατά την επίσκεψη Ομπάμα,
είναι σαφής και κατηγορηματική: δεν νοείται σχέδιο λύσεως με Τούρκους (ή Ελλαδίτες)
στρατιώτες στο νησί και με συνέχιση των εγγυήσεων» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
[20-11] «Ο χάρτης του σχεδίου Ανάν»). Η αλήθεια είναι ότι στις κοινές δηλώσεις Τσίπρα
– Ομπάμα (15-11-16) ο πρωθυπουργός επανέφερε το ζήτημα των εγγυήσεων:
«ο στόχος μας
είναι η λύση αυτή να είναι προς όφελος όλου του Κυπριακού λαού και να συνεισφέρει
στην οικοδόμηση της εμπιστοσύνης στο νησί. Αυτό, επανέλαβα την άποψη μας δεν μπορεί
να συμβεί χωρίς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και την κατάργηση του αναχρονιστικού
συστήματος των εγγυήσεων».
Ο Πρόεδρος όμως Ομπάμα δεν δεσμεύτηκε
σε μια τέτοια λύση:
«Όπως είπε ο Αλέξης, τέλος,
συζητήσαμε για την Κύπρο, που οι προοπτικές για δίκαιη και συνολική μακροπρόθεσμη,
βιώσιμη λύση είναι καλύτερες από ποτέ. Το περιμένουμε εδώ και καιρό. Δεν σημαίνει
ότι υπάρχει εγγυημένη επιτυχία, όμως υπάρχει πιθανότητα σήμερα να λύσουμε και το
πρόβλημα που χρονίζει για δεκαετίες. Είναι προς το συμφέρον όλων των Κυπρίων, των
οποίων τα συμφέροντα υπηρετούνται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο από μία διζωνική-δικοινοτική
Ομοσπονδία. Μία λύση η οποία θα είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη και θα δημιουργεί οικονομικές
ευκαιρίες για όλους τους ανθρώπους σε ολόκληρη την Κύπρο».
Ποιο έμπειρος και γι αυτό
πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του απέφυγε να θεωρήσει την συμφωνία για λύση εγγυημένη,
συμφώνησε όμως μόνο για το είδος της: ΔΔΟ. Λέξη για αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων.
Μετά την αποτυχία των συνομιλιών
στο Μον Περελάν η τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά δεν έμειναν αδρανείς. Ο Τούρκος
ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου μετά την ολοκλήρωση του κύκλου επαφών που είχε στο “προεδρικό”
με τον Τ/κ ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, τους προέδρους των “συγκυβερνώντων” κομμάτων,
των κομμάτων της αντιπολίτευσης ΡΤΚ και ΚΚΔ και τον “υπουργό εξωτερικών”, Ταχσίν
Ερτουγρούλογλου, δήλωσε πώς «συζήτησαν το σημείο που βρισκόμαστε μετά τους δύο γύρους
των διαπραγματεύσεων στο Μοντ Πελεράν και τη στρατηγική που θα ακολουθηθεί από δω
και πέρα. Χαίρεται, ανέφερε, που είδε ότι “κυβέρνηση” και “αντιπολίτευση” έχουν
την ίδια άποψη και οι συναντήσεις ήταν παραγωγικές».
«Ως Τουρκία πάντοτε στηρίξαμε
τις διαπραγματεύσεις. Άλλωστε, πάντοτε θέταμε τη θέλησή μας για ένα αποτέλεσμα,
και στο θέμα των ΜΟΕ πάντοτε προσφέραμε τη στήριξή μας χωρίς να δειλιάσουμε. Στόχος
μας στο πλαίσιο που καθορίζει το έγγραφο της 11ης Φεβρουαρίου 2014[4],
εντός του στόχου για το 2016, αυτές οι διαπραγματεύσεις να φέρουν καρπούς, να φέρουν
ένα αποτέλεσμα, να γίνουν βήματα για μια μόνιμη λύση και άμεσα να καθοριστεί ένα
συγκεκριμένος απαραίτητος οδικός χάρτης που θα περιλαμβάνει και την πενταμερή διάσκεψη».
Η Τουρκία, πρόσθεσε, στηρίζει πλήρως τη διαδικασία το επόμενο
διάστημα.
Ο ψευδοπρωθυπουργός του παράνομου
τουρκοκυπριακού κράτους της κατεχόμενης Κύπρου, Χουσεΐν Οζγκιουργκιούν, στην
συνέχεια ανέφερε ότι «χωρίς να μπει η Τουρκία στην ΕΕ, εδώ (στα κατεχόμενα) δεν
θα έχει κανένα λόγο η ΕΕ».
Και σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό
πρακτορείο Ανατολού, υποστήριξε ότι «η ε/κ πλευρά έκανε τις διαπραγματεύσεις
για να αλλάξει κάποιες ισορροπίες ενώπιον της διεθνούς κοινότητας, δεν είδαν ποτέ
τους Τ/κ ως ίσους συνεταίρους και δεν αποδέχτηκαν την εδώ παρουσία της Τουρκίας
και τις εγγυήσεις της». Είπε ακόμη ότι «ενώ η ε/κ πλευρά λέει "όχι"
σε όλα τα σχέδια λύσης των Ηνωμένων Εθνών εδώ και μισό αιώνα, συμπεριλαμβανομένου
και του Μοντ Πελεράν, η διεθνής κοινότητα δεν κατηγόρησε με κανένα τρόπο την πλευρά
που είπε "όχι" και ήθελε να συνεχίσει τον δρόμο της, συμπεριλαμβανομένου
και του Μοντ Πελεράν με την αντίληψη ότι "κατηγορούμενη είναι η τ/κ πλευρά
και η Τουρκία….. Οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να συνεχιστούν με αυτό τον τρόπο.
Κι εμείς ρωτούμε μέχρι ποιο σημείο θα ανεχόμαστε αυτά, μέχρι ποιο σημείο θα συνεχίσουμε
έτσι. Αν μέχρι το 2016 δεν υπάρξει λύση πρέπει να συνεχίσουμε ως "ΤΔΒΚ"'.
Ας μην επιστρέψουμε σήμερα πάλι στο τραπέζι και να έρθουμε μετά από μια βδομάδα
ή δέκα μέρες και να συζητήσουμε τα ίδια πράγματα… οι Ε/κ κατά την
άποψή μου σήμερα δεν θα πουν ναι στο παραμικρό δικαίωμα των Τ/κ και της Τουρκίας». Στην συνέχεια υποστήριξε ότι «κατά τη διάρκεια της διαδικασίας
και η διεθνής κοινότητα έκανε πολύ μεγάλα λάθη και δεν συμπεριφέρθηκε δίκαια. Έκανε
πάντοτε ανοίγματα στην πλευρά που δεν έδωσε τα ίσα δικαιώματα των Τ/κ στο νησί.
Τώρα θα γίνει πάλι το ίδιο. Και πάλι δεν υπάρχει καμιά κατηγορία εναντίον της πλευράς
που είπε "όχι" στο τραπέζι. Δηλαδή η ε/κ πλευρά, η Ελλάδα έχει ανατρέψει
τη διαδικασία και δεν λέει κανείς τίποτα…. Πιστεύουμε ότι πλέον στο τέλος του
2016 αυτές οι συνομιλίες δεν έχουν κανένα νόημα. Εάν θα περάσουν αυτές οι συνομιλίες
με καθυστερήσεις γιατί να καθόμαστε στο τραπέζι και να χάνουμε την ενέργεια και
το χρόνο μας; Η ε/κ πλευρά θα ροκανίσει το χρόνο με αυτή την τακτική για χρόνια.
Για χρόνια δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα».
Ο δε αντιπρόεδρος της τουρκικής
κυβέρνησης, Τουγρούλ Τουρκές, δήλωσε ότι «οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι
αν η ε/κ πλευρά συνεχίσει αυτή τη στάση φαίνεται ότι θα συμφωνήσουμε ότι δεν συμφωνούμε».
Τα ίδια επανέλαβε και ο Μουσταφά Ακιντζί σε σχετικές δηλώσεις του.
Είναι ολοφάνερο λοιπόν ποιος
και γιατί οδήγησε τις συνομιλίες σε αποτυχία. Κι επίσης ποιο ρόλο έπαιξαν στην παραμόρφωση
της όλης αλήθειας η TVXS και ο γνωστός μας κυπριακός «Πολίτης» (κι εξακολουθεί να
παίζει).
Είναι επίσης ολοφάνερο ότι όλοι
οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί παράγοντες με μια ανάσα και φωνή προσπαθούν
να επιβάλλουν την τ/κ μειοψηφία και του πληθυσμού ως πολιτικά ίση κοινότητα, δηλαδή
να μην προστατεύεται από όλο το περί μειονοτήτων δίκαιο, αλλά να αναγνωριστεί ως
συνεταίρος της πλειοψηφίας. Ακριβώς δηλαδή όπως έχει η Τουρκία αναγνωρίσει και συμπεριφέρεται
απέναντι στους Κούρδους και τις άλλες εθνικές μειονότητες. Η ίδια η Τουρκία δεν
είναι, γι αυτό τον λόγο, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία;
Όλος ο κυπριακός τύπος και το
Εθνικό Συμβούλιο απέκρουσαν τις κατηγορίες για ευθύνη της Ελλάδας και του υπ. Εξωτερικών
κ. Ν. Κοτζιά ως υπεύθυνων για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Ενώ στο Εθνικό
Συμβούλιο που συνήλθε προχτές (24/11) η πλειοψηφία εξέφρασε τον σκεπτικισμό
της για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας και του Ερντογάν για το ποιος είναι
ο τελικός στόχος τους [έλεος πια! ακόμα δεν το έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να το
καταλάβουν;] ή κάποιοι πρότειναν «να εμπλακούν στη
διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού όλες οι μεγάλες δυνάμεις και δη τα μόνιμα μέλη
του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών», ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, κ.
Άντρος Κυπριανού είπε ότι «πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια επανέναρξης των διαπραγματεύσεων
από το σημείο που είχαν σταματήσει, δίχως όρους και δίχως τις οποιεσδήποτε προϋποθέσεις».[5]
Με άρθρο της στην «Χαραυγή»
(25/11) η κ. Μαρία Φράγκου, απηχώντας τις βαθύτερες σκέψεις του ΑΚΕΛ, τον πυρήνα
της «αγωνιστικής», «αντικατοχικής» γραμμής του, που έτσι κι αλλιώς ακολουθεί πιστά
τα «τελευταία» 85 περίπου χρόνια, γράφει
«Από την ώρα που σταμάτησαν
οι συνομιλίες στο Κυπριακό, η σκέψη και το μυαλό όλων μας πρέπει να είναι στην επανέναρξή
τους. Στη δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν επανάληψη της διαπραγμάτευσης από
το σημείο που έχει μείνει.
Η κατάρρευση, το ναυάγιο, το πισωγύρισμα, όπως
θέλει ας το πει κι ας το ονομάσει κανείς, δεν είναι το τέλος του δρόμου. Ας μη βιάζονται
ορισμένοι να βάλουν σε «φέρετρο» τη διαπραγματευτική διαδικασία. Κι ας μην αρχίζουν
τον αγώνα δικαίωσης και αυτοδικαίωσης των πολιτικών τους. Των μεμψίμοιρων και άγονων
και στείρων πολιτικών, που τυχόν εφαρμογή τους μόνο πισωγύρισμα θα φέρει.
Ούτε είναι τώρα η ώρα της επίρριψης ευθυνών. Η
ώρα να στέλνουν κάποιοι στο πυρ το εξώτερον τις συνομιλίες, τον Ακιντζί και γενικά
τη διαπραγματευτική διαδικασία. Σίγουρα το ναυάγιο του Μοντ Πελεράν 2 δεν σημειώθηκε
από το πουθενά. Σημασία δεν έχει, όμως, να λέμε και να αναμασάμε πως φταίει ο τάδε
ή ο δείνα, γιατί έτσι πιστεύουν κάποιοι πως δικαιώνονται. Ούτε και να επικαλούνται
κάποιοι την Ελλάδα για να έχουν άλλοθι. Και να κρύβουν έτσι τις δικές τους άγονες
θέσεις πίσω από την Αθήνα.
Η θέση ότι η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται
είναι διαχρονική. Αυτό ας μην το ξεχνάμε ποτέ. Κι αν αύριο εξελιχθούν διαφορετικά
τα πράγματα, τι θα λένε όλοι τούτοι οι μεμψίμοιροι; Αν για τους Ε/κ η Ελλάδα είναι
εθνικό κέντρο, η Άγκυρα τότε γιατί να μην είναι»[6]
Πεντακάθαρο το ΑΚΕΛ. Καμία ευθύνη
σε Τουρκία, Ακιτζί κλπ. Μην τους στέλνουμε στο πυρ το εξώτερον. Και μην ξεχνάμε
πώς η Κύπρος αποφασίζει και η Αθήνα ακολουθεί. Αν για τους Ε/κ η Ελλάδα είναι το
εθνικό κέντρο τότε και για τους τ/κ είναι η Άγκυρα. Δεν έχουν λοιπόν δίκιο όσοι
– ιδίως τ/κ – φοβούνται πώς «… όσο αργεί να λυθεί
το Κυπριακό δεν σπρώχνονται οι Τ/κ όλο και περισσότερο στην αγκαλιά της Τουρκίας;
Το λένε οι ίδιοι οι Τ/κ που ξεχύνονται στους δρόμους απαιτώντας να ορίζουν οι ίδιοι
τις τύχες τους. Οι Τ/κ συμπατριώτες μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον
σφικτό εναγκαλισμό της Τουρκίας… Ας μην κάνουμε πως δεν τους ακούμε. Ας μην κλείνουμε
τα αυτιά μας. Η ώρα της λύσης επείγει».
Η κ. Μ. Φράγκου, το ΑΚΕΛ, αλλά
και άλλοι παλιοί αγωνιστές για την Απελευθέρωση της Κύπρου, για την «Αυτοδιάθεση-Ένωση»,
όπως π.χ. ο Τακης Χ’’ δημητρίου[7],
βουλιαγμένη στην πάγια γραμμή τους ότι το Κυπριακό δεν ξεκίνησε ως
εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας – τελευταίο ελληνικό τμήμα που δεν του επέτρεψε η Τουρκία
– να ξεσηκωθεί κι αυτό το 1821 – αλλά ως «σύγκρουση» των αστικών τάξεων Ελλάδας
–Τουρκίας που για τα συμφέροντα τους όξυναν και εκμεταλλεύτηκαν τον «εθνικισμό»
και σοβινισμό που είχε στο μεταξύ καλλιεργηθεί μεταξύ ε/κ και τ/κ. [8] Οι συμπατριώτες
σας κ. Φράγκου, συμβαίνει να είναι σήμερα με την μεριά των κατακτητών σας. Επίσης
συμβαίνει πώς δεν αντιστάθηκαν το 1974 στην Τουρκική εισβολή, ούτε αρνήθηκαν να
πάρουν τα σπίτια των ελλήνων συμπατριωτών τους κλπ κλπ. Τώρα, βεβαίως πάρα πολύ
τους ελκύει η προοπτική να γίνουν κι αυτοί πολίτες της ΕΕ, να διαθέτουν το διαβατήριο
της κλπ. Δηλαδή να μην εμπλακούν σε πιθανές προστριβές και αντιθέσεις της μητέρας-πατρίδας
και προστάτιδας Τουρκίας με την ΕΕ. Διότι προφανώς ακόμα δεν έμαθαν ότι η Frau
Merkel δήλωσε πώς δεν έχει «Σχέδιο Β' αν καταρρεύσει η συμφωνία για το Προσφυγικό»
και ότι ο νέος Σουλτάνος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιδρώντας στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου που καλεί στο προσωρινό πάγωμα των προενταξιακών διαπραγματεύσεων με
την Τουρκία, επανήλθε στις απειλές ότι θα τινάξει στον αέρα τη συμφωνία για το Προσφυγικό
λέγοντας ότι εάν η ΕΕ «το παρατραβήξει» θα ανοίξει τα σύνορα.
Δεν αποκλείεται λοιπόν, με τις γνωστές «πειρατικές» μεθόδους
– αυτές του μακρινού παρελθόντος της λεηλασίας, αρπαγής, κλπ κλπ – ο νέος Σουλτάνος
να εξασφαλίσει κάποιες υποχωρήσεις από τους Δυτικούς. Κάτι που θα σημάνει «κέρδος»
και για τους συμπατριώτες Τουρκοκύπριους, σε βάρος όμως, των συμπατριωτών τους Ελλήνων
της Κύπρου. Της συντριπτικής πλειοψηφίας δηλαδή των κατοίκων. Αν θυμάστε – κι αν
ακόμα σας λέει κάτι – ο Κάρολος Μάρξ είχε πει πώς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος
ένας λαός που καταπιέζει άλλους. Ο τουρκικός πληθυσμός μέχρι τώρα έχει καταπιέσει
και εξαφανίσει πολλούς λαούς: Έλληνες, Αρμένιους, Κούρδους κλπ. Και βεβαιότατα Έλληνες-Κύπριους.
Το είχατε κάνει και με τους Έλληνες-Κρητικούς. Αυτοί κατόρθωσαν και λευτερώθηκαν
από τους Τούρκους. Οι Κύπριοι όχι ακόμα.
Αυτή πολιτική – η τάχα μου διεθνιστική
– που ακολούθησε το Κ.Κ.Κ. και μετέπειτα ΑΚΕΛ δεν οδήγησε πουθενά. Είναι πολύ κακό
να μπερδεύεται η «συνδικαλιστική» συνύπαρξη και συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων με
τον υπερκαθορισμό του εθνικού αισθήματος. Αυτό το λάθος το έκαναν πολλές φορές και
οι Μαρξ-Ένγκελς και ο Λένιν. Όχι πάντοτε. Στις κρίσιμες στιγμές το καταλάβαιναν
και απέφευγαν την παγίδα. Αυτό το λάθος δεν το έχει ξεπεράσει το ΚΚΕ – αν αφαιρέσουμε
την περίοδο της Κατοχής – ακόμα ολοκληρωτικά. Όπως και πολλοί άλλοι: από «διεθνιστές»
ταξικούς μέχρι βέβαια τους σημερινούς μεταμοντέρνους εθνομηδενιστές ευρωκομουνιστές,
φανατικούς των «δικαιωμάτων» [αλλά όχι των κοινών υποχρεώσεων, που επιτρέπουν και
ορίζουν τελικά τα δικαιώματα], αναρχο-αυτόνομων κλπ. Η πλειοψηφία δηλαδή των Συριζέων.
Αυτή η πολιτική ουσιαστικά τροφοδότησε
και τροφοδοτεί ακόμα την πολιτική των υποχωρήσεων: στο όνομα πάντοτε των συμφερόντων
όλων των κατοίκων της «κοινής πατρίδας». Για αυτό, την «παγίδα» της «κοινής πατρίδας»
γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Εδώ να τονίσουμε ότι το σχέδιο Ανάν – και οι
συμφωνίες που οδήγησαν σε αυτό – είναι αποτέλεσμα των υποχωρήσεων για χάρη της
«κοινής» πατρίδας. Ούτε οι Έλληνες το 1821, ούτε οι Τούρκοι το 1922, πήραν υπόψη
τους την «κοινή πατρίδα». Ούτε η κοινή πατρίδα εμπόδισε ποτέ τους εμφύλιους πολέμους,
ακριβώς για την τύχη της «κοινής» πατρίδας.
Υπάρχει και η άλλη γραμμή: αυτή
των υποχωρήσεων. Στο όνομα – ακριβώς τίνος – δεν είναι ποτέ καθαρό. Μάλλον στο όνομα
του αστικού και μικροαστικού «κέρδους». Το χρήμα δεν έχει χρώμα ούτε εθνική ταυτότητα.
Το χρήμα είναι υπερ-εθνικό. Άρα η λύση πρέπει πάντοτε αυτό να υπηρετεί. Τα υπόλοιπα
δεν έχουν αξία, σημασία, δεν είναι άξια λόγου. Παρόλο βέβαια που για το «χρήμα»,
τα οικονομικά συμφέροντα, τις πρώτες ύλες, το πετρέλαιο κλπ, έχουν γίνει οι μεγαλύτεροι
και φονικότεροι πόλεμοι. Όχι μόνο ο Α’ και Β’ Παγκόσμιοι. αλλά χιλιάδες άλλοι μικρότεροι,
αποικιοκρατικοί, επεμβάσεις για την «διάσωση» της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού,
κλπ. Έχουν γίνει βέβαια και πόλεμοι για την Ελευθερία: την Εθνική και την κοινωνική.
Σε αντίθεση με την κ. Μ. Φράγκου,
τον Τάκη Χατζηδημητρίου κ.ά. ο Κ. Βενιζέλος έγραψε στον «Φιλελεύθερο» (22/11): Για
πρώτη φορά η Ελλάδα έχει μια συνολική, ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη
θέση στα θέματα της Ασφάλειας που αφορούν στο Κυπριακό. Για πρώτη φορά αναλαμβάνει
πρωτοβουλίες και αναπτύσσει δράσεις με βασικό άξονα την κατάργηση των εγγυήσεων
και την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων. Η πρωτοβουλία αυτή
ανήκει στον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, που με τη βοήθεια των συνεργατών του
και ειδικών διαμόρφωσε την επίσημη πολιτική της Ελλάδος. Αυτή τη θέση που εξέφρασε
την περασμένη Τετάρτη, μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο Πρωθυπουργός
Αλέξης Τσίπρας» [«Τους χαλά το πάρτι η Ελλάδα»]. Αυτό γράφει χάλασε «το
κλίμα»: «Ποιο κλίμα; Της προσπάθειας κάποιων να αφήσουν την Τουρκία στην Κύπρο
εσαεί με το περιτύλιγμα των μακρών μεταβατικών περιόδων. Με τα πέντε συν πέντε χρόνια
για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, με τη διατήρηση μέσω διάφορων φόρμουλων
της Άγκυρας στο νησί. Και όταν αναφερόμαστε στην Τουρκία εννοούμε σήμερα το καθεστώς
Ερντογάν. Όμως, η παρουσία ή μη της Τουρκίας στο νησί δεν συνδέεται με το ποια κυβέρνηση
βρίσκεται στην εξουσία στη χώρα αυτή, αλλά με την αρχή ότι δεν αποδεχόμαστε εγγυήσεις
και κατοχικά στρατεύματα στο νησί μετά από μια συμφωνία. Είναι προφανές πως για
να ενοχλεί η θέση της Ελλάδος, κάποιοι θεωρούν πως δεν θα πρέπει να καταργηθούν
οι εγγυήσεις και δεν θα πρέπει να αποχωρήσει πλήρως ο στρατός κατοχής.
Η Ελλάδα έχει προσφέρει με τη θέση της στο θέμα της Ασφάλειας
ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στη Λευκωσία. Ένα ισχυρό διπλωματικό χαρτί και
όχι ένα… πονοκέφαλο. Δεν χαλά καμία διαδικασία και καμία συμφωνία με τη στάση της,
τη διευκολύνει και φροντίζει να διασφαλιστούν όσα ισχύουν σε κανονικά κράτη».
Στο ίδιο πνεύμα και ο Άριστος Μιχαηλίδης: «Ακόμα και τον Αναστασιάδη
τον έβγαλαν απορριπτικό» (Φιλελεύθερος 24/11). Ποιοι; «Κι ακόμα εμφανίζονται
«δικοί μας» που ψάχνουν τις αιτίες του αδιεξόδου στο «απορριπτικό μέτωπο», που φωνασκεί,
ή στο ελλαδικό Υπουργείο Εξωτερικών, που λέει το αυτονόητο για κατάργηση των εγγυήσεων
και βάζει όρους για να συμμετέχει σε διεθνή διάσκεψη ή στον Αναστασιάδη που ζήτησε
διάλειμμα μιας βδομάδας κι έχασε ο Ακιντζί τη δυναμική του μέχρι να επιστρέψει στο
δεύτερο Μοντ Πελεράν».
Στην ίδια εφημερίδα, αλλά την 25η Νοεμβρίου, ο Γ. Σέρτης απευθύνεται
«Προς Καλοθελητάς»: «Απίστευτα…ευρηματικοί οι μπαλονάδες προκειμένου
να μην εξέλθουν από τον φανταστικό κόσμο των ψευδαισθήσεών τους. Σχεδόν τους …παρακαλούσαμε:
- Κρατάτε και μιαν πισινή, καλού-κακού!
Πόσες φορές να δούμε το ίδιο έργο;
εξοργίζονταν:
- Μην αποδομείτε τον Ακιντζί,
επειδή δεν θέλετε λύση κ.λπ. κ.λπ……………………………………………….. Ιδού τι μηχανεύτηκαν οι μπαλονάδες
για να δικαιολογήσουν τον Ακιντζί και τον Εκπρόσωπό του, που …έβγαλαν και γλώσσα:
- Δεν είναι ότι δεν ήθελε ο Ακιντζί
να εμφανίσει τον χάρτη με τις περιοχές επιστροφής των προσφύγων κ.λπ., αλλά άλλο
να το αποφασίσει αυτό ο Ερντογάν σε μια ευρύτερη σύσκεψη, ώστε να μην μπορεί κανείς
να αντιδράσει μεταξύ των Τουρκοκυπρίων».
Κι ο κ. Γιώργος Καλλινίκος τα
λέει όλα με το τίτλο του άρθρου του «Κορυφαία πρόκληση: Φταίει ο Κοτζιάς και
όχι η Τουρκία! Έλεος πια!» (Φιλελεύθερος 24/11). Στην «Σημερινή» ο πάντα μαχητικός
Λ. Μαύρος έχει στόχο του τον «φοβισμένο» Ν. Αναστασιάδη. Ενώ στο «Τόλμη επιτέλους…»
(24/11) γράφει:
«ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΛΜΗ έντιμης ευθύτητας, ειλικρινούς λογοδοσίας
προς τον λαό και γενναίας προσωπικής ανάληψης ευθυνών, μετά ΚΑΙ το «ναυάγιο» των
Αναστασιάδη - Ακιντζί στο Μον Πελεράν, θα έπρεπε, επιτέλους, να ήταν:
(α) Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ότι απέτυχε παταγωδώς,
ξανά κι εκκωφαντικά, το σύνολο της πολιτικής των διαχρονικών (από το 1977 έως το
2016) ψευδαισθήσεων περί «διακοινοτικών» συνομιλιών προς… εξεύρεση «αμοιβαίως αποδεκτής
λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας».
(β) ΕΙΤΕ Η ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ απολάκτισης,
αποκήρυξης κι εγκατάλειψης, συνολικά, αυτής της διαχρονικά αποτυχημένης πολιτικής,
προς άμεση προσωπική ανάληψη της πρωτοβουλίας και της ευθύνης σχεδιασμού εθνικής
στρατηγικής Απελευθέρωσης,
(γ) ΕΙΤΕ Η ΥΠΟΒΟΛΗ παραίτησης από
το προεδρικό αξίωμα και η οριστική πολιτική αποστράτευση σε ανέκκλητη προσωπική
συνταξιοδότηση, με τελευταία προς όλους τους άλλους πολιτικούς και τα κόμματα υπόδειξη
και υποθήκη: «Βρείτε επιτέλους κι επειγόντως μιαν άλλη πολιτική και βρείτε άλλον
να την επιχειρήσει».
ΑΥΤΟ ΔΗΛΑΔΗ που έπρεπε να προλάβει
να κάνει από το 1977 προτού πεθάνει ο Μακάριος. Το ίδιο, αργότερα, ο Σπύρος Κυπριανού,
ο Γιώργος Βασιλείου, ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Χριστόφιας
και, τώρα, ο Νίκος Αναστασιάδης.
…………….. αποδεδειγμένα ατελέσφορη, αναποτελεσματική, αποτυχημένη, χρεοκοπημένη
επί μισό σχεδόν αιώνα πολιτική των «διακοινοτικών» συνομιλιών.
Πολιτική η οποία επέτρεψε στην Τουρκία - Κατακτητή να εμπεδώνει,
ανενόχλητη και ατιμώρητη, όλα τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε και διαπράττει στην
Κύπρο από το 1974 έως σήμερα, να εμπεδώνει και να τσιμεντώνει τη διχοτόμηση, το
κατοχικό της Ψευδοκράτος, την εθνοκάθαρση και τον Εποικισμό και να διεκδικεί, υπό
την αιγίδα μάλιστα του ΟΗΕ, όχι μόνο τη νομιμοποίησή τους, αλλά - και με ελληνική
υπογραφή - την επέκταση τής συγκυριαρχίας της, μέσω των Τουρκοκυπρίων, σε ολόκληρη
την κρατική υπόσταση της Κύπρου. Ως αναγκαίο στάδιο, της απαρασάλευτης στρατηγικής
όλων ανεξαιρέτως των τουρκικών κυβερνήσεων από το 1956 έως σήμερα για «Επανάκτηση
της Κύπρου» από την Τουρκία…»
Επί τέλους ένας κύπριος δημοσιογράφος
– δεν υποστηρίζω ότι είναι ο μόνος που το σκέπτεται αυτό – βάζει τα πράγματα, δηλαδή
την λύση του Κυπριακού, στην σωστή του βάση: τέρμα με το κυνήγι της Διζωνικής Δικοινοτικής.
Και γι αυτό, και πολύ σωστά και με θάρρος, γράφει για την ευθύνη όλων των πολιτικών
της Κύπρου: από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, χωρίς να χαρίζεται και στον Τάσσο
Παπαδόπουλο. Ούτε συνεννοημένοι να είμαστε. Ακριβώς τα ίδια που γράφαμε προχθές
εδώ στον Οίστρο: «Σαφέστατος ο Νίκος Αναστασιάδης»
Είναι γνωστό σε όσους παρακολουθούν την
αρθρογραφία μας για το Κυπριακό, ότι και στην κυβέρνηση έχω ασκήσει δριμύτατη
κριτική και στον Ν. Κοτζιά για τα όσα έχει υποστηρίξει για το ζήτημα. Είναι
άλλωστε μια κόντρα που κρατάει χρόνια: από το 1974, όταν συγκρουστήκαμε θεωρητικά
και ιδεολογικο-πολιτικά στο μακρινό μας Μόναχο. Αλλά η επιμονή του για αποχώρηση
των τουρκικών δυνάμεων κατοχής από την Κύπρο, σύμφωνη άλλωστε με πρώτα ψηφίσματα
του ΓΣ. του ΟΗΕ – μέχρι που ο Μακάριος συνυπέγραψε με τον Ντενκτάς τη συμφωνία για
λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας – είναι ολόσωστη. Αυτός πρέπει να είναι
όρος, προϋπόθεση για επανάληψη συνομιλιών με τον εισβολέα / κατακτητή. Τα άλλα στα
οποία επιμένει το ΑΚΕΛ, Κυπριακή Κυβέρνηση και τα κόμματα τους είναι αδιέξοδα. Μόνη
διέξοδος θα είναι η οριστική απώλεια του ελέγχου στη ζωή του Νησιού, της συντριπτικής
πλειοψηφίας του που είναι ελληνική.
[1] Βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης
(ΚΣΣΕ), ρώτησαν τον ΥΠΕΞ της Κυπριακής Κυβέρνησης για την τύχη των συνομιλιών και
αυτός απάντησε ότι «δεν έχουν καταρρεύσει». Ανέφερε επίσης «ότι η Τουρκία προς το
παρόν επιμένει στη συνέχιση των εγγυήσεων, η Ελλάδα δήλωσε ότι αποσύρεται ενώ η
Βρετανία δήλωσε πως θα ανταποκριθεί μόνον στα αιτήματα των δύο πλευρών και έπειτα
θα εξετάσουν τερματισμό της συμμετοχής τους ως εγγυήτρια δύναμη στο μέλλον.»
[2] Έχει κατηγορηθεί, χωρίς αυτό να διαψευσθεί, ότι το βιβλίο
του «ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ»,Νέα Σύνορα, 1988, σσ. 287, είναι πιστή αντιγραφή
του βιβλίου του Καταλανού συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν «ΦΟΝΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, Μέδουσα 1987». Βεβαίως δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος
λογοκλόπος στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Είναι όμως μια πτυχή της ηθικής υπόστασης
του ατόμου.
[3] Η πηγή της ενημέρωσης της εφημερίδα της Κύπρου, γνωστής για την
φανατική υποστήριξη της στο σχέδιο Ανάν, την ελληνοτουρκική φιλία και την καθημερινή
αναδημοσίευση άρθρων από το τουρκοκυπριακό τύπο. Π.χ. «Στο παρασκήνιο του Μοντ Πελεράν
αναφέρεται πρωτοσέλιδα η Χαβαντίς» [ΠΟΛΙΤΗΣ 25/11/16]
[4] Είναι η συμφωνία Αναστασιάδη- Ερόγλου
της 11ης Φεβρουαρίου
2014, γνωστή και ως «Διακήρυξη των 7 σημείων». βλ. Λ. Ριζά «ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ»
[5] ΧΑΡΑΥΓΗ 25/11/16 σελ. 7.
[6] Μ. Φράγκου «Επείγει η ώρα της λύσης»
[7] Τον θυμάμαι ψηλό, ωραίο και γενναιόφρονα
Κύπριο αγωνιστή να μιλάει στα αμφιθέατρα και τις συγκεντρώσεις γεμάτος παλμό για
την «Αυτοδιάθεση-Ένωση», για χρόνια βουλευτής της ΕΔΕΚ, θεωρούμενος ο Νο 2 μετά
τον γιατρό Βάσω Λυσσαρίδη, και αδυνατώ να καταλάβω πως μετεξελίχθηκε σε φανατικό
Ανανικό το 2004 και πως έγραψε «Επτά παραπατήματα στο Κυπριακό» (ΑΠΕ-ΜΠΕ
23/11), όπου έγραφε πώς «Η ακραία θέση για τις εγγυήσεις έφερε σκλήρυνση
της τούρκικης θέσης για το εδαφικό, που είναι η σοβαρότερη πλευρά για την επίλυση
του προβλήματος….. Η εμπλοκή της Ελλάδας, με το δραματικό τρόπο που έγινε, έπληττε
τον κεντρικό στόχο, που δεν είναι άλλος από τη διασφάλιση λύσης για μια ανεξάρτητη
Κυπριακή Δημοκρατία.
5. Η εμφάνιση της ελληνοκυπριακής πλευράς ως οντότητας
που κηδεμονεύεται από την Ελλάδα ενισχύει την τουρκική πολιτική ως κηδεμόνα
της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας.
6. Η καλύτερη στήριξη που η Ελληνική Κυβέρνηση
μπορεί να προσφέρει στην Κύπρο είναι να δηλώσει ότι αποσύρεται ως εγγυήτρια δύναμη
και να δηλώσει ότι είναι έτοιμη να δεχθεί τις αποφάσεις που θα ληφθούν από τις δύο
κοινότητες. Πρωταρχική της θέση πρέπει να είναι η υποστήριξη των θέσεων της κυπριακής
ηγεσίας.».
Η Ελλάδα έχει χρέος να φροντίζει – όπως κάθε μάνα – την κόρη Κύπρο.
Γιατί το «Κυπριακό» και η εξέλιξη του αφορά και την ίδια την μητέρα-Ελλάδα. Αν αποσυρθεί
και η Τουρκία καταπιεί και την υπόλοιπη Κύπρο τότε εκτός από τα κύματα ελληνοκυπρίων
προσφύγων που θα φτάσουν εδώ, θα ανοίξει η όρεξη και για τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου,
την Θράκη κλπ κλπ. Κανονικά λοιπόν πρωταρχική θέση της Ελλάδας είναι να υπερασπιστεί
την Κύπρο, ακόμα και αν η πλειοψηφία αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Που δεν το πιστεύω
και γι αυτό το 2004, παρά τις συμβουλές του Τ.Χ. ψήφισε το 76% κατά του σχεδίου
Ανάν.
[8] Κάτι τέτοιες απλουστεύσεις ξεφουρνίζει ακόμα και το ΚΚΕ (Απόφαση
του για το Κυπριακό, Οκτώβρης 16), παρόλη την στροφή του στο ζήτημα της ΔΔΟ – κάτι
που δεν είχε κάνει το 2004 παρόλο που τάχθηκε τότε ενάντια στο σχέδιο Ανάν
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr