ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΗΣ «ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ» & ΤΟΥ «ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ
H «AΝΤΙΓΟΝΗ», εκπροσωπεί – σε σχέση με τα αντίστοιχα ανδρικά πρότυπα – την αγαπητική δύναμη και την απλότητα της γυναικείας φύσης, προστατευτικής και αδιάλλακτης στην τήρηση του φυσικού, συμπαντικού και οντολογικού νόμου. Ούτε ο θάνατος αλλά ούτε και ο έρωτας μπορεί να την ανακόψει μπροστά στην τέλεση του καθήκοντός της: να αποδώσει τιμή και σεβασμό στο ταπεινωμένο και ανυπεράσπιστο νεκρό ανθρώπινο σώμα, προσδίνοντας έτσι μοναδική αξία, όχι απλά στο καλλιτεχνικής φύσεως επίτευγμα, αλλά στην ιδέα της ελευθερίας της βούλησης που δίνει νόημα και ένθεη ταυτότητα στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ» του Περικλή, επίσης, είναι το πιο σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο στην παγκόσμια πολιτική και πολιτισμική ιστορία, για το πώς διατυπώνεται με καθαρότητα ο λογικός ιστός και ορισμός, του τι ακριβώς σημαίνει Δημοκρατία.
Η υποβάθμιση αυτών των δύο έργων θα είναι μια ακόμα βαριά ήττα για την Ελλάδα. Γιατί μια ήττα είναι πάντα προδιαγεγραμμένη, από την έλλειψη πίστης. Πίστη, δεν είναι η τυφλή υπακοή σε μια ανεπεξέργαστη και εμμονική ιδέα, αλλά ο ορθολογικός σχεδιασμός και η εξ αυτού βεβαιότητα, πως ο σκοπός που καλούμαστε να υπερασπιστούμε είναι λογικός, ηθικός και εφικτός, και μπορεί να πραγματοποιηθεί με ενθουσιασμό και επιτυχία. Οι πηγές αυτού του είδους της πίστης, η οποία προκύπτει σαν αποτέλεσμα μαθητείας στην ουσιώδη και στην αυθεντική γνώση, που ανήκουν και τα προαναφερόμενα έργα, πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αναμφισβήτητη, και κυρίως η πιο μεγάλη επένδυση μας για την Παιδεία, που όταν είναι σχεδιασμένη να εξυπηρετεί ρεαλιστικά και αποτελεσματικά όλες τις πραγματικές μας ανάγκες σαν κοινωνίας, θα μπορεί και να ρυθμίζει και να διαχειρίζεται με ταχύτητα, το κάθε παρόν μας και το κάθε μας μέλλον.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr