Όπως διαπιστώσαμε ο υπ. Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς παρέμεινε στην θέση του. Ασφαλώς γιατί ο πρωθυπουργός τον θεώρησε επιτυχημένο.
Βεβαίως ο υπ. Εξωτερικών δεν χαράσσει και ασκεί εξωτερική πολιτική μόνος του. Υπάρχει πρωθυπουργός, συναρμόδια υπουργεία – Άμυνας, Οικονομικών, Βιομηχανίας - το υπουργικό συμβούλιο και φυσικά αρμόδιοι ανώτατοι κρατικοί και κυβερνητικοί λειτουργοί. Ο κ. Ν. Κοτζιάς πολύ συχνά συνηθίζει να υπερηφανεύεται γιατί αυτός πρώτος χάραξε τις σωστές γραμμές, διατύπωσε πρωτότυπες ιδέες για την επίλυση εθνικών μας προβλημάτων, τότε που υπήρξε σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου στο ίδιο υπουργείο. Ως «θεωρητικός» του ΚΚΕ είχε από τότε «συλλάβει» μερικές προτάσεις, που, αργότερα του δόθηκε η ευκαιρία να τις υποστηρίξει και πρακτικά.
Μια από αυτές είναι και πρόταση να σταματήσει το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων στην Κύπρο – που ανήκει στις παλιές και κακές εποχές του αποικιοκρατικού ιμπεριαλισμού. Μόνο που κάθε ημέρα ανακαλύπτει κι αυτός και ο πρωθυπουργός του κ. Αλ. Τσίπρας, ότι η Τουρκία – εν προκειμένω ο Ερντογάν – και η φωνή και άνθρωπος της στην Κύπρο, ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας – δηλαδή του ψευδοκράτους της υπό κατοχή Βόρειας Κύπρου – κ. Ακιντζί μένουν σταθερά αμετακίνητη στην διατήρηση των εγγυητριών δυνάμεων. Άλλωστε ως τέτοια δύναμη, εγγυήτρια, όπως πρόβλεπαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και το Σύνταγμα της Κύπρου, μόνο η Τουρκία έδρασε. Μόλις θεώρησε ότι κινδυνεύουν οι Τουρκοκύπριοι, εισέβαλλε δυο φορές στρατιωτικά στο νησί, και από τότε δεν το κούνησε. Μπορεί τα αρχικά ψηφίσματα του ΟΗΕ να της ζητούσανε να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής, αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα. Μέχρι που η πάντοτε υποχωρητική κυπριακή ηγεσία συμφώνησε και αποδέχτηκε τα τετελεσμένα: ο Μακάριος υπέγραψε μαζί με τον Ντενκτάς ως λύση την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Λύση για την οποία συμφώνησε και το «αγωνιστικό» ΑΚΕΛ. Που τώρα έχει εκνευριστεί σφόδρα με την υπαναχώρηση του ΚΚΕ, που πια δεν δέχεται αυτή την λύση*.
Τώρα πια μέχρι και γερμανικοί κύκλοι – η συμπάθεια και ο ρόλος της Γερμανίας για την Τουρκία είναι γνωστά - έχουν αρχίσει να ανησυχούν για τα πραγματικά σχέδια του Ερντογάν. «Πίσω από μία ενωμένη Κύπρο μπορεί να «κρύβεται» ο Ερντογάν» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η γερμανική «Handelsblatt». Ο Γ.Γ του ΟΗΕ κ.Μπαν Κι Μουν, παρών στις συνομιλίες που άρχισαν πρόεδρος της Κύπρου κ. Ν. Αναστασιάδης (γνωστός φανατικός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν) και ο επικεφαλής των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί, επαίνεσε τις δύο πλευρές για την προσπάθεια τους να καταλήξουν σε συμφωνία. Σύμφωνα με τη Handelsblatt, μία συμφωνία θα μπορούσε να αλλάξει όχι μόνο το νησί, αλλά να ανοίξει και προοπτικές για την επίλυση της διαμάχης της Μέσης Ανατολής - ωστόσο ο Ερντογάν φαίνεται πως έχει άλλα σχέδια. Και αυτά τα φοβάται τώρα μέχρι και η Γερμανία και οι επιχειρηματικοί κύκλοι που εκφράζει η εφημερίδα. «Οι Τουρκοκύπριοι ζητούν να παραμείνει η Τουρκία στο μέλλον εγγυήτρια δύναμη, κάτι το οποίο απορρίπτουν οι Ελληνοκύπριοι. Στο θέμα αυτό θα έχει λόγο και ο Ερντογάν. Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, το κλειδί για την επίλυση του Κυπριακού βρίσκεται στην Άγκυρα.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Κύπριου προέδρου την Παρασκευή, ότι κατά τις διαπραγματεύσεις με τον Μουσταφά Ακιντσί «επετεύχθη σημαντική πρόοδος σε πολλά θέματα», αλλά για μια συμφωνία απαιτείται και «η αποφασιστική συμβολή της Άγκυρας».
Καταλήγοντας, η εφημερίδα τονίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί τις προσπάθειες για επανένωση με μεγάλη προσοχή, όπως και οι ΗΠΑ, διότι το νησί θεωρείται ως το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» στο κατώφλι της συνταρασσόμενης από κρίσεις Μέσης Ανατολής» (βλ. ΕΦΣΥΝ 7/11/16).
Από άλλους ευρωπαίους πολιτικούς ακούγονται τώρα και πιο βαριές κατηγορίες για τον Ερντογάν. Ο ΥΠΕΞ του Λουξεμβούργου έφτασε στο σημείο από το γερμανικό ραδιόφωνο να καταγγείλει τον Ερντογάν ότι χρησιμοποιεί μεθόδους από τους Ναζί κι ότι «Είναι πολύ, πολύ κακές οι εξελίξεις στην Τουρκία μετά τον Ιούλιο και εμείς ως Ευρωπαϊκή Ένωση απλώς δεν μπορούν να τις αποδεχθούμε». Μπορεί η επίσημη γερμανική πλευρά να μην ενθουσιάζεται με την προοπτική κυρώσεων, αλλά έτσι κι αλλιώς το γαϊτανάκι έχει ξεκινήσει.
Προς το παρόν ο αεικίνητος, ευχάριστος προς τους επισκέπτες του υπουργούς εξωτερικών Γαλλίας, Πολωνίας και τελευταία Ρωσίας αρκείται να παρουσιάζει την Ελλάδα ως χώρα σταθερότητας – δηλαδή πλήρως υποταγμένη στο ΝΑΤΟ και τα σχέδια των δυτικών συμμάχων – χωρίς να έχει αποσπάσει έστω μια καθαρή δήλωση υποστήριξης της Κύπρου.
Ο Υπεξ της Γαλλίας κ. M. Ayrault σε σχετική ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου «όσον αφορά στο Κυπριακό για το καθεστώς των εγγυήσεων και το θέμα της ασφάλειας. Θα ήθελα τη θέση της γαλλικής πλευράς πάνω σε αυτό» πήρε την πολύ «διπλωματική» απάντηση που καθόλου δεν στεναχωρεί βεβαίως την Τουρκία:
«Θέλω να χαιρετίσω το εγχείρημα που έχει αναληφθεί και την τρέχουσα διαδικασία, η οποία αντανακλά έναν ειλικρινή διάλογο σε βάθος, μεταξύ των επικεφαλής των δυο κοινοτήτων, με στόχο την εξεύρεση λύσης. Είναι απαραίτητη η εξεύρεση αυτής της λύσης, γιατί το ζήτημα είναι μια ανοιχτή πληγή για την Κύπρο, από το 1974.
Ξέρετε ότι η Γαλλία ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και βεβαίως, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στηρίζει τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό προς όφελος μιας λύσης που θα πρέπει να στηρίζεται, κατά τη γνώμη μας, στις παραμέτρους που έχει θέσει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Διζωνική, δικοινοτική λύση, κάτι το οποίο θα συμβαδίζει πλήρως με το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Διαβάζετε έστω και μια λέξη καταδίκης της παράνομης κατοχής από τα τουρκικά στρατεύματα Β. Κύπρου ή για την εξίσου παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς; Όχι. Και γιατί άλλωστε αφού έχει γίνει αποδεκτό από την κυπριακή ηγεσία – τον ίδιο τον Μακάριο[1]; Ο Γάλλος ΥΠΕΞ πρόσθεσε «Η επανένωση της Κύπρου θα ήταν ένα εξαιρετικά ισχυρό μήνυμα επανόδου της ειρήνης και της ενότητας σε μια ταραγμένη περιοχή. Έχουμε όλοι την υποχρέωση να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να δείξουμε ότι μπορεί να βρεθεί λύση προκειμένου το σύνολο της Κύπρου να ενταχθεί, επιτέλους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (25/10/16).
Ξέρετε ότι η Γαλλία ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και βεβαίως, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στηρίζει τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό προς όφελος μιας λύσης που θα πρέπει να στηρίζεται, κατά τη γνώμη μας, στις παραμέτρους που έχει θέσει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Διζωνική, δικοινοτική λύση, κάτι το οποίο θα συμβαδίζει πλήρως με το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Διαβάζετε έστω και μια λέξη καταδίκης της παράνομης κατοχής από τα τουρκικά στρατεύματα Β. Κύπρου ή για την εξίσου παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς; Όχι. Και γιατί άλλωστε αφού έχει γίνει αποδεκτό από την κυπριακή ηγεσία – τον ίδιο τον Μακάριο[1]; Ο Γάλλος ΥΠΕΞ πρόσθεσε «Η επανένωση της Κύπρου θα ήταν ένα εξαιρετικά ισχυρό μήνυμα επανόδου της ειρήνης και της ενότητας σε μια ταραγμένη περιοχή. Έχουμε όλοι την υποχρέωση να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να δείξουμε ότι μπορεί να βρεθεί λύση προκειμένου το σύνολο της Κύπρου να ενταχθεί, επιτέλους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (25/10/16).
Ο Υπεξ της Ρωσίας κ. Σεργκέϊ Λαβρόφ επανέλαβε (2/11) ακριβώς τα ίδια:
«Συζητήσαμε βεβαίως την κατάσταση που διαμορφώνεται στο Κυπριακό. Εδώ επίσης, όπως και σε άλλες κρίσεις, πρέπει να υλοποιηθούν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., οι οποίες εμπεριέχουν το πλαίσιο της διευθέτησης που θα πρέπει να είναι σταθερή και αποδεκτή για τους Τουρκοκυπρίους και τους Ελληνοκυπρίους». Οποιαδήποτε λύση πρέπει να ικανοποιεί και τους Τουρκοκύπριους, δηλαδή την Τουρκία.
Μα και η δική μας σοσιαλ-δεξιά κυβέρνηση πάντα προσέχει να ικανοποιεί την Τουρκία. Και τώρα τον Ερντογάν: δεν αποφάσισε να μην χορηγήσει πολιτικό άσυλο στους οκτώ Τούρκους γιατί είναι εναντίον κάθε προσπάθειας πραξικοπήματος [2].
Περίτρομη κυβέρνηση μπροστά στον νέο-Οθωμανό Σουλτάνο, δεν θέλει να δει και να ακούσει τι γίνεται και τι λέγεται για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, για το τι επιδιώκει ο Ερντογάν. Ο δε δραστήριος Υπεξ της – παλιός συνεργάτης του ΓΑΠ – παρά τις γλύκες και τα τσαλίμια του, δεν έχει κατορθώσει να «κόψει» τον βήχα και τις ορέξεις ούτε των Αλβανών και Σκοπιανών γειτόνων μας. Μας έχουνε πάρει χαμπάρι – έχουνε καταλάβει όλοι με τη άξια και μαχητική κυβέρνηση έχουνε να κάνουνε και με ποιον υπουργό να αναμετρηθούνε.
[1] Άλλωστε η κ. Μ. Γιαννακάκη αγανάκτησε με το ΚΚΕ που έχει αλλάξει θέση για την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και άστραψε και βρόντηξε με άρθρο της στην ΕΦΣΥΝ «Ας είμαστε ξεκάθαροι για το Κυπριακό»: «Ας είμαστε ξεκάθαροι: η Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία είχε συμφωνηθεί ήδη από τον Φλεβάρη του 1977 στις Συμφωνίες Κορυφής Μακαρίου - Ντενκτάς και είχε επαναβεβαιωθεί από τις αντίστοιχες Κυπριανού - Ντενκτάς, Παπαδόπουλου - Ταλάτ, και όλες οι αποφάσεις έκτοτε, Διεθνών Οργανισμών και Δικαστηρίων, στηρίζονται σε αυτές» [27/10/16]. Υπήρξε Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ. Κατανοητή η αντίδραση της.
[2] Σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Ερντογάν (16/7) του δήλωσε «ότι η προσήλωση στις αξίες της δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας είναι ζήτημα αρχής για τον ελληνικό λαό».
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr