Του Γιάννη Ραχιώτη
Η κυβέρνηση μεταξύ των εφαρμοστικών νόμων των διάφορων μνημονίων βρήκε χρόνο να νομοθετήσει την «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου». Όμοια νομοθεσία υπάρχει στις περισσότερες δυτικές χώρες . Ας δούμε πρώτα τι ορίζει ο νέος νόμος ως «ταυτότητα φύλου»:
Αρθρο 2: «Ως ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Η ταυτότητα φύλου περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και την κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου…».
Διαμορφώνεται μια νέα νομική έννοια. Η «ταυτότητα φύλου». Προσοχή: Ο νόμος διαμορφώνει μια νομική κατασκευή, δεν αναφέρεται σε σεξουαλική προτίμηση ή σε βιολογική κατάσταση. Όμως ένας νόμος που αποσκοπεί να διαπλάσει μια νέα κατάσταση σε μείζονος σημασίας θέματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη υπόσταση, πρέπει τουλάχιστο να το κάνει με αντικειμενικά κριτήρια, να μην περιέχει υποκειμενικές ή ασαφείς ρυθμίσεις και αντιφατικές προϋποθέσεις. Η παραπάνω διάταξη θέτει ως κριτήριο προσδιορισμού της νέας νομικής έννοιας που διαμορφώνει την «προσωπική αίσθηση του σώματος» και την «κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου». Δεν διευκρινίζει αν αυτές οι δύο προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν διαζευκτικά ή αθροιστικά, δηλαδή αν η προσωπική αίσθηση που έχει κάποιος για το σώμα του πρέπει να ταυτίζεται και με αυτή που αντιλαμβάνονται οι άλλοι (κοινωνική και εξωτερική έκφραση) ή αρκεί η συνδρομή μιας από τις δύο αυτές προϋποθέσεις. Αμέσως μετά επιβάλει να «αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου». Τι όμως να αντιστοιχεί; η προσωπική του αίσθηση να αντιστοιχεί στη βούλησή του; πρόκειται για ταυτολογία. Η κοινωνική έκφραση; δηλαδή η γνώμη των άλλων να αντιστοιχεί στη βούλησή του; Μάλλον υπερβολική αξίωση θα ήταν. Εν τέλει μάλλον δεν βγαίνει νόημα…
Στη συνέχεια (άρθρο 3) αυτή η «ταυτότητα φύλου» που θα …αξιολογείται με τα κριτήρια που περιγράψαμε παραπάνω θα αναγνωρίζεται με …δικαστική απόφαση. Δηλαδή τι είναι αυτό που θα αναγνωρίζεται δικαστικά; «Η προσωπική αίσθηση»; ή «η κοινωνική και εξωτερική έκφραση» ή η αντιστοιχία της «αίσθησης» και της «κοινωνικής έκφρασης» με τη «βούληση του προσώπου»; Η ανθρωπότητα χρειάστηκε αιώνες για να περιορίσει τη δικαστική παρέμβαση αποκλειστικά σε πράξεις. Οι νεοφιλελεύθεροι σιγά-σιγά μας επαναφέρουν στις πριν το διαφωτισμό αντιλήψεις: Το δικαστήριο θα αξιολογήσει την «προσωπική αίσθηση του σώματος» ή την κοινωνική του έκφραση ή την βούληση. Η αρχή έχει ήδη γίνει με τις αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες που τιμωρούν την μη υλοποιημένη βούληση, τώρα τα δικαστήρια θα κρίνουν και θα αποφασίζουν για αισθήσεις, για την κοινωνική εικόνα κάποιου ή την ενδιάθετη βούλησή του. Η απορρύθμιση στο χώρο του δικαίου διευρύνεται.
Αν το εγκρίνει ο δικαστής, θα εκδίδεται μια ληξιαρχική πράξη «διόρθωσης» του καταχωρισμένου φύλου και θα γίνεται προσαρμογή του ονόματος στο ληξιαρχείο, την εφορία και το ποινικό μητρώο (άρθρο 4). Πουθενά στο νόμο δεν αναφέρονται οι λέξεις γυναικείο φύλο ή ανδρικό φύλο, ούτε υπονοείται ότι η «ταυτότητα φύλου» σημαίνει μετάβαση από το ανδρικό στο γυναικείο φύλο και αντιστρόφως. Ο όρος που χρησιμοποιείται είναι το «επιθυμητό φύλο» χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις. Αντί για υποθέσεις, ας δούμε πώς η δημόσια διοίκηση αντιλαμβάνεται την «ταυτότητα φύλου» το λεγόμενο «gender» στις μητροπόλεις του νεοφιλελευθερισμού: Ενδεικτικά, ο δήμος της Νέας Υόρκης, σε εφαρμογή της αντίστοιχης νομοθεσίας που στις ΗΠΑ ισχύει εδώ και χρόνια, αναγνωρίζει 31 φύλα (genders)! Παραθέτουμε ενδεικτικά κάποια, δυστυχώς στα αγγλικά, αφού η μετάφρασή τους δεν βγάζει νόημα: Bi gendered, Drag King, Gender Blender, Androgynous, Butch, Agender, man, κλπ (πηγή: https://www.newsmax.com/). Καθένας οφείλει να κατατάξει τον εαυτό του σε ένα από τα 31 αναγνωρισμένα φύλα.
Οι νομοθεσίες για την «ταυτότητα φύλου» δεν σχετίζονται με τη σεξουαλική ελευθερία. Πρόκειται για νομοθεσίες που υιοθετούνται από ιδιαίτερα πουριτανικές, προτεσταντικές ελίτ. Οι ίδιες ταυτόχρονα ποινικοποιούν συνεχώς και νέες συμπεριφορές από το χώρο της ερωτικής ζωής και σκυλεύουν ανθρώπους για ήσσονος σημασίες ερωτικές συμπεριφορές που συνέβησαν δεκαετίες πριν την «αποκάλυψή» τους. Δεν σχετίζονται ούτε με την ελευθερία στο σεξουαλικό προσανατολισμό. Κάποιες σεξουαλικές πρακτικές είναι πλέον νόμιμες, άλλες παραμένουν παράνομες. Στις δυτικές κοινωνίες είναι αδιανόητη η ολοσχερής απόσυρση της ποινικής καταστολής από το χώρο των σεξουαλικών σχέσεων και η αποφόρτισή τους από τα χριστιανικά στερεότυπα της «αμαρτίας». Ο νόμος δεν νομιμοποιεί κάποια ερωτική συμπεριφορά παράνομη μέχρι την ψήφισή του. Ασχολείται αποκλειστικά με την παραγωγή μιας ακόμη ταυτότητας και μάλιστα με έκδοση ατομικής διοικητικής πράξης, η οποία μπορεί να ανακληθεί και να αντικατασταθεί με άλλη. Είναι γνωστό ότι βασικό ιδεολογικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού είναι η διάσπαση της κοινωνίας σε όσο γίνεται περισσότερες ταυτότητες. Θυμίζουμε τη γνωστή ρήση της Θάτσερ: «Δεν υπάρχει κοινωνία μόνο άτομα».
Με τη θεσμοθέτηση της «ταυτότητας φύλου» το φύλο αποσυνδέεται από την πραγματικότητά του και γίνεται μια υποκειμενική άποψη. Ο Νόμος δεν αφορά πρόσωπα που είχαν ή απέκτησαν με ιατρικές παρεμβάσεις βιολογικά χαρακτηριστικά του αντίθετου φύλου. Αυτό έχει στην Ελλάδα λυθεί με νόμο από τη δεκαετία του 1970. Αφορά την απόδοση νομικής υπόστασης στη δήλωση κάποιου ότι παραιτείται από ένα φύλλο και υιοθετεί άλλο, όχι απαραίτητα το βιολογικώς άλλο, αλλά οτιδήποτε ο ίδιος υποκειμενικά θεωρεί «φύλο».
Πρόκειται για την εφαρμογή της ιδεολογίας της απορρύθμισης στο χώρο της προσωπικής υπόστασης. Γι' αυτό και αφήνονται σκοπίμως αρρύθμιστα τα άπειρα θέματα που προκαλεί αυτή η νέα για την Ελλάδα η νομική κατασκευή. Ενδεικτικά: Θα στρατεύονται υποχρεωτικά οι άνδρες που επέλεξαν να δηλώσουν ότι εντάσσονται στο γυναικείο ή σε άλλο φύλο; Η ποσόστωση υπέρ των γυναικών στα αιρετά σώματα θα περιλαμβάνει όσες, ενώ είναι βιολογικά γυναίκες, θα έχουν υιοθετήσει διαφορετική ταυτότητα φύλου; Η προστατευτική νομοθεσία υπέρ των γυναικών στην εργασία –όση απέμεινε- θα έχει πλέον πεδίο εφαρμογής όταν η «ταυτότητα φύλου » θα είναι υποκειμενική επιλογή;
Στις ΗΠΑ τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται σε δύο κατευθύνσεις. Τα δευτερεύοντα με επικοινωνιακά «πιασάρικο» φιλελευθερισμό και τα μείζονα με τρόπο αντιδραστικό- οπισθοδρομικό. Ετσι ο Ομπάμα βρήκε χρόνο μεταξύ των βομβαρδισμών διαφόρων χωρών και των στοχευμένων εξώδικων δολοφονιών, να εκδώσει προεδρικό διάταγμα για την ελευθερία επιλογής ανάμεσα σε ανδρικές και γυναικείες τουαλέτες. Όμως παράλληλα, το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ απορρίπτει πλέον τις αγωγές με βάση δυσμενείς μισθολογικές διακρίσεις σε βάρος γυναικών με αιτιολογία ότι το φύλο είναι μια υποκειμενική πρόσληψη και όχι αντικειμενική πραγματικότητα. Ο κατήφορος είναι μπροστά μας…
Αναδημοσίευση από τη σελίδα του Γ.Ραχιώτη στο Facebook.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στο "δρόμο της αριστεράς"
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr