Καταναλωτής: Τρομοκράτης και θύμα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Η πρόσφατη ανακοίνωση προσθήκης δηλητηρίου σε συσκευασίες συγκεκριμένων προϊόντων πολυεθνικών εταιριών, με επανατοποθέτησή τους στα ράφια των σούπερ μάρκετ και ταυτόχρονη ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού για την αποφυγή αγοράς αυτών, είτε η συγκεκριμένη ενέργεια έγινε όντως, είτε όχι, αναδεικνύει το γεγονός ότι ο καταναλωτικός καπιταλισμός, που αποτελεί διαρκή τρομοκρατική επιχείρηση ενάντια στην ανθρωπότητα και τα άλλα έμβια όντα, καθίσταται ταυτόχρονα και θύμα της ίδιας του της τρομοκρατικής υπόστασης.

Η υπερσυγκέντρωση πληθυσμού στις μητροπόλεις του πλανήτη και η ολική μετατροπή των ανθρώπων από φυσικά σε καταναλωτικά όντα, τα οποία ζουν σε τεχνητά και ελεγχόμενα περιβάλλοντα απομυζώντας το οικοσύστημα, εκτρέφονται δε μαζικά από πολυεθνικές, έχοντας αυτοσκοπό την κυκλοφορία του χρήματος και την συνεχή ανάπτυξη του καπιταλιστικού καταναλωτισμού, είναι συνθήκες που καθιστούν την ανθρωπότητα ανασφαλή και ευάλωτη, συνθήκες τρομοκρατίας.

Κατά την τρέχουσα ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας, καταναλωτής σημαίνει τρομοκράτης της φυσικής του υπόστασης και θύμα του εαυτού του. Διότι τι άλλο από τρομοκρατική ενέργεια ενάντια στον άνθρωπο και στα άλλα φυσικά όντα μπορεί να είναι η καθημερινή, διαρκής και ολοένα αυξανόμενη κατανάλωση φυσικών πόρων, η μόλυνση, η ρύπανση και η αποψίλωση του οικοσυστήματος, που οδηγούν σε βίαιο αφανισμό του ανθρώπου και των άλλων ειδών ζωής. Τι άλλο εκτός από τρομοκρατική ενέργεια ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή του ανθρώπου να εναποθέσει σε πολυεθνικές την αποκλειστική ευθύνη διατροφής του, δηλαδή της ίδιας του της ύπαρξης. Τι άλλο εκτός από τρομοκρατική ενέργεια ενάντια στον άνθρωπο μπορεί να χαρακτηριστεί όλη αυτή η γιγάντιας κλίμακας παραγωγή και χρήση πλαστικού, η στοίχιση σε ράφια ολοένα και περισσότερων ρυπογόνων και μολυσματικών συσκευασιών, που εμπεριέχουν απορρίμματα και δηλητήρια, εγκεκριμένα όμως από τον ίδιον τον καταναλωτικό καπιταλισμό και θεωρημένα ως τρόφιμα επειδή δεν σκοτώνουν αυτοστιγμεί, αλλά σε βάθος χρόνου. Τι άλλο εκτός από τρομοκρατία μπορεί να χαρακτηριστεί η μετατροπή του ανθρώπου, εξαιτίας αυτού ακριβώς του καταναλωτικού τρόπου ζωής, σε αναλώσιμο γρανάζι του συστήματος, προγραμματισμένο να πεθάνει πριν την σύνταξη, αλλά και να απορριφθεί, να περιθωριοποιηθεί, να οδηγηθεί στην παραίτηση από τη ζωή και στην αυτοκτονία μέσα από μεταρρυθμίσεις ανταγωνιστικότητας μόλις καταστεί ασύμφορο.

Ο σύγχρονος καταναλωτής είναι ασυνείδητα τρομοκράτης. Της φυσικής του υπόστασης και των άλλων ειδών ζωής γύρω του. Είναι ένας ανυποψίαστος δολοφόνος και αυτόχειρας, που καταναλώνει καθημερινά τον εαυτό του, μαζί και το οικοσύστημα. Που έχει καταστήσει τόσο φθηνή, ανασφαλή και ευάλωτη την ίδια τη ζωή του, ώστε μπορεί ανά πάσα στιγμή ένας ανώνυμος και άγνωστος σ' αυτόν παράφρονας συνάνθρωπός του καταναλωτής, με μια σύριγγα και 10ml χλωρίνη να τον σκοτώσει, δηλητηριάζοντας απλά ένα τρόφιμο σε κάποιο ράφι σούπερ μάρκετ ή να τον τρομοκρατήσει ότι δήθεν το έπραξε, στο όνομα κιόλας μιας δήθεν αντίστασης του καταναλωτή ενάντια στον καταναλωτικό καπιταλισμό δηλαδή στον εαυτό του.

Ανάρτηση από: https://www.thepressproject.gr